Ή αλλιώς η αλήθεια γι’ αυτή τη φωτογραφία.
Οι ταυρομαχίες είναι ένα βάρβαρο έθιμο της ισπανικής κουλτούρας, με ρίζες στο μακρινό παρελθόν, που αναβιώνεται μέχρι σήμερα και σε αρκετές χώρες της Λατινικής Αμερικής. Χρησιμοποιείται ένα μόνο είδος ταύρου οι toros bravos επειδή υποτίθεται ότι είναι άγριοι γενναίοι και με πείσμα. Υποτίθεται γιατί ο ταύρος είναι ένα πολύ ευγενικό και ήρεμο ζώο, που για να αγριέψει για την αρένα περνάει μαρτύρια πείνας, δίψας, και κακοποίησης όπως το δέσιμο των ματιών του για να μην μπορεί να δει και να εξαγριώνεται, κάμποσες μέρες πριν τη μάχη.
Αυτό το ήδη ταλαιπωρημένο και αποδυναμωμένο ζώο κατακρεουργείται αργά και βασανιστικά, με την τήρηση ενός αυστηρού πρωτοκόλλου, καθώς κατά τραγική ειρωνεία ο «πολιτισμός» των εξευγενισμένων στολών και υποκλίσεων σφαγιάζει ζωντανά πλάσματα ούτε καν για λόγους σίτισης, αλλά απλής απόλαυσης. Άρτος και θεάματα, με επικάλυψη παράδοσης, κομμάτι κι αυτό της σύγχρονης απανθρωπιάς των δυτικών κοινωνιών. Οι φωνές πάντως ενάντια σ’ αυτό το εγκληματικό έθιμο έχουν πληθύνει πολύ τα τελευταία χρόνια και μέσα στην ίδια την Ισπανία.
Αυτή η φωτογραφία που έχει γίνει viral με πολύ συγκινητικές περιγραφές όπως «ένα φιλί πριν την αρένα» ή «ο αποχαιρετισμός του ακτιβιστή» ή «μία στιγμή τρυφερότητας πριν το μαρτύριο», κρύβει μία πολύ διαφορετική και ωμή αλήθεια για τις συνθήκες της στιγμής που απαθανάτισε.
Στην φωτογραφία απεικονίζεται ο εκτροφέας του ταύρου, αυτός που τον μεγάλωσε από μωρό μοσχαράκι για να τον κάνει ταύρο αρένας. Όταν ολοκληρώθηκε η εκπαίδευσή του τον πούλησε, όπως γίνεται συνήθως, και τον πήγε ο ίδιος ως την πλάθα (την αρένα) που θα γινόταν η ταυρομαχία.
Στη διάρκεια της μάχης όταν ο ταύρος από τους απανωτούς τραυματισμούς και τα βασανιστήρια δεν άντεχε άλλο, είδε ότι ήταν εκεί το αφεντικό του και μέσα στην απελπισία του πήγε τρέχοντας κοντά του προσβλέποντας στη βοήθειά του. Ο άνθρωπος που τον μεγάλωσε, του έδωσε αυτό το φιλί, κι ύστερα τον άφησε αβοήθητο και τον παρακολούθησε να γίνεται κομμάτια προς τέρψιν του κοινού. Αξίζει να σημειωθεί ότι το κοινό διατηρεί τη δυνατότητα να ζητήσει από τον Πρόεδρο να χαριστεί η ζωή στον ταύρο (συνήθως για λόγους μαχητικότητας ή αντοχής), ωστόσο κανένας θεατής δεν εντυπωσιάστηκε από αυτό το συγκινητικό περιστατικό, όπου ένα πλάσμα εκδήλωσε τέτοιο τρυφερό συναισθηματισμό μέσα στο μαρτύριό του, και έτσι ο ταύρος κατακρεουργήθηκε.
