Να 'μαι κι εγώ ~ pt 2

[Sofouli]

Γεια σου και πάλι dogforum!

Θεώρησα πρέπον να ξανά-συστηθώ για τα νέα μέλη και φυσικά να πω πως χάρηκα που ξανά βρήκα τους παλιούς!

Είμαι η Σοφία και έχω 2 κοντόχοντρες χνουδόμπαλες την Λίζα (ή αλλιώς μπουλίτσα-μπανάνα κλπ) που τον Μάϊο θα γίνει 2 ετών και τον Rolf τον κούταβο μας που είναι 4μιση μηνών. Είναι και τα 2 κοκόνια (εντελώς απρόβλεπτο) και ειλικρινά παιδιά ορκίζομαι πως είναι τυχαίο, μα το θεό!

Να σας ενημερώσω και για τα προηγούμενα "παιδιά" μου, το Ρανάκι δυστυχώς δεν ζει πια, είναι κάτι που δυσκολεύομαι πολύ να συζητήσω και με θλίβει υπερβολικά. Η blondie από την άλλη (η αδεσποτούλα που είχα και τελικά έδωσα για υιοθεσία), ζει και βασιλεύει, έχει βέβαια θέματα υγείας με τα νεφρά της, αλλά το παιδί που την είχε πάρει είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ, της έχει προσφέρει τόσα, γίναμε φίλοι με την υιοθεσία της οπότε την βλέπω και μαθαίνω νέα της, βρήκε τον πρίγκηπα της!

Αυτά από μένα, θα σας χορτάσω φωτογραφίες εν καιρώ, αλλά πάρτε μια γεύση από την οικογένεια:

Λίζα, ξανθιά τσαχπίνα κοκόνα, της αρέσει να κοιμάται μέχρι τις 12 και να τρώει φρούτα. Της αρέσει να της λέω "μίλα!" και να παριστάνει τον λύκο, ή την γάτα, ενίοτε. Είναι μια αξιολάτρευτη χοντρή!

O Rolfάκος, το new pup on the block, είναι 4 μηνών και ακούει και στο Μένιος, γιατί θυμίζει λίγο Μένιο εδώ που τα λέμε, κοκονάκος παρδαλός, έκανε επίθεση αυτοκτονίας στα αυτοκίνητα μέσα στην βροχή μπροστά στην δουλειά μου πριν 2 εβδομάδες και μετά από πολύ κυνήγι τον έπιασα. "Εσείς είστε αυτή η κοπελίτσα που μαζεύει κοκόνια;" με ρώτησε φοβισμένος, "Ναι!" απάντησα, "Θα μου βρείτε ένα καλό σπιτάκι να μην κρυώνω;" μου είπε δακρυσμένος... "Είστε τυχερός κυρ Μένιο" αποκρίθηκα, "Ξέρω ένα καλό σπίτι...ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ!"... Έκτοτε τον ζουλάω 24 ώρες το 24ωρο.

Θα αναρωτιέστε βέβαια, πως αντιμετώπισε η χοντρή τον χοντρό. Χάλιαααα, εχθροί... Όπως βλέπετε στην κάτωθι φώτο

Αυτά από εμάς, χαρήκαμε για την γνωριμία,
η γνωστή άγνωστη κοκονομάνα Sofouli.

 

[Orilis]

Καλώς τη πίσω! Αλήθεια, δεν περίμενα ότι θα ξαναέγραφες... welcome back! (λυπάμαι για την απώλειά σου...)

 

[Sofouli]

Καλώς τη πίσω! Αλήθεια, δεν περίμενα ότι θα ξαναέγραφες... welcome back! (λυπάμαι για την απώλειά σου...)

Πόσο χαίρομαι που ξανά βλέπω παλιά μέλη δεν λέγεται, γλυκιά Κρητικοπούλα!

