Φυλάει το φαγητό του

[dafni1812]

Καλησπέρα σας.
Το ξέρω ότι το θέμα μου είναι χιλιοπαιγμένο, κι εγώ η ίδια το έχω εξαντλήσει και έχω συζητήσει και σε άλλο φόρουμ, αλλά είπα να τα πώ κι εδώ.
Λοιπόν έχω ένα ημίαιμο αρσενικό σκυλάκο που τον πήρα από ιδιώτη. Είναι 11 μηνών από μικρό κουτάβι φυλούσε το φαγητό και τα πράγματά του. Επειδή ήμουν άπειρη η κατάσταση εξελίχθηκε και έφτασε στο απροχώρητο, με δάγκωσε αρκετές φορές και έτσι ξεκινήσαμε μαθήματα με θετικό εκπαιδευτή ( βασική υπακοή), και τον προηγούμενο μήνα στειρώθηκε. Πλέον έχω έναν σκύλο που με υπακούει 99% με το λουρί και τα πάει αρκετά καλά χωρίς λουρί. Το πρόβλημα είναι οτι δεν καταφέραμε να λύσουμε το πρόβλημα με το φαγητό γιατί εγώ φοβάμαι. Και ο σκύλος είναι μόλις 6 κιλά, αλλα όταν μου επιτίθεται τον φοβάμαι. Περιφέρομαι γύρω του όσο τρώει κάνοντας άσχετα πράγματα χωρίς να τον ενοχλώ και όταν καταφέρουμε επιτέλους να φτάσουμε στο στάδιο του να είναι οκ με αυτό, πάω να κάνω ένα βήμα παραπάνω και τότε μπαμ! ξαναγυρνάμε στην αρχή. Όλο αυτό μου έχει πάρει 4 μήνες και ακόμα δεν μπορώ ούτε δίπλα του να περάσω κάποιες φορές. Γιατί ρε παιδιά. Εν τω μεταξύ δεν έχω καμια πρόθεση να του πάρω το πιάτο. Θέλω απλά αν κάποια μέρα που για 1 δευτερόλεπτο δεν κοιτάζω και τον πλησιάσει κάποιο από τα παιδιά μου ενώ τρώει να μην τα φάει κι αυτά!

 

[st3li0s]

Καλησπέρα σας.
Το ξέρω ότι το θέμα μου είναι χιλιοπαιγμένο, κι εγώ η ίδια το έχω εξαντλήσει και έχω συζητήσει και σε άλλο φόρουμ, αλλά είπα να τα πώ κι εδώ.
Λοιπόν έχω ένα ημίαιμο αρσενικό σκυλάκο που τον πήρα από ιδιώτη. Είναι 11 μηνών από μικρό κουτάβι φυλούσε το φαγητό και τα πράγματά του. Επειδή ήμουν άπειρη η κατάσταση εξελίχθηκε και έφτασε στο απροχώρητο, με δάγκωσε αρκετές φορές και έτσι ξεκινήσαμε μαθήματα με θετικό εκπαιδευτή ( βασική υπακοή), και τον προηγούμενο μήνα στειρώθηκε. Πλέον έχω έναν σκύλο που με υπακούει 99% με το λουρί και τα πάει αρκετά καλά χωρίς λουρί. Το πρόβλημα είναι οτι δεν καταφέραμε να λύσουμε το πρόβλημα με το φαγητό γιατί εγώ φοβάμαι. Και ο σκύλος είναι μόλις 6 κιλά, αλλα όταν μου επιτίθεται τον φοβάμαι. Περιφέρομαι γύρω του όσο τρώει κάνοντας άσχετα πράγματα χωρίς να τον ενοχλώ και όταν καταφέρουμε επιτέλους να φτάσουμε στο στάδιο του να είναι οκ με αυτό, πάω να κάνω ένα βήμα παραπάνω και τότε μπαμ! ξαναγυρνάμε στην αρχή. Όλο αυτό μου έχει πάρει 4 μήνες και ακόμα δεν μπορώ ούτε δίπλα του να περάσω κάποιες φορές. Γιατί ρε παιδιά. Εν τω μεταξύ δεν έχω καμια πρόθεση να του πάρω το πιάτο. Θέλω απλά αν κάποια μέρα που για 1 δευτερόλεπτο δεν κοιτάζω και τον πλησιάσει κάποιο από τα παιδιά μου ενώ τρώει να μην τα φάει κι αυτά!

