Aν το κάπου μέσα στο σπίτι είναι πάντα το ίδιο, όπως το σκυλόσπιτο ή το crate όπως γράφεις, ναι...
Αν το κάπου είναι όπου φύγει-φύγει και όπου βρει, θεωρώ πως όχι.
Φοβικός σκύλος
- Thread starter Amidala
- Ημερομηνία δημιουργίας
Αν το κάπου είναι όπου φύγει-φύγει και όπου βρει, θεωρώ πως όχι.
Αν ο σκυλος εχει ενα μικρο χωρο η καποιο σημειο στο οποιο μεσα νιωθει ασφαλεια δεν θα ψαχνει καθε φορα οπου βρει κ οπου φυγει φυγει......
Αν εχει ενα σπιτακι που γουσταρει θα πηγαινει εκει.
Αν παλι την βρισκει κατω απο το κρεββατι εμενα δεν θα με χαλαγε......
Ο δικος μου ο γερακος ας πουμε παει στην αποθηκη κατω απο την σκαλα. Αφου την βρισκει κ νιωθει καλα εκει γιατι να τον ξεβολεψω;;
Δεν έχω ούτε crate, ούτε σκυλόσπιτο, οπότε συνήθως ακολουθώ αυτό που περιέγραψες
Αν το κακό μας βρει έξω στην βόλτα τι θα πρότεινες;
Το θεμα ειναι να σκεφτουμε λιγο κ τις περιπτωσεις που ο σκυλος ειναι μονος του, δεν υπαρχει ανθρωπος δλδ στο σπιτι, για να νιωσει κοντα του ασφαλεια.
Τοτε θελει να βρει "μια τρυπα" να χωθει.......
Ε σε οποιο χωρο κι αν βρισκεται δικαιουται να εχει την τρυπα του!
Εξω δεν εχεις πολλες επιλογες....
Το παιζεις ψυχραιμος κ πας με ελαφρα σπιτι αν εισαι κοντα.....
Καλο λουρι που να μην του βγαινει αν αρχισει τα παλαβα κ τον ψαχνεις μονο.....
Ε τωρα αν θες μιση ωρα δρομο για το σπιτι κ ειναι μπορα, δεν νομιζω να ειναι κακο να σταματησεις σε καμια εισοδο πολυκατοικιας να μην βρεχεστε κ να τον εχεις κοντα σου.
Ετσι κι ετσι στην βροχη τα ζωα που δεν γουσταρουν ψαχνουν να βρουν καποιο καταφυγειο. Το να περπατας αταραχος στον κατακλυσμο δεν νομιζω να φανει φυσιολογικο στον σκυλο σου η να του εμπνευσει εμπιστοσυνη...... μαλλον για παλαβο θα σε περασει......
Τοτε θελει να βρει "μια τρυπα" να χωθει.......
Ε σε οποιο χωρο κι αν βρισκεται δικαιουται να εχει την τρυπα του!
Εξω δεν εχεις πολλες επιλογες....
Το παιζεις ψυχραιμος κ πας με ελαφρα σπιτι αν εισαι κοντα.....
Καλο λουρι που να μην του βγαινει αν αρχισει τα παλαβα κ τον ψαχνεις μονο.....
Ε τωρα αν θες μιση ωρα δρομο για το σπιτι κ ειναι μπορα, δεν νομιζω να ειναι κακο να σταματησεις σε καμια εισοδο πολυκατοικιας να μην βρεχεστε κ να τον εχεις κοντα σου.
Ετσι κι ετσι στην βροχη τα ζωα που δεν γουσταρουν ψαχνουν να βρουν καποιο καταφυγειο. Το να περπατας αταραχος στον κατακλυσμο δεν νομιζω να φανει φυσιολογικο στον σκυλο σου η να του εμπνευσει εμπιστοσυνη...... μαλλον για παλαβο θα σε περασει......
Θα συμφωνησω με east..
Πρεπει να μπορει να μπει καπου που αισθανεται ασφαλης διαφορετικα θα παρει σβαρνα τα παντα στην προσπαθεια του να χωθει καπου και μπορει και να τραυματιστει.
