Εχω να κοιμηθω καποιες ημερες. Και δεν θα κοιμηθω και τις επομενες. Ανοιγω το εν λογω θέμα, οχι γιατι θελω να μιλησω σε κυνοφιλους για να αισθανθω καλυτερα μετα την απόφασή μου να κοιμησω τον Μπαρον, τον πολυ κατα-δικο μου σκυλο, αλλα για να φωτισθουν, ευελπιστω με τη βοηθεια σγκροτημενων και με βαθια γνωση μελων του Φορουμ, καποιες διαστασεις εσφαλμενων επιλογων σε σχεση με το ισοζυγιο απαιτησεων και προσδοκιων του σκυλου απο τον ιδιοκτητη τους και του καλαθιου των αγαθων και υπηρεσιων που ο τελευταιος μπορει να προσφερει στο σκυλο. Υποεκτιμηση των δυνατοτητητων του σκυλου ακολουθουμενη απο υπερεκτιμηση των ικανοτητων του χειριστη του αποτελει θανασιμο σφαλμα.
Επτα μηνες μετα το πρωτο μου post στο Dogforum, οφειλω να ομολογησω οτι ενω συμμεριζομουν πληρως τις καλοπιστες, κατα τη μεγιστη τους πλειοψηφια, αποψεις μελων του Φορουμ, δεν τις εθεσα αμεσα σε εφαρμογη. Χαλαροτητα, αδυναμια ανταποκρισης, ελλειψη βαρυτητας σε σοβαρες ενδειξεις προβληματων συμπεριφορας, και το σημαντικοτερο, η χειροτερη συγκυρια αντικρουομενων στοχων, εργων και υποχρεωσεων, με οδηγησαν σε δυσκολες καταστασεις που προκαλεσαν κινδυνους στη διαβίωσή μου και τη σχεση μου με μελος της οικογενειας.
Οφειλω να ζητησω ειλικρινα συγνωμη απο τα μελη που διεθεσαν το χρονο τους να μοιρασθουν τα προβληματα συμβιωσης που αντιμετωπιζα με τα τρια κυριαρχικα σκυλια μου και να αποχωρισω απο την τοτε συζητηση χωρις να τους ευχαριστησω.
Ελλειψη απαιτουμενης δυναμης επικοινωνιας για οτιδηποτε και οποιονδηποτε. Δεν αποτελει , ουτε κατ’ ελαχιστο, ελλειψη εκτιμησης και σεβασμου, προσωπικο και μονο προβλημα. Αλλωστε στη ζωη μου κατα διαστηματα χανομαι ακομη και απο πολυ στενα μου προσωπα, αλλα παντα επανερχομαι.
Johnk, ghelly, GRDANE,ChrisK.A., skylakos, ISKENDER, sea-mol, Μαρια&Ηρα, Yorkaddict και λυπαμαι αν μου διαφευγει καποιος αλλος, πραγματικα ευχαριστω. Υπηρξατε ευστοχοι και δυστυχως προφητικοι.
Ειμαι ανοικτος σε οποιαδηποτε κριτικη, καταννοω ολες τις αποψεις, γνωμες και συμβουλες, και εκτιμω απεριοριστα την διαθεση μεταβιβασης γνωσης, εστω και αν ειναι αργα για εμενα. Για καποιους σιγουρα θα αποτελεσουν χρησιμο υποβαθρο, εφοσον μελη με συνθετικη σκεψη, καλοπροαιρετη κριση και βαθυτερη γνωση θεωρησουν σκοπιμο να συμμετασχουν. Απο την δικη μου πλευρα δεν εχω αντιρρηση να απαντησω σε οποιοδηποτε θεμα που τυχον θα θελατε να γνωρισετε. Εξαιρεση, ακραιες φιλοζωικες τοποθετησεις που χαρακτηριζονται απο υπερβολικη διαθεση εναντιωσης προς τον ανθρωπινο παραγοντα.