Τι εννοείς ότι πας να κάνεις ένα βήμα παραπάνω?
Αυτό το βήμα τι περιλαμβάνει...?

 

[vas]

Ο θετικός εκπαιδευτής δεν εχει να πει κατι για το εν λόγω πρόβλημα συμπεριφοράς;

 

[dafni1812]

Το βήμα παραπάνω είναι να γονατίσω κάπου κοντά του.
Ο εκπαιδευτής μου είπε οτι είναι καθαρά δικό μου λάθος γιατί ο σκύλος δεν με σέβεται και δεν με εμπιστεύεται. Αφου δεν μπορώ να του επιβληθώ είπαμε να συσφίξουμε τις σχέσεις μας μέσα από την συνεργασία. Ασχολούμαι μαζί του περίπου 45 λεπτά τη μέρα βόλτα και εκπαίδευση. Τα ΣΚ που δεν δουλεύω μέχρι και 3 ώρες δεν προλαβαίνω παραπάνω.

 

[st3li0s]

Μπορείς να εξηγήσεις την διαδικασία του ταΐσματος?

Και εξήγησε επίσης τι σου είπε ο εκπαιδευτής να κάνεις!

 

[Μαρια&Ηρα]

45 λεπτα καθημερινα κ κανα 3ωρο τα ΣΚ δεν φτανουν οχι για συσφιξη σχεσεων μα ουτε καν για "γεια σου"...
μαγικες λυσεις δεν υπάρχουν...no pain no gain που λενε κ οι φιλοι μας οι Άγγλοι!

 

[LaCat]

Δάφνη την εντολή "άστο" λογικά την μάθατε στην εκπαίδευση.
Εγώ στη θέση σου θα επαναλάμβανα τη σχετική διαδικασία, δηλαδή θα έδινα/άφηνα κάτι που δεν το τρώει με όρεξη προσφέροντας του (αφού το αφήσει) για επιβράβευση πολύ καλή λιχουδιά.
Σταδιακά θα το εφάρμοζα με καλύτερο φαγητό και αντίστοιχα με λιγότερο γευστική λιχουδιά.
Ίσως καλύτερα τις πρώτες φορές ο σκύλος να είναι φαγωμένος και να μην πεινάει.

Και όλα αυτά όχι κατά τη διαδικασία του φαγητού του αλλά σε άλλη φάση.
Όταν του δίνεις το κανονικό του φαγητό πριν βάλεις κάτω το πιάτο, δώσ' του μία εντολή, πχ κάτσε και αφού την εκτελέσει άσε κάτω το πιάτο του.
Από τη στιγμή που θα κάνεις αυτή τη διαδικασία (άρα εσύ είσαι που έδωσες το ΟΚ στο σκύλο να φάει) μπορείς να μείνεις κοντά του, να κινηθείς εκεί γύρω αλλά το να τον ενοχλείς μου φαίνεται τυρρανια χωρίς λόγο.
Για τον ίδιο λόγο και για την αποφυγή ατυχημάτων τα παιδιά επίσης πρέπει να μάθουν ότι δεν ενοχλούμε το σκύλο όταν τρώει.

 

[vas]

Ο @GRDANE ειχε γράψει αρκετά αναλυτικά τη διαδικασία που ακολουθεί, πάντως, σε τέτοιες περιπτώσεις. Ωστόσο δε μπορω να θυμηθώ το θεμα, αν ψάξεις στα θέματα που ήδη υπάρχουν για το συγκεκριμένο ζήτημα, θα το βρεις.

 

[dafni1812]

45 λεπτα καθημερινα κ κανα 3ωρο τα ΣΚ δεν φτανουν οχι για συσφιξη σχεσεων μα ουτε καν για "γεια σου"...
μαγικες λυσεις δεν υπάρχουν...no pain no gain που λενε κ οι φιλοι μας οι Άγγλοι!

δυστυχως δεν προλαβαίνω παραπάνω. παιδια, δουλειά.........δύσκολα.

 

[dafni1812]

Μπορείς να εξηγήσεις την διαδικασία του ταΐσματος?

Και εξήγησε επίσης τι σου είπε ο εκπαιδευτής να κάνεις!

Του λέω κάτσε και μόλις κάτσει αφήνω το πιατο. Μετά του λεω πάρτο για να φαει. Κάθομαι δίπλα χωρις προβλημα. Αν φυγω δεν μπορώ να ξαναπλησιασω αλλα και πάλι κάποιες φορες είναι ενταξει. ο εκπαιδευτης μου είπε οτι σταδιακα πρεπει να κάνω τον σκύλο να με εμπιστευτει και να μπορω να κάθομαι δίπλα του οταν τρωει στο υψος του.

