To παρακάτω κείμενο είναι μετάφραση του άρθρου της Joanna Kimball με τίτλο "What is a "sound" dog? " What is a “sound” dog? | Ruffly Speaking
"Σε όλα τα ζώα που εκτρέφονται από τον άνθρωπο, υπάρχει ένας όρος που στα σκυλιά αποκαλούμε “soundness”.
Οταν άκουσα αυτόν τον όρο σε σχέση με τα σκυλιά, μου πήρε αρκετό καιρό να καταλάβω τί ακριβώς είναι. Τελικά κατάλαβα πως ήταν ακριβώς το ίδιο που είχα μάθει για τα κουνέλια πριν είκοσι χρόνια.
Ο όρος "soundness", περιγράφει τα μορφολογικά - ανατομικά χαρακτηριστικά ενός ζώου. Χρησιμοποιείται σε όλα τα σκυλιά και σε όλα τα είδη ζώων, γιατί όλα τα ζώα πρέπει να λύσουν τα ίδια προβλήματα : πρέπει να στέκονται και να κουβαλούν το βάρος τους, πρέπει να κινούνται καταναλώνοντας την λιγότερη δυνατή ενέργεια και πρέπει να μετατρέπουν το φαγητό τους σε ενέργεια ώστε να είναι σε θέση να βρουν περισσότερο φαγητό.
Αυτό που ψάχνουμε είναι ένα ζώο που το σώμα του μπορεί εύκολα και άνετα να εκτελέσει αυτές τις λειτουργίες, με τον καλύτερο, πιο αποτελεσματικό και λιγότερο επίπονο τρόπο.
Σε όλα τα είδη θέλουμε οι αρθρώσεις που φέρουν το βάρος να είναι τοποθετημένες καλά κάτω από το σώμα για να στηρίζουν το μεγαλύτερο μέρος της μάζας του ζώου.
Είναι απλή ΦΥΣΙΚΗ... Αν τα στηρίγματα είναι ευθεία και κάτω από τον κύριο όγκο του σώματος, το βάρος κατανέμεται μέσω των στηριγμάτων στο έδαφος. Τα ίδια τα στηρίγματα δεν χρειάζεται να είναι ιδιαίτερα δυνατά.
Αν από την άλλη πλευρά τα στηρίγματα είναι τοποθετημένα διαγώνια ή κάτω από άλλη περιοχή, η πίεση που ασκείται επιβαρύνει τα ίδια τα στηρίγματα. Αυτό σημαίνει πως είναι πολύ πιο ευάλωτα. Σε ένα κτίριο μπορείς να το αντισταθμίσεις χρησιμοποιώντας διαφορετικά υλικά, αλλά τα στηρίγματα εξακολουθούν να είναι ένα αναμφίβολα αδύναμο σημείο.
Στα ζώα, όταν ασκηθεί πίεση (από το βάρος του σώματος) στα πόδια, αυτά πρέπει να μεταφέρουν την πίεση στο έδαφος σε μια ευθεία γραμμή. Αν δεν το κάνουν, αναγκάζονται να υποστούν μεγαλύτερη καταπόνηση ακόμα και αν το ζώο στέκεται ακίνητο.
Μια ζωή με μεγάλη καταπόνηση ισοδυναμεί με βέβαιη εμφάνιση προβλημάτων του μυϊκού συστήματος, αρθρίτιδες και άλλες ασθένειες, στη μέση ή σε μεγαλύτερη ηλικία.
Στο πάνω μέρος του σώματος, θέλουμε έναν σωστά τοποθετημένο ώμο (που σημαίνει πως πρέπει να δείχνει περίπου προς την ουρά και όχι πάνω ή κάτω, κάτι που είναι ιδιαίτερα σημαντικό όσο αυξάνει το βάρος του ζώου) ώστε το μπροστινό σύστημα να είναι τοποθετημένο προς τα πίσω και το περισσότερο βάρος να είναι πίσω από τον λαιμό και όχι από κάτω του. Ενας καλά τοποθετημένος ώμος, επιτρέπει στο ζώο να σηκώσει το κεφάλι του ψηλά με ευκολία, που σημαίνει πως μπορεί να φάει πιο εύκολα ή να είναι σε επιφυλακή ή να κυνηγήσει.
