Μη συγχέεις τη φύση των ζώων μ τν άνθρωπο @reinmeister2
Φυλάει το φαγητό του
- Thread starter dafni1812
- Ημερομηνία δημιουργίας
Σαφώς κ δεν αντιλέγω...δεν σημαινει οτι μπορω να το στηριξω κιολας ομως...γι'αυτό κ έγραψα σε προηγουμενο ποστ οτι δεν κανουν ολοι για ολα...ξερω οτι εδραιώνω τη θεση μου σχετικα ήπια,την εδραιώνω ομως παντα κ απο νωρις κ γι'αυτό κ ειναι απολυτα σταθερη η συμπεριφορά μου κ ξερω μεχρι τι σκυλο μπορω να φτάσω...
Ο λόγος για τον οποίο ρώτησα που ζει το σκυλί, έχει να κάνει με το αν το σκυλί εκτονώνεται επαρκώς. Μία εργαζόμενη μαμά μικρών παιδιών (που δεν μπορουν και αυτά να συμβάλουν σε βόλτα και παιχνίδι μόνα) δεν πιστεύω ότι μπορεί να αφιερώσει ώρες στην εκτόνωση ενός σκύλου, πόσο μάλλον που λεει και η ίδια ότι χρόνο δεν έχει. Αν ένα σκυλί περνά κάποιες ώρες σε ένα σπίτι όπου έχει ελευθερία κινήσεων, ή σε κήπο, θα έχει κάποια ερεθίσματα, αν υπάρξει και κάποιος κόπος να γίνει μία σχετική διαμόρφωση.
Δεν αντικαθιστά κανένα παιχνίδι, καμία κατασκευή και κανένας χώρος την ενασχόληση του ιδιοκτήτη με το ζώο του, αλλά αν ένα σκυλί περνά π.χ. 8-10 ώρες σε μπαλκόνι (ή άλλο μικρό χώρο χωρίς τίποτα να κάνει) δεν μπορεί η μια ώρα βόλτα και αυτή ούτε ολόκληρη να ικανοποιήσει τις ανάγκες του σκύλου, πόσο μάλλον όταν μεγάλο μέρος αυτής της βόλτας θα είναι επικεντρωμένο στα παιδιά και όχι στο σκύλο και θα γίνεται αγχωμένα γιατί τρέχουν οι άλλες υποχρεώσεις.
Καταλαβαίνω ότι αντικειμενικά μπορεί ο ιδιοκτήτης να μην έχει χρόνο, χώρο, ενέργεια. Αλλά ο σκύλος δεν είναι μπιμπελό. Και αν περνά τις περισσότερες ώρες του μόνος, περιορισμένος ή ακόμη χειρότερα και τα δύο μαζί, δεν υπάρχει για μένα λόγος να αναζητηθεί αλλού η αιτία για τα αρχικά προβλήματα. Πού θα την βγάλει την ενέργεια αυτό το σκυλί, πόσο μάλλον στην κουταβίσια και εφηβική φάση, και τι θα απασχολήσει το μυαλό του;
Προσωπικά ότι ερεθίσματα έχω παρακολουθήσει σε σκυλους που μένουν μόνοι τους 2 και 3 και 5 ώρες μόνοι τους σε αυλές και κήπους, προκαλούν αρνητικές συμπεριφορές. Ότι και να πούμε, αν δεν έχει τη δυνατότητα ο ιδιοκτήτης να παρέχει καθημερινή κ επακρη βόλτα στο σκύλο του, κανένας κήπος και κανένας μεγάλος χώρος δε μπορεί να βελτιώσει την κατάσταση. Στον κήπο θα κινηθεί λίγο, μετά θα βαρεθεί και θα αρχίσει να γαβγίζει σε ότι περνάει και αναπνέει. Οποτε αυτοματως μετατρέπεται σε εκνευριστικό σκυλί που γαυγίζει ασταμάτητα και κοινώς γίνεται στόχος για κακοβουλους...δεν είναι λύση, ίσα ίσα που έχει αρνητική επιρροή. Τα κατάλληλα ερεθισματα αποκτουνται μέσω αλληλεπίδρασης του ζώου με άλλα ζώα και τον ιδιοκτήτη του υπό τον έλεγχο κ την υπευθυνότητα του ίδιου φυσικά. Και ο κήπος είναι μια καλή λύση για εν κατούρημα οταν προκύπτει κάτι στον ιδιοκτήτη και δεν δύναται να πάει το σκυλι του βόλτα...Ή για να κάνει λίγο πάνω κάτω ο σκύλος να ξεσκασει πάντοτε κατα την παρουσια του ιδιοκτητη στο σπιτι και υπό την επίβλεψη του.