 

[st3li0s]

Του λέω κάτσε και μόλις κάτσει αφήνω το πιατο. Μετά του λεω πάρτο για να φαει. Κάθομαι δίπλα χωρις προβλημα. Αν φυγω δεν μπορώ να ξαναπλησιασω αλλα και πάλι κάποιες φορες είναι ενταξει. ο εκπαιδευτης μου είπε οτι σταδιακα πρεπει να κάνω τον σκύλο να με εμπιστευτει και να μπορω να κάθομαι δίπλα του οταν τρωει στο υψος του.

Οκ!
Περιγράφεις το πρόβλημα! Αναφέρεις τι κάνεις αλλά εγώ προσωπικά σε αυτό δεν βρίσκω κάποια εξέλιξη!
Ο εκπαιδευτής σου εξήγησε τι πρέπει να κάνεις?

 

[dafni1812]

Οκ!
Περιγράφεις το πρόβλημα! Αναφέρεις τι κάνεις αλλά εγώ προσωπικά σε αυτό δεν βρίσκω κάποια εξέλιξη!
Ο εκπαιδευτής σου εξήγησε τι πρέπει να κάνεις?

Η άλλη λύση που μου πρότεινε είναι να τον ταιζω με λουρί και μολις κάνει βλακεία να τον απομακρύνω απο το φαγητό. Το έκανα και αυτό και είχε κάποιο αποτέλεσμα αλλά μετά από λίγες μέρες ξανα τα ίδια. Όταν ήταν μικρότερος ( περίπου 4- 5 μηνών ) μόλις μου έδειχνε δόντια τον έπιανα και τον έβαζα κάτω ανάσκελα και τον μάλωνα. Αυτό μετά από λίγες μέρες είχε ως αποτέλεσμα κάθε φορά που πλησίαζα ο σκύλος άφηνε το φαγητό και έφευγε.
Επιθυμητό το αποτέλεμα από τη μια αλλά εγώ δεν ήθελα να με φοβάται. Ήθελα να με εμπιστευεται και να ξέρει οτι δεν θέλω να του πάρω το φαι. Ούτε εγώ ούτε και τα παιδιά το κυριότερο. Βασικά το μεγαλύτερο μου πρόβλημα είναι οτι στην ουσία δεν ξέρω ποιόν τρόπο να χρησιμοποιήσω τον καλό ή τον άγριο? Θέλω τον θετικό τρόπο φυσικά αλλά δεν έχει αποτέλεσμα. Και αν του επιβληθώ με τον άγριο οκ για μένα. αλλά τα παιδιά?

 

[vas]

Υπάρχει και η ενδιάμεση οδός. Το οτι οταν πλησίαζες εσυ το φαγητό, ο σκύλος απομακρυνόταν δε σημαίνει απαραίτητα πως σε φοβάται.

 

[dafni1812]

Για τον ίδιο λόγο και για την αποφυγή ατυχημάτων τα παιδιά επίσης πρέπει να μάθουν ότι δεν ενοχλούμε το σκύλο όταν τρώει.

Αυτό φυσικά εννοείται και πάντα επιβλέπω όταν ο σκύλος τρώει.
Αυτό που φοβάμαι είναι τα απρόοπτα. Π.χ ο σκύλος άρπαξε ένα κομματάκι κεικ απο το τραπέζι και δεν τον είδαμε και κάθεται και το τρώει και η μικρή μου (13 μηνων) πάει να τον ακουμπήσει.....
Γι' αυτό και την περισσότερη ώρα τη βγάζει στο μπαλκόνι ή περιορισμένος στο χολ αλλά τι να κάνω φοβάμαι.....