Στους επτα μηνες που μεσολαβησαν απο την πρωτη μου συμμετοχη στο Φορουμ στο θεμα «Το ξυλο της αρκουδας» posts 300-337, (www.dogforum.gr/community/threads 30382/) βρεθηκα αντιμετωπος με πολυ δυσκολα περιστατικα. Τα σκυλακια μου ξεπερασαν καθε οριο κανονικοτητας, προκαλωντας ανεξελεγκτες σε καποιες περιπτωσεις καταστασεις. Συνοπτικα:
Ο Ντρεγκο, ο πιτμπουλινος της κορης μου. Εκανε απο οτι φαινεται υπομονη για περιπου 9 μηνες μεχρι να ανταποκριθει στις προκλησεις του Μπαρον, το presa canario. Λιγο πριν τα περασμενα Χριστουστεγεννα, η κορη μου επιστρεφοντας απο το Αμστερνταμ, εκρινε σκοπιμο να ανεβει στο διαμερισμα των σκυλιων χωρις καν να μπει στο δικο της για να χαιρετησει τα σκυλια. Ο πιτμπουλινος σαν τρελος ορθιος επανω της. Το presa οπως παντα σε αναλογες περιπτωσεις του γρυλιζε επιθετικα. Αποτελεσμα, ο πιτμπουλινος εκανε για πρωτη φορα αυτο που ολοι απευχομαστε. Του επιτεθηκε αμεσως, προφανως περιμενε να το κανει μπροστα στην αφεντικινα του, του κλειδωσε τον λαιμο και αντε να τα χωρισεις. Τεσσερα ατομα, o γιος μολις ειχε επιστρεψει και αυτος απο το εξωτερικο, η γυναικα μου και εγω. Οι τρεις κρτουσαμε τον πιτμπουλινο και ο γιος μου τον Μπαρον. Με τις φωνες της κορης μου ο Ντρεγκο αφησε τον Μπαρον ο οποιος ξεφευγει απο το γιο μου και βρισκει ευκαιρια αντεπιθεσης. Αποτελεσμα, στο νοσοκομειο το Πιτμπουλ με δεκαδες ραμματα και το Presaμε ανοικτο λαιμο και αδυναμια αμεσης μεταφορας.
Πεντε ημερες μετα, σκεφτηκα οτι μαλλον θα εχουν ξεχασει τον καυγα και πηρα τον Ντρεγκο εξω για παιχνιδι. Χωρις καν να μυρισθουν, ξανα το ιδιο σκηνικο. Το Presa 60-65 στον αερα και μετα απο κατω με το Πιτμπουλ να τον δαγκωνει στο λαιμο. Στην κλινικη και παλι, με τις πληγες του Πιτμπουλ να μενουν ανοικτες λογω αδυναμιας νεας ναρκωσης.
Απο τοτε τα πραγμτα χειροτερεψαν ραγδαια. Το ενα στον 1ο οροφο και το αλλο στον 4ο και να προσπαθουν πως θα βρεθουν να ξανασκοτωθουν. Φευγει η κορη μου, απομακρυνω το Πιτμπουλ απο το σπιτι σε μια οικογενεια που μπορουσε να τον κρατησει για απροσδιοριστο διαστημα. Το βασικο του πλεονεκτημα, ο υψηλος βαθμος κριτικης ικανοτητας χαθηκε. Ποτε δεν θα εκανε επιθεση σε μικρα σκυλια, ενω παντα σταματουσε να δαγκωνει καθε σκυλι που τον πλησιαζε και αρχιζε να κλαιει. Επιθεση πλεον χωρις διακρισεις. Δαγκωσε ακομη και μικρα σκυλια που τον πλησιασαν, αλλα τα αφηνε γρηγορα. Απιστευτο.