Άσε που μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις, όταν ο ιδιοκτήτης βολεύεται στην άνετη εναλλακτική της βόλτας (τον κηπο) συνηθίζει σε αυτή και παραμελεί τις βόλτες κ την εκτόνωση του σκύλου από το πρόγραμμα του...
Δε λέω πως δε συμβαίνουν τα απροοπτα στη ζωή (πχ κάποιοι βρίσκουν δουλειά στην πορεία τους με τον σκυλο η οποια τους απασχολει πολλες ωρρς κ δεν μπορουν να αφιερωθουν στις βολτες του ζωου) αλλα ειναι παρα πολλοι αυτοι που επαναπαυονται οικειοθελώς σε αυτή την εύκολη λύση. Και σίγουρα μια μητέρα που εργάζεται ολημερίς και έχει και μικρα παιδιά, το τελευταίο που έχει να σκεφτεί είναι ένας σκύλος...
1.Εγώ τους αφήνω και ανεβαίνουν καναπέ και τις κοπέλες και κρεβάτι
2. την ώρα που τρώμε η συμφωνία είναι να μην τους δίνουμε φαγητό και να τους δώσουμε κάποια μεζεδάκια όταν τελειώσουμε, αλλά συνήθως οι δίποδοι κλέβουμε και όλο και κάτι τους μπουκώνουμε
3.Στην βόλτα είναι όπου θέλουν μπροστά πίσω δίπλα μου εκτός και αν χρειάζεται να τους μαζέψω δίπλα μου γιατί περνάμε από κόσμο η από άλλους σκύλους.
4.καποιες φορές που με πιάνει η βλακεία τους τσιμπάω την μύτη τους τραβάω τα μάγουλα κλπ κλπ και εκεί μου δαγκώνουν τα χέρια με την ίδια βλακεία αλλά δεν αφήνουν ούτε κοκκινίλα.
Αλλά όλα αυτά που ρώτησες δεν έχουν σχέση με την συμπεριφορά του σκύλου σου
δεν σε δε χετε αρχηγό επειδή τρως πρώτος και επειδή περνάει την πόρτα μετά από εσένα αυτό ειναι στο μυαλό μας (νομίζω) και όχι στο μυαλό του σκύλου.Ο πατέρας μου πάντα είχε μια ιδιαίτερη σχέση με τους σκύλους του ακόμα και με τους δικούς μου , απλώς τους μίλαγε και αυτοί τον άκουγαν απλά , δεν τους είχε χτυπήσει ποτέ , δεν τους είχε επιβραβεύσει για καμία συμπεριφορά ούτε με μπαλάκι ούτε με μεζεδάκι , μπορει να τους έλεγε έλα να κάτσεις δίπλα μου (ολόκληρη πρόταση
) και να καθόντουσαν στραβά αλλά έμεναν δίπλα του όση ώρα ήθελε χωρίς δεύτερη εντολή.Η μόνη διαφορά με εμάς τους υπόλοιπους που αγωνιζόμαστε με 3 κιλά μεζεδάκια η με την φωνή η με ότι άλλο ήταν ότι ήταν ήρεμος και σίγουρος ότι θα το κάνουν και δεν πέρναγε ποτέ μα ποτέ από το μυαλό του ότι θα γύρναγε σκύλος του να τον δαγκώσει, και νομίζω ούτε από το δικό τους .
Καλή σου μέρα @dafni1812 μη ψάχνεις ν βρεις τ λάθη σου μέσα σε φόρουμ κ εγώ λάθη κάνω, αλλά έχω κ άλλο σκύλο με διαφορετικό χαρακτήρα. Είμαι διαφορετικό άτομο με άλλες αρχές κ προτεραιότητες. Βασικό ν είσαι υπεύθυνη κ ν φροντίζεις για τ καλύτερο, λύση στο πρόβλημα σου μόνη σου θ βρεις, τ φόρουμ εκφέρει απόψεις κ εμπειρίες.
