το να γεμιζω με οργη το μονο που θα μου πρσφερει θα ειναι μερικα ψυχολογικα προβληματα τιποτα παραπανω
-------αξιολογηση και αποστασιοποιηση ------ το να θες να σωσεις τον κοσμο δεν ειναι υγιες τον να μην θες να κανεις κακο ειναι
Εάν η αποστασιοποίηση και η απροθυμία να προβάλω αντίσταση για να περισώσω ότι μου ανήκει, θα μου προκαλέσει ψυχολογικά προβλήματα, προτιμώ να πέσω στα prozac παρά να αποδεχτώ μοιρολατρικά την κατάσταση ή να ενστερνιστώ
τις πολιτικά ορθές απόψεις της απόλυτης απραξίας. Θέλω να ζήσω ένα καλύτερο αύριο και όχι το ζοφερό μέλλον που επιφυλάσσουν άλλοι για μένα χωρίς εμένα.
Είμαι άραγε υγιής ή όχι? :-k
Μπορεί να είναι υποθετικό το σενάριό μου, αλλά είμαστε το ίδιο αδιάφοροι όπως και ο υπόλοιπος κόσμος, όχι μόνο οι Κινέζοι, και το μόνο που κάνουμε είναι να κατηγορούμε συγκεκριμένους λαούς για όλα τα δεινά που πέφτουν στην πλάτη μας αντί να κοιτάμε την καμπούρα μας.
Έχω το θάρρος και κατηγορώ συγκεκριμένους λαούς για συγκεκριμένα πράγματα. Κοιτάζω την καμπούρα μου και ταυτόχρονα υψώνω φωνή προβάλλοντας αντίσταση
στις αμέτρητες καμπούρες που μου φορτώνουν οι άλλοι (από το φαινομενο του θερμοκηπίου, τις κλιματικές αλλαγές και τη μόλυνση μεχρι τον αφανισμό της πανίδας, το βασανισμο των ζωων στις φαρμες γουνας και τη μελαμίνη στο γάλα και στις ζωοτροφες), επιλεγοντας να κοιτάζω
μακρύτερα από όσο εκτείνεται η μύτη μου (εν προκειμένω, τα σύνορα της χώρας μου).
Η αρχή και το τέλος αυτού του κόσμου εξάλλου δεν είναι η Ελλαδιτσα, ουτε τα μπαζωμενα της ρεματα, ουτε το καψιμο των δασων της. Ας μην εχουμε αυταπατες.
Όπως λέει και το τραγουδάκι: «όταν κοιμάσαι κάποιος γράφει ιστορία και κάποιος παίζει τη δική σου τη ζωή…»