 

[dafni1812]

Επίσης θέλω να σας πω οτι τον άντρα μου τον υπακούει τρελά. Και τον υπακούει τρελά μετά από το εξής γεγονός.......Μια μέρα που έκανε σαν βλαμμένος και δάγκωνε οτι υπήρχε και δεν καταλάβαινε ουτε απο όχι ουτε απο τιμωρια ( περιορισμο) ο άντρας μου πετάχτηκε από τον καναπέ, πάτησε μια αγριοφωνάρα και τον στρίμωξε σε μια γωνία. Ο σκύλος μαζευτηκε και τον κοιτούσε έντρομος και εκεί μεσολάβησα εγώ τον πήρα αγκαλιά και τον έβγαλα έξω. Απο εκείνη τη μέρα ο άντρας μου δεν χρειάζεται να του μιλήσει απλά τον κοιτάει και ο σκύλος γίνεται γάτος.
Εγώ κατσάδιασα τον άντρα μου να μην ξανατολμήσει να τρομάξει έτσι το σκυλί αλλά μήπως τελικά και ο άγιος φοβέρα θέλει.....? Δεν ξέρω έχω μπερδευτεί.

 

[sea-mol]

Αν ο άντρας σου μαλώσει κάποιο παιδί σας, εσύ θα πάρεις το παιδί αγκαλιά, θα το βγάλεις έξω και θα μαλώσεις τον άντρα σου?

 

[dafni1812]

Όχι δεν θα το κάνω.......Ξέρεις τι? όπως είπα δεν ξέρω πως να φερθώ εν τέλει στο σκύλο.....
Επειδή όταν ήταν μικρούλης όλο τον μάλωνα μου δημιουργήθηκε η εντύπωση οτι ο σκύλος με θεωρεί κακιά δεν με θέλει, δεν με αγαπάει, δεν με εμπιστευεται και γι΄αυτό φέρετε έτσι.
Μετά σταμάτησα το μάλωμα ξεκινήσαμε την εκπαιδευση αλλά......πάλι υπάρχει ένα αλλά που δεν μπόρεσα να το ξεδιαλύνω ουτε με τον εκπαιδευτή......

Θέλω την ώρα που μου επιτίθεται να τον βάλω κάτω......αλλά ο εκπαιδευτής μου είπε να αποφεύγω να έρχομαι σε αντιπαράθεση μαζί του( προφανώς γιατί πιστεύει ότι δεν θα νικήσω)

Να το κάνω??????

 

[sea-mol]

Να ξεχάσεις τι θες και τι δε θες, είτε αυτά είναι προς την οργή, είτε είναι προς την συμπάθεια, και να συμπεριφέρεσαι στο σκυλί με ψύχραιμη συνέπεια.

 

[st3li0s]

Άρα έχουμε και λέμε...
2 προτεινόμενες λύσεις είναι:

Το βήμα παραπάνω είναι να γονατίσω κάπου κοντά του.
Ο εκπαιδευτής μου είπε οτι είναι καθαρά δικό μου λάθος γιατί ο σκύλος δεν με σέβεται και δεν με εμπιστεύεται. Αφου δεν μπορώ να του επιβληθώ είπαμε να συσφίξουμε τις σχέσεις μας μέσα από την συνεργασία. Ασχολούμαι μαζί του περίπου 45 λεπτά τη μέρα βόλτα και εκπαίδευση. Τα ΣΚ που δεν δουλεύω μέχρι και 3 ώρες δεν προλαβαίνω παραπάνω.

που δεν βλέπουμε κάποια λύση και...

Η άλλη λύση που μου πρότεινε είναι να τον ταιζω με λουρί και μολις κάνει βλακεία να τον απομακρύνω απο το φαγητό.

που και εδώ δεν βλέπουμε κάποια λύση!

Αυτά τα αναφέρω για να δούμε τι άνθρωποι πιάνουν σκυλιά να τα εκπαιδεύσουν!
Δυστυχώς εδώ, σύμφωνα με τα λεγόμενα σου, έχουμε τα λεγόμενα(και αναμενόμενα) πασαλλείματα...
Ξανά δυστυχώς δεν λύνονται έτσι τα πράγματα...

Καταρχάς το πρώτο σου μέλημα είναι να μην ξαναδαγκωθείς και να μην έρθεις ποτέ ξανά σε ευθεία αντιπαράθεση!
Το δεύτερο μέλημα σου είναι να μην ενεργοποιείς τα ένστικτα του σκύλου και να μην συνδυάζει "ερχομαι κοντά στο μπολ=προστασία".
Το τρίτο μέλημα σου είναι να "χτυπήσεις" τον σκύλο στο βασικότερο ένστικτο που έχει, αυτό της επιβίωσης! Εμείς οι άνθρωποι έχουμε ένα μεγάλο ατού και δεν το χρησιμοποιούμε. Το ότι δηλαδή διαχειριζόμαστε το φαγητό του σκύλου μας!

