Άσε τις ντροπές παιδί μου, και ξεκαθάρισε τι θέλεις..Θέλεις να προσπαθήσεις και άλλο με τον σκύλο σου που πράγματι πιστεύω ότι μια χαρά τον ξέρεις ή θέλεις να τον δώσεις. Αν τον δώσεις ο επόμενος πρέπει να ξέρει καλά τα χούγια του σκύλου και συνειδητά να υιοθετήσει. Κάτι δύσκολο δηλαδή.
Γιατί είναι πολλά τα χρήματα που έχω ξοδέψει ήδη και δεν μπορώ άλλα. Και επειδή κάποια στιγμή που πήρα έναν άλλον εκπειδευτή τηλ. και του εξήγησα την κατάσταση δεν θέλησε να μας αναλάβει. Μου είπε να πάω εκέι που πήγα..... Και επειδή νομίζω οτι δεν φταίει ο εκπαιδευτής αλλά εγώ που δεν έχω το τσαγανό να " βγω πάνω από τον σκύλο" . Και επειδή έχω προφανώς την λανθασμένη??? εντύπωση ότι το πράγμα χάλασε επειδή έμαθα έννοιες όπως "κυριαρχία, αρχηγία, αρχηγός αγέλης κ.τ.λ." ενώ τα προηγούμενα "μου" σκυλιά απλά τα αγαπούσα και όλα πήγαιναν καλά! Ίσως και απλά να έτυχε δεν ξέρω......
Τα άλλα σκυλάκια τα είχαμε στο πατρικό μου από παιδί μέχρι και που έφυγα για σπουδές. Τα έπαιρναν οι γονείς μου στην ουσία αλλά ζούσαν στην αυλή ελεύθερα και πήγαιναν όπου ήθελαν. Ημιδεσποζόμενα δηλαδή όπως λέμε σήμερα αλλά τότε θεωρούσαμε ότι ο σκύλος είναι δικός μας.
Τα προηγούμενα σκυλιά με τα οποία είχες εμπειρία αν καταλαβαίνω καλά ήταν αδέσποτα; Συνήθως τα αδέσποτα που επιβιώνουν σε καταστάσεις τύπου πλατείας, δρόμος γειτονιάς κλπ, έχουν καταλάβει ότι δεν είναι τα αφεντικά κανενός, αλλιώς δε ζουν πολύ. Σίγουρα δεν έχουν μεγαλώσει γρυλίζοντας και δαγκώνοντας όποιον τα ταϊζει.
Θεωρώ ότι το σκυλί (το κάθε σκυλί) δε θέλει ψυχολόγο, δε θέλει ιδανικές συνθήκες διαβίωσης, θέλει πειθαρχία. Δεν μπορώ να διανοηθώ να ανεχτώ σκυλί δικό μου να γρυλίζει και να δαγκώνει, και το σκυλί το ξέρει μετά τις 2-3 φορές που το δοκιμάζει. Δεν πιστεύω ότι το σκυλί δαγκώνει τα ίδια του τα αφεντικά γιατί έχει άγχος όπως το εννοούμε οι άνθρωποι. Δαγκώνει γιατί έχει μάθει ότι τον παίρνει να το κάνει, και διορθώνει όποιον γουστάρει, όπως θα έκανε και με άλλα σκυλιά αν πίστευε ότι μπορεί.
Εγω λοιπον συμπεραινω οτι μπαινεις στα φορουμ,οπου εχεις το μαξιλαρακι της ανωνυμιας, να μοιραστεις τον πονο σου για να παρεις υποσυνειδητα καποια αφεση αμαρτιων.
Έχεις δίκιο νομίζω... είναι αυτό συν του οτι καταβάθος δεν θέλω να το δώσω...
Nα υποθέσω ότι επειδή πρόκειται για χωριό με τα σκυλιά να μπαινοβγαίνουν, ενώ η κοπέλα πήρε το σκυλί μέσα και μίλησε με εκπαιδευτή κλπ κλπ, έχει γίνει ήδη αντικείμενο κουτσομπολιού στη γειτονια και ντρέπεται να πει ότι το σκυλί στο οποίο έγιναν όλα "σωστά" τα πάει χειρότερα από τα σκυλιά που μπαινοβγαίνουν στις αυλές και τρώνε από τα τραπέζια των γειτόνων;
Νομίζω ότι το μεγαλύτερο σου πρόβλημα είναι ότι δεν θέλεις να πάρεις κάποια απόφαση. Δυστυχώς όμως, χρειάζεται. Βάλε τα κάτω και δες τι μπορείς, τι δεν μπορείς, πάρε μια απόφαση και στάσου συνεπής σε αυτήν.