 

[mareco]

Καλώς-ξανα-ήρθες Σοφάκι

 

[Sofouli]

Καλώς-ξανα-ήρθες Σοφάκι

Ευχαριστώ Μαρία Ελπίζω να τα λέμε συχνά πλέον και χαίρομαι που σας βρίσκω τους παλιούς εδώ να δίνετε ακόμα τα φώτα σας!

 

[mareco]

Να "δίνουμε" ή να "αλλάζουμε";
Διίστανται οι απόψεις

 

[yasemin]

Να χαιρεσαι τα κοκονακια σου

 

[Sofouli]

Να "δίνουμε" ή να "αλλάζουμε";
Διίστανται οι απόψεις

Τα "δίνετε" και άμα δεν παίρνουν από λόγια, πολύ σωστά μετά τα "αλλάζετε"!!

 

[Sofouli]

Να χαιρεσαι τα κοκονακια σου

Ευχαριστούμε!
Μας τσίμπησε τον χαζοκούταβο μέλισσα δίπλα στο μάτι και είμαστε με αντιβιώσεις, σταγόνες και χάπια τώρα.. Δεν νομίζω να ξανά πλησιάσει μέλισσα από 'δω και πέρα!

 

[mareco]

Το δικό μου κοκόνι γίγας που νταούλιασε πρόσφατα από μια σφήκα που έφαγε, μια χαρά τις ξανακυνηγάει να τις φάει. Αμέσως το επόμενο λεπτό, που τον τσίμπησε

 

[Sofouli]

Το δικό μου κοκόνι γίγας που νταούλιασε πρόσφατα από μια σφήκα που έφαγε, μια χαρά τις ξανακυνηγάει να τις φάει. Αμέσως το επόμενο λεπτό, που τον τσίμπησε

Ωχ μωρέ το καημενο.. Περαστικά στο γιγάντιο κοκονι! Δεν παίρνουν παράδειγμα εμένα που βλέπω μελισσα και τρέχω πιο γρήγορα κι από τον Bolt


Από εκεί που του άρεσε ο κτηνίατρος, τώρα μετά την βυθοσκοπηση στο ερεθισμενο με φλεγμονη ματακι, αμφιβάλλω αν θα θέλει να ξανά πάει ούτε για τα κοτόπουλα όλου του κόσμου

 

[Sofouli]

Μιας και είναι Κυριακή και δεν δουλεύω, είπα να γνωριστούμε ακόμα καλύτερα!

Προσοχή! Ακολουθεί γλυκατζούρα και πολλές φωτογραφίες.

Η Θεσσαλία γενικότερα είναι γεμάτη κοκόνια, συναντάμε καθημερινά αρκετά και ο κόσμος μάλιστα γνωρίζει την φυλή! (Σαν παλιά κοκονοκαραβάνα αυτό μου κάνει πολύ θετική εντύπωση και μου δίνει ελπίδες για το μέλλον της φυλής. Μάλιστα οι περισσότεροι ξέρουν και τα χαρακτηρολογικά γνωρίσματα της φυλής και σε συζητήσεις στο πάρκο, συγκρίνουν το κατά πόσο ο σκύλος τους τα έχει κλπ)

Η Λίζα μας λοιπόν, είναι μια τυπική σχετικά Θεσσαλική κοκονίτσα, αν και είναι μεγαλόσωμη σχετικά (όπως και τα περισσότερα που συναντώ στα χωριά εδώ, σε αντίθεση με εκείνα που έβλεπα στην Δυτ. Μακεδονία). Είναι 7.2 κιλά και για σύγκριση η Ράνυ ήταν 4.3. Γεννήθηκε σε ένα χωριό έξω από την Λάρισα, από μια αδεσποτούλα μάνα που φροντίζουν κάποιοι ντόπιοι εκεί και όταν ήταν 1 μήνα την πάτησε αγροτικό. Δεν έπαθε τίποτα. 2 μηνών περίπου, την μάζεψε ο φίλος μου και την έφερε σπίτι.