Αυτό που θα έκανα εγώ:
Αν δω σε σκύλο έστω και την παραμικρή ταχύτητα κατάποσης(σημάδι προστασίας της τροφής του) από το επόμενο γεύμα ο σκύλος μένει νυστικός* εσκεμμένα(όχι ως τιμωρία) για να δουλευτεί σωστά η διαδικασία. Στην ανάγκη για μέρες! Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ότι ο σκύλος θα πρέπει να κερδίσει το φαγητό του και το ότι είναι νυστικός είναι το "χτύπημα" που κάνεις στο μυαλό του σκύλου για να αρχίζει να συνδυάζει. Όσο πιο πεινασμένος είναι και βλέπει ότι η πηγή βρώσης προέρχεται από μένα τόσο πιο συνεργάσιμος θα είναι. Οι επόμενες φορές θα με βρούνε να ταίζω λίγες ποσότητες αλλά με τεράστιες απαιτήσεις από μέρους μου. Δηλαδή σκότωμα στην άσκηση και την ακρίβεια των ασκήσεων και όταν φτάνει η ώρα του γεύματος ταίζω από το χέρι μου οκλαδόν κάτω στο πάτωμα. Σε βάθος χρόνου κάποιων ημερών θα βάλω το φαγητό του στο μπολ και θα το έχω ανάμεσα από τα πόδια μου και λίγο πριν τελειώσει θα τοποθετώ μικροποσότητες μέσα στο μπολ. Εν συνεχεία κάθε φορά που θα τρώει αυτές τις μικροποσότητες θα ζητάω να αφήνει το μπολ με μία εντολή δουλεύοντας παράλληλα και την αναμονή, δηλαδή την αυτοσυγκράτηση του σκύλου. Έτσι χτίζω έναν σκύλο που δεν έρχομαι σε αντιπαράθεση και έναν σκύλο που υπακούει σε εντολή. Το μόνο που μένει είναι η ισχυροποίηση της διαδικασίας μέσω της επανάληψης γιατί επιθυμούμε(τρομάρα μας) να φτάσουμε στο επίπεδο του να βάζουμε τα χέρια μέσα στο μπολ και να μην κάνει τίποτα.

Στο διάστημα που γίνονται όλα αυτά εξαφανίζονται τυχόν ερεθίσματα τύπου cake στο τραπέζι, τροφή στο πάτωμα, τσίμπημα τροφής στην βόλτα από το δρόμο κτλ.

Υ.Γ.1: Εν τω μεταξύ ο τρόπος που περιέγραψα είναι πιο θετικός από τον τρόπο που σου είπε ο θετικός εκπαιδευτής...δεν περιέχει διορθώσεις, δεν περιέχει στρες. Το μόνο που περιέχει είναι σκέψη και αν μη τι άλλο επαφή...
Υ.Γ.2: Τα παραπάνω είναι μία οδός. Υπάρχουν πολλές άλλες με εισαγωγές σε βαθμούς δυσκολίας όσον αφορά τις απαιτήσεις προς τον σκύλο.
Υ.Γ.3: Δεν σου συνιστώ να κάνεις τίποτα από τα παραπάνω. Εδώ συζητάμε. Οι εκτιμήσεις θα πρέπει να γίνουν από εκπαιδευτή.

*Το ότι ο σκύλος θα μείνει νυστικός είναι μία έμμεση πληροφορία(αν μπορούμε να το πούμε "παθητική διόρθωση") που δημιουργείς στον σκύλο για να του "μιλήσεις" με σκοπό την επικοδομητική συνεργασία.

 

[dafni1812]

τροφής του) από το επόμενο γεύμα ο σκύλος μένει νυστικός*

ταίζω από το χέρι μου οκλαδόν κάτω στο πάτωμα.

καταρχήν σε ευχαριστώ που μου απαντάς και μπαίνεις στον κόπο.

Εγώ έχωντας την εμπειρία ( μάλλον απειρία θα μου πεις εσυ) με τον δικό μου σκύλο, πιστεύω πως αν κάνω αυτά τα δύο ο σκύλος μαζί με την τροφή θα μου φάει και τα χέρια........

με έχει δαγκώσει ένω του δίνω λιχουδιά....δάχτυλο με λιχουδιά ταυτόχρονα......

δεν τον κατηγορώ τον εκπαιδευτή όμως.....προσπάθησε ο άνθρωπος να μου δώσει λύσεις αλλά του απαντούσα κάπως έτσι........