Πριν 2-3 ημερες μας τον επεστρεψαν. Σε κοντινη πανσιον στην περιοχη μας δεν τον δεχτηκαν. Ηθελε να τα αρξει ολα ακομη και θηλυκα. Ποτε δεν ειχε συμβει αυτο. Το αντιθετο εκανε παντα πισω με τα θηλυκα ακομη και τα επιθετικα.
Ο Μπαρον ακομη χειροτερα. Μετα τους καυγαδες με τον Ντρεγκο εγινε πολυ δυσκολο, σχεδον αδυνατο να τον βγαλω εξω. Επιθεση σε σκυλια και σε ανθρωπους. Τεσσερις φορες στραφηκε εναντιον μου, γιατι δεν τον αφησα. Misdirectedaggressiveness τις τρεις, μπηκα μπροστα του και με δαγκωσε, ευτυχως στην περιπτωση ανθρωπου δεν συνεβηκε τιποτα, και μια τελευταια, καθαρα με τη μορφη οπως καταλαβα στη συνεχεια του «handleraggressive». Τον ειχα παει για να τον δει εκπαιδευτης. Αργα το αποφασισα αλλα δεν περιμενα τετοια εξελιξη. Τον κατεβασα απο το αυτοκινητο και προσπαθωντας να τον περασω μεσα, επιτιθεται απευθειας. Τεσσερα ατομα προλαβαινουν και μπαινουν μεσα απο την καγκελοπορτα. Και εκει μαλλον το τελειωσε. Επειδη δεν τον αφησα να τους αρπαξει γυριζει προς τα εμενα με κυτταει και με δαγκωνει στο γονατο. Διορθωση μου ειπαν. Εγω δεν καταλαβα τι διορθωση ηταν αυτη. Απο τις 4 φορες τις δυο πηγα στα επειγοντα. Τα τραυματα οχι πολυ βαθια αλλα εκτεταμενα, οπως ισως συνηθιζεται στα Presa.
Αποτελεσμα. Δεν μορω ολο αυτο το διαστημα να τον κατεβασω ουτε στο παρκινγ. Εκπαιδευτες μου ειπαν, οτι ακομη και αν τον διορθωσουν εκεινοι ως χειριστες, εμενα θα με ξαναδαγκωσει και αν μου ξεφυγει, που δεν ειναι και δυσκολο, θα φαει ανθρωπους. Δεν θελησαν καν να μεσολαβησουν να δωθει σε καποιον αλλο χειριστη πιο πειστικο και εμπειρο με αυτη τη ρατσα, στην οποια εγω δυστυχως δεν εδωσα βαρυτητα. Παντα τον Μπαρον τον εβλεπα χαλαρα. Με δυο κτηνιατρους που ηρθα σε επαφη ήταν καθετοι οτι πρεπει να παει για υπνο. Και εχω συμφωνησει να γινει αυτο στους 15 μολις μηνες της ζωης του. Με τιμη και αξιοπρεπεια οπως ακριβως θα κανω και εγω στον εαυτο μου, οταν φτασει η ημερα. Λαθη δικα μου σιγουρα, αλλα νομιζω και της φυσης, στις πολυ σπανιες μορφες της. Θα βλεπω παντα τα σημαδια που μου εκανε. Θα τα κουβαλαω μαζι μου. Ειναι ο δικος μου σκυλος. Δεν μου εδωσε καμμια επιλογη. Δεν μπορουσα ποτε να φανταστω οτι αυτο το θηριακι των 70 εκατ. και των 60+ κιλων θα στρεφοταν ποτε εναντιον μου με το βλεμα καρφωμενο επανω μου. Με εβλεπε. Ειχε μπει στο κοκκινο αλλα δεν ειχε ξεκινησει καβγα. Πολυ καθαρος, πολυ διακριτικος, κοιμομαστε μεσα μαζι, δεν πειραζει τιποτε, μονο παπουτσια, δεν με ξυπναει ποτε, δυσκολος πλεον στο φαγητο, αλλα πραγματικος κυριος στο σπιτι. Εξω απλα δεν με γνωριζει. Ετσι τελειωνουμε και οι δυο μας.
