Να πω την αλήθεια δεν καταλαβαίνω απόλυτα. Ίσως άλλο πράγμα εννοούμε ζωηρό παιχνίδι;
Νεοι ιδοκτητες κουταβιου - πρωτες ερωτησεις
- Thread starter genie
- Ημερομηνία δημιουργίας
Κατ' αρχάς, μπράβο για την υιοθεσία και εύχομαι να έχετε πολλά και καλά χρόνια παρέα!
Ελπίζω να μας το παρουσιάσεις κιόλα το μικρό στη σχετική ενότητα, με πληροφορίες, φωτογραφίες και όλα τα συναφή
Αυτό που σου λένε έχει μεγάλη σημασία: τώρα είναι η περίοδος να μπει ένα πλαίσιο, να ορισθεί η γραμμή κυριαρχίας στην αγέλη, να τεθούν τα όρια, και ν' αρχίσει σιγά-σιγά η εκπαίδευση. Από όσα μας λες, καταλαβαίνω ότι το βλέπεις το θέμα σοβαρά και το ψάχνεις, και αυτό είναι προς τιμήν σου (και πράγμα σπάνιο!), οπότε έχεις έρθει σε 'καλό μέρος' για ανάγνωση και συμβουλές. Συμφωνώ και εγώ με το ότι 1) το παιχνίδι πρέπει να γίνει με επιτήρηση, 2) είναι απαραίτητο να μπουν από τώρα κάποια όρια (ισχύει αυτό για το 'κάψιμο', ψάξε το λίγο, όπως και για το τί είδους παιχνίδια και σε τί είδους επιφάνειες μπορεί, πχ, να τραυματίσουν το κουτάβι), και 3) ότι ένας άριστος τρόπος σύνδεσης με το κουτάβι, και για τα παιδιά σου και για εσένα, είναι να αρχίσουν κάποια κομμάτια εκπαίδευσης, πράγμα το οποίο μόνο θετικά θα έχει να δώσει και στη συμπεριφορά του κουταβιού, αλλά και στην μεταξύ σας σχέση (έξτρα μπόνους και η ανάπτυξη δεξιοτήτων στα παιδιά, όπου θα δουν πρακτικά θέματα υπευθυνότητας, αυτοσυγκράτησης, φροντίδας, κτλ). Γενικότερα, πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουν τα παιδιά ότι ναι, με το κουτάβι και το σκύλο παίζουμε, χαιρόμαστε, κάνουμε δραστηριότητες μαζί κτλ, αλλά ΔΕΝ είναι παιχνίδι.
Ελπίζω να μας το παρουσιάσεις κιόλα το μικρό στη σχετική ενότητα, με πληροφορίες, φωτογραφίες και όλα τα συναφή
Αυτό που σου λένε έχει μεγάλη σημασία: τώρα είναι η περίοδος να μπει ένα πλαίσιο, να ορισθεί η γραμμή κυριαρχίας στην αγέλη, να τεθούν τα όρια, και ν' αρχίσει σιγά-σιγά η εκπαίδευση. Από όσα μας λες, καταλαβαίνω ότι το βλέπεις το θέμα σοβαρά και το ψάχνεις, και αυτό είναι προς τιμήν σου (και πράγμα σπάνιο!), οπότε έχεις έρθει σε 'καλό μέρος' για ανάγνωση και συμβουλές. Συμφωνώ και εγώ με το ότι 1) το παιχνίδι πρέπει να γίνει με επιτήρηση, 2) είναι απαραίτητο να μπουν από τώρα κάποια όρια (ισχύει αυτό για το 'κάψιμο', ψάξε το λίγο, όπως και για το τί είδους παιχνίδια και σε τί είδους επιφάνειες μπορεί, πχ, να τραυματίσουν το κουτάβι), και 3) ότι ένας άριστος τρόπος σύνδεσης με το κουτάβι, και για τα παιδιά σου και για εσένα, είναι να αρχίσουν κάποια κομμάτια εκπαίδευσης, πράγμα το οποίο μόνο θετικά θα έχει να δώσει και στη συμπεριφορά του κουταβιού, αλλά και στην μεταξύ σας σχέση (έξτρα μπόνους και η ανάπτυξη δεξιοτήτων στα παιδιά, όπου θα δουν πρακτικά θέματα υπευθυνότητας, αυτοσυγκράτησης, φροντίδας, κτλ). Γενικότερα, πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουν τα παιδιά ότι ναι, με το κουτάβι και το σκύλο παίζουμε, χαιρόμαστε, κάνουμε δραστηριότητες μαζί κτλ, αλλά ΔΕΝ είναι παιχνίδι.