Έχοντας πέντε παιδιά αλλά και επειδή είναι το αντικείμενό μου αποφασισα να σου απαντήσω. Καταρχάς το τι κάνει ο καθένας με τα παιδιά και τα σκυλιά του είναι διαφορετικού γιατί ΌΛΑ τ παιδιά και ΌΛΑ τα σκυλιά διαφέρουν. Το πιο σημαντικό πάντως που είναι και αυτό το οποίο θα σου αναφέρω είναι το ότι από πολύ νωρίς παρατήρησα ότι ο μικρός έχει πρόβλημα να δεχτεί τα παιδιά ως αφεντικά του. (Όταν λέω αφεντικά του εννοώ να τους σέβεται και να τα ακουει). Αυτό λοιπόν που έκανα ήταν να βάζω τα παιδιά μου Ν του δίνουν εντολές όπως το κάτσε το μείνε το μη αλλά πιο σημαντικό από όλα είναι το οκ. Το οκ σαν εντολή σε εμάς σημαίνει ότι μπορείς να κάνεις αυτό που θες να κάνεις, το οποίο συνήθως σημαίνει φαγητό. Του γεμιζαμε λοιπόν το μπαλάκι του με το φαΐ του και αφού το είχαμε δοκιμάσει πολλές φορές εγώ και ο σύζυγος φέραμε τα παιδιά και τους δείξαμε ότι είναι σαν παιχνίδι. Δλδ βάζουμε τον σκύλο στο κάτσε το παιδί ακουμπάει το πιάτο κάτω και με το που πει οκ ΤΌΤΕ ΚΑΙ ΜΌΝΟ ΤΌΤΕ ο σκύλος έχει δικαίωμα να φάει. Με το που πει το παιδί χουκ στοπ, του παίρνει αμέσως το μπωλακι και του το επαναφέρει με μια μικρή λιχουδιά μέσα. Στην αρχή ο σκύλος πήγαινε να φάει χωρίς την άδεια των μικρών ή όταν του έπαιρναν το πιάτο τους γρυλιζε. Με διάφορες επεμβάσεις εμένα και του συζύγου το πράγμα έστρωσε τόσο που ο ένας από τα Μικρά 4 μισή χρονων του βάζει λιχουδιές στο κούτελο του στην μύτη του ή και μέσα στο στόμα του και ο σκύλος δεν αντιδράει καθόλου.
Το βασικότερο λάθος είναι ο φόβος σου , το ξέρεις εξάλλου, όσο τον φοβάσαι τόσο βγάζεις ανασφάλεια και ο σκύλος στρεσάρετε μπερδεύεται και έχει απρόβλεπτη συμπεριφορά και όσο έχει απρόβλεπτη συμπεριφορά τόσο αγχώνεσαι και φοβάσαι περισσότερο και αυτό κάνει κύκλους και δεν σταματάει ποτέ.
Από την άλλη είναι και στον σκύλο, θα μπορούσες να έχεις έναν άλλον σκύλο που να μην γύρναγε πάνω σου η πάνω στον μικρό και να μην είχες τον φόβο και έτσι να μην υπήρχε κανένα πρόβλημα, ή θα μπορούσε αυτός ο σκύλος να είχε ένα άλλον άνθρωπο που θα ήταν ήρεμος και σίγουρος και να μην υπήρχε πάλι κανένα πρόβλημα.
Έκανες λάθη σίγουρα αλλά δεν υπάρχει κανένας που δεν έχει κάνει λάθη, δεν υπάρχουν ιδανικές καταστάσεις ούτε σε εμάς, ούτε στα παιδιά μας ούτε στα σκυλιά μας. Όσοι έχουμε δουλειά, παιδιά , σκύλο τρέχουμε και δεν φτάνουμε συνήθως, και όλο και κάτι αφήνουμε πίσω, όλο και κάτι κάνουμε λάθος.
