Καλησπέρα παιδιά, είμαι καινούργιος στο forum και θα ήθελα λίγο να με συμβουλέψετε σε 2-3 πραγματάκια.
Καταρχήν να σας πώ λίγο το ιστορικό του. Την Δευτέρα απέκτησα τον "Amor" καθαρόαιμο Jackaki απο αιμομηξία μάνα με γιο αν και η απόκτηση έγινε με επεισοδιακό τρόπο.. Το παλικάρι που μου τον έδωσε μου είχε πει πως ήταν 2 μηνών και είχε απογαλακτιστεί απο την μητέρα του, κάτι για το οποίο δεν ίσχυε τελικά αφού όταν τον πήγαμε μαζί στον κτηνίατρό μου να τον εξετάσει πριν το αποκτήσω (λόγο αιμομηξίας) του είπε οτι ειχε γεννηθεί 20 Αυγούστου ( του την είπα χοντρά που με δούλεψε και του ζήτησα να μου τον δώσει όταν θα γινόταν 2 μηνών αλλά όταν έμαθα ότι δεν πολυ θύλαζε και ότι του έδινε κονσέρβα με γατοτροφή λόγο μεγέθους της κροκέτας μου ερχόταν να τον πνίξω και είπα να τον κρατήσω). Να σημειώσω ότι ο κτηνίατρός μου τον έδιωξε πριν ακούσει άλλες μ....ιες! Ευτυχώς είναι υγιέστατος και με το θέμα της αιμομηξίας μου είπε ότι το ρίσκο είναι ανεκτό. Τροφή του δίνω Acana small puppies και προς το παρόν δεν έχει ούτε διάρροιες ούτε κάποιο σημάδι αλεργίας. Μόνο που χρειάζεται να του δίνω μία μία την κροκέτα για αρχή μέχρι που πάει μόνος του και τρώει μετά και γίνεται σε κάθε γεύμα του αυτό. Ερώτηση εδώ, κάνω καλά που του δίνω εγώ για αρχή την τροφή ή πρέπει να τον αφίνω να προσπαθήσει να τρώει μόνος του? και πρέπει να του την παίρνω μετά απο μισή ώρα φάει δεν φάει? Δεύτερον, μου είπαν μέχρι να γίνει 2 μηνών να μην του φοράω λουράκι αλλά μέχρι και χτες πήγαινε βόλτα δίπλα μου για να κάνει την ανάγκη του (ο κτηνίατρος μου είπε πως δεν υπάρχει πρόβλημα να πηγαίνει για λίγη ώρα περίπατο σε ελεγχόμενο μέρος πχ αυλή μέχρι να κάνει το πρώτο εμβόλιο) ενώ σήμερα τον έπιασε σπίντα και την έκανε αρκετές φορές απο δίπλα μου και αναγκάστηκα και του φόρεσα χωρίς όμως να τον τραβάω. Και 3ον, έχω μία κόρη 22 μηνών η οποία δεν φοβάται τους σκύλους αλλά όπως και να το κάνεις είναι μωρό ακόμα και ατσούμπαλη.. Τον λατρέυει τον Amor και παίζει αρκετές ώρες μαζί του πάντα με επίβλεψη αλλά ενώ με οποιοδήποτε άλλο σκύλο το μόνο που κάνει είναι να τον χαιδεύει στον δικό μας αρκετές φορές και ενώ έχει μάθει να τον σηκώνει για να τον πάρει αγκαλιά τον πιάνει απο το κεφάλι και όχι απο το σώμα για να τον σηκώσει (ενοείται ότι το προλαβαίνουμε έγκαιρα), με αποτέλεσμα να της κάνουμε συνέχεια παρατηρήσεις και να βάζει τα κλάματα.... Το μόνο που φοβάμαι σε αυτό είναι να μην της δημιουργήσουμε κόμπλεξ και αποκεί που αγαπάει τους σκύλους να αρχίσει να τους φοβάται. Υπάρχει κάποιος που να έχει παρόμοια εμπειρία με το τελευταίο θέμα και βρήκε κάποια λύση? Έγινα κουραστικός, να με συγχωρέσετε γιαυτό.