Κατ' αρχάς, μπράβο για την υιοθεσία και εύχομαι να έχετε πολλά και καλά χρόνια παρέα!
Ελπίζω να μας το παρουσιάσεις κιόλα το μικρό στη σχετική ενότητα, με πληροφορίες, φωτογραφίες και όλα τα συναφή
Αυτό που σου λένε έχει μεγάλη σημασία: τώρα είναι η περίοδος να μπει ένα πλαίσιο, να ορισθεί η γραμμή κυριαρχίας στην αγέλη, να τεθούν τα όρια, και ν' αρχίσει σιγά-σιγά η εκπαίδευση. Από όσα μας λες, καταλαβαίνω ότι το βλέπεις το θέμα σοβαρά και το ψάχνεις, και αυτό είναι προς τιμήν σου (και πράγμα σπάνιο!), οπότε έχεις έρθει σε 'καλό μέρος' για ανάγνωση και συμβουλές. Συμφωνώ και εγώ με το ότι 1) το παιχνίδι πρέπει να γίνει με επιτήρηση, 2) είναι απαραίτητο να μπουν από τώρα κάποια όρια (ισχύει αυτό για το 'κάψιμο', ψάξε το λίγο, όπως και για το τί είδους παιχνίδια και σε τί είδους επιφάνειες μπορεί, πχ, να τραυματίσουν το κουτάβι), και 3) ότι ένας άριστος τρόπος σύνδεσης με το κουτάβι, και για τα παιδιά σου και για εσένα, είναι να αρχίσουν κάποια κομμάτια εκπαίδευσης, πράγμα το οποίο μόνο θετικά θα έχει να δώσει και στη συμπεριφορά του κουταβιού, αλλά και στην μεταξύ σας σχέση (έξτρα μπόνους και η ανάπτυξη δεξιοτήτων στα παιδιά, όπου θα δουν πρακτικά θέματα υπευθυνότητας, αυτοσυγκράτησης, φροντίδας, κτλ). Γενικότερα, πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουν τα παιδιά ότι ναι, με το κουτάβι και το σκύλο παίζουμε, χαιρόμαστε, κάνουμε δραστηριότητες μαζί κτλ, αλλά ΔΕΝ είναι παιχνίδι.
Ελπίζω να μας το παρουσιάσεις κιόλα το μικρό στη σχετική ενότητα, με πληροφορίες, φωτογραφίες και όλα τα συναφή
Αυτό που σου λένε έχει μεγάλη σημασία: τώρα είναι η περίοδος να μπει ένα πλαίσιο, να ορισθεί η γραμμή κυριαρχίας στην αγέλη, να τεθούν τα όρια, και ν' αρχίσει σιγά-σιγά η εκπαίδευση. Από όσα μας λες, καταλαβαίνω ότι το βλέπεις το θέμα σοβαρά και το ψάχνεις, και αυτό είναι προς τιμήν σου (και πράγμα σπάνιο!), οπότε έχεις έρθει σε 'καλό μέρος' για ανάγνωση και συμβουλές. Συμφωνώ και εγώ με το ότι 1) το παιχνίδι πρέπει να γίνει με επιτήρηση, 2) είναι απαραίτητο να μπουν από τώρα κάποια όρια (ισχύει αυτό για το 'κάψιμο', ψάξε το λίγο, όπως και για το τί είδους παιχνίδια και σε τί είδους επιφάνειες μπορεί, πχ, να τραυματίσουν το κουτάβι), και 3) ότι ένας άριστος τρόπος σύνδεσης με το κουτάβι, και για τα παιδιά σου και για εσένα, είναι να αρχίσουν κάποια κομμάτια εκπαίδευσης, πράγμα το οποίο μόνο θετικά θα έχει να δώσει και στη συμπεριφορά του κουταβιού, αλλά και στην μεταξύ σας σχέση (έξτρα μπόνους και η ανάπτυξη δεξιοτήτων στα παιδιά, όπου θα δουν πρακτικά θέματα υπευθυνότητας, αυτοσυγκράτησης, φροντίδας, κτλ). Γενικότερα, πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουν τα παιδιά ότι ναι, με το κουτάβι και το σκύλο παίζουμε, χαιρόμαστε, κάνουμε δραστηριότητες μαζί κτλ, αλλά ΔΕΝ είναι παιχνίδι.
