Διαφωνώ πως ο σκύλος μεγαλώνει μόνο μέχρι εκεί που μεγαλώνουν τα κόκκαλά του.
Στις μεγαλόσωμες φιλές συχνά παρατηρείς αύξηση του όγκου (μύες) μέχρι 3,5 ετών.
Στα Ρόττι θα έλεγα 2 ετών 2,5 (αν και πολλά αρσενικά δεν φτάνουν την "επιτομή" τους πριν τα 3).
Αυτό όμως δεν συμαίνει πως διατροφικά θέλουν τρελή προσοχή μέχρι 2 ετών.
Οι φυλές αυτές κινδυνεύουν από παθήσεις των οστών και χόνδρων (λόγο διατροφής) σε πολύ μικρότερες ηλικίες. 4-8 μηνών είναι η κρήσιμη περίοδος (μέχρι τότε αν δεν έχει πάθει κάτι το κουτάβι από την κακή ή/και υπερβολική διατροφή, μάλλον τη γλύτωσε τελείως).
Γι αυτό το λόγο εγώ θα συνέχιζα Puppy (αλλά πολύ καλύτερης ποιότητος από Royal)
και αν έβλεπα αύξηση βάρους θα μείωνα λίγο το φαγητό και θα έδινα περισσότερη άσκηση στη σκύλα.
Είναι πολλά "gimmicks" που χρησημοποιούν οι εταιρίες να μας ρίξουν. Κόλπα δηλαδή.
Οπως η νέα μόδα με την Γλυκοσαμίνη/Χονδροϊτίνη που καμία τροφή δεν περιέχει σε αρκετές ποσότητες όσο να επιρεάζει στο ελάχιστο τον σκύλο.
Πιστεύω πως η Royal έχει βρεί καλό κόλπο σ' αυτό με της ράτσες. Πιάνει.
Ομως η Merrick που αναφέρθικε θεωρείται κλάσεις ανώτερη τροφή και ας διαφωνεί κάθετα με αυτή την τακτική (και μερικές άλλες τακτικές).
Τελικά, μάλλον το βασικό είναι Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ και μετά η ποσότητα.
Τα "κόλπα" και οι συσκευασίες δεν πρέπει να μας επιρεάζουν (παρά μόνο αρνητικά).
Μια τροφή που δίνει ένας φίλος (Nova Trainer) έχει σακούλα από φτηνό/σκληρό πλαστικό που σχεδόν πάντα έχει τρύπες (πρίν την αγοράσεις καν). Η τροφή αυτή είναι αλιωμένη ίσως και μήνες πριν πάει στο μπολ του σκύλου. Είναι όμως "ειδική" για την ηλικία και το μέγεθος του σκύλου....
Σημαντικό για μένα (ιδιοκτήτρια μεγαλόσωμου κουταβιού) είναι να φαίνονται (στις κοντότριχες φιλές) τα 2 τελευταία πλευρά του σκύλου από 5 μέχρι 12 μηνών. Αυτό είναι λίγο πιο αδύνατο από το "να πιάνεις εύκολα τα πλευρά" που ακούς πιο συχνά (με το οποίο συμφωνώ για τα ενήλικα).
Όμως δεν φτάνει αυτό (να είναι αδύνατο) πρέπει να τρώει υψιλής ποιότητας τροφή (και πιο υψιλής από τους μεσαίους σκύλους) γιατί έχει περισσότερη "δουλειά" να κάνει η τροφή (μεγαλύτερα κόκαλα και σώμα γενικότερα). Για να μην αρχήσω για της τριβές στους μαλακούς τους χόνδρους και συνδέσμους.
Προσωπικά πιστεύω πως επικρατεί μπάχαλο με το Large Breed Puppy.
Οι χαμηλής ποιότητας τροφές (με καλαμπόκι, σιτάρι και λιγότερο κρέας) αυτής της κατηγορίας, έχουν μεγάλες ποσότητες πρωτεϊνών (αλλά χαμηλής ποιότητας και χαμηλής αποροφητικότητας) ενώ η καλύτερες τροφές έχουν λιγότερη πρωτεϊνη (αλλά πιο αφομιώσιμη και από κρέας αντί για φυτά). Μήπως βγαίνει το ίδιο η πρωτείνη έτσι (σε τι μένει στον σκύλο) ; Κι να συμβαίνει αυτό, πάλι δεν είναι όλες οι πρωτεϊνες ίδιες σε αξία βέβαια...
Δηλαδή, η μισή αγορά πάει να πιάσει τον καταναλωτή που βλέπει % πρωτεϊνών και χαίρεται (και νομίζει πως κάνει το καλύτερο για το κουτάβι του) και η άλλη μισή αγορά σου λέει ΟΧΙ δεν θέλεις πολύ πρωτεϊνη κάνει κακό (όμως θα πληρώσεις πιο ακριβά το φαγητό αυτό λόγο ποιότητας συστατικών).
Η Eagle Pack έχει βασίσει την large breed puppy της σε έρευνες σε αρκετές γέννες Μολοσσών κι ισχυρίζεται πως είναι η μοναδική τροφή που το έχει κάνει αυτό.
Και αυτή προωθεί χαμηλή πρωτεϊνη (αλλά καλά υλικά) και μάλιστα αναφέρει πως μπορεί να τρώει ένα μεγαλόσωμο κουτάβι και την τροφή συντήρησής της.
Χρήσημοποιεί προβιοτικά (βακτιρήδια για το έντερο) και λέει πως αυτό μας επιτρέπει πιο εύκολα να βάζουμε και κρέας (ωμό) στη τροφή.
Προς το παρών με πείθει.
Τίνουμε να ξεχνάμε όμως (με ΟΛΗ την έμφαση στη διατροφή) το ΠΟΣΟ σημαντικό είναι τα μεγαλόσωμα κουτάβια να παίζουν πολύ (ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ) καθώς μεγαλώνουν. Όχι δηλαδή να πιέζονται (ούτε στο ελάχιστο) να ασκούνται, αλλά να παίζουν ελεύθερα (κατα προτίμηση με άλλα κουτάβια).
Συχνά η έλλειψη άσκησης προκαλεί ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΑ προβλήματα στα κουτάβια μεγαλόσωμων φιλών και ας έχουν την ιδανική διατροφή....
ΠΧ.
http://www.greatdanelady.com/articles/knuckling_over.htm