Κάποιες φορές μπορεί να έχει σχέση. Τη στιγμή της τουαλέτας τους είναι ευάλωτα, εκτεθειμένα. Ένας σκύλος που νιώθει ανασφαλής γενικά ή συγκεκριμένα έξω γιατί είναι άμαθος ακόμα και τον στρεσάρουν τα διάφορα ερεθίσματα, μπορεί να μην θέλει να λερώσει έξω γι'αυτόν τον λόγο. Αν του αλλάζουμε συνέχεια σημεία βόλτας και περιμένουμε ταυτόχρονα να ρυθμίσει και την τουαλέτα του, ίσως του ζητάμε πολλά πολύ σύντομα. Κάθε σημείο έχει άλλες μυρωδιές, ήχους, κίνηση και επομένως θα του είναι πιο δύσκολο να γενικεύσει και να εξοικειωθεί απευθείας με όλα αυτά ταυτόχρονα. Αν παραμείνουμε αρχικά σε μια μικρότερη διαδρομή την οποία σιγά σιγά συνηθίζει, έχει περισσότερες πιθανότητες να λερώσει εκεί καθώς σιγά σιγά θα αισθάνεται όλο και πιο ασφαλής.
Δεν εννοώ βέβαια να περάσουμε μήνες κάνοντας βόλτα μόνο μπρος πίσω από το σπίτι ως τη γωνία, αλλά για λίγες μέρες μπορεί να βοηθήσει να μην κάνουμε πολύ μεγάλες/διαφορετικές διαδρομές, τουλάχιστον όσο δεν έχει ακόμα κάνει την ανάγκη του. Ή ακόμα και να αποφασίσουμε ποιο είναι το σημείο τουαλέτας στη βόλτα (κάπου που τα έχει κάνει ήδη στη συγκεκριμένη περίπτωση) και να παραμείνουμε πρώτα εκεί όσο χρειαστεί μέχρι να τακτοποιηθεί η τουαλέτα, πριν συνεχίσουμε σε άλλες διαδρομές. Ας καταλάβει πρώτα δηλαδή τι σημαίνει π.χ. μπράβο που τα έκανες δίπλα στο συγκριμένο δέντρο, και μετά γενικεύει ότι επιτρέπουμε όλα τα δέντρα. Δεν είναι στάδιο που το χρειάζονται όλα τα σκυλιά ούτε λειτουργεί απαραίτητα σε όλα, αλλά καμιά φορά βοηθάει.