Είναι ατρόμητη με εμάς, επειδή κάνουμε "άγρια" παιχνίδια, αν της φωνάξεις για να την μαλώσεις, νομίζει ότι παίζουμε. Μόνο με ήρεμο, αυστηρό ύφος, καταλαβαίνει. Είναι λίγο επιφυλακτική και υποτακτική με άλλα ζώα και απίστευτα φιλική με τους ανθρώπους. Πριν μερικούς μήνες φέραμε σπίτι ένα πολύ άρρωστο γατάκι που μόλις είχε φέρει κάποιος στην φιλοζωική, δυστυχώς, παρά τις προσπάθειες μας, έζησε μόνο 3 μέρες. Η Λίζα ήταν πολύ γλυκιά μαζί της, γενικά συμπαθεί τις γάτες αρκετά.

Είναι αρκετά εξαρτημένη από εμάς και θέλει να είναι συνέχεια μαζί μας, δεν είχε ποτέ όμως θέματα με άγχος αποχωρισμού ή κάτι τέτοιο. Της αρέσει απλά να χώνει την μύτη της παντού. Συχνά παριστάνει ότι είναι άθρωπος, κυρίως όταν πάμε για ύπνο.

(Το σκυλί κοιμάται στα πόδια μας και όχι έτσι, ενίοτε την κατσιάζουμε λίγο πριν κοιμηθούμε)

Θεσσαλοί γαρ, έχουμε μια αδυναμία στο τσίπουρο και το ίδιο και η Λίζα, πάντα προσπαθεί ύπουλα να πιει. Πριν το καταλάβω αυτό, κατάφερε να χώσει το μουσούδι της μια μέρα στο τσίπουρο και όχι απλά δεν σάστισε, μιας και "καίει" ως γνωστόν, αλλά της άρεσε κιόλας..Γνωρίζει κανείς αν υπάρχουν συναντήσεις Α.Α. για σκύλους;

Εδώ κάθεται στην καρεκλα της σαν Κυρία και ζητιανεύει τσίπουρο και μεζέ. "Μπουλίτσα, ΜΗ!"

Η αγαπημένη της στάση φυσικά, δεν θα μπορούσε να μην είναι ανθρωποεμπνευσμένη, από εκεί της βγήκε και το παρατσούκλι "Βούδας". Γιατί κάθεται στον πισινό της, να, κάπως έτσι:

Μέχρι τον πρώτο της οίστρο, ήταν το πιο αδιάφορο ως προς το φαγητό σκυλί. Της έδωσα μια μέρα μπέικον και το...έφτυσε!!! What the f*ck, που λέμε και στο χωριό μου. Ωραίες εποχές, τώρα είναι η πιο μεγάλη λιχούδω, με μεγάλη αδυναμία στις μπανάνες. Αντιδράει στην λέξη "μπανάνα" με περισσότερο ενθουσιασμό από ότι στην λέξη "βόλτα". Εξού και το παρατσούκλι μπανάνα.

Θα στειρωθεί μετά τον επόμενο της οίστρο (από μέρα σε μέρα αναμένουμε) και πολύ φοβάμαι ότι θα μας φάει και εμάς τότε.

to be continued...

 

[Sofouli]

Το νέο μέλος από το σκυλολόι μας, είναι ο Rolf. Το όνομα του προέρχεται από τον frontman του αγαπημένου μου συγκροτήματος, Rolf Kasparek. Πριν 20 μέρες περίπου, ένα βροχερό παγωμένο πρωινό, τον είδα να τρέχει ανάμεσα στα αυτοκίνητα, μπροστά στην δουλειά μου. Σαφώς σηκώθηκα αμέσως και άρχισα να τον κηνυγάω, μιας και πρόκειται για επαρχιακό δρόμο σε αγροτική περιοχή εκτός πόλης και συνήθως τα αυτοκίνητα/τρακτέρ κλπ εκεί, αναπτύσουν μεγάλες ταχύτητες. Ευτυχώς μετά από ξέφρενο τρέξιμο τον έπιασα, ήταν μούσκεμα και έτρεμε ο καημένος.

