Να συστηθούμε κι εμείς...
- Thread starter mareco
- Ημερομηνία δημιουργίας
Το τρελλό μου το αγόρι, μας οδηγεί σε νέα...πρωτόγνωρα μονοπάτια. Ετσι κάπως, βρεθήκαμε στην έκθεση το σκ που μας πέρασε, με την ομάδα μας. Ξεκινήσαμε με φόβο ψυχής ομολογώ. Ημουν προετοιμασμένη για τα χειρότερα, αλλά ήθελα να πάρω την κρυάδα και το βάπτισμα του πυρός. Να δω...τι διάολο χειρότερο, μπορεί να κάνει, σε τέτοιες συνθήκες και περιβάλλον. Καλά...για επίδειξη, ούτε γι'αστείο δεν το σκεφτόμουν. Αλλωστε...τι επίδειξη agility να κάνεις, με το κ@λόσκυλο δεμένο, εκτός...όλων των άλλων θεμάτων, που τα έβλεπα συνεχώς στο μυαλό μου, να...έρχονται.
Αν αφήσω στην άκρη, ότι...δέκα λεπτά πριν φύγουμε από το σπίτι, Παρασκευή πρωί, και αφού κατεβαίνοντας να φορτώσω το αμάξι και βλέπω ότι έχω πάθει λάστιχο, ανεβαίνω και διαπιστώνω, ότι για πρώτη φορά στα δύο χρόνια του, έχει κατουρήσει όοοολο το σπίτι. Από το ασανσέρ μέχρι όσο πιο μέσα γινόταν, non stop. Οτι περάσαμε το πρώτο βράδυ, με διάρροιες και εμετούς και γενικότερη ανησυχία. Οτι Σάββατο πουρνό-πουρνό, μου άνοιξε το κολλάρο του και εκσφενδονίστηκε χωρίς καν να το σκεφτεί, στην πλατεία Συντριβανίου και τους πέριξ δρόμους. Οτι τα πρώτα [και τελευταία φυσικά, διότι αμέσως after, εφαρμόστηκε ανελλιπώς, η μέθοδος "κεφαλοκλείδωμα"] σκυλιά που πρόλαβε και "τσίμπησε", ήταν τα labrador της σχολής τυφλών!!!! [πόσο πιο μ@λ@κ@ς σκύλος, θα μπορούσε να είναι;]. Οτι σκέφτηκε πως ήταν καλή ιδέα, να τσακωθεί στην reception του ξενοδοχείου μας, μαύρα μεσάνυχτα, μ'ένα θηρίο 80 κιλών. Οτι κατάφερε να ανοίξει το φερμουάρ του soft crate από μέσα!!! και να σουλατσάρει ανενόχλητος, πριν προλάβουν να τον τσακώσουν κάτι φίλοι που ήταν δίπλα [και που ορκίστηκαν, ότι δεν θα ξαναπούν ότι είμαι υπερβολική, σε όσα περιγράφω κατά καιρούς]. Και ότι απογράψαμε όλες τις γατούλες που περιφέρονται στον Λευκό Πύργο και είναι αρκετοί οι θαμώνες του εστιατορίου που τρώγαμε, που θα το θυμούνται για καιρό...τελικά...αυτό που παίχτηκε εντός [αυστηρά!!!] των γραμμών του στίβου, δεν περιγράφεται. Ενας Μάρκος, απόλυτα προσηλωμένος σ'αυτό που του ζητήθηκε να κάνει. Οχι [μόνο] στο πρόγραμμα των ασκήσεών του, γιατί αυτό ήταν το τελευταίο που με ενδιέφερε, αλλά...δεν ξέρω;;; να πω...σε μένα;;; Τα μάτια του καρφωμένα στην διαδρομή του, χωρίς την παραμικρή προσπάθεια λοξοδρόμησης!!! Ακόμη κι όταν, μετά την πρώτη προσπάθεια, που είχα μείνει άναυδη, αποφάσισα να τον λύσω. Και ευτυχώς, δεν με διέψευσε. Ειλικρινά, αυτό το θέαμα, δεν το περίμενα. Ακόμη και σήμερα, δεν μπορώ καν να το εξηγήσω. Σίγουρα ένοιωσα περήφανη και συγκινημένη, όσο ηλίθιο κι αν ακούγεται, αλλά αυτή η συμπεριφορά, για τα δεδομένα του συγκεκριμένου σκύλου, ήταν ολότελα αναπάντεχη.
Φωτό έχουμε από την φίλη μας την Stamatia. Εδώ θα βάλουμε μόνο μία, αγωνιστική. Ετσι...αναμνηστική!
