Μέχρι να μπορέσω να ξαναγράψω, βλέπω ότι έχουν μαζευτεί πολλά!
Άντε, πάμε σιγά-σιγά και βλέπουμε...
Αγαπητή μου
@marina78, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ιστορία:
Πριν από αρκετά χρόνια, συνελήφθη και δικάστηκε (σειρά δικών) και καταδικάστηκε σε θάνατο ένας Αφροαμερικανός, ιδιαίτερα επικίνδυνος δολοφόνος...
Από τις συνεντεύξεις που είχε δώσει, έβγαινε το εξής, σαν αιτιολογία της θέσης που είχε βρεθεί ο θανατοποινίτης:
"Γεννήθηκα σε ένα γκέτο... ο πατέρας μας μας παράτησε για άλλη γυναίκα και κάποια στιμή πέθανε κιόλας σε μία συμπλοκή με αντίπαλη συμμορία ναρκωτικών... η μητέρα μου, όπως καταλαβαίνετε, πήγαινε με τον ένα και με τον άλλο για να εξοικονομήσει κάποια χρήματα για να ζήσουμε... δεν φαντάζεστε πόσους "θείους" γνώρισα στην παιδική μου ηλικία... έτσι, ξεστράτισα... έμπλεξα με τις πρώτες συμμορίες... έγινα βαποράκι... κατόπιν, έμπορος σε μία ολόκληρη γειτονιά... μετά, ήρθε ο πρώτος φόνος, σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών... κατάλαβα ότι το είχα... ακολούθησαν και άλλες τιμωρίες αντιπάλων... τελικά με πιάσανε... Και σας ρωτάω: Με τέτοια παιδική ζωή, ΤΙ ΑΛΛΟ ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΚΑΝΩ???"
Λίγο πριν από την εκτέλεσή του, οι δημοσιογράφοι πήραν είδηση ότι ο μελλοθάνατος είχε ένα δίδυμο αδελφό... ο οποίος ήταν ΜΕΓΑΛΟΔΙΚΗΓΟΡΟΣ στο Σικάγο... απλά, όλα τα χρόνια, είχε προσπαθήσει να κρύβεται από τη σχέση με τον αδελφό του... όμως, τον ανακάλυψαν και έλαβε χώρα η σχετική πολύκροτη συνέντευξη...
Από τη συνέντευξη αυτή, έβγαινε το εξής, σαν αιτιολογία της θέσης που είχε βρεθεί ο ίδιος στη ζωή του:
"Γεννήθηκα σε ένα γκέτο... ο πατέρας μας μας παράτησε για άλλη γυναίκα και κάποια στιμή πέθανε κιόλας σε μία συμπλοκή με αντίπαλη συμμορία ναρκωτικών... η μητέρα μου, όπως καταλαβαίνετε, πήγαινε με τον ένα και με τον άλλο για να εξοικονομήσει κάποια χρήματα για να ζήσουμε... δεν φαντάζεστε πόσους "θείους" γνώρισα στην παιδική μου ηλικία... έτσι, κόντεψα να ξεστρατίσω... έμπλεξα με τις πρώτες συμμορίες... τρελάθηκα με αυτά που έβλεπα... το έσκασα μιά για πάντα... σπούδασα... κατάλαβα ότι το είχα... και έκανα τα μεταπτυχιακά μου στο Harvard, με υποτροφία (γιατί δεν υπήρχε μία - όφειλα να πάρω υποτροφία)... κατόπιν, άλλαξα και μέρος της χώρας για να μην έχω καμία σχέση ακόμα και με την ευρύτερη περιοχή... και ήρθα στο Σικάγο... δούλεψα σκληρά... ήμουν και τυχερός... και όσο δούλευα, τόσο πιο τυχερός γινόμουν... τελικά, αυτός είμαι... Και σας ρωτάω: Με τέτοια παιδική ζωή, ΤΙ ΑΛΛΟ ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΚΑΝΩ???"
Επισης αναμενομενο ειναι ενας σκυλος.... "φουλ θετικης" στα δυσκολα να μην παιρνει τα χαμπαρια του γιατι γνωριζει οτι δεν υπαρχει κανεις να τον διορθωσει κ την λιχουδι την εχασε...
Αυτό είναι και δικός μου προβληματισμός... πως μπορεί να γίνει αυτό το πράγμα...
Και μιλάω για προβληματισμό (και όχι για βεβαιότητα), μιάς και δεν μπορεί να τα ξέρεις όλα... μπορεί, κάποτε, να συναντήσω ένα χειριστή που θα μου το δείξει πως γίνεται...
...Καλυτερα να το πουμε δεκα φορες παρα να το καταλαβεις λαθος.....
Αυτό το επαναλαμβάνω και εγώ, Μαρίνα...
Από ότι έχεις ήδη καταλάβει, "εδώ μέσα" δεν βαριόμαστε να μιλάμε για τη σχέση ανθρώπου - σκύλου!
Έχουμε την κατ'όνομα μόνο αρχηγό αγέλης να μην κάνει τίποτα άρα παίρνει αναγκαστικά πρωτοβουλία ο Άτλας...
Και, πράγματι, η Μαρίνα ΠΡΕΠΕΙ να πιστέψει πως ο (κάθε) σκύλος, όταν παίρνει τις πρωτοβουλίες (δηλαδή, την αρχηγία) το κάνει ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ (και με αρκετό άγχος - που χειροτερεύει τα πράγματα)!
...Οταν καποιος επιλεγει να βαλει στην ζωη του εναν τετοιο σκυλο ποσο μαλλον μετα και δευτερο ΠΡΕΠΕΙ να γινει αρχηγος...