Η αλήθεια είναι πως αρχικά υπέθεσα πως είναι πολύ πιο μικρός σε ηλικία και νόμιζα ότι θα είναι τσομπανάκος. Όχι πως αυτό θα άλλαζε κάτι, ήρθε στον "δρόμο" μου για κάποιο λόγο, δεν μπορώ να στρέψω το βλέμμα μου αλλού, όταν βλέπω ένα ζώο σε κίνδυνο. Αμέσως τηλεφώνησα στο αφεντικό μου, του είπα τι τρέχει και του ζήτησα να με αφήσει να τον φέρω μέσα στο γραφείο, υπό την επίβλεψη μου. Ευτυχώς, το φιλόζωο αφεντικό μου, μου είπε πως μπορώ να κάνω ότι θέλω. Μάλιστα μου είπε "Υπήρχε περίπτωση να πω όχι, τι είμαι κανένας αναίσθητος που δεν αγαπάει τα ζώα;". Το αναφέρω για να λέμε και τα θετικά, δεν είναι όλοι οι Έλληνες αδιάφοροι προς τα ζώα. Τον έβαλα λοιπόν στο γραφείο μέσα σε ένα καφάσι που βρήκα πρόχειρο, μπροστά από το καλοριφέρ να ζεσταθεί και να στεγνώσει. Ήταν φανερά φοβισμένος και ήταν ξεκάθαρο πως δεν είχε επαφή με άνθρωπο ποτέ πριν.

Από το καφάσι μπορούσε άνετα να βγει, όμως κάθησε μέσα. Του μιλούσα συνεχώς και τον χαίδευα ήρεμα. Μετά από μια ώρα περίπου, ξάπλωσε και όποτε τον κοιτούσα κούναγε ντροπαλά την ουρίτσα και σήκωνε το ποδαράκι και μου έδειχνε κοιλίτσα. Εγώ προφανώς, έλιωνα. Επειδή είμαστε σε διαδικασία μετακόμισης σε μεγαλύτερο σπίτι ήμουν σίγουρη πως ο φίλος μου θα με βρίσει που θα γύρναγα από την δουλειά με έναν ακόμη μπόγο παραμάσχαλα. Δεν με έβρισε, μάλιστα πρέπει να κάνω ειδική παραγγελία για να φύγει από τα χέρια του και να ζουπήξω και εγώ λίγο τον Rolfακο. Μην πάει ο φίλος μου σε άλλο δωμάτιο, κλάμμα αμέσως ο μικρός!

Anyway, τον έφερα σπίτι να γνωρίσει την Λίζα γιατί είχα άγχος μήπως δεν τα πάνε καλά. Τον έκανα μπανάκι και ο καημένος καθόταν στην άκρη της μπανιέρας και μου έδινε φιλάκια. Όταν του έκανα μασάζ με το σαμπουάν, τον έπαιρνε ο ύπνος. Αφού τον στεγνώσαμε, πήγαμε στον κτηνίατρο. Εκεί κάναμε όλα τα απαραίτητα και φυσικά τον εξέτασε. Υγιέστατος κόκονος τεσσάρων μηνών. Ήμασταν τυχεροί, γιατί λόγω δοντιών, μπορούσε ακριβώς ο γιατρός να υπολογίσει την ηλικία. 4 κιλά και προβλέπεται να διπλασιαστεί σε μέγεθος, είπε ο κτηνίατρος. Εγώ λέω πως ίσως φτάσει και τα 10, θα δούμε.

Εδώ την δεύτερη μέρα στο σπίτι, καθαρός, με γεμάτο στομάχι και μετά από ανελέητο χάιδεμα...