Καταρχήν να σας πώ λίγο το ιστορικό του. Την Δευτέρα απέκτησα τον "Amor" καθαρόαιμο Jackaki απο αιμομηξία μάνα με γιο αν και η απόκτηση έγινε με επεισοδιακό τρόπο.. Το παλικάρι που μου τον έδωσε μου είχε πει πως ήταν 2 μηνών και είχε απογαλακτιστεί απο την μητέρα του, κάτι για το οποίο δεν ίσχυε τελικά αφού όταν τον πήγαμε μαζί στον κτηνίατρό μου να τον εξετάσει πριν το αποκτήσω (λόγο αιμομηξίας) του είπε οτι ειχε γεννηθεί 20 Αυγούστου ( του την είπα χοντρά που με δούλεψε και του ζήτησα να μου τον δώσει όταν θα γινόταν 2 μηνών αλλά όταν έμαθα ότι δεν πολυ θύλαζε και ότι του έδινε κονσέρβα με γατοτροφή λόγο μεγέθους της κροκέτας μου ερχόταν να τον πνίξω και είπα να τον κρατήσω). Να σημειώσω ότι ο κτηνίατρός μου τον έδιωξε πριν ακούσει άλλες μ....ιες! Ευτυχώς είναι υγιέστατος και με το θέμα της αιμομηξίας μου είπε ότι το ρίσκο είναι ανεκτό. Τροφή του δίνω Acana small puppies και προς το παρόν δεν έχει ούτε διάρροιες ούτε κάποιο σημάδι αλεργίας. Μόνο που χρειάζεται να του δίνω μία μία την κροκέτα για αρχή μέχρι που πάει μόνος του και τρώει μετά και γίνεται σε κάθε γεύμα του αυτό. Ερώτηση εδώ, κάνω καλά που του δίνω εγώ για αρχή την τροφή ή πρέπει να τον αφίνω να προσπαθήσει να τρώει μόνος του? και πρέπει να του την παίρνω μετά απο μισή ώρα φάει δεν φάει? Δεύτερον, μου είπαν μέχρι να γίνει 2 μηνών να μην του φοράω λουράκι αλλά μέχρι και χτες πήγαινε βόλτα δίπλα μου για να κάνει την ανάγκη του (ο κτηνίατρος μου είπε πως δεν υπάρχει πρόβλημα να πηγαίνει για λίγη ώρα περίπατο σε ελεγχόμενο μέρος πχ αυλή μέχρι να κάνει το πρώτο εμβόλιο) ενώ σήμερα τον έπιασε σπίντα και την έκανε αρκετές φορές απο δίπλα μου και αναγκάστηκα και του φόρεσα χωρίς όμως να τον τραβάω. Και 3ον, έχω μία κόρη 22 μηνών η οποία δεν φοβάται τους σκύλους αλλά όπως και να το κάνεις είναι μωρό ακόμα και ατσούμπαλη.. Τον λατρέυει τον Amor και παίζει αρκετές ώρες μαζί του πάντα με επίβλεψη αλλά ενώ με οποιοδήποτε άλλο σκύλο το μόνο που κάνει είναι να τον χαιδεύει στον δικό μας αρκετές φορές και ενώ έχει μάθει να τον σηκώνει για να τον πάρει αγκαλιά τον πιάνει απο το κεφάλι και όχι απο το σώμα για να τον σηκώσει (ενοείται ότι το προλαβαίνουμε έγκαιρα), με αποτέλεσμα να της κάνουμε συνέχεια παρατηρήσεις και να βάζει τα κλάματα.... Το μόνο που φοβάμαι σε αυτό είναι να μην της δημιουργήσουμε κόμπλεξ και αποκεί που αγαπάει τους σκύλους να αρχίσει να τους φοβάται. Υπάρχει κάποιος που να έχει παρόμοια εμπειρία με το τελευταίο θέμα και βρήκε κάποια λύση? Έγινα κουραστικός, να με συγχωρέσετε γιαυτό.