E εντάξει νομίζω είναι αυτονόητο ότι δεν είναι παιχνίδι. Ζώο είναι και όχι κούκλα.Κατ' αρχάς, μπράβο για την υιοθεσία και εύχομαι να έχετε πολλά και καλά χρόνια παρέα!
Ελπίζω να μας το παρουσιάσεις κιόλα το μικρό στη σχετική ενότητα, με πληροφορίες, φωτογραφίες και όλα τα συναφή
Αυτό που σου λένε έχει μεγάλη σημασία: τώρα είναι η περίοδος να μπει ένα πλαίσιο, να ορισθεί η γραμμή κυριαρχίας στην αγέλη, να τεθούν τα όρια, και ν' αρχίσει σιγά-σιγά η εκπαίδευση. Από όσα μας λες, καταλαβαίνω ότι το βλέπεις το θέμα σοβαρά και το ψάχνεις, και αυτό είναι προς τιμήν σου (και πράγμα σπάνιο!), οπότε έχεις έρθει σε 'καλό μέρος' για ανάγνωση και συμβουλές. Συμφωνώ και εγώ με το ότι 1) το παιχνίδι πρέπει να γίνει με επιτήρηση, 2) είναι απαραίτητο να μπουν από τώρα κάποια όρια (ισχύει αυτό για το 'κάψιμο', ψάξε το λίγο, όπως και για το τί είδους παιχνίδια και σε τί είδους επιφάνειες μπορεί, πχ, να τραυματίσουν το κουτάβι), και 3) ότι ένας άριστος τρόπος σύνδεσης με το κουτάβι, και για τα παιδιά σου και για εσένα, είναι να αρχίσουν κάποια κομμάτια εκπαίδευσης, πράγμα το οποίο μόνο θετικά θα έχει να δώσει και στη συμπεριφορά του κουταβιού, αλλά και στην μεταξύ σας σχέση (έξτρα μπόνους και η ανάπτυξη δεξιοτήτων στα παιδιά, όπου θα δουν πρακτικά θέματα υπευθυνότητας, αυτοσυγκράτησης, φροντίδας, κτλ). Γενικότερα, πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουν τα παιδιά ότι ναι, με το κουτάβι και το σκύλο παίζουμε, χαιρόμαστε, κάνουμε δραστηριότητες μαζί κτλ, αλλά ΔΕΝ είναι παιχνίδι.
η κόρη έχει την πιο σωστή συμπεριφορά... να το χαίρεστε το κουτάβι σας... συμφωνώ σε όλα με τους προλαλήσαντες
Καταρχάς καλώς δεχτήκατε το κουταβάκι σας!
Τώρα στα πρακτικά, συμφωνώ απόλυτα με όσα είπε ο @vasilis_mike και η @dnassib . Τα παιδιά εννοείται να παίζουν και να ασχολούνται με το σκύλο αλλά σεβόμενα τα όρια και τις αντοχές ενός κουταβιού. Πχ όταν το κουτάβι έχει αρχίσει να κουράζεται πρέπει να σταματάει το παιχνίδι και να υποχωρούν τα παιδιά. Γενικά, επειδή και τα παιδιά είναι μικρά και το κουτάβι είναι κουτάβι εύκολα μπορεί να παρασύρει ο ένας τον άλλο. Και το θέμα με τα κουτάβια είναι ότι δεν καταλαβαίνουν τις αντοχές τους και δεν υπακοούν στο αίσθημα της κούρασης αν έχουν ερέθισμα παιχνιδιού. Εύκολα επομένως μπορούν να εξαντλήσουν τις αντοχές τους, να κουράσουν το σώμα τους και να περάσουν σε φάση υπερδιέργεσης. Όταν αρχίζει να κουράζεται, λοιπόν, το παιχνίδι πρέπει να σταματάει αμέσως. Τα παιδιά επίσης μπορεί να είναι άτσαλα στο παιχνίδι τους. Για αυτό χρειάζεται και η επιτήρηση. Τώρα, θα είναι εξαιρετικό μάθημα για τα παιδιά αν τα εμπλέξετε στην εκπαίδευση του κουταβιού και στις υποχρεώσεις του, πχ μάζεμα παιχνιδιών, τυχόν ακαθαρσιών, χτένισμα κλπ για να καταλάβουν