Σε όλα τα ζώα θέλουμε σωστές αρθρώσεις που να είναι η κινητήριος δύναμη των πίσω ποδιών δίνοντας ώθηση... Θέλουμε ένα ζώο που να χρειάζεται όσο γίνεται λιγότερους διασκελισμούς για να καλύψει την ίδια απόσταση γιατί οι λιγότεροι διασκελισμοί καταναλώνουν τη λιγότερη δυνατή ενέργεια.
Θέλουμε μια λεκάνη όπου τα πίσω πόδια να κατεβαίνουν ευθεία προς τα κάτω (κοιτώντας τα από πίσω) και να μην δείχνουν ούτε προς τα μέσα ούτε προς τα έξω. Αν για παράδειγμα σε ένα άλογο τα πίσω του πόδια έδειχναν προς την Ανατολή ή τη Δύση αντί του άξονα Βορράς - Νότος θα μπορούσε να τραυματιστεί. Το ίδιο ισχύει και στα πρόβατα, όπου μπορούν πιο εύκολα να γεννήσουν χωρίς να τραυματίσουν τα μαστάρια τους. Το ίδιο και μια καμήλα χωρίς να πάθει μαστίτιδα. Σε όλα τα είδη ζητάμε την ίδια κατασκευή της λεκάνης.
Η ράχη ενός ζώου πρέπει να αξιολογείται όπως θα κάναμε αν χτίζαμε ένα μικρό σπίτι και μετά πιέζαμε με το δάχτυλό μας την στέγη του. Μια γερή, επίπεδη στέγη είναι εντάξει. Μια στέγη με καμπυλότητα προς τα πάνω είναι επίσης εντάξει. Μια στέγη όμως με καμπυλότητα προς τα κάτω ΔΕΝ είναι εντάξει.
Μια τέτοια στέγη θα καταρρεύσει αν ασκήσεις βάρος πάνω της (ή θα καταρρεύσουν πρώτα οι τοίχοι από κάτω της). Ακριβώς οι ίδιες αρχές ισχύουν και στα ζώα. Μια ίσια πλάτη είναι ανατομικά σωστή. Το ίδιο και μια πλάτη με καμπυλότητα προς τα πάνω. Μια πλάτη όμως με καμπυλότητα προς τα κάτω ΔΕΝ είναι ανατομικά σωστή και άρτια. Αν θέλετε μια κατσίκα που να μπορεί να φέρει το βάρος της εγκυμοσύνης χωρίς πόνο στην ηλικία των 8 ή 10 ετών ψάχνετε ακριβώς την ίδια πλάτη που ψάχνω κι εγώ σε ένα corgi ή ένα terrier ή ένα greyhound ή σε ένα άλογο.
Το τελευταίο πράγμα που κοιτάς για να κρίνεις την ανατομική αρτιότητα ενός ζώου είναι η ΑΡΜΟΝΙΑ. Αν κοιτάξουμε ένα ζώο (πρόβατο, κατσίκα, άλογο, σκύλο, γάτα και όχι κουνέλι ή ποντικό) να στέκεται σε ανάπαυση στις μύτες των ποδιών του, θέλουμε ένα μπροστινό σύστημα που να μην εμποδίζει τα πίσω πόδια όταν αρχίσουν να κινούνται. Η άρθρωση που σχηματίζεται ανάμεσα στον ώμο και το βραχιόνιο (upper arm) , θέλουμε να είναι παρόμοια με την άρθρωση ανάμεσα στον μηρό και την κνήμη. Τα μπροστά και τα πίσω πόδια πρέπει να μπορούν φυσικά να κάνουν τους ίδιους διασκελισμούς, χωρίς το ζώο να αναγκάζεται είτε να κάνει μεγαλύτερο διασκελισμό με τα πίσω πόδια κουνώντας τους γοφούς του (ζορίζοντας κατα αυτόν τον τρόπο την σπονδυλική του στήλη) είτε κάνοντας μικρότερους διασκελισμούς.
Ο σκοπός όλων αυτών είναι να μπορέσει οποιοδήποτε ζώο, οποιουδήποτε είδους να ακολουθήσει την καρδιά του και τα ένστικτά του όσο περισσότερο χρόνο γίνεται και χωρίς πόνο.
Ενας κακοκατασκευασμένος σκύλος, μπορεί σαφέστατα να κυνηγήσει (και καλά μάλιστα) αλλά παλεύει με το σώμα του για να το καταφέρει. Θα πονάει το σώμα του στο τέλος της ημέρας και πιθανότατα μέχρι να γίνει 5 έτων θα πάσχει από αρθριτικά.