Η μαγια το Bandog, φοβικη. Παραλληλα κυριαρχικη. Προβλημα οταν ειναι εξω, επιφυλακτικη στο σπιτι ακομη και με τον γιο, τον εχει δει βεβαια 15-20 ημερες.
Δυστυχως δεν μπορω να συνεχισω. Ευχαριστω για την φιλοξενια.
Επτα μηνες μετα το πρωτο μου post στο Dogforum, οφειλω να ομολογησω οτι ενω συμμεριζομουν πληρως τις καλοπιστες, κατα τη μεγιστη τους πλειοψηφια, αποψεις μελων του Φορουμ, δεν τις εθεσα αμεσα σε εφαρμογη. Χαλαροτητα, αδυναμια ανταποκρισης, ελλειψη βαρυτητας σε σοβαρες ενδειξεις προβληματων συμπεριφορας, και το σημαντικοτερο, η χειροτερη συγκυρια αντικρουομενων στοχων, εργων και υποχρεωσεων, με οδηγησαν σε δυσκολες καταστασεις που προκαλεσαν κινδυνους στη διαβίωσή μου και τη σχεση μου με μελος της οικογενειας.
Οφειλω να ζητησω ειλικρινα συγνωμη απο τα μελη που διεθεσαν το χρονο τους να μοιρασθουν τα προβληματα συμβιωσης που αντιμετωπιζα με τα τρια κυριαρχικα σκυλια μου και να αποχωρισω απο την τοτε συζητηση χωρις να τους ευχαριστησω.
Ελλειψη απαιτουμενης δυναμης επικοινωνιας για οτιδηποτε και οποιονδηποτε. Δεν αποτελει , ουτε κατ’ ελαχιστο, ελλειψη εκτιμησης και σεβασμου, προσωπικο και μονο προβλημα. Αλλωστε στη ζωη μου κατα διαστηματα χανομαι ακομη και απο πολυ στενα μου προσωπα, αλλα παντα επανερχομαι.
Johnk, ghelly, GRDANE,ChrisK.A., skylakos, ISKENDER, sea-mol, Μαρια&Ηρα, Yorkaddict και λυπαμαι αν μου διαφευγει καποιος αλλος, πραγματικα ευχαριστω. Υπηρξατε ευστοχοι και δυστυχως προφητικοι.
Ειμαι ανοικτος σε οποιαδηποτε κριτικη, καταννοω ολες τις αποψεις, γνωμες και συμβουλες, και εκτιμω απεριοριστα την διαθεση μεταβιβασης γνωσης, εστω και αν ειναι αργα για εμενα. Για καποιους σιγουρα θα αποτελεσουν χρησιμο υποβαθρο, εφοσον μελη με συνθετικη σκεψη, καλοπροαιρετη κριση και βαθυτερη γνωση θεωρησουν σκοπιμο να συμμετασχουν. Απο την δικη μου πλευρα δεν εχω αντιρρηση να απαντησω σε οποιοδηποτε θεμα που τυχον θα θελατε να γνωρισετε. Εξαιρεση, ακραιες φιλοζωικες τοποθετησεις που χαρακτηριζονται απο υπερβολικη διαθεση εναντιωσης προς τον ανθρωπινο παραγοντα.