Το θέμα που πρέπει για εμένα να σε απασχολεί τώρα δεν ειναι τι λάθη έκανες όταν ήταν κουτάβι , αυτό θα το σκεφτείς όταν και αν πάρεις άλλον σκύλο, τώρα επικεντρώσου στο αν θα μπορέσεις να νιώσεις σίγουρη με έναν σκύλο 5 κιλών που για Χ λόγους σε έχει αδειάσει και έτσι να σπάσεις τον κύκλο αν δεν μπορείς τότε ψάξε χαλαρά και προσεχτικά για έναν νέο ιδιοκτήτη χωρίς παιδιά που θα μπορέσει να δώσει σιγουριά και σταθερότητα στον μικρό ταλιμπάν σου.
Λύση δεν βλέπω και ανησυχώ!
Λέω εγώ τώρα ένα γενικό πράγμα:
Ο σκύλος θα υπακούσει, συνεργαστεί, εκπαιδευτεί όσο ο άνθρωπος διαχειρίζεται την τροφή του!
Όσο πιο πολύ πεινάσει τόσο πιο γρήγορα θα συνεργαστεί!
Λέω εγώ τώρα ένα γενικό πράγμα:
Ο σκύλος θα υπακούσει, συνεργαστεί, εκπαιδευτεί όσο ο άνθρωπος διαχειρίζεται την τροφή του!
Όσο πιο πολύ πεινάσει τόσο πιο γρήγορα θα συνεργαστεί!
Last edited:
συμφωνω!Λύση δεν βλέπως και ανησυχώ!
Λέω εγώ τώρα ένα γενικό πράγμα:
Ο σκύλος θα υπακούσει, συνεργαστεί, εκπαιδευτεί όσο ο άνθρωπος διαχειρίζεται την τροφή του!
Όσο πιο πολύ πεινάσει τόσο πιο γρήγορα θα συνεργαστεί!
οι περισσοτεροι ομως ιδιοκτητες δεν επιθυμουν να υποβαλλουν τον σκυλο τους σε πεινα.
ενημερωτικα και μονο (οχι για εσενα Στελιο αλλα γενικα), η πεινα δεν θεωρειται θετικη εκπαιδευση και καταδικαζεται απο τους θετικους εκπαιδευτες. για αυτο αλλωστε χρησιμοποιουν λιχουδιες κατα την διαρκεια της εκπαιδευσης και οχι την βασικη τροφη του σκυλου.
Α μπα τους έχω χεσμένους τους θετικούς...και τους αρνητικούς μαζί!
Η εκπαίδευση είνα μία σε όλα τα όντα ανεξαιρέτως!
Όσο πιο γρήγορα το πάρουμε χαμπάρι τόσο πιο καλή παρέα θα κάνουμε και με τα πιο...σκληρά σκυλιά...
Η λιχουδιά είναι κίνητρο, την χρησιμοποιείς σε όλα τα όντα του πλανήτη!
Είναι σημείο αναφοράς των πάντων, θετικών-αρνητικών εκπαιδευτών!
Το μετά είναι το θέμα
Αν δεν ξυπνήσει το ένστικτο της επιβίωσης όλα τα άλλα ένστικτα θα κοιμούνται!
Πρώτα αυτό ξυπνάς για να ενεργοποιηθούν όλα τα άλλα!
Η εκπαίδευση είνα μία σε όλα τα όντα ανεξαιρέτως!
Όσο πιο γρήγορα το πάρουμε χαμπάρι τόσο πιο καλή παρέα θα κάνουμε και με τα πιο...σκληρά σκυλιά...
Η λιχουδιά είναι κίνητρο, την χρησιμοποιείς σε όλα τα όντα του πλανήτη!
Είναι σημείο αναφοράς των πάντων, θετικών-αρνητικών εκπαιδευτών!
Το μετά είναι το θέμα
Αν δεν ξυπνήσει το ένστικτο της επιβίωσης όλα τα άλλα ένστικτα θα κοιμούνται!
Πρώτα αυτό ξυπνάς για να ενεργοποιηθούν όλα τα άλλα!
Α μπα τους έχω χεσμένους τους θετικούς...και τους αρνητικούς μαζί!