Και μερικές ακόμη, από την Σταματία, καλλιτεχνικές
Σταματία μου σ'ευχαριστώ και χάρηκα πολύ, που σε γνώρισα επιτέλους κι από κοντά.
Estranged...επίσης. Κρίμα που δεν μπορούσες να μείνεις να τον δεις.
Αυτά τα νέα του Μαρκούλη, και...για να δούμε τι θα δούμε...
Αν αφήσω στην άκρη, ότι...δέκα λεπτά πριν φύγουμε από το σπίτι, Παρασκευή πρωί, και αφού κατεβαίνοντας να φορτώσω το αμάξι και βλέπω ότι έχω πάθει λάστιχο, ανεβαίνω και διαπιστώνω, ότι για πρώτη φορά στα δύο χρόνια του, έχει κατουρήσει όοοολο το σπίτι. Από το ασανσέρ μέχρι όσο πιο μέσα γινόταν, non stop. Οτι περάσαμε το πρώτο βράδυ, με διάρροιες και εμετούς και γενικότερη ανησυχία. Οτι Σάββατο πουρνό-πουρνό, μου άνοιξε το κολλάρο του και εκσφενδονίστηκε χωρίς καν να το σκεφτεί, στην πλατεία Συντριβανίου και τους πέριξ δρόμους. Οτι τα πρώτα [και τελευταία φυσικά, διότι αμέσως after, εφαρμόστηκε ανελλιπώς, η μέθοδος "κεφαλοκλείδωμα"] σκυλιά που πρόλαβε και "τσίμπησε", ήταν τα labrador της σχολής τυφλών!!!! [πόσο πιο μ@λ@κ@ς σκύλος, θα μπορούσε να είναι;]. Οτι σκέφτηκε πως ήταν καλή ιδέα, να τσακωθεί στην reception του ξενοδοχείου μας, μαύρα μεσάνυχτα, μ'ένα θηρίο 80 κιλών. Οτι κατάφερε να ανοίξει το φερμουάρ του soft crate από μέσα!!! και να σουλατσάρει ανενόχλητος, πριν προλάβουν να τον τσακώσουν κάτι φίλοι που ήταν δίπλα [και που ορκίστηκαν, ότι δεν θα ξαναπούν ότι είμαι υπερβολική, σε όσα περιγράφω κατά καιρούς]. Και ότι απογράψαμε όλες τις γατούλες που περιφέρονται στον Λευκό Πύργο και είναι αρκετοί οι θαμώνες του εστιατορίου που τρώγαμε, που θα το θυμούνται για καιρό...τελικά...αυτό που παίχτηκε εντός [αυστηρά!!!] των γραμμών του στίβου, δεν περιγράφεται. Ενας Μάρκος, απόλυτα προσηλωμένος σ'αυτό που του ζητήθηκε να κάνει. Οχι [μόνο] στο πρόγραμμα των ασκήσεών του, γιατί αυτό ήταν το τελευταίο που με ενδιέφερε, αλλά...δεν ξέρω;;; να πω...σε μένα;;; Τα μάτια του καρφωμένα στην διαδρομή του, χωρίς την παραμικρή προσπάθεια λοξοδρόμησης!!! Ακόμη κι όταν, μετά την πρώτη προσπάθεια, που είχα μείνει άναυδη, αποφάσισα να τον λύσω. Και ευτυχώς, δεν με διέψευσε. Ειλικρινά, αυτό το θέαμα, δεν το περίμενα. Ακόμη και σήμερα, δεν μπορώ καν να το εξηγήσω. Σίγουρα ένοιωσα περήφανη και συγκινημένη, όσο ηλίθιο κι αν ακούγεται, αλλά αυτή η συμπεριφορά, για τα δεδομένα του συγκεκριμένου σκύλου, ήταν ολότελα αναπάντεχη.
Φωτό έχουμε από την φίλη μας την Stamatia. Εδώ θα βάλουμε μόνο μία, αγωνιστική. Ετσι...αναμνηστική!
Και μερικές ακόμη, από την Σταματία, καλλιτεχνικές
Σταματία μου σ'ευχαριστώ και χάρηκα πολύ, που σε γνώρισα επιτέλους κι από κοντά.
Estranged...επίσης. Κρίμα που δεν μπορούσες να μείνεις να τον δεις.
Αυτά τα νέα του Μαρκούλη, και...για να δούμε τι θα δούμε...
Γεννημένος αθλητής λοιπόν ο Μαρκούλης!!!
Εύγε!
Όλα τ'άλλα τα αφήνουμε ασχολίαστα, δεν έχουν σημασία πια
Εύγε!