Φιλτατη το οτι ο σκυλος ξαφνικα και απροσμενα γυρναει και αρπαζει το παιδι ισα-ισα που εμενα μου δειχνει οτι υπαρχει φανερο μπερδεμα στο μυαλο του. Και οπως ειπωθηκε νωριτερα, η Δαφνη ως χαρακτηρας προφανως δεν διαθετει την υπομονη και σταθεροτητα να ειναι απολυτη με το ζωο και να το διορθωσει επι τοπου και οπως πρεπει. Οποτε εχουμε εναν σκυλο που προφανως αναστατωενται απο καποιες κινησεις του παιδιου και το δαγκωνει και μια κηδεμονα που πχ του στερει το φαγητο μετα απο μιση ωρα που θα γυρισουν σπιτι απτην βολτα. Οποτε το σκυλι δεν ξερει το λαθος ουσιαστικα και δεν εχει εκπαιδευτει να το σταματησει....φαβλος κυκλος μιας καταστασης οπου δεν εχει ξεκαθαριστει πρωτιστως ποιος ειναι ο αρχηγος. Αν αυτο δεν ειναι στρες, τι να σου πω...
Δε διαφωνώ για την ουσία και την αντιμετώπιση, διαφωνώ για την "ονομασία", οπότε ίσως είναι και ανευ νοήματος η διαφωνία. Το σκυλί θέλει άλλα όρια, θέλει άλλο είδος συνέπειας και εκπαίδευσης. Δεδομένου ότι δεν ήρθε τώρα στο σπίτι και δεν είναι κουτάβι, και ότι στο σπίτι υπάρχουν παιδιά, δε θα έπρεπε πια να διανοείται ότι μπορεί να δαγκώσει, πόσο μάλλον μέλος της οικογένειας, δεν πα να έχει χώσει το αφεντικό και όλο το χέρι στο στόμα του , όχι να το χαϊδέψει σε φάση που δε γουστάρει. Αν λέμε ότι το πρόβλημα είναι ότι ο σκύλος στρεσαρίστηκε, φοβάμαι ότι αυτό παρερμηνευεται ευκολα σαν "ας μην κάνουμε πράγματα που ενοχλούν το σκύλο", οπότε να καταλήγει η ιδιοκτήτρια να προσπαθεί να αποτρέψει το παιδί από το να χαϊδέψει το ζώο, να μην το πλησιάζει όταν τρώει, να μην του κόβει τα νύχια ή δεν ξέρω τι άλλο το ενοχλεί. Το θέμα είναι ότι το σκυλί έπρεπε να σέβεται το αφεντικό, ανεξάρτητα από το αν ό,τι κάνει το αφεντικό του αρέσει ή όχι.
αυτο το "τι θα πει ο κοσμος";;; αληθεια τωρα; το 2016;
Μακάρι να κάνω λάθος, αλλά εγώ αυτό καταλαβαίνω ότι συμβαίνει. Και δε νομίζω ότι το ¨τι θα πει ο κόσμος¨ είναι τόσο σπάνιο, πόσο μάλλον σε σχετικά κλειστή κοινωνία. Ειδικά αν έχεις κάνει και μερικά σχόλια για το πόσο λάθος είναι οι άλλοι, είναι δύσκολο και να παραδεχτείς ότι τελικά δεν ήσουν σωστός, και είναι και αναμενόμενο να φας πολύ δούλεμα και θάψιμο. Που δεν το αντέχουν όλοι.
Φιλη μου, το σκυλι δεν πρεπει να σεβεται το αφεντικο. Το αφεντικο οφειλει να κανει το σκυλι να τον σεβεται! Και αυτο ειναι ολο το point και παλι ερχομαστε στο θεμα της ιεραρχιας...