Ναι, το συνομολογώ!
ΠΡΕΠΕΙ να γίνει αρχηγός... και, αν δεν αρκεί αυτό (ανάλογα με το επίπεδο των σκύλων του) πρέπει να γίνει ΠΙΟ αρχηγός... και ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ αρχηγός... μέχρι να συναντηθεί με τις πραγματικές ανάγκες της αγέλης του... τετράποδης και δίποδης...
Φαντάζομαι επίσης ότι εχουν διαγραφεί ήδη από το μυαλό της οικογένειας τα πλάνα περί εκπαίδευσης για φύλαξη του Ατλαντα...
Δεν θυμάμαι ("παιδάκι" μου!), αλλά νομίζω πως έχουμε ξαναπεί ότι το τσοπανόσκυλο (μαζί με τη "βαριά φανέλα") πάει και με το ένστικτο της υπεράσπισης των "ιερών και των οσίων"...
ΑΡΚΕΙ να (τον έχουμε βοηθήσει να) έχει ξεκαθαρίσει μέσα του ΠΟΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ είναι τα ιερά και τα όσια!
1) δεν ήμουν "αρχηγός" στα μάτια του Άτλα γιατι δεν τον άρπαξα απο τον σβέρκο; να τον άρπαζα για κάτι που ειχε δίκιο...; και να του κοβα τον τσαμπουκά του παίρνοντας του το δίκιο του...;
2) δεν τον έκοψα και πολύ ήρεμο τον Ερμάκο...στη επίθεση που δέχθηκε αντέδρασε "επάξια" για να σώσει το κορμάκι του... δεν το έβαλε κατω, όρμησε και αυτός...
3) και να φανταστείτε οτι οταν έφερα τον Ερμη σκέφτηκα μέσα σε ολα "τι καλα;τωρα θα εχει παρέα ο Άτλας και δεν θα ειναι πολλές ώρες μοναχουλης σπίτι"
1) Όχι ακριβώς...
Να σου πω ένα (πολύ μικρό - αλλά, από τα μικρά αρχίζουμε όλοι) παράδειγμα:
Κάποια φασαρία ακούγεται έξω στο δρόμο (που εμπεριέχει και "υποψία" σκυλιού)... ο κούταβός μου (πολύ επιθετικός προς τα σκυλιά), σηκώνει ψηλά τα φλάμπουρα και αρχίζει να τρέχει προς το παράθυρο, για να συμμετάσχει στον χαβαλέ... ΑΜΕΣΑ σηκώνομαι και πλησιάζω, δίνοντας την εντολή "ΑΣΤΟ"... αν χρειαστεί, ακουμπάω, ταυτόχρονα, το χέρι μου πάνω του... και ΑΝ χρειαστεί (γιατί δείχνει πολύ "φουριόζος") ΧΤΥΠΑΩ το χέρι μου πάνω του (ώμους, ή στέρνο)... και χτυπάω το στήθος μου (ναι, σαν πίθηκος!), λέγοντας "ΕΓΩ"... αυτός σταματάει ("ΑΣΤΟ"), για να πάω "ΕΓΩ" στο παράθυρο και να κοιτάξω... και, μετά, "ΕΝΤΑΞΕΙ"... και "ΠΙΣΩ"...
Δηλαδή, θέλουμε να πούμε (ο καθένας με άλλα λόγια) ότι, σαφώς ΔΕΝ τον "σαπίζεις" στο ξύλο για να τους σπάσεις τον τσαμπουκά (και να του πάρεις το δίκιο - το οποίο σαφώς και έχει)... απλά, τον διορθώνεις στοιχειωδώς, δίνοντάς του να καταλάβει ότι: Όταν ΕΣΥ είσαι μπροστά, να σταματήσει τη μ@λ@κία που σκέπτεται (δικαίως) να κάνει, ΕΠΕΙΔΗ θα αναλάβεις ΕΣΥ το θέμα για να "καθαρίσεις"...
Ο "Καλός Ποιμήν", δηλαδή...
2) Αυτόν (στη συγκεκριμένη φάση) τον διορθώνεις... είτε είναι "νέος", είτε είναι "παλιός"...
3) Δεν την βρίσκω άσχημη την ιδέα... απλά, "διοικείς" πιο αυστηρά... σχεδιάζεις προκαταβολικά... και, πάνω απ' όλα, προσπαθείς να προβλέπεις "σενάρια"...
...εγω ξέρω πολλα σκυλιά που το κάνουν και ζουν έξω στην αυλη...
Όταν λες "το κάνουν", φαντάζομαι ότι εννοείς να φυλάνε να μην πλησιάσει ο άγνωστος, έτσι?
Γι' αυτό, λοιπόν, υπήρχε και η σχετική παροιμία: "Και τα σκυλιά δεμένα"!!!
Δηλαδή, ήταν σκυλιά που, αν ήταν "λυμένα", ο Θεός να σε φυλάει... και άφηναν να πλησιάσει μόνο ο ένας (ή δύο) που τα τάϊζε... όταν τα έλυναν, ήταν η περιοχή τους και θα (ελπίζουμε ότι θα) την έπεφταν σε οτιδήποτε εκινείτο...
Τα "ιερά και τα όσια" ήταν αυτή η περιοχή...
Αν αυτό ήταν που επιθυμούσατε (και δεν το έχω καταλάβει ακριβώς έτσι)... τότε είναι πιο εύκολο και περιγράφεται με μία μόνο λέξη: ΜΑΝΤΡΟΣΚΥΛΟ...