μέσω της πράξης ότι ένας σκύλος δεν είναι μόνο διασκέδαση αλλά και υποχρεώσεις, και ότι για να έχουν το πρώτο πρέπει να είναι εντάξει και με το δεύτερο. Έτσι και πιο υπεύθυνα θα γίνουν και πιο συνειδητοποιημένα απέναντι στο θέμα σκύλος Για το δάγκωμα συμφωνώ με τη @mariakala - η κόρη που σταματάει το παιχνίδι και φεύγει έχει τη σωστή συμπεριφορά. Γενικά, όταν αποφασίσετε το πώς θα εκπαιδεύσετε το κουτάβι, τι λεκτικές εντολές θα χρησιμοποιείτε κλπ πρέπει να τις πείτε και στα παιδιά σας για να χρησιμοποιείτε όλοι κοινή προσέγγιση και να μη μπερδευτεί ο σκύλος Είσαι στο σωστό μέρος για ό,τι συμβουλές χρειαστείς
Τώρα στα πρακτικά, συμφωνώ απόλυτα με όσα είπε ο @vasilis_mike και η @dnassib . Τα παιδιά εννοείται να παίζουν και να ασχολούνται με το σκύλο αλλά σεβόμενα τα όρια και τις αντοχές ενός κουταβιού. Πχ όταν το κουτάβι έχει αρχίσει να κουράζεται πρέπει να σταματάει το παιχνίδι και να υποχωρούν τα παιδιά. Γενικά, επειδή και τα παιδιά είναι μικρά και το κουτάβι είναι κουτάβι εύκολα μπορεί να παρασύρει ο ένας τον άλλο. Και το θέμα με τα κουτάβια είναι ότι δεν καταλαβαίνουν τις αντοχές τους και δεν υπακοούν στο αίσθημα της κούρασης αν έχουν ερέθισμα παιχνιδιού. Εύκολα επομένως μπορούν να εξαντλήσουν τις αντοχές τους, να κουράσουν το σώμα τους και να περάσουν σε φάση υπερδιέργεσης. Όταν αρχίζει να κουράζεται, λοιπόν, το παιχνίδι πρέπει να σταματάει αμέσως. Τα παιδιά επίσης μπορεί να είναι άτσαλα στο παιχνίδι τους. Για αυτό χρειάζεται και η επιτήρηση. Τώρα, θα είναι εξαιρετικό μάθημα για τα παιδιά αν τα εμπλέξετε στην εκπαίδευση του κουταβιού και στις υποχρεώσεις του, πχ μάζεμα παιχνιδιών, τυχόν ακαθαρσιών, χτένισμα κλπ για να καταλάβουν μέσω της πράξης ότι ένας σκύλος δεν είναι μόνο διασκέδαση αλλά και υποχρεώσεις, και ότι για να έχουν το πρώτο πρέπει να είναι εντάξει και με το δεύτερο. Έτσι και πιο υπεύθυνα θα γίνουν και πιο συνειδητοποιημένα απέναντι στο θέμα σκύλος
Για το δάγκωμα συμφωνώ με τη @mariakala - η κόρη που σταματάει το παιχνίδι και φεύγει έχει τη σωστή συμπεριφορά. Γενικά, όταν αποφασίσετε το πώς θα εκπαιδεύσετε το κουτάβι, τι λεκτικές εντολές θα χρησιμοποιείτε κλπ πρέπει να τις πείτε και στα παιδιά σας για να χρησιμοποιείτε όλοι κοινή προσέγγιση και να μη μπερδευτεί ο σκύλος Είσαι στο σωστό μέρος για ό,τι συμβουλές χρειαστείς
Δεν το έχω πολύ με την εκπαίδευση των σκύλων, από την εμπειρία μου και με όσα σκυλιά είχαμε παλιότερα. Θέλω τα βασικά για την ασφάλεια όπως να μάθει το "κάτσε" και το "έλα" και να μην ορμάει σε όποιον βρει μπροστά του αλλά μάλλον μέχρι εκεί. Δηλαδή δεν βρήκα ποτέ λόγο για κάτι παραπάνω τόσα χρόνια. Είμαι του "χαλαρού" σε τέτοια θέματα. Εκτός αν φανεί κάπου πρόβλημα για να διορθώσουμε όπως η μανία με τα πόδια καλή ωρα.