Αυτό το φιλί τιτλοφορήθηκε από τον ισπανικό τύπο «Το φιλί του Ιούδα». Θα μπορούσε να τιτλοφορηθεί και «μη μασάτε οτιδήποτε σας σερβίρουν γιατί κάτι απ’ αυτά θα σας κάτσει στο τέλος στο λαιμό».
https://kollectnews.org/2015/08/24/το-φιλί-του-ιούδα/
Οι ταυρομαχίες είναι ένα βάρβαρο έθιμο της ισπανικής κουλτούρας, με ρίζες στο μακρινό παρελθόν, που αναβιώνεται μέχρι σήμερα και σε αρκετές χώρες της Λατινικής Αμερικής. Χρησιμοποιείται ένα μόνο είδος ταύρου οι toros bravos επειδή υποτίθεται ότι είναι άγριοι γενναίοι και με πείσμα. Υποτίθεται γιατί ο ταύρος είναι ένα πολύ ευγενικό και ήρεμο ζώο, που για να αγριέψει για την αρένα περνάει μαρτύρια πείνας, δίψας, και κακοποίησης όπως το δέσιμο των ματιών του για να μην μπορεί να δει και να εξαγριώνεται, κάμποσες μέρες πριν τη μάχη.
Αυτό το ήδη ταλαιπωρημένο και αποδυναμωμένο ζώο κατακρεουργείται αργά και βασανιστικά, με την τήρηση ενός αυστηρού πρωτοκόλλου, καθώς κατά τραγική ειρωνεία ο «πολιτισμός» των εξευγενισμένων στολών και υποκλίσεων σφαγιάζει ζωντανά πλάσματα ούτε καν για λόγους σίτισης, αλλά απλής απόλαυσης. Άρτος και θεάματα, με επικάλυψη παράδοσης, κομμάτι κι αυτό της σύγχρονης απανθρωπιάς των δυτικών κοινωνιών. Οι φωνές πάντως ενάντια σ’ αυτό το εγκληματικό έθιμο έχουν πληθύνει πολύ τα τελευταία χρόνια και μέσα στην ίδια την Ισπανία.
Αυτή η φωτογραφία που έχει γίνει viral με πολύ συγκινητικές περιγραφές όπως «ένα φιλί πριν την αρένα» ή «ο αποχαιρετισμός του ακτιβιστή» ή «μία στιγμή τρυφερότητας πριν το μαρτύριο», κρύβει μία πολύ διαφορετική και ωμή αλήθεια για τις συνθήκες της στιγμής που απαθανάτισε.
Στην φωτογραφία απεικονίζεται ο εκτροφέας του ταύρου, αυτός που τον μεγάλωσε από μωρό μοσχαράκι για να τον κάνει ταύρο αρένας. Όταν ολοκληρώθηκε η εκπαίδευσή του τον πούλησε, όπως γίνεται συνήθως, και τον πήγε ο ίδιος ως την πλάθα (την αρένα) που θα γινόταν η ταυρομαχία.
Στη διάρκεια της μάχης όταν ο ταύρος από τους απανωτούς τραυματισμούς και τα βασανιστήρια δεν άντεχε άλλο, είδε ότι ήταν εκεί το αφεντικό του και μέσα στην απελπισία του πήγε τρέχοντας κοντά του προσβλέποντας στη βοήθειά του. Ο άνθρωπος που τον μεγάλωσε, του έδωσε αυτό το φιλί, κι ύστερα τον άφησε αβοήθητο και τον παρακολούθησε να γίνεται κομμάτια προς τέρψιν του κοινού. Αξίζει να σημειωθεί ότι το κοινό διατηρεί τη δυνατότητα να ζητήσει από τον Πρόεδρο να χαριστεί η ζωή στον ταύρο (συνήθως για λόγους μαχητικότητας ή αντοχής), ωστόσο κανένας θεατής δεν εντυπωσιάστηκε από αυτό το συγκινητικό περιστατικό, όπου ένα πλάσμα εκδήλωσε τέτοιο τρυφερό συναισθηματισμό μέσα στο μαρτύριό του, και έτσι ο ταύρος κατακρεουργήθηκε.
Αυτό το φιλί τιτλοφορήθηκε από τον ισπανικό τύπο «Το φιλί του Ιούδα». Θα μπορούσε να τιτλοφορηθεί και «μη μασάτε οτιδήποτε σας σερβίρουν γιατί κάτι απ’ αυτά θα σας κάτσει στο τέλος στο λαιμό».
https://kollectnews.org/2015/08/24/το-φιλί-του-ιούδα/
