Πολύ ωραίο post... στρωτό, δομημένο, ευγενικό...
Από την άλλη, όμως, είναι σαν να αισθάνομαι (στο πετσί μου) το "frustration" που ένιωθες (γράφοντάς το), ώστε να πεις πολλά (να είσαι τεκμηριωμένη) μέσα σε μικρό χώρο... το έχω νιώσει πολλές φορές και γι' αυτό μου προκύπτουν κι εμένα διάφορα "σεντόνια", που κουράζουν, ίσως, τους υπόλοιπους...
Παρακολουθώ αυτές τις μέρες ότι μπήκες στο φόρουμ, σαν "έτοιμη από καιρό"... σε πολλά πράγματα, "ξέρεις τι λες"... και τέτοια νέα μέλη είναι που παρασύρουν τους παλιότερους και δίνουν ακόμα μία ώθηση στο φόρουμ να συνεχίζει να είναι ποιοτικό!
Όμως... σε μία σοβαρή τοποθέτηση (με όλα τα ανωτέρω στοιχεία), πρέπει ο σχολιασμός να είναι "σοβαρός" και "αυστηρός" (με την καλή έννοια, πάντα!)...
Έτσι, θα προσπαθήσω κι εγώ να σχολιάσω λίγες λεπτομέρειες (τρομάρα μου κι εμένα, εννοείται!)... μιάς και (ως γνωστό) ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες...
Αν το συνδυάσεις δε με την υψηλή ενεργητικότητα, ο συνδυασμός είναι ακαταμάχητος!
Οι γνώστες των φυλών αυτών (γιατί εγώ δεν είμαι) μπορούν να το εξειδικεύσουν...
Το μόνο που μπορώ εγώ να πω είναι ότι, σχεδόν, σε κάθε φυλή (με ελάχιστες εξαιρέσεις) που έχει εξελιχθεί για τις (παρόμοιες) αρρωστημένες "βρωμοδουλειές" του ανθρώπου, υπάρχει αίμα από pitbull...
2) Συμφωνώ, γενικά... με την παρατήρηση πως, ΟΤΑΝ παλέψουν... θα παλέψουν μέχρι θανάτου...
Αλλά, όχι μόνο αυτά (τα pitbull)... υπάρχουν καμία 60αριά ακόμα φυλές, οι λεγόμενες "δυνατές" φυλές που (με διαφορετικό μοτίβο η κάθε μιά) θα το κάνουν αυτό...
Και, για στήσω λίγο τον "καμβά" της σκέψης μου... η πιο "nasty" ("βρώμικη" και αιματηρή - χωρίς τέλος) κατάσταση σκυλοκαυγά που έχω παρακολουθήσει, ήταν ανάμεσα σε δύο πανέμορφα - αρσενικά - Golden Retrievers...
Κοινώς: Με τις κατάλληλες (γονιδιακές ή/και περιβαλλοντικές) συνθήκες, ΟΛΕΣ οι φυλές σκύλων θα δείξουν ένα πρόσωπο που δεν θέλουμε να πιστεύουμε ότι υπάρχει!
Και, ναι, τα pitbull μπορούν να το κάνουν πιο εύκολα από κάποιες άλλες φυλές...
3) Πολύ σωστό! Αλλά, δεν αρκεί, για τη μετέπειτα ζωή του σκύλου... βλέπε: "και μη εισενέγκεις ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού"...
Δηλαδή: Προσέχουμε για να έχουμε...
Προσωπικά (και όχι μόνο εγώ) πιστεύω ότι τα σκυλιά πρέπει να έρχονται σε επαφή... να γνωρίζονται - μυρίζονται (όποτε είναι αυτό δυνατόν)... να παίζουν, ΟΣΟ ΕΙΝΑΙ κουτάβια... και, έτσι, να μην ενοχλούνται ιδιαίτερα, όταν συναντούν άλλο σκύλο, ή όταν περνάει από κοντά τους κάποιος (ή κάποιοι) σκύλος... και ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ... εκτός αν μιλάμε για σκυλιά της ίδιας "αγέλης"...