Περιττό να πω, πως ξεψάρωσε αμέσως, είναι πολύ παιχνιδιάρης και πολύ υπάκουος. Στην τρίτη μέρα, είχε ήδη μάθει το κάτσε και το ξάπλα. Δεν μου αρέσει να κάνω γενικεύσεις, αλλά είναι κάτι που έχουν τα αδέσποτα που μαζεύεις ο ίδιος από τον δρόμο, μια απίστευτη ευγνωμοσύνη και ένα ιδιαίτερο δέσιμο που κάθε φορά με συναρπάζει.

Η Λίζα, όπως προείπα, ήταν αρκετά προσκολλημένη επάνω μας, μα πλέον με το νέο της φιλαράκι, έχουμε βρει την υγεία μας. Έχουν δεθεί ήδη πολύ, αυτός πολύ παραπάνω μαζί της από όσο εκείνη, παίζουν συνεχώς και είναι αγαπημένα.

Ο ερχομός αυτού του κουταβιού αναμένονταν να φέρει κούραση, τελικά έφερε ξεκούραση. Βέβαια η ζωή με δύο σκύλους έχει κάποιες ιδιαιτερότητες. Είναι κάποια πράγματα που ποτέ δεν θα είναι ίδια με πριν. Όπως για παράδειγμα, τα βροχερά απογεύματα που τυλίγεσαι με την κουβέρτα στον καναπέ και διαβάζεις dogforum...

Γιατί, οι χνουδόμπαλες, θέλουν κι αυτές να χαλαρώνουν μαζί σου.

Και αν μια μέρα σε πονάει εκείνος ο ρημαδο-φρονιμήτης σου και δεν νιώθεις καλά, θα έρθουν να σε προστατεύσουν από τον κακό πόνο

Και αν οι γονείς τους αποφασίσουν να παίξουν τάβλι, γίνονται θεατές, όπως βλέπετε η Λίζα παρακολουθεί και τα ζάρια με προσήλωση

Και αν δεν νιώθεις καλά, δεν έχεις παρά να τα σφίξεις και να τα φιλήσεις, σαν δύο αφράτες και τριχωτές "γόμες" που ως δια μαγείας, σβήνουν όλα σου τα άγχη και προβλήματα...

Και μιας και είδατε τόσες πολλές φωτογραφίες, λίγη υπομονή ακόμη, να δείτε και μια ακόμη.
Οι παλιοί θυμούνται ίσως, για τους νέους όμως, εφτά χρόνια πριν, είχα βρει μια αδεσποτούλα στην Κοζάνη όπου σπούδαζα, την Blondie:
Xαρίζεται η Blondie, μικρόσωμη σκυλίτσα!!
Έμεινε μαζί μου πέντε μήνες και υιοθετήθηκε από ένα πολύ καλό παιδί με τον οποίο γίναμε και φίλοι. Μερικούς μήνες πριν, επιτέλους επέστρεψα στην Κοζάνη και κατάφερα να την ξαναδώ μετά από 3-4 χρόνια που είχα να πάω. Ήταν μια από τις πιο ευτυχισμένες μου στιγμές, έκλαιγα κυριολεκτικά από την χαρά μου!

Δυστυχώς, μιας και από την αρχή πέρασε πολλά θέματα υγείας, καλαζάρ, ερλιχίωση και άλλα, επηρεάστηκαν τα νεφρά της. Βέβαια έκανε όλες τις θεραπείες και τρώει ειδική διατροφή και είναι μια χαρά. Το μόνο της θέμα είναι ότι λόγω αφυδάτωσης (δεν κατάλαβα ακριβώς η αλήθεια είναι, γιατί ήταν πολύ περίπλοκο και πολυπαραγοντικό) άσπρισε το τρίχωμα της και μοιάζει πιο γριούλα από ότι είναι, κοντεύει πλέον τα 8. Κατά τα άλλα είναι η ίδια γλυκήτατη φατσούλα που ήταν πάντοτε <3

Ελπίζω να μην σας κούρασα, τα είπα και ησύχασα!