Στους επτα μηνες που μεσολαβησαν απο την πρωτη μου συμμετοχη στο Φορουμ στο θεμα «Το ξυλο της αρκουδας» posts 300-337, (www.dogforum.gr/community/threads 30382/) βρεθηκα αντιμετωπος με πολυ δυσκολα περιστατικα. Τα σκυλακια μου ξεπερασαν καθε οριο κανονικοτητας, προκαλωντας ανεξελεγκτες σε καποιες περιπτωσεις καταστασεις. Συνοπτικα:
Ο Ντρεγκο, ο πιτμπουλινος της κορης μου. Εκανε απο οτι φαινεται υπομονη για περιπου 9 μηνες μεχρι να ανταποκριθει στις προκλησεις του Μπαρον, το presa canario. Λιγο πριν τα περασμενα Χριστουστεγεννα, η κορη μου επιστρεφοντας απο το Αμστερνταμ, εκρινε σκοπιμο να ανεβει στο διαμερισμα των σκυλιων χωρις καν να μπει στο δικο της για να χαιρετησει τα σκυλια. Ο πιτμπουλινος σαν τρελος ορθιος επανω της. Το presa οπως παντα σε αναλογες περιπτωσεις του γρυλιζε επιθετικα. Αποτελεσμα, ο πιτμπουλινος εκανε για πρωτη φορα αυτο που ολοι απευχομαστε. Του επιτεθηκε αμεσως, προφανως περιμενε να το κανει μπροστα στην αφεντικινα του, του κλειδωσε τον λαιμο και αντε να τα χωρισεις. Τεσσερα ατομα, o γιος μολις ειχε επιστρεψει και αυτος απο το εξωτερικο, η γυναικα μου και εγω. Οι τρεις κρτουσαμε τον πιτμπουλινο και ο γιος μου τον Μπαρον. Με τις φωνες της κορης μου ο Ντρεγκο αφησε τον Μπαρον ο οποιος ξεφευγει απο το γιο μου και βρισκει ευκαιρια αντεπιθεσης. Αποτελεσμα, στο νοσοκομειο το Πιτμπουλ με δεκαδες ραμματα και το Presaμε ανοικτο λαιμο και αδυναμια αμεσης μεταφορας.
Πεντε ημερες μετα, σκεφτηκα οτι μαλλον θα εχουν ξεχασει τον καυγα και πηρα τον Ντρεγκο εξω για παιχνιδι. Χωρις καν να μυρισθουν, ξανα το ιδιο σκηνικο. Το Presa 60-65 στον αερα και μετα απο κατω με το Πιτμπουλ να τον δαγκωνει στο λαιμο. Στην κλινικη και παλι, με τις πληγες του Πιτμπουλ να μενουν ανοικτες λογω αδυναμιας νεας ναρκωσης.
Απο τοτε τα πραγμτα χειροτερεψαν ραγδαια. Το ενα στον 1ο οροφο και το αλλο στον 4ο και να προσπαθουν πως θα βρεθουν να ξανασκοτωθουν. Φευγει η κορη μου, απομακρυνω το Πιτμπουλ απο το σπιτι σε μια οικογενεια που μπορουσε να τον κρατησει για απροσδιοριστο διαστημα. Το βασικο του πλεονεκτημα, ο υψηλος βαθμος κριτικης ικανοτητας χαθηκε. Ποτε δεν θα εκανε επιθεση σε μικρα σκυλια, ενω παντα σταματουσε να δαγκωνει καθε σκυλι που τον πλησιαζε και αρχιζε να κλαιει. Επιθεση πλεον χωρις διακρισεις. Δαγκωσε ακομη και μικρα σκυλια που τον πλησιασαν, αλλα τα αφηνε γρηγορα. Απιστευτο.
Πριν 2-3 ημερες μας τον επεστρεψαν. Σε κοντινη πανσιον στην περιοχη μας δεν τον δεχτηκαν. Ηθελε να τα αρξει ολα ακομη και θηλυκα. Ποτε δεν ειχε συμβει αυτο. Το αντιθετο εκανε παντα πισω με τα θηλυκα ακομη και τα επιθετικα.