Όλα τ'άλλα τα αφήνουμε ασχολίαστα, δεν έχουν σημασία πια
Δεν φταίει ο Μάρκος που τα labrador της σχολής τυφλών περάσανε και κουνάγανε τον κώλος τους με υπεροψία!!
Έχω να πω ότι ο Μάρκος πραγματικά έσκισε στον στίβο, ήταν απόλυτα προσηλωμένος και δεν χαμπάριασε από τον κόσμο γύρω-γύρω ή από την φασαρία και κάνει και πολύ λίγο καιρό από ότι έμαθα agility. Καλά το σκυλί το δείχνει στο μάτι του πόσο "έτοιμος" είναι να κάνει οτιδήποτε. *demonio*
Ένα υπέροχο μαυρόσκυλο είναι αν και είχε τον ακάθιστο.
Και εγώ χάρηκα που σας γνώρισα από κοντά.
Έχω να πω ότι ο Μάρκος πραγματικά έσκισε στον στίβο, ήταν απόλυτα προσηλωμένος και δεν χαμπάριασε από τον κόσμο γύρω-γύρω ή από την φασαρία και κάνει και πολύ λίγο καιρό από ότι έμαθα agility. Καλά το σκυλί το δείχνει στο μάτι του πόσο "έτοιμος" είναι να κάνει οτιδήποτε. *demonio*
Ένα υπέροχο μαυρόσκυλο είναι αν και είχε τον ακάθιστο.
Και εγώ χάρηκα που σας γνώρισα από κοντά.
Ειναι δυνατον?? ολες αυτες οι σκανταλιες σε μια μέρα??
Εμας τόσες σκανταλιές ειναι σε συνολο 6 χρόνων!
Θαυμάζω την υπομονη σου ειλικρινα, εγω θα είχα πέσει στα βαρια.
Ειναι πανέμορφος ο μπαγάσας όμως. Απλα πανέμορφος
Εμας τόσες σκανταλιές ειναι σε συνολο 6 χρόνων!
Θαυμάζω την υπομονη σου ειλικρινα, εγω θα είχα πέσει στα βαρια.
Ειναι πανέμορφος ο μπαγάσας όμως. Απλα πανέμορφος
χαχαχαχαχα γέλασα πάρα πολυ με τα λαμπ της σχολης τυφλών και με όλη την περιγραφή..αλλά αυτό δηλαδή...ήταν πραγματικά αστείο χαχαχαχα (είμαι σίγουρη ότι εσυ δε γέλασες καθόλου ) Κοιτάω τις φωτό και αναρωτιέμαι πως αυτή η φάτσα τα κάνει όλα αυτά..δεν του φαίνεται βρε παιδί μου..
) Κοιτάω τις φωτό και αναρωτιέμαι πως αυτή η φάτσα τα κάνει όλα αυτά..δεν του φαίνεται βρε παιδί μου..
Το'χω διαβασει 5 φορες κι εχω κατουρηθει στα γελια!!! αχαχαχαχα!
Mπραβο σας και εις ανωτερα! Μεγαλος στοχος το crufts του χρονου!
Άρα:
είσαι υπερβολική αφού ο μαρκος ήταν αψογος στο agility, που ειναι πιο απαιτητικής συγκέντρωσης και αφοσιωσης! Δεν γινεται τη μια μερα να είναι παλαβός και μόλις μπει στο στιβο μια χαρά. Οποτε επιβεβαιώνομαι που σε λέω υπερβολική και πως ο φάτσας αυτός αποκλειεται να ειναι το τερατακι που περιγράφεις!
Τι ωραία που ειναι να εχω δίκιο!!!
είσαι υπερβολική αφού ο μαρκος ήταν αψογος στο agility, που ειναι πιο απαιτητικής συγκέντρωσης και αφοσιωσης! Δεν γινεται τη μια μερα να είναι παλαβός και μόλις μπει στο στιβο μια χαρά. Οποτε επιβεβαιώνομαι που σε λέω υπερβολική και πως ο φάτσας αυτός αποκλειεται να ειναι το τερατακι που περιγράφεις!
Τι ωραία που ειναι να εχω δίκιο!!!
οοοοοοοοοοοοοοοοοχι δεν γινεται... του εχεις σουρει τα εξ αμάξης....Ghelly...άστο...δεν...
παντως οταν ακουσα οτι ανεβαίνει μαρκουλης πανω, λέω "οκ στο γυρισμό θα τον εχει να τρέχει από πισω από το αμάξι για τιμωρια". Με όσα περιγράφεις, περιμενα να εχει γινει σόου στο στίβο. Πώς το καταφερες με την αφοσιωση του? πιο νορμαλ θα μου ακουγοταν δλδ να ειναι αψογος στις προπονησεις και όχι στο στιβο λογω υπερέντασης.
