@l.Kyveli Μια απορία.
Αν δεν κάνω λάθος έχεις 3 σκυλιά και ο τζιμακος ήταν πρώην αδέσποτο και τσαμπουκάς. Σαν τον πρωταγωνιστή της ιστορίας όπως έγραψες.
Πως εντάχτηκε στην νέα του ζωή; Είχατε θέματα; Υπόσχομαι να διαβάσω κάποια στιγμή το θέμα σου όλο, απλά μια σύντομη απάντηση θα βοηθούσε. Ευχαριστώ προκαταβολικα
Για τον Τζιμάκο θα μπορούσα να μιλάω ώρες.
Είναι ένας σκύλος γεμάτος αντιφάσεις. Πολύ καλή φύση, χωρίς ίχνος επιθετικότητας προς την οικογενειά του, με μεγαλύτερη απόδειξη αυτού το πόσο δεκτικός είναι σε κάθε είδους φροντίδα.
Μας δέχτηκε σαν ανθρώπους του από το πρώτο δευτερόλεπτο που πάτησε το πόδι του στο σπίτι μας. Ο κόσμος του ξαφνικά χωρίστηκε στα δύο, με την μία πλευρά να αποτελείται από εμάς και τα άλλα δύο σκυλιά μας και την άλλη πλευρά όλους τους άλλους, τους έξω από το σπίτι, τους αγνώστους που τον φόβισαν και τον πλήγωσαν όσο ήταν αδέσποτος.
Ο τζιμάκος είχε τόση ανάγκη από οικογένεια που δεν έτρωγε το φαγητό του αν απομακρυνόμουν από το σημείο που τον τάιζα όσο ήταν στους δρόμους.
Όταν φεύγαμε από το μέρος που ζούσε καθόταν στο πεζοδρόμιο κι κοίταζε το αυτοκίνητο μέχρι να μας χάσει από τα μάτια του.
Ήξερε τι ήθελε από τότε. Ήθελε ανθρώπους δικούς του να τον προστατεύουν από τους άλλους,
Είναι ένας σκύλος φοβικός , δεν ξεκίνησε έτσι αλλά έγινε μετά από 6 μήνες αδέσποτος, που για να προστατευθεί επιτίθεται πρώτος σε ότι τον τρομάζει. Κυρίως γέρους αλλά και γενικότερα άντρες και άλλους σκύλους. Όλα αυτά αποκλειστικά και μόνο έξω από το σπίτι του, όπως είπα πριν.
Αξίζει όλες τις προσπάθειες που μπορούμε να κάνουμε για να μπορέσει να απολαύσει τις βόλτες του χαλαρός και να μην είναι στην τσίτα όταν βρίσκεται εκτός σπιτιού. Έχει κάνει μεγάλες πρόοδους όσον αφορά τις συναναστροφές του με άλλους σκύλους, θηλυκούς κυρίως.
Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι δεν θα τον στείρωνα, δεν νομίζω ότι τον βοήθησε ιδιαίτερα στα θέματα του και του πρόσθεσε φοβίες.