Ο Μπαρον ακομη χειροτερα. Μετα τους καυγαδες με τον Ντρεγκο εγινε πολυ δυσκολο, σχεδον αδυνατο να τον βγαλω εξω. Επιθεση σε σκυλια και σε ανθρωπους. Τεσσερις φορες στραφηκε εναντιον μου, γιατι δεν τον αφησα. Misdirectedaggressiveness τις τρεις, μπηκα μπροστα του και με δαγκωσε, ευτυχως στην περιπτωση ανθρωπου δεν συνεβηκε τιποτα, και μια τελευταια, καθαρα με τη μορφη οπως καταλαβα στη συνεχεια του «handleraggressive». Τον ειχα παει για να τον δει εκπαιδευτης. Αργα το αποφασισα αλλα δεν περιμενα τετοια εξελιξη. Τον κατεβασα απο το αυτοκινητο και προσπαθωντας να τον περασω μεσα, επιτιθεται απευθειας. Τεσσερα ατομα προλαβαινουν και μπαινουν μεσα απο την καγκελοπορτα. Και εκει μαλλον το τελειωσε. Επειδη δεν τον αφησα να τους αρπαξει γυριζει προς τα εμενα με κυτταει και με δαγκωνει στο γονατο. Διορθωση μου ειπαν. Εγω δεν καταλαβα τι διορθωση ηταν αυτη. Απο τις 4 φορες τις δυο πηγα στα επειγοντα. Τα τραυματα οχι πολυ βαθια αλλα εκτεταμενα, οπως ισως συνηθιζεται στα Presa.
Αποτελεσμα. Δεν μορω ολο αυτο το διαστημα να τον κατεβασω ουτε στο παρκινγ. Εκπαιδευτες μου ειπαν, οτι ακομη και αν τον διορθωσουν εκεινοι ως χειριστες, εμενα θα με ξαναδαγκωσει και αν μου ξεφυγει, που δεν ειναι και δυσκολο, θα φαει ανθρωπους. Δεν θελησαν καν να μεσολαβησουν να δωθει σε καποιον αλλο χειριστη πιο πειστικο και εμπειρο με αυτη τη ρατσα, στην οποια εγω δυστυχως δεν εδωσα βαρυτητα. Παντα τον Μπαρον τον εβλεπα χαλαρα. Με δυο κτηνιατρους που ηρθα σε επαφη ήταν καθετοι οτι πρεπει να παει για υπνο. Και εχω συμφωνησει να γινει αυτο στους 15 μολις μηνες της ζωης του. Με τιμη και αξιοπρεπεια οπως ακριβως θα κανω και εγω στον εαυτο μου, οταν φτασει η ημερα. Λαθη δικα μου σιγουρα, αλλα νομιζω και της φυσης, στις πολυ σπανιες μορφες της. Θα βλεπω παντα τα σημαδια που μου εκανε. Θα τα κουβαλαω μαζι μου. Ειναι ο δικος μου σκυλος. Δεν μου εδωσε καμμια επιλογη. Δεν μπορουσα ποτε να φανταστω οτι αυτο το θηριακι των 70 εκατ. και των 60+ κιλων θα στρεφοταν ποτε εναντιον μου με το βλεμα καρφωμενο επανω μου. Με εβλεπε. Ειχε μπει στο κοκκινο αλλα δεν ειχε ξεκινησει καβγα. Πολυ καθαρος, πολυ διακριτικος, κοιμομαστε μεσα μαζι, δεν πειραζει τιποτε, μονο παπουτσια, δεν με ξυπναει ποτε, δυσκολος πλεον στο φαγητο, αλλα πραγματικος κυριος στο σπιτι. Εξω απλα δεν με γνωριζει. Ετσι τελειωνουμε και οι δυο μας.
Η μαγια το Bandog, φοβικη. Παραλληλα κυριαρχικη. Προβλημα οταν ειναι εξω, επιφυλακτικη στο σπιτι ακομη και με τον γιο, τον εχει δει βεβαια 15-20 ημερες.
Δυστυχως δεν μπορω να συνεχισω. Ευχαριστω για την φιλοξενια.
