Η ζωή μας με την Bianca
- Thread starter PXM-DANBULL
- Ημερομηνία δημιουργίας
Τις έχει. Ειδικά στο σπίτι πάντα. Μόνη της όμως ακόμη χωρίς crate δεν μπορεί να μείνει.
Αν τώρα εξω της πετάξω έναι κουκουνάρι, μέχρι να πάω κοντα της το έχει κάνει χυλό.
Το ξέρω. Άλλωστε είναι μικρή ακόμη. Με άλλα που έχω δεί είμαστε σε καλό δρόμο. Τη σώζει που είναι πολύ ανθρωποκεντρική και είναι κολλημένη επάνω μας συνέχεια.
Καλημέρα σε όλους.
Θα προσπαθήσω όσο πιο παραστατικά μπορώ να περιγράψω μια χτεσινή εμπειρία, αναφερόμενος μόνο στα γεγονότα, χωρίς καμιά ερμηνεία από μέρους μου στην περιγραφή.
Για όσους δεν γνωρίζουν, η Bianca είναι θηλυκό Bull Terrier 11 μηνών, με ΒΥ και κοινωνικοποιημένη σωστά με σκυλιά και ανθρώπους.
Είμαστε στη χθεσινή μας βόλτα μέσα στο δάσος της Πολυτεχνειούπολη, έχουμε τελειώσει την εκτόνωση με μπαλάκια και κουκουνάρια και καθόμαστε σε ένα ξέφωτο, εμείς και ο Θεός, και η Bianca λυτή και ξαπλωμένη δίπλα μου κομμάτια.
Φανταστείτε ένα αλώνι με ακτίνα 20m με χορτάρι κάτω, γύρω δάσος με πεύκα, εμείς στο κέντρο, και απέναντι μας στο τελείωμα μια μικρή ρεματιά και ένας λόφος, που αν τον ανέβεις βρίσκεσαι στα parking των σχολών.
Ξαφνικά εμφανίζεται ένας γέρος (around 75), που κάνει τη βόλτα του στο δάσος. Η Bianca τον κοιτά αδιάφορα και όλα καλά.
Περνάει από δίπλα μας, μας χαιρετά και συνεχίζει προχωρώντας προς τη ρεματιά. Εδώ αρχίζει το show.
Εγώ τον παρατηρώ έκπληκτος, προσπαθώντας να καταλάβω που πάει, το σκυλί αρχίζει να γρυλίζει και αυτός συνεχίζει και προχωράει έρποντας να ανέβει το λόφο.
Ενώ προσπαθεί να “αναρριχηθεί?”, έχω την Biancaστο μείνε, της οποίας έχει σηκωθεί η τρίχα, όπως πρώτη φορά βλέπω, και τρέμει ολόκληρη γρυλίζοντας.
Παιδιά ο γέρος ΕΠΕΣΕ!!! Ξαφνικά έγειρε στο πλάι και άρχισε να κυλάει στην πλαγιά σαν βαρέλι, μέχρι που έφτασε κάτω σαν ένας κορμός δένδρου, χωρίς καμιά αντίδραση. Λειτουργούσε μόνο η βαρύτητα και το κεκλιμένο επίπεδο.
Σε όλη τη διαδρομή του το σκυλί γαύγιζε ασταμάτητα, και τραβούσε σαν τρελή να τρέξει προς το μέρος του. Είχα προλάβει ασυναίσθητα να τη δέσω. Έδεσα το flexi σε ένα δέντρο και έτρεξα να βοηθήσω τον άνθρωπο. Τον σήκωσα και ευτυχώς δεν είχε σπάσει τίποτα γιατί όλη η πλαγιά ήταν στρωμένη με πευκοβελόνες που λειτούργησαν σαν στρώμα. Η Bianca δεμένη, τραβούσε σε όρθια θέση, γαύγιζε σαν μανιακή και όλη η ραχοκοκαλιά κατακόκκινη από το σήκωμα της τρίχας. Μόλις φτάσαμε δίπλα της, ο διακόπτης έκλεισε και άρχισε να κουνάει την ουρά της. Το Alzheimer μας χαιρέτησε ευγενικά, εγώ πήρα αγκαλιά το σκυλί μου και συνεχίσαμε τη βόλτα μας.