Η εκπαίδευση είνα μία σε όλα τα όντα ανεξαιρέτως!
Όσο πιο γρήγορα το πάρουμε χαμπάρι τόσο πιο καλή παρέα θα κάνουμε και με τα πιο...σκληρά σκυλιά...
Η λιχουδιά είναι κίνητρο, την χρησιμοποιείς σε όλα τα όντα του πλανήτη!
Είναι σημείο αναφοράς των πάντων, θετικών-αρνητικών εκπαιδευτών!
Το μετά είναι το θέμα
Αν δεν ξυπνήσει το ένστικτο της επιβίωσης όλα τα άλλα ένστικτα θα κοιμούνται!
Πρώτα αυτό ξυπνάς για να ενεργοποιηθούν όλα τα άλλα!
ειδικα με την τελευταια παραγραφο συμφωνω απολυτα!
Καλημέρα.
(Δεν ξέρω αν βοηθήσει η δική μου περίπτωση. Η γνώμη μου πάντως είναι να έρθει ένας εκπαιδευτής και να σε καθοδηγήσει. Κανένας μας δεν μπορεί να ξέρει τα λάθη που έχουν γίνει γιατί μπορεί να ήταν κάποιες καταστάσεις τις οποίες να της θεωρούσες λεπτομέρειες και τελικά να ήταν πολύ σημαντικές. )
Όταν πήρα την σκύλα μου είχα θέμα με τον μικρό, κάθε φορά που έφευγα από το δωμάτιο τον διόρθωνε, με ελαφρύ δάγκωμα , χωρίς γδάρσιμο ή μώλωπα αλλά τον πόναγε . Η σκροφίτσα το έκανε μόνο όταν γύρναγα την πλάτη μου και για κάποιο διάστημα δεν ήμουν σίγουρη για το τι γινόταν αφού είχα ενδοιασμούς ότι μπορεί ο μικρός να ήταν λίγο άγαρμπος στις κινήσεις του.
Τελικά για περίπου μια εβδομάδα δεν τους άφηνα καθόλου μόνους ούτε την πλάτη δεν γύρναγα μιλάμε. Είχα εξηγήσει στον μικρό πως δεν πρέπει να μένει μόνος με την σκύλα μέχρι να το διορθώσουμε.
Μίλησα και με εκπαιδευτή (δεν είχαμε ξεκινήσει την ΒΥ ακόμα) και μου είπε ότι επειδή ο μικρός είναι κοντός προσπαθεί να κυριαρχήσει επάνω του. Μου είπε ότι απαγορεύεται να παίζει ο μικρός με το σκυλί και να είναι καθιστός στο πάτωμα αφού έτσι το κεφάλι του είναι πιο κάτω από την σκύλα, μόνο όρθιος η καθιστός σε καρέκλα η καναπέ. Επίσης τους κοίταγα πολλές φορές από μακριά χωρίς να με παίρνουν χαμπάρι και όταν έκανε κίνηση προς τον μικρό πήγαινα σφεντόνα και έκανα διόρθωση.
Με το που ξεκινήσαμε ΒΥ ο εκπαιδευτής έκανε κάποια μαθήματα με τον μικρό όχι πολλά ή πολύ ώρα αλλά τον έβαλε να την κάνει βόλτα και να της κάνει το κάτσε κάποιες φορές, το είχε και λίγο και ο μικρός και πήγε καλά. Από εκείνη την στιγμή δεν έχει γίνει κάτι άλλο. Φυσικά έχω πάντα το νού μου.
Σημείωση ο εκπαιδευτής μου χρησιμοποίησε πνίχτη, τον οποίο και χρησιμοποιώ ακόμα. Δεν βγαίνει πάνω από το ζώο άσχετα αν τον χρησιμοποιώ ή όχι. Πια τις πιο πολλές φορές δεν την κάνω βόλτα στον πνίχτη αλλά δεν έχει βγει λεπτό από πάνω της.
Νομίζω πως παίζουν πολλά ρόλο, αλλά το σημαντικότερο είναι ο χαρακτήρας του αφεντικού. Ο εκπαιδευτής μου με έχει χαρακτηρίσει δίκαιη αλλά και λίγο μαλακή. Από την στιγμή που έχω τα αποτελέσματα που θέλω δεν γίνομαι πιο απότομη. Αν χρειαστεί όμως θα γίνω.