Ενα άλογο με κοίλη πλάτη μπορεί να κάνει άλματα αλλά θα πονάει και πιθανότατα θα είναι καταβεβλημένο μέχρι την εφηβεία του.
Ενα αγριογούρουνο κακοφτιαγμένο μπορεί να σκαλίζει με την μουσούδα του, αλλά θα κουράζεται γρηγορότερα και δεν θα είναι σε θέση να βγάλει τον χειμώνα πολύ πιο γρήγορα σε σχέση με ένα γουρούνι που μπορεί να βοσκίσει αποδοτικότερα.
Ενα Corgi που δεν είναι σωστό ανατομικά μπορεί να φυλάξει το κοπάδι, αλλά γιατί να του το ζητήσουμε αν βλέπουμε πως μάχεται με το ίδιο του το σώμα για να το καταφέρει; Αυτό για μένα είναι άδικο.Αν μάλιστα βάλουμε αυτό το ζώο στην αναπαραγωγή γνωρίζοντας πως οι απόγονοί του θα κουράζονται κι εκείνοι το ίδιο, θα υποφέρουν κι εκείνοι το ίδιο... είναι μια φρικτή ιδέα. Πάντα εκτρέφουμε με σκοπό να παράγουμε το πιο αποτελεσματικό άτομο της φυλής μας που μπορούμε, χωρίς να πονάει ή να υποφέρει.
Στην πράξη και αναλογιζόμενοι τις αποφάσεις που πρέπει να πάρουμε σαν κάτοχοι pet σκύλων, βλέπω πολλούς να αναφέρουν το μήκος του ποδιού σαν την διαφορά ανάμεσα στο "εκθεσιακό" και το "εργασιακό" ή "παλαιού τύπου" corgi.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με τα basset και τα dachshund. Θα ακούσετε πως το πιο "γνήσιο" σκυλί έχει (ανάλογα την φυλή) κοντύτερη πλάτη, μακρύτερη πλάτη, κοντύτερα πόδια, μακρύτερα πόδια, αυτό το κεφάλι ή εκείνο το κεφάλι, αυτό το τρίχωμα ή εκείνο το τρίχωμα.
Σε σκυλιά - νάνους όλων των φυλών, υπαινίσσονται πχ πως τα μακρύτερα πόδια καθιστούν ένα corgi πιο "εργατικό" ή "ιστορικό" ή καθιστούν ένα basset πιο σωστό και πως είναι υγιέστερα από τα "εκθεσιακά" corgi, basset ή dachshund.
Το μήκος του ποδιού ΔΕΝ είναι αυτό που πρέπει να σας ανησυχεί.
Το μήκος του ποδιού επιτρέπει στον σκύλο να κάνει μεγαλύτερους διασκελισμούς ΑΝ όλα τα άλλα είναι ίσα (οι γωνίες των αρθρώσεων να είναι ίσες κλπ) Συνεπώς ΝΑΙ, ένα Border Collie θα έχει μεγαλύτερους διασκελισμούς από ένα corgi, όπως και ένα Foxhound από ένα Basset. Αν επιζητάτε μεγαλύτερους διασκελισμούς, σας συνιστώ να πάτε σε διαφορετική φυλή, αλλά ειλικρινά μην στέκεστε στο απόλυτο μήκος του ποδιού.
Αυτό που βλέπω και με προβληματίζει είναι μια τάση ανεύθυνης εκτροφής και μετά να δικαιολογείται λέγοντας πως ο αυτός ο εκτροφέας εκτρέφει το "εργασιακό" corgi ή Basset ή Dachshund. Αυτοί οι εκτροφείς δεν έχουν κρίνει καθόλου την ανατομική αρτιότητα, κάτι για το οποίο εσείς - οι κάτοχοι pet - θα έπρεπε να ανησυχείτε και να αποφασίσετε αν το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό το θέλετε ή όχι. Αυτό που κάνουν είναι να παράγουν κουτάβια κακής εκτροφής και μετά λένε πως θα είναι πιο υγιή από τα εκθεσιακά, επειδή δεν τους μοιάζουν.
Ας αγνοήσουμε λοιπόν εντελώς το μήκος των ποδιών, το μήκος του τριχώματος, τον τύπο του κεφαλιού και όλα αυτά και ας επικεντρωθούμε σε αυτά που ΠΡΕΠΕΙ να γνωρίζετε ώστε να μπορείτε να αξιολογήσετε αν έχετε έναν ανατομικά σωστά κατασκευασμένο σκύλο ανεξαρτήτου φυλής.
