Να σας προειδοποιήσω πως πιο περίεργη αγγελία παίζει να μην βρείτε, αλλά την έφτιαξα μόνο και μόνο για το καλό της, μην είναι εδώ το τυχερό της κι εγώ το στερώ απ' τη χοντρή (θα καταλάβετε).
Το Εβιτάκι λοιπόν, που παίζει να το έχει πάρει το μάτι σας στο fb (αγγίζουμε τις 1000 κοινοποιήσεις), το'χω φιλοξενούμενο 1 χρόνο και κάτι. Αρχικά μου την έδωσε η κτηνίατρός μου η οποία ήθελε να της κάνει θεραπεία για καλααζάρ αλλά δεν έβρισκε χώρο, οπότε και την ανέλαβα. Η θεραπεία ολοκληρώθηκε ένα μήνα μετά, η Εβίτα είχε γίνει άλλος σκύλος αλλά όσοι έχετε κρατήσει ζωντανό για ένα μήνα και έπρεπε να το ξαναφήσετε στη μοίρα του το πιάνετε το νόημα. Μην τα πολυλογώ, το Εβιτάκι είναι εδώ ακόμα -κι ούτε θα φύγει αν δε βρεθεί σπίτι.
Η γλυκιά μας μπετονιέρα είναι 30 κιλά, χαμηλότατης ενέργειας και βολεύεται παντού. Δεν καταλαβαίνεις καν ότι έχεις σκύλο. Τρελαίνεται να την βγάζεις βόλτα και να της κάνεις τον σοφέρ στο αμάξι, να την χαϊδεύεις, να την βουρτσίζεις και να της κάνεις μασάζ (δούλα έχω καταντήσει στο σπίτι, μη μιλάτε). Με τα περισσότερα δικά μου δεν έχει κανένα θέμα και αυτό που θέλει είναι η ησυχία της, ζωντανεύει μόνο μόλις της δείξεις το λουρί.
Ηλικία δε γνωρίζουμε ακριβώς, λέμε κάπου 3-4, είναι στειρωμένη και σκέφτομαι να της βάλω ένα τσιπάκι και αν βρεθεί κάτι θα γίνει μεταβίβαση. Οι τελευταίες της εξετάσεις έγιναν τέλη Μάρτη και ο δείκτης της ήταν στο 1/200, οπότε δε χρειάζεται τίποτα πέρα από απλή παρακολούθηση.
Τι χρειάζεται; Άνθρωπο με όρεξη για περπάτημα, σταθερό, που δεν θα πέσει στην παγίδα να τη λυπηθεί γιατί θα μπει στη διαδικασία να τον προστατεύει μετά.
Δεν ξέρω τι άλλο να γράψω, τη βλέπω να ζει μαζί μου εσαεί και δεν έχω κανένα πρόβλημα μ'αυτό, απλά περνάει πολλές ώρες μόνη της (όχι ότι παραπονιέται) οπότε αν βρεθεί κανένας να την κάνει βασίλισσα, εδώ είμαστε
Το Εβιτάκι λοιπόν, που παίζει να το έχει πάρει το μάτι σας στο fb (αγγίζουμε τις 1000 κοινοποιήσεις), το'χω φιλοξενούμενο 1 χρόνο και κάτι. Αρχικά μου την έδωσε η κτηνίατρός μου η οποία ήθελε να της κάνει θεραπεία για καλααζάρ αλλά δεν έβρισκε χώρο, οπότε και την ανέλαβα. Η θεραπεία ολοκληρώθηκε ένα μήνα μετά, η Εβίτα είχε γίνει άλλος σκύλος αλλά όσοι έχετε κρατήσει ζωντανό για ένα μήνα και έπρεπε να το ξαναφήσετε στη μοίρα του το πιάνετε το νόημα. Μην τα πολυλογώ, το Εβιτάκι είναι εδώ ακόμα -κι ούτε θα φύγει αν δε βρεθεί σπίτι.
Η γλυκιά μας μπετονιέρα είναι 30 κιλά, χαμηλότατης ενέργειας και βολεύεται παντού. Δεν καταλαβαίνεις καν ότι έχεις σκύλο. Τρελαίνεται να την βγάζεις βόλτα και να της κάνεις τον σοφέρ στο αμάξι, να την χαϊδεύεις, να την βουρτσίζεις και να της κάνεις μασάζ (δούλα έχω καταντήσει στο σπίτι, μη μιλάτε). Με τα περισσότερα δικά μου δεν έχει κανένα θέμα και αυτό που θέλει είναι η ησυχία της, ζωντανεύει μόνο μόλις της δείξεις το λουρί.
Ηλικία δε γνωρίζουμε ακριβώς, λέμε κάπου 3-4, είναι στειρωμένη και σκέφτομαι να της βάλω ένα τσιπάκι και αν βρεθεί κάτι θα γίνει μεταβίβαση. Οι τελευταίες της εξετάσεις έγιναν τέλη Μάρτη και ο δείκτης της ήταν στο 1/200, οπότε δε χρειάζεται τίποτα πέρα από απλή παρακολούθηση.
Τι χρειάζεται; Άνθρωπο με όρεξη για περπάτημα, σταθερό, που δεν θα πέσει στην παγίδα να τη λυπηθεί γιατί θα μπει στη διαδικασία να τον προστατεύει μετά.
Δεν ξέρω τι άλλο να γράψω, τη βλέπω να ζει μαζί μου εσαεί και δεν έχω κανένα πρόβλημα μ'αυτό, απλά περνάει πολλές ώρες μόνη της (όχι ότι παραπονιέται) οπότε αν βρεθεί κανένας να την κάνει βασίλισσα, εδώ είμαστε
