Δεν ήξερα που να βάλω το συγκεκριμένο θέμα και το αμόλησα στο γενικό..
Δεν θέλω βοήθεια για το σκύλο, αλλά για μένα.
Από τότε που πήρα το Λουκά, όλα άλλαξαν.
Δεν άλλαξαν το σπίτι μόνο, στη ζωή μου αλλά και στο χαρακτήρα μου.
Ξαφνικά νιώθω πολύ ευάλωτη.
Υπήρχαν στιγμές τον τελευταίο καιρό που ξύπναγα μέσα στο ύπνο μου από το άγχος, μήπως δεν είναι καλά το σκυλί.
Ήμουν στην δουλειά και νόμιζα πως ακούω το κλάμα του.
Αυτό είναι κάτι που με τον καιρό το δουλεύω.
Όμως αυτό που δεν μπορώ να διαχειριστώ, είναι τα συναισθηματά μου για όλα τα υπόλοιπα ζώα.
Βλέπω σκυλάκια στο δρόμο, βλέπω βίντεο περί κακοποίησης, ακούω διάφορες ιστορίες, διαβάζω στο ιντερνετ για θανάτους συντρόφων-ζώων και απλά δεν την παλεύω. Πάντοτε ήμουν ευαίσθητη με τέτοια ζητήματα, αλλά από τότε που ήρθε ο Λουκάς στο σπίτι αυτού του είδους τα συναισθήματα γιγαντώθηκαν.
Είμαι σίγουρη πως δεν το έχω πάθει μόνο εγώ. Απλά φοβάμαι. Μήπως δεν είμαι αρκετά καλή; Μήπως δεν είναι ευτυχισμένο; Μήπως μου ζητάει κάτι που δεν μπορώ να του δώσω; Τί μπορώ να κάνω για όλα αυτά τα άσχημα περιστατικά που λαμβάνουν χώρα και που έρχομαι αντιμέτωπη χωρίς ουσιαστικά να μπορώ να κάνω κάτι;
Αυτές τις ημέρες της ζέστης, κατέβασα κάτω από το σπίτι 2 λεκάνες με νερό μη τυχόν και περάσει κάποιο. Σκεφτόμουν όλη αυτή τη μοναξιά που νιώθουν εκεί έξω και νιώθω λίγο συγκινημένη.
Ίσως υπάρχει αντίστοιχο θέμα, ίσως το έχετε συζητήσει ξανά.
Ίσως απλά ήθελα κάπου να τα πω, που να μη μου πουν οτι έχω χαζέψει από τις ορμόνες μου.
Αυτά.
Συγνώμη αν σας κούρασα. Δημιουργώ το θέμα, χωρίς να το ξαναδιαβάσω.
Έτσι. Στεγνό.
Δεν θέλω βοήθεια για το σκύλο, αλλά για μένα.
Από τότε που πήρα το Λουκά, όλα άλλαξαν.
Δεν άλλαξαν το σπίτι μόνο, στη ζωή μου αλλά και στο χαρακτήρα μου.
Ξαφνικά νιώθω πολύ ευάλωτη.
Υπήρχαν στιγμές τον τελευταίο καιρό που ξύπναγα μέσα στο ύπνο μου από το άγχος, μήπως δεν είναι καλά το σκυλί.
Ήμουν στην δουλειά και νόμιζα πως ακούω το κλάμα του.
Αυτό είναι κάτι που με τον καιρό το δουλεύω.
Όμως αυτό που δεν μπορώ να διαχειριστώ, είναι τα συναισθηματά μου για όλα τα υπόλοιπα ζώα.
Βλέπω σκυλάκια στο δρόμο, βλέπω βίντεο περί κακοποίησης, ακούω διάφορες ιστορίες, διαβάζω στο ιντερνετ για θανάτους συντρόφων-ζώων και απλά δεν την παλεύω. Πάντοτε ήμουν ευαίσθητη με τέτοια ζητήματα, αλλά από τότε που ήρθε ο Λουκάς στο σπίτι αυτού του είδους τα συναισθήματα γιγαντώθηκαν.
Είμαι σίγουρη πως δεν το έχω πάθει μόνο εγώ. Απλά φοβάμαι. Μήπως δεν είμαι αρκετά καλή; Μήπως δεν είναι ευτυχισμένο; Μήπως μου ζητάει κάτι που δεν μπορώ να του δώσω; Τί μπορώ να κάνω για όλα αυτά τα άσχημα περιστατικά που λαμβάνουν χώρα και που έρχομαι αντιμέτωπη χωρίς ουσιαστικά να μπορώ να κάνω κάτι;
Αυτές τις ημέρες της ζέστης, κατέβασα κάτω από το σπίτι 2 λεκάνες με νερό μη τυχόν και περάσει κάποιο. Σκεφτόμουν όλη αυτή τη μοναξιά που νιώθουν εκεί έξω και νιώθω λίγο συγκινημένη.
Ίσως υπάρχει αντίστοιχο θέμα, ίσως το έχετε συζητήσει ξανά.
Ίσως απλά ήθελα κάπου να τα πω, που να μη μου πουν οτι έχω χαζέψει από τις ορμόνες μου.
Αυτά.
Συγνώμη αν σας κούρασα. Δημιουργώ το θέμα, χωρίς να το ξαναδιαβάσω.
Έτσι. Στεγνό.