Τι έγινε ρε παιδιά? Μην σχολιάσουμε το γέρο και τα SilverAlert. Ούτε να αρχίσουμε τα μεταφυσικά. Την συμπεριφορά της Bianca να μου εξηγήσετε.
Σημειώστε μόνο, ότι τα bull από τη φύση τους γαυγίζουν σπάνια και σύντομα. Παρατεταμένο γαύγισμα πρώτη φορά άκουσα. Όπως και πρώτη φορά σήκωσε την τρίχα της.
Ήμουν φλύαρος, αλλά ήθελα να περιγράψω ακριβώς το movie.
Θα προσπαθήσω όσο πιο παραστατικά μπορώ να περιγράψω μια χτεσινή εμπειρία, αναφερόμενος μόνο στα γεγονότα, χωρίς καμιά ερμηνεία από μέρους μου στην περιγραφή.
Για όσους δεν γνωρίζουν, η Bianca είναι θηλυκό Bull Terrier 11 μηνών, με ΒΥ και κοινωνικοποιημένη σωστά με σκυλιά και ανθρώπους.
Είμαστε στη χθεσινή μας βόλτα μέσα στο δάσος της Πολυτεχνειούπολη, έχουμε τελειώσει την εκτόνωση με μπαλάκια και κουκουνάρια και καθόμαστε σε ένα ξέφωτο, εμείς και ο Θεός, και η Bianca λυτή και ξαπλωμένη δίπλα μου κομμάτια.
Φανταστείτε ένα αλώνι με ακτίνα 20m με χορτάρι κάτω, γύρω δάσος με πεύκα, εμείς στο κέντρο, και απέναντι μας στο τελείωμα μια μικρή ρεματιά και ένας λόφος, που αν τον ανέβεις βρίσκεσαι στα parking των σχολών.
Ξαφνικά εμφανίζεται ένας γέρος (around 75), που κάνει τη βόλτα του στο δάσος. Η Bianca τον κοιτά αδιάφορα και όλα καλά.
Περνάει από δίπλα μας, μας χαιρετά και συνεχίζει προχωρώντας προς τη ρεματιά. Εδώ αρχίζει το show.
Εγώ τον παρατηρώ έκπληκτος, προσπαθώντας να καταλάβω που πάει, το σκυλί αρχίζει να γρυλίζει και αυτός συνεχίζει και προχωράει έρποντας να ανέβει το λόφο.
Ενώ προσπαθεί να “αναρριχηθεί?”, έχω την Biancaστο μείνε, της οποίας έχει σηκωθεί η τρίχα, όπως πρώτη φορά βλέπω, και τρέμει ολόκληρη γρυλίζοντας.
Παιδιά ο γέρος ΕΠΕΣΕ!!! Ξαφνικά έγειρε στο πλάι και άρχισε να κυλάει στην πλαγιά σαν βαρέλι, μέχρι που έφτασε κάτω σαν ένας κορμός δένδρου, χωρίς καμιά αντίδραση. Λειτουργούσε μόνο η βαρύτητα και το κεκλιμένο επίπεδο.
Σε όλη τη διαδρομή του το σκυλί γαύγιζε ασταμάτητα, και τραβούσε σαν τρελή να τρέξει προς το μέρος του. Είχα προλάβει ασυναίσθητα να τη δέσω. Έδεσα το flexi σε ένα δέντρο και έτρεξα να βοηθήσω τον άνθρωπο. Τον σήκωσα και ευτυχώς δεν είχε σπάσει τίποτα γιατί όλη η πλαγιά ήταν στρωμένη με πευκοβελόνες που λειτούργησαν σαν στρώμα. Η Bianca δεμένη, τραβούσε σε όρθια θέση, γαύγιζε σαν μανιακή και όλη η ραχοκοκαλιά κατακόκκινη από το σήκωμα της τρίχας. Μόλις φτάσαμε δίπλα της, ο διακόπτης έκλεισε και άρχισε να κουνάει την ουρά της. Το Alzheimer μας χαιρέτησε ευγενικά, εγώ πήρα αγκαλιά το σκυλί μου και συνεχίσαμε τη βόλτα μας.
