Αχα. Καλη ωρα, με τα 3 καλοπαιδα πανω ετσι γνωρίστηκα. Μου την έπεσε η big mama μια μέρα που έτυχε κ ήταν σόλο. Οι άλλοι μου εμφανίστηκαν άλλη μέρα ωρυόμενοι. Καθάρισε η big mama όμως και "με σύστησε".
Σε στενά στη πόλη επίσης. Αρκεί να περνάς απ'την περιοχή τους και "ενοχλείς".
Η Κανέλα κυνηγούσε επίσης "ύποπτες φάτσες", ακόμα κι όταν έμεινε μόνη χωρίς αγέλη, ευτυχώς τότε άρχισε σταδιακά να φοβάται κ το περιόρισε. Ήταν μεγάλη τσογλάνα η κοπελάρα μου... Άγχος μην τη βρούμε χτυπημένη. Όταν δε, ζούσαν κι οι άλλοι δυο της αγέλης της, γάμησέ τα.
Τώρα που είπα αγέλη της, θυμήθηκα σκηνικό υποδειγματικής αντιμετώπισης. Βόλτα πριν πολλάα χρόνια με ένα απ'τα μεγάλα μας. Μαζί μας ο Ντικ (λατρεία), ο οποίος θεωρούσε χρέος του να φροντίσει να μην κινείται ζωντανός οργανισμός σε ακτίνα 20 μέτρων γύρω μας. Ως εκ τούτου συχνά, εκτός από άλλα σκυλιά, έτρεχε σε άλλους ανθρώπους κ γαύγιζε να τους διώξει. Δε μπορούσα να τον πείσω με τίποτα να μην το κάνει, κ δαγκωνόμουνα γιατί δεν ήξερα τι να κάνω αν πήγαινε να τον χτυπήσει κανείς.
Βλέπει λοιπόν νεαρό να έρχεται από την αντίθετη, σκυφτό, ούτε που είδε ότι υπήρχαμε κ οι 3. Σπιντάρει τρέχοντας κατά πάνω του και αρχίζει κ γαυγίζει, πολύ ψαρωτικά κ "άγρια", έκθεση δοντιών κ τα σχετικά, σε απόσταση 3 εκατοστών, χωρίς υπερβολή, απ το χέρι του. Τα χρειάστηκα, λέω θα φοβηθεί ότι πάει να τον δαγκώσει, θα πάει να τον χτυπήσει κ θα γίνει το έλα να δεις. Και γίνεται το μαγικό. Το παλικάρι κοντοστέκεται, δεν κάνει ΚΑΜΙΑ κίνηση με το σώμα του, ούτε καν να απομακρύνει το χέρι του που ήταν κυριολεκτικά σε απόσταση αναπνοής απ'τα δόντια του, γυρνάει τον κοιτάει, του λέει κάτι του στυλ "τι έπαθες ρε χάζεψες;" και συνεχίζει το δρόμο του. Και γυρνάει κι ο Ντικ κ φεύγει. Τόσο απλά.