Συνεχίζεται...
"Σε όλα τα ζώα που εκτρέφονται από τον άνθρωπο, υπάρχει ένας όρος που στα σκυλιά αποκαλούμε “soundness”.
Οταν άκουσα αυτόν τον όρο σε σχέση με τα σκυλιά, μου πήρε αρκετό καιρό να καταλάβω τί ακριβώς είναι. Τελικά κατάλαβα πως ήταν ακριβώς το ίδιο που είχα μάθει για τα κουνέλια πριν είκοσι χρόνια.
Ο όρος "soundness", περιγράφει τα μορφολογικά - ανατομικά χαρακτηριστικά ενός ζώου. Χρησιμοποιείται σε όλα τα σκυλιά και σε όλα τα είδη ζώων, γιατί όλα τα ζώα πρέπει να λύσουν τα ίδια προβλήματα : πρέπει να στέκονται και να κουβαλούν το βάρος τους, πρέπει να κινούνται καταναλώνοντας την λιγότερη δυνατή ενέργεια και πρέπει να μετατρέπουν το φαγητό τους σε ενέργεια ώστε να είναι σε θέση να βρουν περισσότερο φαγητό.
Αυτό που ψάχνουμε είναι ένα ζώο που το σώμα του μπορεί εύκολα και άνετα να εκτελέσει αυτές τις λειτουργίες, με τον καλύτερο, πιο αποτελεσματικό και λιγότερο επίπονο τρόπο.
Σε όλα τα είδη θέλουμε οι αρθρώσεις που φέρουν το βάρος να είναι τοποθετημένες καλά κάτω από το σώμα για να στηρίζουν το μεγαλύτερο μέρος της μάζας του ζώου.
Είναι απλή ΦΥΣΙΚΗ... Αν τα στηρίγματα είναι ευθεία και κάτω από τον κύριο όγκο του σώματος, το βάρος κατανέμεται μέσω των στηριγμάτων στο έδαφος. Τα ίδια τα στηρίγματα δεν χρειάζεται να είναι ιδιαίτερα δυνατά.
Αν από την άλλη πλευρά τα στηρίγματα είναι τοποθετημένα διαγώνια ή κάτω από άλλη περιοχή, η πίεση που ασκείται επιβαρύνει τα ίδια τα στηρίγματα. Αυτό σημαίνει πως είναι πολύ πιο ευάλωτα. Σε ένα κτίριο μπορείς να το αντισταθμίσεις χρησιμοποιώντας διαφορετικά υλικά, αλλά τα στηρίγματα εξακολουθούν να είναι ένα αναμφίβολα αδύναμο σημείο.
Στα ζώα, όταν ασκηθεί πίεση (από το βάρος του σώματος) στα πόδια, αυτά πρέπει να μεταφέρουν την πίεση στο έδαφος σε μια ευθεία γραμμή. Αν δεν το κάνουν, αναγκάζονται να υποστούν μεγαλύτερη καταπόνηση ακόμα και αν το ζώο στέκεται ακίνητο.
Μια ζωή με μεγάλη καταπόνηση ισοδυναμεί με βέβαιη εμφάνιση προβλημάτων του μυϊκού συστήματος, αρθρίτιδες και άλλες ασθένειες, στη μέση ή σε μεγαλύτερη ηλικία.
Στο πάνω μέρος του σώματος, θέλουμε έναν σωστά τοποθετημένο ώμο (που σημαίνει πως πρέπει να δείχνει περίπου προς την ουρά και όχι πάνω ή κάτω, κάτι που είναι ιδιαίτερα σημαντικό όσο αυξάνει το βάρος του ζώου) ώστε το μπροστινό σύστημα να είναι τοποθετημένο προς τα πίσω και το περισσότερο βάρος να είναι πίσω από τον λαιμό και όχι από κάτω του. Ενας καλά τοποθετημένος ώμος, επιτρέπει στο ζώο να σηκώσει το κεφάλι του ψηλά με ευκολία, που σημαίνει πως μπορεί να φάει πιο εύκολα ή να είναι σε επιφυλακή ή να κυνηγήσει.
Σε όλα τα ζώα θέλουμε σωστές αρθρώσεις που να είναι η κινητήριος δύναμη των πίσω ποδιών δίνοντας ώθηση... Θέλουμε ένα ζώο που να χρειάζεται όσο γίνεται λιγότερους διασκελισμούς για να καλύψει την ίδια απόσταση γιατί οι λιγότεροι διασκελισμοί καταναλώνουν τη λιγότερη δυνατή ενέργεια.
