Το καμάρι μας στον ύπνο είναι "βοτσαλάκι"
. Εκεί που θα πέσει εκεί θα μείνει μέχρι το πρωί. Το θέμα είναι... που θα πέσει
. Συνήθως στην κάτω πλευρά του κρεβατιού. Αποτέλεσμα: γκράμπες και πιάσιμο από το μάζεμα των ποδιών ΜΟΥ. Ανάμεσα μας. Αποτέλεσμα να κοιμάμαι άκρη άκρη για να μην ενοχλείτε η Αυτού Υψηλότης. Πάνω ΜΟΥ !!!! Δεν αναπνέω σας λέω. Σκέφτεστε να ξυπνήσει ενοχλημένη και ν' αρχίσει να γαβγίζει μες τα μαύρα μεσάνυχτα;;;;
Καμιά φορά στο μπράτσο ΜΟΥ. Σε αυτή την περίπτωση κατά διαστήματα μυρίζει το χέρι μου και το γλύφει.
Κατά τ' άλλα "βοτσαλάκι" η ΘΕΑ. Μόλις βολευτεί ρίχνει κι έναν αναστεναγμό σημάδι ότι " δατσ ιτ τώρα κοιμόμαστε"
και πάει έτσι μέχρι το πρωί. Αν αργήσω το πρωί να σηκωθώ πηγαίνει στην μπαλκονόπορτα και αρχίζει τα γουφ, γουουουουφ, γιατί η Υψηλότητα της δεν κρατιέται παραπάνω.
Καμιά γνώμη για να κόψουμε το κρεβάτι;;;