Εύχομαι πραγματικά να βρεις άκρη.
(Δεν ξέρω αν βοηθήσει η δική μου περίπτωση. Η γνώμη μου πάντως είναι να έρθει ένας εκπαιδευτής και να σε καθοδηγήσει. Κανένας μας δεν μπορεί να ξέρει τα λάθη που έχουν γίνει γιατί μπορεί να ήταν κάποιες καταστάσεις τις οποίες να της θεωρούσες λεπτομέρειες και τελικά να ήταν πολύ σημαντικές. )
Όταν πήρα την σκύλα μου είχα θέμα με τον μικρό, κάθε φορά που έφευγα από το δωμάτιο τον διόρθωνε, με ελαφρύ δάγκωμα , χωρίς γδάρσιμο ή μώλωπα αλλά τον πόναγε . Η σκροφίτσα το έκανε μόνο όταν γύρναγα την πλάτη μου και για κάποιο διάστημα δεν ήμουν σίγουρη για το τι γινόταν αφού είχα ενδοιασμούς ότι μπορεί ο μικρός να ήταν λίγο άγαρμπος στις κινήσεις του.
Τελικά για περίπου μια εβδομάδα δεν τους άφηνα καθόλου μόνους ούτε την πλάτη δεν γύρναγα μιλάμε. Είχα εξηγήσει στον μικρό πως δεν πρέπει να μένει μόνος με την σκύλα μέχρι να το διορθώσουμε.
Μίλησα και με εκπαιδευτή (δεν είχαμε ξεκινήσει την ΒΥ ακόμα) και μου είπε ότι επειδή ο μικρός είναι κοντός προσπαθεί να κυριαρχήσει επάνω του. Μου είπε ότι απαγορεύεται να παίζει ο μικρός με το σκυλί και να είναι καθιστός στο πάτωμα αφού έτσι το κεφάλι του είναι πιο κάτω από την σκύλα, μόνο όρθιος η καθιστός σε καρέκλα η καναπέ. Επίσης τους κοίταγα πολλές φορές από μακριά χωρίς να με παίρνουν χαμπάρι και όταν έκανε κίνηση προς τον μικρό πήγαινα σφεντόνα και έκανα διόρθωση.
Με το που ξεκινήσαμε ΒΥ ο εκπαιδευτής έκανε κάποια μαθήματα με τον μικρό όχι πολλά ή πολύ ώρα αλλά τον έβαλε να την κάνει βόλτα και να της κάνει το κάτσε κάποιες φορές, το είχε και λίγο και ο μικρός και πήγε καλά. Από εκείνη την στιγμή δεν έχει γίνει κάτι άλλο. Φυσικά έχω πάντα το νού μου.
Σημείωση ο εκπαιδευτής μου χρησιμοποίησε πνίχτη, τον οποίο και χρησιμοποιώ ακόμα. Δεν βγαίνει πάνω από το ζώο άσχετα αν τον χρησιμοποιώ ή όχι. Πια τις πιο πολλές φορές δεν την κάνω βόλτα στον πνίχτη αλλά δεν έχει βγει λεπτό από πάνω της.
Νομίζω πως παίζουν πολλά ρόλο, αλλά το σημαντικότερο είναι ο χαρακτήρας του αφεντικού. Ο εκπαιδευτής μου με έχει χαρακτηρίσει δίκαιη αλλά και λίγο μαλακή. Από την στιγμή που έχω τα αποτελέσματα που θέλω δεν γίνομαι πιο απότομη. Αν χρειαστεί όμως θα γίνω.
Εύχομαι πραγματικά να βρεις άκρη.
@st3li0s οταν λες πείνα, φανταζομαι δεν εννοεις οπως στο τελευταιο περιστατικο, όπου αρκετη ωρα μετα εχασε το γεύμα του;γιατι θεωρώ οτι ετσι ο σκυλος δεν εκανε καμια συνδεση με το συμβαν...
