Τα κλασσικα "παιδια" που αποφασισαν οτι "θελουν" σκυλο γιατι ειναι ετοιμα,γιατι εχουν φοβιες που πρεπει να ξεπερασουν,γιατι ειναι τοσο τρισχαριτωμενο το κουταβακι,γιατι ειναι τοσο "ιν",μα γιατι εχουν ολοι οι αλλοι βρε αδελφε,αυτα γιατι οχι?
Οι κλασσικοι γονεις που ενω ηξεραν πως θα κατεληγε η ιστορια "επεσαν" για να μη χαλασουν χατηρι στις μονακριβες....
καλημέρα,
θέλω να πω στη Μαρία, ότι δεν είναι έτσι. Οι κλασσικοί γονείς όπως αναφέρεις δεν γνώριζαν ότι θα κατέληγε εδώ η ιστορία. Και δεν ήταν μόνο να μη χαλάσουμε το χατίρι στις μονάκριβες....το χατίρι το χαλάγαμε χρόνια. Από τότε που μας έκλεψαν το σπίτι ενώ κοιμόμαστε και το γεγονός ότι τα παιδιά μένουν για πολύ καιρό μόνες τους, αποφασίσαμε να πουμε το ναι. Είναι εφικτό οι γονείς να 'πέφτουν όπως λες' καμιά φορά. Το λάθος ήταν ότι δεν ασχοληθήκαμε όσο έπρεπε. Δεν το αρνούμαι. Εκ των υστέρων πάντα βλέπεις το λάθος. Όταν το διαπράτεις δεν γνωρίζεις..άλλωστε το σφάλλειν ανθρώπινον.
Το να μη διορθώνει κανείς το λάθος του είναι μεγάλο λάθος.
Καταλαβαίνεις νομίζω ότι ο μόνος άνθρωπος που δεν κάνει λάθη, είναι ο άνθρωπος που δεν κάνει τίποτε. και εμείς προσπάθούμε να διορθώσουμε λάθη του παρελθόντος για μια καλύτερη συμβίωση με τον Μάρλευ.
Δεν ψάχνει σπίτι ξαφνικά ο Μάρλευ...
έχει επιτεθεί αρκετές φορές στα μέλη της οικογένειας, και στο κοριτσάκι στο εξοχικό που το σακάτεψε με τα νύχια του. Ευτυχώς η μητέρα της ήταν πολύ καλή και ήπια κια δεν είχαμε παρατράγουδα. Να σημειώσω ότι με τα παιδιά ό Μάρλευ έχει πρόβλημα απ' ότι έχω καταλάβει. Παρ' όλα αυτά εμείς δεν τον διώξαμε σε πρώτο χρόνο, ούτε σε δεύτερο, προσπαθούμε με τους εκπαιδευτές, προσπαθούμε και μεις, μη νομίζεις ότι είναι εύκολο...
Γνωρίζω την ευθύνη μου απέναντί του, αλλά όπως έχω ξαναπεί όταν μια σχέση την προσπαθείς και δεν πάει παραπέρα, τι κάνεις; και μάλιστα όταν αυτή η σχέση μπορεί να ενέχει κινδύνους.... πρέπει να πληρώσει με τη ζωή του κάποιο μέλος ή μη τα τραγικοποιώ, με σοβαρό τραυματισμό, επειδή δεν ασχολήθηκαν οι γονείς με την επιλογή του σκύλου; ή έγινα λάθη στην ανατροφή του κλπ.
Ενας φίλος μου είχε ένα Κόλευ, κανένα πρόβλημα ποτέ, πρόσεχε και έπαιζε με τα παιδιά του που ήταν μικρά μόνο όταν οι γονείς ήταν παρόντες. Μόλις οι γονείς απομακρυνόντουσαν από το χώρο, τα δάγκωνε. Μετά από πολλές παρατηρήσεις κι εφόσον γινόταν αυτό τακτικά το σκυλί απομακρύνθηκε. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν το γιατί. Τι έπρεπε να κάνουν;
Δεν προσπαθούμε να βρούμε λάθη, λάθη έχουν γίνει, προσπαθούμε να βρούμε λύση.
και μία από τις λύσεις που μας προτείνετε από τον εκπαιδευτή, εμένα προσωπικά δεν μου αρέσει. Δεν θέλω τον Μάρλευ σχεδόν όλη του τη ζωή στο κλουβί. Τα ζώα δεν είναι για τα κλουβιά. Έχω ζήσει σε χωριό είχα άμεση σχέση με όλα τα οικόσιτα ζώα ήταν ευτυχισμένα που ήταν στη φύση. Τον Μάρλευ στο κλουβί δεν το δέχομαι, επειδή έκανα λάθος θα πρέπει να το πληρώσει κι αυτός; που θα τρέξει το σκυλί; που θα τον πάμε χωρίς να είναι κανένας; του αρκεί μόνο η ταράτσα; όλο το καλοκαίρι που εμείς θε είμαστε εκτός Αθήνας εκείνος στο κλουβί; ελεύθερος στο σπίτι μόνο με τη Δάφνη δεν γίνεται. Το παιδί δεν μπορεί πλέον να αποβάλλει τον φόβο της, μετά την επίθεση στον παππού και στην μπαμπά της, είναι μια πραγματικότητα αυτή που δεν θα αλλάξει.
Γι αυτό ψάχνουμε να το δώσουμε πλέον, όπως μας είπε ο εκπαδευτής σε κάποιον άλλον ο Μάρλευ θα είναι άλλο σκυλί, αυτόν τον ''άλλον '' ψάχνουμε, θα κάνουμε το καλύτερο για τον Μάρλευ. Και φυσικά θα γνωρίζει όλο το πρόβλημα του Μάρλευ. Με τίποτα, το έχει δηλώσει και ο Θανάσης δεν προσπαθούμε να ξεφορτωθούμε τον Μάρλευ. Θα το είχαμε ήδη κάνει. Μας τον είχαν ζητήσει. Άλλωστε το ότι κάθομαι και διαβάζω ή γράφω στο forum κλπ σημαίνει κάτι αυτό... Μόνο που το σκέφτομαι στεναχωριέμαι και θα μου λείψει, αλλά πρέπει να βλέπουμε κατάματα τα προβλήματα που έχουν προκύψει και τις δικές μας αδυναμίες και ελλείψεις.
το λάθος είναι πληροφορία, στην επόμενη επιλογή θα την έχω..