Εγω πχ αφηνα την πορτα μιας ντουλαπας ανοιχτη γιατι εκει αισθανοταν καλα.
Τωρα,στο δρομο ψαχνεις καπου να σταθεις μεχρι να σταματησει.
Ο δικος μου ο σκυλακος,μαζεμενος απο το δρομο,ετρεμε πολυ,επαιρνε το κουβερτακι του και εμπαινε μεσα στο τεραστιο μπολ νερου και εκει ηρεμουσε.
Σε καποια φαση που βρεθηκαμε σε καταιγιδα στο πουθενα νομιζα οτι ο σκυλος θα μου μεινει στα χερια.
Και τοτε ειδα μια μεγαλη λακουβα γεματη νερο.
Τον πηρα αγκαλια,ξαπλωθηκαμε μεσα και τον σκεπασα με το μπουφαν μου,ηρεμησε...
Ε μετα γυρισαμε σπιτι σαν γουρουνια
Πρεπει να μπορει να μπει καπου που αισθανεται ασφαλης διαφορετικα θα παρει σβαρνα τα παντα στην προσπαθεια του να χωθει καπου και μπορει και να τραυματιστει.
Εγω πχ αφηνα την πορτα μιας ντουλαπας ανοιχτη γιατι εκει αισθανοταν καλα.
Τωρα,στο δρομο ψαχνεις καπου να σταθεις μεχρι να σταματησει.
Ο δικος μου ο σκυλακος,μαζεμενος απο το δρομο,ετρεμε πολυ,επαιρνε το κουβερτακι του και εμπαινε μεσα στο τεραστιο μπολ νερου και εκει ηρεμουσε.
Σε καποια φαση που βρεθηκαμε σε καταιγιδα στο πουθενα νομιζα οτι ο σκυλος θα μου μεινει στα χερια.
Και τοτε ειδα μια μεγαλη λακουβα γεματη νερο.
Τον πηρα αγκαλια,ξαπλωθηκαμε μεσα και τον σκεπασα με το μπουφαν μου,ηρεμησε...
Ε μετα γυρισαμε σπιτι σαν γουρουνια
Ο φόβος προέρχεται από την ανικανότητα του όντος να καταννοήσει τη φύση του φαινομένου,της κατάστασης η του αντικειμένου που του δημιουργεί τη φοβία.
Είναι φυσιολογικός αμυντικός μηχανισμός που βοηθάει κ προφυλάσσει από τον πιθανό κίνδυνο.
Θα το πω λίγο χονδροειδώς,αφού κάθε περίπτωση είναι ειδική κ χρειάζεται ξεχωριστή μελέτη.
Η γνωριμία κ η προσεκτική κ κλιμακωτή έκθεση του ζώου με το αντικείμενο που του προκαλεί τη φοβία,το βοηθάει να καταννοήσει καλύτερα αυτό που φοβάται κ αν γίνει σωστή κ επισταμένη δουλειά,να δει ότι δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος να νιώθει έτσι.
Εμένα πχ φοβόταν το θόρυβο από μηχανές κ μηχανάκια.Φρόντισα με αργά κ προσεκτικά βήματα να την εκθέσω σε αυτό το φόβο.Στην αρχή την άφηνα να προσεγγίζει φίλους μου που γνωρίζει κ συμπαθεί,πάνω στη μηχανή αλλά σβηστή.Τους έκανε τα γνωστά κουνήματα της ουράς κ τα νάζια διστακτικά.Μόλις ξεμαγκώθηκε εντελώς κ πήδαγε στο πόδι τους για να εισπράξει χάδι,προχωρήσαμε στο επόμενο βήμα.Να έρχονται τα ίδια άτομα με τη μηχανή την ώρα του περιπάτου,να σταματάνε δίπλα μας,να παίζει πάλι χάδι κ καλή εμπειρία κ να συνεχίζουμε στη συνέχεια τη ρουτίνα της βόλτας σαν να μην τρέχει τίποτα.