Δεν θεωρώ απαραίτητο (μετά την κουταβίσια ηλικία - και πριν την στιγμή του "Ουράνιου Τόξου") για τα σκυλιά, να "παίζουν" ελεύθερα με άλλα σκυλάκια... γιατί, αυτό που εμείς αντιλαμβανόμαστε σαν παιχνίδι, εκείνα το αντιλαμβάνονται σαν "παιχνίδια κυριαρχίας - εξουσίας"... ΕΙΔΙΚΑ οι 60 αυτές φυλές που σου προανέφερα... εκεί, το κάθε παιχνίδι είναι εν δυνάμει καυγάς...
Για μένα: Όχι doggy parks, για οποιοδήποτε σκύλο που έχει φτάσει στην εφηβεία...
4) Θα έλεγα ότι εντύπωση θα του κάνει (επιπλέον της έλλειψης κοινωνικοποίησης) εφόσον είναι πολύ "κυριαρχικός", ή πολύ "υποτακτικός"... άσχετα με το πλήθος των άλλων σκυλιών που έχει συναντήσει στην κουταβίσια ζωή του... επίσης, εντύπωση θα του κάνει πάντα, εάν δεν έχει "γερά νεύρα" (ισορροπημένος κλπ.)...
Όσο για τη μεγαλύτερη κοινωνικοποίηση από "τις άλλες" φυλές, θα έλεγα ότι: Χρειάζονται την ίδια (σε ποσότητα και ποιότητα) κοινωνικοποίηση, όσο και οι υπόλοιπες "καμιά 60αριά" φυλές... τουλάχιστον, τα pitbull έχουν ένα πλεονέκτημα: Δεν χρειάζονται ΤΟΣΟ ΠΟΛΛΗ κοινωνικοποίηση (όσο οι άλλες) για να λατρέψουν τους ανθρώπους...
5) Αυτό είναι λιγάκι δύσκολο, να "τροποποιηθεί" το φυσικό τους στυλ "παιχνιδιού"... είναι (όπως όλα τα terriers) πολύ ενεργητικά σκυλιά και χρειάζονται τρομακτική εκτόνωση... που, συνήθως, δεν την απολαμβάνουν...
6) Ναι, σε όλα!!!
7) Και, ακόμα περισσότερο... στη συγκεκριμένη κουταβίσια ηλικία... συνιστώ ανεπιφύλακτα: Ομαδικά μαθήματα "νηπιαγωγείου" κουταβιών (puppy class)!
Με κάποιον, σωστό επαγγελματία εκπαιδευτή, για τον οποίο θα πρέπει να ψάξει προσεκτικά...
Από την άλλη, όμως, είναι σαν να αισθάνομαι (στο πετσί μου) το "frustration" που ένιωθες (γράφοντάς το), ώστε να πεις πολλά (να είσαι τεκμηριωμένη) μέσα σε μικρό χώρο... το έχω νιώσει πολλές φορές και γι' αυτό μου προκύπτουν κι εμένα διάφορα "σεντόνια", που κουράζουν, ίσως, τους υπόλοιπους...
Παρακολουθώ αυτές τις μέρες ότι μπήκες στο φόρουμ, σαν "έτοιμη από καιρό"... σε πολλά πράγματα, "ξέρεις τι λες"... και τέτοια νέα μέλη είναι που παρασύρουν τους παλιότερους και δίνουν ακόμα μία ώθηση στο φόρουμ να συνεχίζει να είναι ποιοτικό!
Όμως... σε μία σοβαρή τοποθέτηση (με όλα τα ανωτέρω στοιχεία), πρέπει ο σχολιασμός να είναι "σοβαρός" και "αυστηρός" (με την καλή έννοια, πάντα!)...
Έτσι, θα προσπαθήσω κι εγώ να σχολιάσω λίγες λεπτομέρειες (τρομάρα μου κι εμένα, εννοείται!)... μιάς και (ως γνωστό) ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες...
1) Αυτό είναι, περίπου, γεγονός... βέβαια, όλες οι συγγενείς φυλές έχουν μαχητικότητα (gameness)... είναι terriers και παρουσιάζουν χαρακτηριστικά την μαχητικότητά τους, σε ότι προσανατολίζονται... ακόμα και τα πιο μικρόσωμα terriers έχουν αυτή τη μαχητικότητα, κυνηγώντας τα τρωκτικά... ή παίζοντας... ή συμμετέχοντας σε αθλήματα...1) Τα πίτμπουλ επιλέχθηκαν γενετικά για τις μαχητικές τους ικανότητες.
2) Δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να βρίσκονται κοντά σε άλλους σκύλους, ότι είναι απρόβλεπτα επιθετικά, ούτε ότι θα παλέψουν πάντα μέχρι θανάτου. Όλα αυτά είναι κοινοί μύθοι για τα πίτμπουλ. Σημαίνει ότι μπορούν εύκολα να παροτρυνθούν να παλέψουν με άλλους σκύλους.
3) Ο καλύτερος τρόπος να εμποδίσουμε την ανάπτυξη επιθετικής συμπεριφοράς προς άλλους σκύλους είναι να δώσουμε έμφαση στην έγκαιρη κοινωνικοποίηση...
Για να μάθουν πώς να αλληλεπιδρούν, να παίζουν και να επικοινωνούν με άλλα μέλη του είδους τους, οι σκύλοι όλων των φυλών πρέπει να κοινωνικοποιούνται καλά όσο είναι κουτάβια...
Αν ένα κουτάβι έχει πολλές καλές εμπειρίες με άλλους σκύλους, οποιαδήποτε δυσάρεστη μελλοντική εμπειρία θα έχει μικρότερη επίδραση σε αυτό...
Έστω ότι ένα κουτάβι παίζει με ένα άλλο σκύλο και το παιχνίδι κλιμακωθεί φτάνοντας σε καυγά. Αυτό είναι σχετικά φυσιολογικό, έτσι τα περισσότερα καλά κοινωνικοποιημένα κουτάβια, θα εξακολουθούν να θέλουν να παίξουν με άλλους σκύλους και έπειτα από αυτό...
4) Αν από την άλλη πλευρά, το κουτάβι είχε αποκτήσει πολύ λίγες εμπειρίες με άλλα σκυλιά, αυτός ο καυγάς θα του κάνει μεγαλύτερη εντύπωση. Μπορεί να αποφασίσει ότι δεν συμπαθεί τα άλλα σκυλιά, και αυτό το αίσθημα μπορεί να συμβάλλει σε φοβικές ή επιθετικές συμπεριφορές προς αυτά όταν ωριμάσει.
Τα κουτάβια πίτμπουλ μπορεί να χρειαστούν μεγαλύτερη κοινωνικοποίηση από ότι οι άλλες φυλές. Άφθονες θετικές κοινωνικές εμπειρίες θα διδάξουν ένα κουτάβι πίτμπουλ να απολαμβάνει την παρέα των άλλων σκύλων...
5) Η συχνή κοινωνική αλληλεπίδραση βοηθάει επίσης τα κουτάβια πίτμπουλ να τροποποιήσουν το φυσικό τους στυλ παιχνιδιού, το οποίο είναι συνήθως πιο άγαρμπο και ατίθασο από αυτό των άλλων φυλών...
6) Ειναι τρομερα πιστα, ανθρωποκεντρικα, και στοργικα family pets με ιδιαιτερες ενεργειακες απαιτησεις...
Ιδιαιτερα εξυπνα και γενναια σκυλια και πολυ προστατευτικα με τον ιδιοκτητη τους...
7) Προτεινω εκπαιδευτη...
Αν το συνδυάσεις δε με την υψηλή ενεργητικότητα, ο συνδυασμός είναι ακαταμάχητος!
Οι γνώστες των φυλών αυτών (γιατί εγώ δεν είμαι) μπορούν να το εξειδικεύσουν...
Το μόνο που μπορώ εγώ να πω είναι ότι, σχεδόν, σε κάθε φυλή (με ελάχιστες εξαιρέσεις) που έχει εξελιχθεί για τις (παρόμοιες) αρρωστημένες "βρωμοδουλειές" του ανθρώπου, υπάρχει αίμα από pitbull...
2) Συμφωνώ, γενικά... με την παρατήρηση πως, ΟΤΑΝ παλέψουν... θα παλέψουν μέχρι θανάτου...
Αλλά, όχι μόνο αυτά (τα pitbull)... υπάρχουν καμία 60αριά ακόμα φυλές, οι λεγόμενες "δυνατές" φυλές που (με διαφορετικό μοτίβο η κάθε μιά) θα το κάνουν αυτό...