Θέλουμε μια λεκάνη όπου τα πίσω πόδια να κατεβαίνουν ευθεία προς τα κάτω (κοιτώντας τα από πίσω) και να μην δείχνουν ούτε προς τα μέσα ούτε προς τα έξω. Αν για παράδειγμα σε ένα άλογο τα πίσω του πόδια έδειχναν προς την Ανατολή ή τη Δύση αντί του άξονα Βορράς - Νότος θα μπορούσε να τραυματιστεί. Το ίδιο ισχύει και στα πρόβατα, όπου μπορούν πιο εύκολα να γεννήσουν χωρίς να τραυματίσουν τα μαστάρια τους. Το ίδιο και μια καμήλα χωρίς να πάθει μαστίτιδα. Σε όλα τα είδη ζητάμε την ίδια κατασκευή της λεκάνης.
Η ράχη ενός ζώου πρέπει να αξιολογείται όπως θα κάναμε αν χτίζαμε ένα μικρό σπίτι και μετά πιέζαμε με το δάχτυλό μας την στέγη του. Μια γερή, επίπεδη στέγη είναι εντάξει. Μια στέγη με καμπυλότητα προς τα πάνω είναι επίσης εντάξει. Μια στέγη όμως με καμπυλότητα προς τα κάτω ΔΕΝ είναι εντάξει.
Μια τέτοια στέγη θα καταρρεύσει αν ασκήσεις βάρος πάνω της (ή θα καταρρεύσουν πρώτα οι τοίχοι από κάτω της). Ακριβώς οι ίδιες αρχές ισχύουν και στα ζώα. Μια ίσια πλάτη είναι ανατομικά σωστή. Το ίδιο και μια πλάτη με καμπυλότητα προς τα πάνω. Μια πλάτη όμως με καμπυλότητα προς τα κάτω ΔΕΝ είναι ανατομικά σωστή και άρτια. Αν θέλετε μια κατσίκα που να μπορεί να φέρει το βάρος της εγκυμοσύνης χωρίς πόνο στην ηλικία των 8 ή 10 ετών ψάχνετε ακριβώς την ίδια πλάτη που ψάχνω κι εγώ σε ένα corgi ή ένα terrier ή ένα greyhound ή σε ένα άλογο.
Το τελευταίο πράγμα που κοιτάς για να κρίνεις την ανατομική αρτιότητα ενός ζώου είναι η ΑΡΜΟΝΙΑ. Αν κοιτάξουμε ένα ζώο (πρόβατο, κατσίκα, άλογο, σκύλο, γάτα και όχι κουνέλι ή ποντικό) να στέκεται σε ανάπαυση στις μύτες των ποδιών του, θέλουμε ένα μπροστινό σύστημα που να μην εμποδίζει τα πίσω πόδια όταν αρχίσουν να κινούνται. Η άρθρωση που σχηματίζεται ανάμεσα στον ώμο και το βραχιόνιο (upper arm) , θέλουμε να είναι παρόμοια με την άρθρωση ανάμεσα στον μηρό και την κνήμη. Τα μπροστά και τα πίσω πόδια πρέπει να μπορούν φυσικά να κάνουν τους ίδιους διασκελισμούς, χωρίς το ζώο να αναγκάζεται είτε να κάνει μεγαλύτερο διασκελισμό με τα πίσω πόδια κουνώντας τους γοφούς του (ζορίζοντας κατα αυτόν τον τρόπο την σπονδυλική του στήλη) είτε κάνοντας μικρότερους διασκελισμούς.
Ο σκοπός όλων αυτών είναι να μπορέσει οποιοδήποτε ζώο, οποιουδήποτε είδους να ακολουθήσει την καρδιά του και τα ένστικτά του όσο περισσότερο χρόνο γίνεται και χωρίς πόνο.
Ενας κακοκατασκευασμένος σκύλος, μπορεί σαφέστατα να κυνηγήσει (και καλά μάλιστα) αλλά παλεύει με το σώμα του για να το καταφέρει. Θα πονάει το σώμα του στο τέλος της ημέρας και πιθανότατα μέχρι να γίνει 5 έτων θα πάσχει από αρθριτικά.
Ενα άλογο με κοίλη πλάτη μπορεί να κάνει άλματα αλλά θα πονάει και πιθανότατα θα είναι καταβεβλημένο μέχρι την εφηβεία του.