Τώρα το έχουμε ξεπεράσει γενικά,εκτός των περιπτώσεων με κώλο εξατμίσεις ατάποτες που σπάνε κ το δικό μου νευρικό σύστημα.Είναι λογικό να σταματάει κ να μαζεύεται σε αυτή την περίπτωση.
Η κάθε φοβία έχει κ αντίστοιχη μεθοδολογία,σε συνεργασία με ένα συμπεριφοριστή η εκπαιδευτή καταλήγει κανείς σε αυτή.Χρειάζεται ο σωστός τρόπος δηλαδή κ πολύς χρόνος.
Κανένα πρόβλημα δεν παραμένει άλυτο για όποιον αποφασίσει να ασχοληθεί.
Είναι φυσιολογικός αμυντικός μηχανισμός που βοηθάει κ προφυλάσσει από τον πιθανό κίνδυνο.
Θα το πω λίγο χονδροειδώς,αφού κάθε περίπτωση είναι ειδική κ χρειάζεται ξεχωριστή μελέτη.
Η γνωριμία κ η προσεκτική κ κλιμακωτή έκθεση του ζώου με το αντικείμενο που του προκαλεί τη φοβία,το βοηθάει να καταννοήσει καλύτερα αυτό που φοβάται κ αν γίνει σωστή κ επισταμένη δουλειά,να δει ότι δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος να νιώθει έτσι.
Εμένα πχ φοβόταν το θόρυβο από μηχανές κ μηχανάκια.Φρόντισα με αργά κ προσεκτικά βήματα να την εκθέσω σε αυτό το φόβο.Στην αρχή την άφηνα να προσεγγίζει φίλους μου που γνωρίζει κ συμπαθεί,πάνω στη μηχανή αλλά σβηστή.Τους έκανε τα γνωστά κουνήματα της ουράς κ τα νάζια διστακτικά.Μόλις ξεμαγκώθηκε εντελώς κ πήδαγε στο πόδι τους για να εισπράξει χάδι,προχωρήσαμε στο επόμενο βήμα.Να έρχονται τα ίδια άτομα με τη μηχανή την ώρα του περιπάτου,να σταματάνε δίπλα μας,να παίζει πάλι χάδι κ καλή εμπειρία κ να συνεχίζουμε στη συνέχεια τη ρουτίνα της βόλτας σαν να μην τρέχει τίποτα.
Τώρα το έχουμε ξεπεράσει γενικά,εκτός των περιπτώσεων με κώλο εξατμίσεις ατάποτες που σπάνε κ το δικό μου νευρικό σύστημα.Είναι λογικό να σταματάει κ να μαζεύεται σε αυτή την περίπτωση.
Η κάθε φοβία έχει κ αντίστοιχη μεθοδολογία,σε συνεργασία με ένα συμπεριφοριστή η εκπαιδευτή καταλήγει κανείς σε αυτή.Χρειάζεται ο σωστός τρόπος δηλαδή κ πολύς χρόνος.
Κανένα πρόβλημα δεν παραμένει άλυτο για όποιον αποφασίσει να ασχοληθεί.
Ναι
Αλλά εκείνος τόσα χρόνια τώρα, έχει αποδεχτεί ότι αυτή τη συμπεριφορά έχει ο σκύλος (εγώ την γνώρισα τον Απρίλιο). Εγώ, έχοντας ζήσει με τον δικό μου σκύλο 14 χρόνια (δυστυχώς "έφυγε" το Μάρτιο), ο οποίος αν και το 1/5 της σκυλιτσας που έχουμε τώρα, ήταν ατρόμητος σε βροχές/βροντές/βεγγαλικά, αλλά και γενικότερα, μου φαίνεται πάρα πολύ παράξενο τώρα που βλέπω έναν τεράστιο σκύλο να κάνει σαν ανυπεράσπιστο κουτάβι. Θα μου πείτε....δεν πάει με το μέγεθος, και δίκιο θα έχετε, αλλά δεν έχω ζήσει με σκύλους γενικότερα, παρά μόνο με τον δικό μου που δεν τον πτοούσε ποτέ τίποτα, αν και είχε περάσει πολύ άσχημα σαν κουτάβι. Τον βρήκα πεταμένο στα σκουπίδια, σε έναν πλημμυρισμένο από τη βροχή κάδο.
Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. Και εγώ πιστεύω ότι το να έχουν ένα ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ σκυλοσπιτάκι είναι η καλύτερη λύση, και αν είναι να χώνονται εκεί, και όχι κάτω από καρέκλες, τραπέζια και ο,τι βρουν εύκαιρο εκείνη τη στιγμή. Η δική μας πχ μπορεί απλά να βρει ένα σκαμπό διαθέσιμο, και από τη στιγμή που κρύβει το μισό κεφάλι της κάτω από το σκαμπό, να νιώθει πολύ καλύτερα και μονο με αυτό.
Ίσως τελικά της πάρουμε ένα σκυλόσπιτο ολόδικό της καταφύγιο, κι ας είναι και μέσα στο σαλόνι!
Δε χρειάζεται να είναι σκυλόσπιτο, απλά βρείτε ένα χώρο που να χρησιμοποιεί ως φωλιά. Ο δικός μου (που δε φοβάται τη βροχή, κάθε άλλο) χρησιμοποιεί ως φωλιά αναλόγως που βρίσκεται το σκυλόσπιτο, μια παιδική σκηνή (των παιδιών μου) ή το τραπέζι της κουζίνας. Νομίζω πώς το αγαπημένο του είναι η σκηνήΝαι
Εγώ, έχοντας ζήσει με τον δικό μου σκύλο 14 χρόνια (δυστυχώς "έφυγε" το Μάρτιο), ο οποίος αν και το 1/5 της σκυλιτσας που έχουμε τώρα, ήταν ατρόμητος σε βροχές/βροντές/βεγγαλικά, αλλά και γενικότερα, μου φαίνεται πάρα πολύ παράξενο τώρα που βλέπω έναν τεράστιο σκύλο να κάνει σαν ανυπεράσπιστο κουτάβι. Θα μου πείτε....δεν πάει με το μέγεθος, και δίκιο θα έχετε, αλλά δεν έχω ζήσει με σκύλους γενικότερα, παρά μόνο με τον δικό μου που δεν τον πτοούσε ποτέ τίποτα, αν και είχε περάσει πολύ άσχημα σαν κουτάβι. Τον βρήκα πεταμένο στα σκουπίδια, σε έναν πλημμυρισμένο από τη βροχή κάδο.
Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. Και εγώ πιστεύω ότι το να έχουν ένα ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ σκυλοσπιτάκι είναι η καλύτερη λύση, και αν είναι να χώνονται εκεί, και όχι κάτω από καρέκλες, τραπέζια και ο,τι βρουν εύκαιρο εκείνη τη στιγμή. Η δική μας πχ μπορεί απλά να βρει ένα σκαμπό διαθέσιμο, και από τη στιγμή που κρύβει το μισό κεφάλι της κάτω από το σκαμπό, να νιώθει πολύ καλύτερα και μονο με αυτό.
Ίσως τελικά της πάρουμε ένα σκυλόσπιτο ολόδικό της καταφύγιο, κι ας είναι και μέσα στο σαλόνι!