Και, για στήσω λίγο τον "καμβά" της σκέψης μου... η πιο "nasty" ("βρώμικη" και αιματηρή - χωρίς τέλος) κατάσταση σκυλοκαυγά που έχω παρακολουθήσει, ήταν ανάμεσα σε δύο πανέμορφα - αρσενικά - Golden Retrievers...
Κοινώς: Με τις κατάλληλες (γονιδιακές ή/και περιβαλλοντικές) συνθήκες, ΟΛΕΣ οι φυλές σκύλων θα δείξουν ένα πρόσωπο που δεν θέλουμε να πιστεύουμε ότι υπάρχει!
Και, ναι, τα pitbull μπορούν να το κάνουν πιο εύκολα από κάποιες άλλες φυλές...
3) Πολύ σωστό! Αλλά, δεν αρκεί, για τη μετέπειτα ζωή του σκύλου... βλέπε: "και μη εισενέγκεις ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού"...
Δηλαδή: Προσέχουμε για να έχουμε...
Προσωπικά (και όχι μόνο εγώ) πιστεύω ότι τα σκυλιά πρέπει να έρχονται σε επαφή... να γνωρίζονται - μυρίζονται (όποτε είναι αυτό δυνατόν)... να παίζουν, ΟΣΟ ΕΙΝΑΙ κουτάβια... και, έτσι, να μην ενοχλούνται ιδιαίτερα, όταν συναντούν άλλο σκύλο, ή όταν περνάει από κοντά τους κάποιος (ή κάποιοι) σκύλος... και ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ... εκτός αν μιλάμε για σκυλιά της ίδιας "αγέλης"...
Δεν θεωρώ απαραίτητο (μετά την κουταβίσια ηλικία - και πριν την στιγμή του "Ουράνιου Τόξου") για τα σκυλιά, να "παίζουν" ελεύθερα με άλλα σκυλάκια... γιατί, αυτό που εμείς αντιλαμβανόμαστε σαν παιχνίδι, εκείνα το αντιλαμβάνονται σαν "παιχνίδια κυριαρχίας - εξουσίας"... ΕΙΔΙΚΑ οι 60 αυτές φυλές που σου προανέφερα... εκεί, το κάθε παιχνίδι είναι εν δυνάμει καυγάς...
Για μένα: Όχι doggy parks, για οποιοδήποτε σκύλο που έχει φτάσει στην εφηβεία...
4) Θα έλεγα ότι εντύπωση θα του κάνει (επιπλέον της έλλειψης κοινωνικοποίησης) εφόσον είναι πολύ "κυριαρχικός", ή πολύ "υποτακτικός"... άσχετα με το πλήθος των άλλων σκυλιών που έχει συναντήσει στην κουταβίσια ζωή του... επίσης, εντύπωση θα του κάνει πάντα, εάν δεν έχει "γερά νεύρα" (ισορροπημένος κλπ.)...
Όσο για τη μεγαλύτερη κοινωνικοποίηση από "τις άλλες" φυλές, θα έλεγα ότι: Χρειάζονται την ίδια (σε ποσότητα και ποιότητα) κοινωνικοποίηση, όσο και οι υπόλοιπες "καμιά 60αριά" φυλές... τουλάχιστον, τα pitbull έχουν ένα πλεονέκτημα: Δεν χρειάζονται ΤΟΣΟ ΠΟΛΛΗ κοινωνικοποίηση (όσο οι άλλες) για να λατρέψουν τους ανθρώπους...
5) Αυτό είναι λιγάκι δύσκολο, να "τροποποιηθεί" το φυσικό τους στυλ "παιχνιδιού"... είναι (όπως όλα τα terriers) πολύ ενεργητικά σκυλιά και χρειάζονται τρομακτική εκτόνωση... που, συνήθως, δεν την απολαμβάνουν...
6) Ναι, σε όλα!!!
7) Και, ακόμα περισσότερο... στη συγκεκριμένη κουταβίσια ηλικία... συνιστώ ανεπιφύλακτα: Ομαδικά μαθήματα "νηπιαγωγείου" κουταβιών (puppy class)!
Με κάποιον, σωστό επαγγελματία εκπαιδευτή, για τον οποίο θα πρέπει να ψάξει προσεκτικά...