Καλησπέρα σε όλους...θέλω να κάνω μία ερώτηση που προσπαθώ καιρό τώρα να βρω απάντηση...ποιος είναι το αφεντικο για ένα σκυλι μέσα στην οικογένεια; ποιος είναι αυτός που θα ακουει δηλαδή;
Παλιά είχαμε ένα θηλυκό ημίαιμο, το είχα φέρει εγώ στο σπίτι κι του είχα πολλή αδυναμία, ωστόσο ήμουν πιο μικρή κι δεν ήξερα πως να το εκπαιδεύσω κτλ, σαν αποτέλεσμα είχε να μην με ακούει ποτέ,να το βγάζω βόλτα κι να μου βγάζει το λάδι κι γενικότερα ο μόνος που άκουγε ήταν ο πατέρας μου χωρίς όμως κι αυτός να έχει ασχοληθεί, όταν τον έβλεπε καθόταν σούζα...
Τώρα με τον Πρίνς είναι αλλιώς, πάλι εγώ τον έφερα σπίτι κι μόνο εγώ ασχολούμαι μαζί του, εγώ τον έχω εκπαιδεύσει,εγώ τον βγάζω βόλτες,εγώ παίζω μαζί του, έιναι όλη την ώρα μαζί μου (γτ ο χώρος του είναι στο δωματιο μου) κι κοιμόμαστε μαζί... επίσης όταν τον έφερα μετά απο ένα μήνα τον πήρα μαζί μου για ενάμιση μήνα στο εξοχικό που ήμασταν συνέχεια οι δύο μας κι το αγόρι μου κι γυρίσαμε πριν μία βδομάδα...
Έχω, λοιπόν, το εξής ερώτημα...ποιος είναι το αφεντικό του κι ποιος η αδυναμία του;...είναι κόκερακι κι ξέρω ότι απο τη φύση τους είναι πολύ φιλικά με τους πάντες...υπάρχει δηλαδή περίπτωση να με "ξεχάσει" ας πούμε;
Μπορεί να φανέι εγωιστικό αλλά δεν αφήνω τον πατέρα μου να χει πολλά πολλά μαζί του γτ δε θέλω (δε ξέρω λόγο βαριάς κι πιο επιβλητικής φωνής) να θεωρήσει αυτόν σαν αφεντικό γιατί καλώς η κακώς όταν φύγω κι τον πάρω μαζί μου δεν θέλω να έχω ότι είχα με την προηγούμενη σκυλίτσα μου. Κι ο πατέρας μου έχω την αίσθηση ότι δεν του αρέσει αυτό κι όποτε βρίσκει ευκαιρία προσπαθεί να του επιβληθεί...κι να τον κάνει ν ακούει αυτόν (θα φανεί άσχημο αλλά είναι σαν να υπάρχει ανταγωνισμός μετάξύ μας)
Ο Πρινς τι νιωθει όμως, ποιον θέλει να έχει αφεντικό(δεν του δίνω την ευκαιρία να επιλέξει) απλά ρωτάω αν μπορεί "ν αγαπήσει" τον πατέρα μου περισσότερο κι να αρχίσει ν ακούει κι ν ασχολειται μονο με αυτόν...όπως κι να το κάνεις είναι κι τα μοναδικά αρσενικά του σπιτιού!
Παλιά είχαμε ένα θηλυκό ημίαιμο, το είχα φέρει εγώ στο σπίτι κι του είχα πολλή αδυναμία, ωστόσο ήμουν πιο μικρή κι δεν ήξερα πως να το εκπαιδεύσω κτλ, σαν αποτέλεσμα είχε να μην με ακούει ποτέ,να το βγάζω βόλτα κι να μου βγάζει το λάδι κι γενικότερα ο μόνος που άκουγε ήταν ο πατέρας μου χωρίς όμως κι αυτός να έχει ασχοληθεί, όταν τον έβλεπε καθόταν σούζα...
Τώρα με τον Πρίνς είναι αλλιώς, πάλι εγώ τον έφερα σπίτι κι μόνο εγώ ασχολούμαι μαζί του, εγώ τον έχω εκπαιδεύσει,εγώ τον βγάζω βόλτες,εγώ παίζω μαζί του, έιναι όλη την ώρα μαζί μου (γτ ο χώρος του είναι στο δωματιο μου) κι κοιμόμαστε μαζί... επίσης όταν τον έφερα μετά απο ένα μήνα τον πήρα μαζί μου για ενάμιση μήνα στο εξοχικό που ήμασταν συνέχεια οι δύο μας κι το αγόρι μου κι γυρίσαμε πριν μία βδομάδα...
Έχω, λοιπόν, το εξής ερώτημα...ποιος είναι το αφεντικό του κι ποιος η αδυναμία του;...είναι κόκερακι κι ξέρω ότι απο τη φύση τους είναι πολύ φιλικά με τους πάντες...υπάρχει δηλαδή περίπτωση να με "ξεχάσει" ας πούμε;
Μπορεί να φανέι εγωιστικό αλλά δεν αφήνω τον πατέρα μου να χει πολλά πολλά μαζί του γτ δε θέλω (δε ξέρω λόγο βαριάς κι πιο επιβλητικής φωνής) να θεωρήσει αυτόν σαν αφεντικό γιατί καλώς η κακώς όταν φύγω κι τον πάρω μαζί μου δεν θέλω να έχω ότι είχα με την προηγούμενη σκυλίτσα μου. Κι ο πατέρας μου έχω την αίσθηση ότι δεν του αρέσει αυτό κι όποτε βρίσκει ευκαιρία προσπαθεί να του επιβληθεί...κι να τον κάνει ν ακούει αυτόν (θα φανεί άσχημο αλλά είναι σαν να υπάρχει ανταγωνισμός μετάξύ μας)
Ο Πρινς τι νιωθει όμως, ποιον θέλει να έχει αφεντικό(δεν του δίνω την ευκαιρία να επιλέξει) απλά ρωτάω αν μπορεί "ν αγαπήσει" τον πατέρα μου περισσότερο κι να αρχίσει ν ακούει κι ν ασχολειται μονο με αυτόν...όπως κι να το κάνεις είναι κι τα μοναδικά αρσενικά του σπιτιού!