Φυσικά και δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό, όμως αυτή την περίοδο τυχαίνει να είμαι εγώ στο σπίτι σε μόνιμη βάση. Με ανησυχεί όμως το τι θα γίνεται και πως θα αισθάνεται όταν θα βρέχει και εγώ θα λείπω από το σπίτι, για αυτό ψάχνω λύση. Αλλιώς δεν έχω κανένα πρόβλημα να παίρνω αγκαλιά την αρκουδίτσα μας, θέλω όμως να αποκτήσει έστω και τώρα λίγη αυτοπεποίθηση, να καταλάβει έστω ότι από τη στιγμή που είναι ΜΕΣΑ στο σπίτι, και όχι στο μπαλκόνι ή έξω, τίποτα δεν μπορεί να την πειράξει, και να συνεχίζει τον ύπνο της ανενόχλητη υπό τους χαλαρωτικούς ήχους της βροχούλας
Της πήραμε πολύ πρόσφατα μια μεγάλη μαξιλάρα για σκύλους για να κοιμάται, μόνο που λόγω ζέστης δεν την χρησιμοποιεί. Ελπίζω με τα κρύα να την εκτιμήσει! Αυτό με τη σκηνή μου φαίνεται πολύ καλή ιδέα για να μπει μέσα η μαξιλάρα, από τη στιγμή που όλο αυτό θα βρίσκεται στο σαλόνιΔε χρειάζεται να είναι σκυλόσπιτο, απλά βρείτε ένα χώρο που να χρησιμοποιεί ως φωλιά. Ο δικός μου (που δε φοβάται τη βροχή, κάθε άλλο) χρησιμοποιεί ως φωλιά αναλόγως που βρίσκεται το σκυλόσπιτο, μια παιδική σκηνή (των παιδιών μου) ή το τραπέζι της κουζίνας. Νομίζω πώς το αγαπημένο του είναι η σκηνή
Ευχαριστώ!
@nfeel
Συμφωνω μαζι σου, αλλα ειδικα το θεμα των καιρικων φαινομενων δεν προσφαιρεται για σταδιακη απευαισθητοποιηση. Μπορει σε μια βροχη να ακουστουν ενα δυο μακρινα μπουμπουνητα μπορει να ριχνει κεραυνους ανα δυο λεπτα με αντιλαλο.....
Η σταδιακη μεταβαση ειναι τις περισσοτερες φορες αδυνατη.
Δεν μπορεις να ζητας απο το σκυλο κατι οταν ηδη βρισκεται σε κατασταση πανικου, παρα μονο να τον κανεις να αισθανθει επαρκως ασφαλης ωστε να περασει ο πανικος κ να ερθει μια ηπιοτερη κατασταση.
@Amidala
Συνηθως σε τετοιες καταστασεις θελουν καπου να κρυφτουν η να νομιζουν οτι κρυφτηκαν. Γι αυτο ακομα κ το να χωσουν το κεφαλι τους κατω απο ενα σκαμπο τους φαινεται εξαιρετικη ιδεα. Μια ανοιχτη μαξιλαρα δεν νομιζω να την εκτιμησει ιδιαιτερα σε αυτη την κατασταση ενω αντιθετα ενα σκυλοσπιτο θα κανει καλυτερη δουλεια......
Συμφωνω μαζι σου, αλλα ειδικα το θεμα των καιρικων φαινομενων δεν προσφαιρεται για σταδιακη απευαισθητοποιηση. Μπορει σε μια βροχη να ακουστουν ενα δυο μακρινα μπουμπουνητα μπορει να ριχνει κεραυνους ανα δυο λεπτα με αντιλαλο.....
Η σταδιακη μεταβαση ειναι τις περισσοτερες φορες αδυνατη.
Δεν μπορεις να ζητας απο το σκυλο κατι οταν ηδη βρισκεται σε κατασταση πανικου, παρα μονο να τον κανεις να αισθανθει επαρκως ασφαλης ωστε να περασει ο πανικος κ να ερθει μια ηπιοτερη κατασταση.
@Amidala
Συνηθως σε τετοιες καταστασεις θελουν καπου να κρυφτουν η να νομιζουν οτι κρυφτηκαν. Γι αυτο ακομα κ το να χωσουν το κεφαλι τους κατω απο ενα σκαμπο τους φαινεται εξαιρετικη ιδεα. Μια ανοιχτη μαξιλαρα δεν νομιζω να την εκτιμησει ιδιαιτερα σε αυτη την κατασταση ενω αντιθετα ενα σκυλοσπιτο θα κανει καλυτερη δουλεια......
Για καιρικά φαινόμενα δε γνωρίζω,δεν έχω ασχοληθεί κ φαίνεται δύσκολο σαν σενάριο.
