Καλησπέρα σε όλους! Έχω κάτι αιώνες να γράψω και ο λόγος που αποφάσισα σήμερα να το κάνω είναι για ν ακούσω γνώμες. Όσοι ξέρετε την Audrey είτε προσωπικά είτε απο δω, ξέρετε περίπου το ιστορικό της. Δυναμικό σκυλί αλλά ειδικά απ' όταν έφυγε η Μίλβα (το δεύτερο σκυλάκι που είχα) άλλαξε ριζικά σε συνδυασμό με την πλήρη πλέον ενηλικίωσή της (3,5 ετών φτάσαμε..αμέ!). Ο σκύλος είναι φοβικός (είχε τάσεις από μικρή αλλά κορυφώθηκε όταν έχασε τον "αρχηγό" της) και ανασφαλής και μπορεί να τρομάξει επειδή μια σακούλα έκανε χρουτς χρουτς. Επιφυλακτική με τους άντρες και με ανθρώπους που δεν ξέρει, επιφυλακτική και με τα άλλα σκυλιά με τάσεις επιβολής πλέον. Όλα ελεγχόμενα βέβαια μέχρι ενός σημείου. Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι ο σκύλος μου είναι ψυχασθενής όμως...Σήμερα λοιπόν σας γράφω για τον εξής κουλό λόγο.
Ο σκύλος έχει τη ρουτίνα του. Ξυπνάμε το πρωί και τρώμε απευθείας. Με το που ακούει φαγητό κουτρουβαλιάζεται κυριολεκτικά να έρθει απο τη σκάλα (το σπίτι έχει εσωτερική σκάλα). Περίπου 1 ώρα και κάτι μετά το φαγητό, πάμε για τσίσα κλπ στο 10 λεπτο. Το μεσημέρι πάλι έξω για τσίσα και το βράδυ μεγαλύτερη βόλτα και μετά τη βόλτα φαγητό. Η ρουτίνα αυτή δεν αλλάζει, είναι συγκεκριμένη, πλην ίσως ΣΚ που ξυπνάμε όλοι πιο αργά και που μπορεί να πάμε καμιά πιο μεγάλη βόλτα.
Πριν τρεις μέρες λοιπόν έγινε το εξής ανεξήγητο πράγμα. Ξυπνάω πρώτη στο σπίτι. Βάζω την τροφή στο μπολάκι και η Audrey δεν ερχόταν. Έμεινε στο κρεβάτι να τρέμει απο φόβο..κατέβηκε να φάει με τα χίλια ζόρια, άφησε την τροφή της στη μέση και έμεινε σε μια γωνιά της τραπεζαρίας να τρέμει από φόβο. Αυτό γίνεται τρία πρωινά σερί. Δεν της δίνω σημασία - δεν αλλάζει κάτι όμως. Μέχρι που την καλόπιασα σήμερα και της έφυγαν δυο σταγόνες τσίσα! Ειλικρινά είναι αψυχολόγητη αντίδραση. Δεν έχει συμβεί κάτι. Αν βάλουμε στην άκρη τις φοβίες, ο σκύλος είναι κατά 95% άψογος πλέον. Στο σπίτι δεν κάνει τίποτα και φαγητό μπροστά της να έχει στο τραπεζάκι του σαλονιού δεν το πειράζει. Στη βόλτα είναι μια χαρά και ακούει - εκτός από όταν ενθουσιάζεται σε μεγάλες βόλτες ή βόλτες με φίλους/άλλα σκυλιά - που και πάλι ΚΑΜΙΑ σχέση με την κουταβοπερίοδο. Μέχρι το μεσημέρι της έχει περάσει η παράνοια που περνάει αυτές τις μέρες και είναι μια χαρά. Ανεβοκατεβαίνει και χοροπηδάει, στις βόλτες είναι μια χαρά..δεν μπορώ να καταλάβω..καμιά ιδέα για το τί μπορεί να συμβαίνει μέσα στο κεφάλι της;; Την έβγαλα σήμερα φωτογραφία να δείτε πως κάθεται τα πρωινά..
Ο σκύλος έχει τη ρουτίνα του. Ξυπνάμε το πρωί και τρώμε απευθείας. Με το που ακούει φαγητό κουτρουβαλιάζεται κυριολεκτικά να έρθει απο τη σκάλα (το σπίτι έχει εσωτερική σκάλα). Περίπου 1 ώρα και κάτι μετά το φαγητό, πάμε για τσίσα κλπ στο 10 λεπτο. Το μεσημέρι πάλι έξω για τσίσα και το βράδυ μεγαλύτερη βόλτα και μετά τη βόλτα φαγητό. Η ρουτίνα αυτή δεν αλλάζει, είναι συγκεκριμένη, πλην ίσως ΣΚ που ξυπνάμε όλοι πιο αργά και που μπορεί να πάμε καμιά πιο μεγάλη βόλτα.
Πριν τρεις μέρες λοιπόν έγινε το εξής ανεξήγητο πράγμα. Ξυπνάω πρώτη στο σπίτι. Βάζω την τροφή στο μπολάκι και η Audrey δεν ερχόταν. Έμεινε στο κρεβάτι να τρέμει απο φόβο..κατέβηκε να φάει με τα χίλια ζόρια, άφησε την τροφή της στη μέση και έμεινε σε μια γωνιά της τραπεζαρίας να τρέμει από φόβο. Αυτό γίνεται τρία πρωινά σερί. Δεν της δίνω σημασία - δεν αλλάζει κάτι όμως. Μέχρι που την καλόπιασα σήμερα και της έφυγαν δυο σταγόνες τσίσα! Ειλικρινά είναι αψυχολόγητη αντίδραση. Δεν έχει συμβεί κάτι. Αν βάλουμε στην άκρη τις φοβίες, ο σκύλος είναι κατά 95% άψογος πλέον. Στο σπίτι δεν κάνει τίποτα και φαγητό μπροστά της να έχει στο τραπεζάκι του σαλονιού δεν το πειράζει. Στη βόλτα είναι μια χαρά και ακούει - εκτός από όταν ενθουσιάζεται σε μεγάλες βόλτες ή βόλτες με φίλους/άλλα σκυλιά - που και πάλι ΚΑΜΙΑ σχέση με την κουταβοπερίοδο. Μέχρι το μεσημέρι της έχει περάσει η παράνοια που περνάει αυτές τις μέρες και είναι μια χαρά. Ανεβοκατεβαίνει και χοροπηδάει, στις βόλτες είναι μια χαρά..δεν μπορώ να καταλάβω..καμιά ιδέα για το τί μπορεί να συμβαίνει μέσα στο κεφάλι της;; Την έβγαλα σήμερα φωτογραφία να δείτε πως κάθεται τα πρωινά..