σε μια αγελη στην φυση,ολοι ζητουν αδεια απο τον μπιγκ μπος για να φανε...συνηθως το κανουν σερναμενοι στα πατωματα...τους επιτρεπει να φανε και τρωνε...
οταν ομως τον δουν σε στιγμη αδυναμιας,ανεξαρτητως βρωσης τον κανουν μπεικον...
επισης ,σε αρχικο σταδιο,την κυριαρχια του την εδραιωνει με μαχη κι οχι με στηρηση μπιφτεκιων...αυτη ειναι αποτελεσμα της κυριαρχιας του κι οχι αιτιο...
το εντυπωσιακο της υποθεσης ειναι οτι οι υποτελεις κυνηγουν κι οχι ο αρχηγος...παρα ταυτα του αμολανε το κοψιδι που αυτοι επιασαν,στα ποδια τρωει πρωτα αυτος και στο τελος εαν κανει κεφι τρωνε και τα δουλικα...
εχει πολυ πραμα ο θεμας,αλλα για να μην γραφω τσαμπα,πιαστε πρωτα το παραπανω...
οταν ομως τον δουν σε στιγμη αδυναμιας,ανεξαρτητως βρωσης τον κανουν μπεικον...
επισης ,σε αρχικο σταδιο,την κυριαρχια του την εδραιωνει με μαχη κι οχι με στηρηση μπιφτεκιων...αυτη ειναι αποτελεσμα της κυριαρχιας του κι οχι αιτιο...
το εντυπωσιακο της υποθεσης ειναι οτι οι υποτελεις κυνηγουν κι οχι ο αρχηγος...παρα ταυτα του αμολανε το κοψιδι που αυτοι επιασαν,στα ποδια τρωει πρωτα αυτος και στο τελος εαν κανει κεφι τρωνε και τα δουλικα...
εχει πολυ πραμα ο θεμας,αλλα για να μην γραφω τσαμπα,πιαστε πρωτα το παραπανω...
Αυτό που λέτε υσχιει φυσικά και από καθαρό ενδιαφέρον θα ήθελα να μάθω. Εάν ο σκύλος δεν βρει ποτέ μόνος του την τροφή του. Και καταλάβει ότι εξαρτάται από το αφεντικό του δεν προσπαιρνιεται άμεσα το στάδιο της σωματικής κυριαρχίας?
Κατα τη γνωμη μου, δεν ειναι απόλυτο ότι την κυριαρχια του την εδραιώνει πάντα με μάχη.
Κυριως την εδραιώνει με τη σταση του σωματος και την συμπεριφορά του.
Αλλα σε όσους δεν θελουν να το καταλάβουν ή τον αμφισβητουν και δεν φτανει μονο το γρυλισμα για να συνετιστουν, τοτε εκει τους λέει δυό «λογάκια» ή και παραπάνω, αναλόγως της έντασης της αυθάδειας...
δεν του στερεις το φαγητο σαν τιμωρια, πχ. εκανες μια ζημια για αυτο δεν θα σε ταισω μετα απο 2 ωρες.
τον αφηνεις να πεινασει ετσι ωστε να ενεργοποιηθει το ενστικτο της επιβιωσης. μετα σιγα σιγα του δινεις να καταλαβει οτι για να φαει πρεπει να υπακουσει. αν δεν υπακουσει, πολυ απλα δεν τρωει.
με αυτον τον τροπο δουλευει για να κερδισει το φαγητο του.
και επειδη μας αρεσουν τα παραδειγματα απο την δικια μας κοινωνια...
το ιδιο συμβαινει κ σε εμας στους ανθρωπους, πρεπει να δουλεψουμε, ετσι ωστε να πληρωθουμε κ να εχουμε να φαμε. αν δεν δουλεψουμε, δεν εχουμε χρηματα κ ετσι μενουμε νηστικοι.
φυσικα σε αυτη την μεθοδο, απαγορευονται λιχουδιες, τσιμολογηματα απο το τραπεζι και εννοειται οτι ποτε δεν το μπουκωνουμε στο φαγητο.
ps: το ποτε θα πεινασει πραγματικα ενας σκυλος, μονο ο ιδιος μπορει να σου το πει, μπορει να θελει μια μερα ή 3μερες ή ακομα κ μια εβδομαδα.