Αυτό που μου έρχεται πρόχειρα στο μυαλό,είναι να συνομοτήσει η αγέλη του σκύλου (είτε όλα τα μέλη αν μιλάμε για οικογένεια,είτε απλώς ο ιδιοκτήτης αν δεν υπάρχει άλλος)κάθε φορά που ξεκινάνε τα μπουμπουνητά και οι αστραπές να αλλάζουν κ τη δική τους ρουτίνα.
Σταματάς πχ αυτό που κάνεις εκείνη τη στιγμή(είτε δουλεύεις σε pc είτε αράζεις στον καναπέ κ βλέπεις tv)κ ξεκινάς με τα εντελώς απλά.Να σε δει ο σκύλος να αλλάζεις τη στάση του σώματός σου σε κάτι που αποπνέει σιγουριά και θα του βγάλει θετικά συναισθήματα.Ο σκύλος γενικά είναι εξοικειωμένος με τη γλώσσα του σώματος.Όταν πάει κ κουρνιάσει σε γωνία από φόβο,θα ψάξει το πρόσωπό σου και τα μάτια σου να δει έκφραση κ να βγάλει συμπέρασμα για τον κίνδυνο.Έχει σημασία να σε δει να γελάς (σε όποιο μέλος της οικογένειας η και μόνος σου).
Σίγουρα στην αρχή δε θα κάνεις focus στο σκύλο να τον κάνεις να νιώσει overwhelmed και μπερδεμένος.Στόχος είναι να μπει στο μυαλό του ότι εσύ,όταν πχ μπουμπουνάει,είσαι χαρούμενος για κάποιο λόγο,άσχετο με το σκύλο.Φτιάχνει η διάθεσή σου και έχεις όρεξη για παιχνίδι.Σε μετέπειτα φάσεις προσπαθείς να κατακτήσεις το παιχνίδι υπό τις στρεσογόνες αυτές συνθήκες,να αρχίσει να ξεμαγκώνεται σιγά σιγά.Το δουλεύεις,το δουλεύεις κ κάπου θα φτάσεις..φαντάζομαι.
Ακόμα κ σκυλί γέρικο αλλάζει συνήθειες κ ξεπερνάει φοβίες.Το έχω δει.Δεν ισχύει εδώ η λαική θυμοσοφία ότι το γέρικο σκυλί δε μαθαίνει νέα κόλπα.
Έτσι το βλέπω εγώ,τα λίγα λεπτά τώρα που το σκέφτηκα το θέμα για να σου απαντήσω,χωρίς να με έχει απασχολήσει στο παρελθόν.
Last edited:
Ενημέρωση :
Εφάρμοσα ο,τι είπαμε. Κυρίως το να δείχνω άνετη, χαλαρή, να γελάω, να λεω βλακείες του στυλ "χαχαχα τι ωραια που περναμε" όταν βρέχει και ήδη έχει αρχίσει να ηρεμεί. Αν όμως την χαϊδέψω, αγχώνεται. Ισως το μεταφράζει ότι υπάρχει κίνδυνος και προσπαθώ να την προστατέψω? Δεν ξέρω, πάντως σταμάτησα να την χαϊδεύω όταν βρέχει. Χθες πχ που έβρεχε καθόταν ήσυχα ήσυχα λιγο πιο πέρα από εμένα και δεν έκανε τίποτα, κοιμόταν ως επί το πλείστον. Οπότε σας ευχαριστώ και πάλι!
Εφάρμοσα ο,τι είπαμε. Κυρίως το να δείχνω άνετη, χαλαρή, να γελάω, να λεω βλακείες του στυλ "χαχαχα τι ωραια που περναμε" όταν βρέχει και ήδη έχει αρχίσει να ηρεμεί. Αν όμως την χαϊδέψω, αγχώνεται. Ισως το μεταφράζει ότι υπάρχει κίνδυνος και προσπαθώ να την προστατέψω? Δεν ξέρω, πάντως σταμάτησα να την χαϊδεύω όταν βρέχει. Χθες πχ που έβρεχε καθόταν ήσυχα ήσυχα λιγο πιο πέρα από εμένα και δεν έκανε τίποτα, κοιμόταν ως επί το πλείστον. Οπότε σας ευχαριστώ και πάλι!