Ενα αγριογούρουνο κακοφτιαγμένο μπορεί να σκαλίζει με την μουσούδα του, αλλά θα κουράζεται γρηγορότερα και δεν θα είναι σε θέση να βγάλει τον χειμώνα πολύ πιο γρήγορα σε σχέση με ένα γουρούνι που μπορεί να βοσκίσει αποδοτικότερα.
Ενα Corgi που δεν είναι σωστό ανατομικά μπορεί να φυλάξει το κοπάδι, αλλά γιατί να του το ζητήσουμε αν βλέπουμε πως μάχεται με το ίδιο του το σώμα για να το καταφέρει; Αυτό για μένα είναι άδικο.Αν μάλιστα βάλουμε αυτό το ζώο στην αναπαραγωγή γνωρίζοντας πως οι απόγονοί του θα κουράζονται κι εκείνοι το ίδιο, θα υποφέρουν κι εκείνοι το ίδιο... είναι μια φρικτή ιδέα. Πάντα εκτρέφουμε με σκοπό να παράγουμε το πιο αποτελεσματικό άτομο της φυλής μας που μπορούμε, χωρίς να πονάει ή να υποφέρει.
Στην πράξη και αναλογιζόμενοι τις αποφάσεις που πρέπει να πάρουμε σαν κάτοχοι pet σκύλων, βλέπω πολλούς να αναφέρουν το μήκος του ποδιού σαν την διαφορά ανάμεσα στο "εκθεσιακό" και το "εργασιακό" ή "παλαιού τύπου" corgi.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με τα basset και τα dachshund. Θα ακούσετε πως το πιο "γνήσιο" σκυλί έχει (ανάλογα την φυλή) κοντύτερη πλάτη, μακρύτερη πλάτη, κοντύτερα πόδια, μακρύτερα πόδια, αυτό το κεφάλι ή εκείνο το κεφάλι, αυτό το τρίχωμα ή εκείνο το τρίχωμα.
Σε σκυλιά - νάνους όλων των φυλών, υπαινίσσονται πχ πως τα μακρύτερα πόδια καθιστούν ένα corgi πιο "εργατικό" ή "ιστορικό" ή καθιστούν ένα basset πιο σωστό και πως είναι υγιέστερα από τα "εκθεσιακά" corgi, basset ή dachshund.
Το μήκος του ποδιού ΔΕΝ είναι αυτό που πρέπει να σας ανησυχεί.
Το μήκος του ποδιού επιτρέπει στον σκύλο να κάνει μεγαλύτερους διασκελισμούς ΑΝ όλα τα άλλα είναι ίσα (οι γωνίες των αρθρώσεων να είναι ίσες κλπ) Συνεπώς ΝΑΙ, ένα Border Collie θα έχει μεγαλύτερους διασκελισμούς από ένα corgi, όπως και ένα Foxhound από ένα Basset. Αν επιζητάτε μεγαλύτερους διασκελισμούς, σας συνιστώ να πάτε σε διαφορετική φυλή, αλλά ειλικρινά μην στέκεστε στο απόλυτο μήκος του ποδιού.
Αυτό που βλέπω και με προβληματίζει είναι μια τάση ανεύθυνης εκτροφής και μετά να δικαιολογείται λέγοντας πως ο αυτός ο εκτροφέας εκτρέφει το "εργασιακό" corgi ή Basset ή Dachshund. Αυτοί οι εκτροφείς δεν έχουν κρίνει καθόλου την ανατομική αρτιότητα, κάτι για το οποίο εσείς - οι κάτοχοι pet - θα έπρεπε να ανησυχείτε και να αποφασίσετε αν το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό το θέλετε ή όχι. Αυτό που κάνουν είναι να παράγουν κουτάβια κακής εκτροφής και μετά λένε πως θα είναι πιο υγιή από τα εκθεσιακά, επειδή δεν τους μοιάζουν.
Ας αγνοήσουμε λοιπόν εντελώς το μήκος των ποδιών, το μήκος του τριχώματος, τον τύπο του κεφαλιού και όλα αυτά και ας επικεντρωθούμε σε αυτά που ΠΡΕΠΕΙ να γνωρίζετε ώστε να μπορείτε να αξιολογήσετε αν έχετε έναν ανατομικά σωστά κατασκευασμένο σκύλο ανεξαρτήτου φυλής.
Συνεχίζεται...
