Ναι όμως εάν συνηθισει το σκυλί σε αυτή την ρουτίνα, δηλαδή τρώω και βγαίνω έξω, και κάποια στιγμή θελήσει ο ιδιοκτήτης να κάνει κάποια πιο έντονη δραστηριότητα; ..δεν είναι οτι καλύτερο νομίζω...εκτος και αν τρώει και βγαίνει μετά από κανα 2ωρο;!Το σκυλάκι στους 3 μήνες πρέπει να βγαίνει αρκετές βόλτες οποτε μάλλον δε γλιτώνεις το πριν και μετα το γεύμα. Κατα τα αλλα, κατα την εκμάθηση της τουαλέτας καλύτερα μετα το γεύμα αλλα να μη λυσσάει το σκυλί, περπάτημα.
Γι'αυτο ακριβώς διευκρίνησα στο τέλος του ποστ που παρέθεσες "να μη λυσσάει το σκυλί, περπάτημα". Αν θελει να κάνει έντονη άσκηση -όσο έντονη επιτρέπει η ηλικία- μπορεί να το κάνει πριν (όχι αμέσως πριν) ή μετα (αρκετά μετα) το γεύμα. Οι βόλτες στην ηλικία αυτή είναι πολλές, τα γεύματα 3-4, μπορεί να πετύχει εύκολα τις κατάλληλες χρονικές αποστάσεις.Ναι όμως εάν συνηθισει το σκυλί σε αυτή την ρουτίνα, δηλαδή τρώω και βγαίνω έξω, και κάποια στιγμή θελήσει ο ιδιοκτήτης να κάνει κάποια πιο έντονη δραστηριότητα; ..δεν είναι οτι καλύτερο νομίζω...εκτος και αν τρώει και βγαίνει μετά από κανα 2ωρο;!
Δε θέλει κόπο. Θέλει τρόπο.Αν και καινιυργιος σκυλομπαμπας εχω καταλαβει οτι για να γυρισει ο ηλιος θελει δουλεια πολυ........
νομιζω κ εγω το κυριαρχο ειναι ο χρονος που βγαινει την βολτα να <<ταιριαζει>> με το ποτε εφαγε. ουσιαστικα τζογαρεις στο ενστικτο σου, για μενα τουλαχιστον που ειμαι καινουργιος, μεχρι να μαθεις τα σημαδια που λετε ολοι κ προφανως να εισαι κλαρινο γενικα στην εκπαιδευση του.Δε θέλει κόπο. Θέλει τρόπο.
Όταν πλησιάζει η ώρα (μισή με μια ώρα πριν από το πολυαναμενόμενο) το κουτάβι μπαίνει στο crate (Το Εργαλείο Εκπαίδευσης, που βοηθάει τα μάλλα, σε πολλά και διάφορα θέματα ). Όταν έρθει η ώρα, το βγάζεις αγκαλιά μέχρι το δρόμο (ή το όποιο σημείο προτίμησης), και περιμένεις υπομονετικά μέχρι να τα κάνει. Θα σου φανεί αιώνας τις πρώτες φορές, αλλά δεν παίρνει πάνω από τέταρτο. Εννοείται χάδια γιορτές και πανηγύρια με λιχουδιές μόλις τα κάνει. Όλη η "δυσκολία" έχει να κάνει με το timing και την πειθαρχία σου στο πρόγραμμα του κουταβιού. Εγώ έβαζα το κινητό να χτυπάει. Με στρατιωτική πειθαρχία από την πλευρά μου, μια εβδομάδα φάνηκε αρκετή για την περίπτωσή μας. Δηλαδή, για να πιάσει το νόημα, που επιτρέπεται και που όχι να τα κάνει. Όσο πιο control freak είσαι (με ευγενικό πάντα τρόπο) με ένα κουταβάκι, τόσο καλύτερα για τα πάντα. Όταν το βλέπεις να τα κάνει αλλού το σηκώνεις τρυφερά την ίδια ώρα και το πηγαίνεις στο ενδεδειγμένο σημείο. Όταν δε μπορείς να είσαι από πάνω του για να του διορθώσεις τις ανομίες, το αφήνεις σε ένα απόλυτα ελεγχόμενο περιβάλλον (βλέπε crate) μηδενίζοντας το ενδεχόμενο να κάνει ακόμα και κάτι που δεν πρόλαβες να του απαγορεύσεις.