Λοιπον, βρίσκομαι στο πάρκινγκ του σερίφη, εξω απο το καταφυγιο ζώων του και εχω τις μαύρες μου. Πήγαμε να δουμε δυο σκυλια. Το ενα ειχε υιοθετηθεί και το αλλο ηταν μαυρο λαμπραντόρ, ενάμισυ χρονων. Ηταν τοσο σχολαστικά συνηθισμένο να κανει την τουαλετα του εξω, που αρνούνταν να τα κανει στο ευρύχωρο κλουβι του. Το μερος ειναι πολυ καθαρό και σημειωτέον ο σερίφης μας εχει φτιαξει προγραμμα υιοθεσιών και επομενως δεν σκοτώνει ζωα, εκτος αν ειναι πολυ άρρωστα, και ειδα οτι τα περισσοτερα κλουβιά ηταν αδεια.
Το Μουφ επαθε το αλλιώτικο του. Ενδιαφέρθηκε για το λαμπραντόρ, αλλα αρχισε να το καβαλαει και σταματούσε μονον οταν το σταματούσα. Το λαμπραντόρ δεν έδειχνε να τσαντίζεται παντως, αν και πηγε και κατούρησε στο συγκεκριμενο εσωτερικό μερος που ειχαν και δεν ξάπλωσε ανάσκελα ´ή τιποτα τετοιο. Ειπα να το σκεφτω και μου είπαν να δω τα σκυλια με την ησυχία μου χωρις το Μουφ πρωτα.
Καταρχήν αυτο το σκυλι που μου "μίλησε" ηταν ενα πίτμπουλ! Ποτε στη ζωη μου δεν έβρισκα ωραια τα πίτμπουλ, αλλα αυτο ειχε κατι. Καταρχήν σηκώθηκε απο το κρεβατι του μολις με ειδε και έδειξε πολυ φιλικές διαθέσεις. Το προβλημα ομως ειναι οτι ταξιδεύω πολυ και αρκετα μερη δεν παιρνουνε πίτμπουλ διοτι τα θεωρούνε επικίνδυνα, ακομα κι αν δεν ειναι. Επισης η ασφαλεια του σπιτιου μου δεν μου επιτρέπει το πίτμπουλ με τιποτα και το ιδιο συνέβαινε και με την προηγούμενη. Κρίμα διοτι πραγματικα μου αρεσε.
Μετα ητανε ενα κουταβι επτα μηνων που ητανε κίτρινο λαμπραντόρ. Τους ειπα να συναντήσει το Μουφ. Και τα δυο δείξανε μικρο ενδιαφέρον αρχικα και μετα γυρίσαμε τον πισινό τους. Ο τυπος του καταφυγίου ειπε ειναι καλο σημάδι. Μολις ομως άρχισα να χαϊδεύω το λαμπραντόρ, το Μουφ κατατσαντιστηκε. Καταρχην μου γαυγισε να σταματησω και μου έχωσε τον κωλο του να χαϊδεύω εκείνον. Ετσι μονον σταματούσε το γαύγισμα. Μετα πηγε να καβαλήσει το αλλο σκυλι, που ομως δεν τσαντιστηκε. Καθε φορα ομως που έδινα σημασια στο αλλο, το Μουφ πάθαινε παρακρουσεις. Στο τελος με βούτηξε και με τραβοκόπησε ανάλ-ταπάλ να φύγουμε και τωρα καθεται στο αυτοκινητο ήσυχο.
Ειπα οτι θα σκεφτω καλα την υιοθεσία. Το ενα προβλημα ειναι οτι με επιασε η ψυχή μου να βλεπω τα καημένα τα σκυλια στο καταφυγιο να θελουνε να φύγουνε και ορισμενα να μου δείχνουν ενδιαφέρον. Το 99% των σκυλιών ειναι πίτμπουλ και εμενα με άγγιξε το πίτμπουλ, που ομως δεν εχει συναντήσει το Μουφ.
Δεν ξερω τι να κανω.