Ευχαριστώ για την ενθάρρυνση για την κόρη. Θα της δείξω την κουβέντα να χαρεί, γιατί έχει πειστεί ότι αυτή είναι λάθος. Και 2-3 φίλες της βρίσκουν τα δαγκώματα παιχνίδι και στεναχωριέται που αυτή δεν τα αντέχει. Τα είπαμε 1000 φορές ότι δεν υπάρχει λόγος για κανένα σκύλο να μαθαίνει να δαγκώνει και πως μεγαλώνοντας θα μαθαίνει ότι δε μας αρέσει αλλά ξέρετε πως είναι τα παδια άμα όλα θένε να πνιγούνε το ένα που δεν του αρέσει νομίζει πως έχει λάθος.
Το χαλαρό πως το εννοείς.
Πχ αν τα παιδιά το βγάζουν βόλτα και γαυβγίζει και ενοχλεί όλα τα άλλα σκυλιά στο δρόμο δημιουργώντας επεισόδια (λέω εγώ τώρα) ακόμη κι αν είναι μαλτεζάκι, το βλέπουμε χαλαρά;
Όχι, είναι στην κατηγορία "δεν ορμάω σε ότι κινείται". Και σιγά που θα βγάλουν τα παιδιά μόνα το σκύλο βόλτα
E εντάξει νομίζω είναι αυτονόητο ότι δεν είναι παιχνίδι. Ζώο είναι και όχι κούκλα.
Δυστυχώς, πολλά 'αυτονόητα' - συμφωνώ - δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην πράξη... Και πραγματικά δεν το λέω αυτό για εσένα προσωπικά, αλλά πάρα πολλοί γονείς λένε 'α, θα πάρω ένα σκυλάκι να παίζουν τα παιδιά!' και μετά... βλέπουμε την κάκιστη εξέλιξη αυτού του 'έργου'. Οπότε, ειλικρινά, δε το είπα ως προσωπική μομφή, αλλά το καταθέτω γιατί δεν είναι ούτε τόσο σπάνιο ως τελική συμπεριφορά, ούτε και τόσο 'παράλογο' στο επίπεδο του πώς μπορεί να το εκλαμβάνουν τα μικρότερα σε ηλικία παιδιά (=παίζω/τρέχω με το σκυλάκι, είναι ο 'φίλος' και το 'παιχνίδι' μου).
Δυστυχώς, πολλά 'αυτονόητα' - συμφωνώ - δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην πράξη... Και πραγματικά δεν το λέω αυτό για εσένα προσωπικά, αλλά πάρα πολλοί γονείς λένε 'α, θα πάρω ένα σκυλάκι να παίζουν τα παιδιά!' και μετά... βλέπουμε την κάκιστη εξέλιξη αυτού του 'έργου'. Οπότε, ειλικρινά, δε το είπα ως προσωπική μομφή, αλλά το καταθέτω γιατί δεν είναι ούτε τόσο σπάνιο ως τελική συμπεριφορά, ούτε και τόσο 'παράλογο' στο επίπεδο του πώς μπορεί να το εκλαμβάνουν τα μικρότερα σε ηλικία παιδιά (=παίζω/τρέχω με το σκυλάκι, είναι ο 'φίλος' και το 'παιχνίδι' μου).
Άλλο φίλος και άλλο παιχνίδι. Σίγουρα θέλουμε να το έχουν σαν φίλο. Το παιχνίδι των παιδιών με το σκύλο είναι μέρος της χαράς να χεις ένα σκύλο νομίζω.
Ξ'ερω παιδί που με την καθοδήγηση των γονιών του, 7 ετων έβγαζε τον σκύλο του βόλτα (ενα κανις) και μάλιστα είχε και την σακουλίτσα πάντα μαζί του και μάζευε ότι λέρωνε.
Μαζί θεωρώ ότι είναι σα να το βγάζω εγώ. Μαθαίνουν τα παιδιά στο λουρί αλλά εγώ έχω την ευθύνη. Αν μας βγει μπροστά κανένας σκύλαρος ελεύθερος, εγώ φοβάμαι η ίδια, δεν είναι ευθύνη για παιδιά.
μέχρι τα 10 ναι, μετά σιγά σιγά μονος του, στην γειτονιά.. (είχε την τύχη να μην έχει γύρω του άλλα σκυλιά)