 

[spyv]

Η Λίζα μας λοιπόν, είναι μια τυπική σχετικά Θεσσαλική κοκονίτσα, αν και είναι μεγαλόσωμη σχετικά (όπως και τα περισσότερα που συναντώ στα χωριά εδώ, σε αντίθεση με εκείνα που έβλεπα στην Δυτ. Μακεδονία).

καλως ηρθες και να χαιρεσαι τα σκυλακια σου .

αν εχεις την ορεξη και τις γνωσεις, γραψε μας για τις διαφορες στους τυπους του κοκονιου στην ελλαδα. ειναι ενδιαφερον θεμα.

 

[Sofouli]

καλως ηρθες και να χαιρεσαι τα σκυλακια σου .

αν εχεις την ορεξη και τις γνωσεις, γραψε μας για τις διαφορες στους τυπους του κοκονιου στην ελλαδα. ειναι ενδιαφερον θεμα.

Καλώς σας ξανά-βρήκα

Θα το κάνω αυτό σύντομα, αν και ήμουν από μικρή λάτρης της ομάδας 7, με κάποιον τρόπο τα κοκόνια καταφέρνουν να τρυπώνουν συνεχώς στην ζωή μου! Και όντως είναι αρκετά ενδιαφέρον να παρατηρείς τις διαφορές στην μορφολογία ανά περιοχή, πιστεύω πως έχει να κάνει με τα εδαφολογικά χαρακτηριστικά, σαφώς αυτό πρόκειται για μια εικασία μου που δεν ξέρω κατά πόσο στέκει. Πάντως από άποψη χαρακτήρα, οι διαφορές είναι μικρές. Θα έλεγα όμως πως τα "καμπίσια" είναι αρκετά πιο loud από τα "βουνίσια", τουλάχιστον τα δείγματα που έχω συναντήσει εγώ.

 

[myEnzo]

Αυτό πάει να πει σωστή παρουσίαση!!

 

[spyv]

Πάντως από άποψη χαρακτήρα, οι διαφορές είναι μικρές. Θα έλεγα όμως πως τα "καμπίσια" είναι αρκετά πιο loud από τα "βουνίσια", τουλάχιστον τα δείγματα που έχω συναντήσει εγώ.

loud εννοεις θορυβωδη; γαβγιζουν περισσοτερο;

 

[Sofouli]

loud εννοεις θορυβωδη; γαβγιζουν περισσοτερο;

Ναι. Όταν μπαίνουν σε alert mode/συναγερμός, παρατήρησα να είναι αρκετά πιο φασαριόζικα σε σύγκριση με τα βουνίσια που συνάντησα τα οποία κυρίως γρύλιζαν.

 

[noni_papa]

Καλά οκ κουκλιά και τα δύο Και πάρα πολύ γλυκούλια Να τα χαίρεσαι και τα δύο

Στον Rolf διακρίνω και κάποια ίχνη από επανιέλ μπρετόν;

 

[Orpheas]

Σοφάκι καλως ήρθες και πάλι αν και εγώ είμαι νέο μέλος! Πανέμορφα τα σκυλάκια σου αλλά θα εστιάσω την προσοχή μου σε μια φωτό σου που ένα σου σκυλάκι είναι σχεδόν αγκαλιά με μια γάτα και που την θεωρώ μια πανέμορφη εικόνα! Δύο ζωάκια διαφορετικά αλλά με λίγη καλή θέληση μπορεί να συνυπάρχουν μαζί! Δυστυχώς δεν μπορώ να πω το ίδιο για το δικό μου σκυλάκι μιας και έχει θέμα με τις γάτες! Βέβαια είναι θέμα εκπαίδευσης και ακόμα είμαι στην αρχή αλλά νομίζω είμαι σε καλό δρόμο! Αυτά τα λίγα για αρχή και καλή συνέχεια!