Τι έγινε ρε παιδιά? Μην σχολιάσουμε το γέρο και τα SilverAlert. Ούτε να αρχίσουμε τα μεταφυσικά. Την συμπεριφορά της Bianca να μου εξηγήσετε.
Σημειώστε μόνο, ότι τα bull από τη φύση τους γαυγίζουν σπάνια και σύντομα. Παρατεταμένο γαύγισμα πρώτη φορά άκουσα. Όπως και πρώτη φορά σήκωσε την τρίχα της.
Ήμουν φλύαρος, αλλά ήθελα να περιγράψω ακριβώς το movie.
απο το πεσιμο του παππου και μετα η συμπεριφορα ειναι φυσιολογικη...η πριν το πεσιμο δεν ειναι,εκτος εαν "επιασε" δικη σου ανησυχια και προβληματισμο αναφορικα με αυτο που παρατηρουσες κι αντεδρασε βασει αυτου...
απο και και περα...
απο και και περα...
Εντάξει..γέλασα..κακώς το ξέρω, αλλά η περιγραφή σου ήταν όλα τα λεφτά. Δηλαδή αυτός, εκεί που περπατούσε, άρχισε να σέρνεται πάνω σ ένα λόφο μέχρι που κάποια στιγμή έπεσε; Μήπως όπως κι εσύ είχες μείνει με το στόμα ανοιχτό, με τον ίδιο τρόπο "ξαφνιάστηκε" και η μικρή; Αισθάνθηκε απειλή για κάποιο λόγο, βλέποντας το θέαμα ενός ανθρώπου να πέφτει απο το λόφο στα καλά καθούμενα; Ο άνθρωπος έβγαλε κάποιον ήχο; Τρόμαξε, φώναξε, είπε κάτι; Μήπως της μετέδωσες και τον δικό σου φόβο-ξάφνιασμα..;
Η αλήθεια είναι, ότι με το που τον είδα να ξεκινάει το climbing, έβγαλα το τηλέφωνο να πάρω το 166... Λες ?
Κοίτα πάντως, μια φορά στη βόλτα, ένας κύριος παραπάτησε στον υπόνομο και έπεσε κάτω ακριβώς μπροστά μας. Το σκυλί είχε τρελαθεί στο γαύγισμα, αλλά η αλήθεια είναι ότι τρόμαξα/σάστισα κι εγω αρκετά. Οπότε προφανώς εκεί θα οφείλεται.
μήπως η δικιά σου αδρεναλίνη ανέβηκε απότομα και η μπιανκα θεώρησε ότι νιώθεις απειλή; (πάντα σε συνδιασμό με το περίεργο του όλου σκηνικού που ενδεχομένως και στη μπιάνκα να φάνηκε περίεργο)
Πάντως αν είναι έτσι, ίσως είναι μια πρώτη ένδειξη ότι έχω επαφή με το σκυλί μου, γιατί εγώ ήμουν τελείως αμίλητος και ακίνητος. Πλήρης αναισθησία. Μόνο το κινητό είχα έτοιμο.
Κάποιος μπορεί να είναι ακίνητος αλλά η αδρεναλίνη του να είναι στο κόκκινο.
ή απο πέσιμο θα πάει ή απο δηλητηρίαση
φανταζομαι δεν εννοείς καποιον άλλο σκυλο..στο θεμα μας... προφανώς κατάλαβε τη απορία σου(?) τη συγχιση σου(?) ίσως τη δική του(?) και αντεδρασε