Και να μην αρχισω καν τα περι των τύψεων και των ενόχων που νοιωθω διοτι δεν πηρα το πίτμπουλ, διοτι δεν εχουν υιοθετηθεί ολα τα σκυλακια, διοτι οι ανθρωποι ειναι καθάρματα και τα παρατάνε και διοτι το Μουφ μπορει να παθει ψυχολογικά προβληματα και να μην μου το συγχωρέσει ποτε.
Ορίστε το πίτμπουλ: https://www.petfinder.com/petdetail/33897461
Το Μουφ επαθε το αλλιώτικο του. Ενδιαφέρθηκε για το λαμπραντόρ, αλλα αρχισε να το καβαλαει και σταματούσε μονον οταν το σταματούσα. Το λαμπραντόρ δεν έδειχνε να τσαντίζεται παντως, αν και πηγε και κατούρησε στο συγκεκριμενο εσωτερικό μερος που ειχαν και δεν ξάπλωσε ανάσκελα ´ή τιποτα τετοιο. Ειπα να το σκεφτω και μου είπαν να δω τα σκυλια με την ησυχία μου χωρις το Μουφ πρωτα.
Καταρχήν αυτο το σκυλι που μου "μίλησε" ηταν ενα πίτμπουλ! Ποτε στη ζωη μου δεν έβρισκα ωραια τα πίτμπουλ, αλλα αυτο ειχε κατι. Καταρχήν σηκώθηκε απο το κρεβατι του μολις με ειδε και έδειξε πολυ φιλικές διαθέσεις. Το προβλημα ομως ειναι οτι ταξιδεύω πολυ και αρκετα μερη δεν παιρνουνε πίτμπουλ διοτι τα θεωρούνε επικίνδυνα, ακομα κι αν δεν ειναι. Επισης η ασφαλεια του σπιτιου μου δεν μου επιτρέπει το πίτμπουλ με τιποτα και το ιδιο συνέβαινε και με την προηγούμενη. Κρίμα διοτι πραγματικα μου αρεσε.
Μετα ητανε ενα κουταβι επτα μηνων που ητανε κίτρινο λαμπραντόρ. Τους ειπα να συναντήσει το Μουφ. Και τα δυο δείξανε μικρο ενδιαφέρον αρχικα και μετα γυρίσαμε τον πισινό τους. Ο τυπος του καταφυγίου ειπε ειναι καλο σημάδι. Μολις ομως άρχισα να χαϊδεύω το λαμπραντόρ, το Μουφ κατατσαντιστηκε. Καταρχην μου γαυγισε να σταματησω και μου έχωσε τον κωλο του να χαϊδεύω εκείνον. Ετσι μονον σταματούσε το γαύγισμα. Μετα πηγε να καβαλήσει το αλλο σκυλι, που ομως δεν τσαντιστηκε. Καθε φορα ομως που έδινα σημασια στο αλλο, το Μουφ πάθαινε παρακρουσεις. Στο τελος με βούτηξε και με τραβοκόπησε ανάλ-ταπάλ να φύγουμε και τωρα καθεται στο αυτοκινητο ήσυχο.
Ειπα οτι θα σκεφτω καλα την υιοθεσία. Το ενα προβλημα ειναι οτι με επιασε η ψυχή μου να βλεπω τα καημένα τα σκυλια στο καταφυγιο να θελουνε να φύγουνε και ορισμενα να μου δείχνουν ενδιαφέρον. Το 99% των σκυλιών ειναι πίτμπουλ και εμενα με άγγιξε το πίτμπουλ, που ομως δεν εχει συναντήσει το Μουφ.
Δεν ξερω τι να κανω.
Και να μην αρχισω καν τα περι των τύψεων και των ενόχων που νοιωθω διοτι δεν πηρα το πίτμπουλ, διοτι δεν εχουν υιοθετηθεί ολα τα σκυλακια, διοτι οι ανθρωποι ειναι καθάρματα και τα παρατάνε και διοτι το Μουφ μπορει να παθει ψυχολογικά προβληματα και να μην μου το συγχωρέσει ποτε. Ορίστε το πίτμπουλ: https://www.petfinder.com/petdetail/33897461
