Νέος στην παρέα!

[Labros the Lab]

Καλησπέρα σε όλους!
Με λένε Λάμπρο, είμαι ένα λαμπραντόρ δύο χρονών. Σας διαβάζω από τριών μηνών και είμαι έτοιμος να μπώ και εγώ στην παρέα σας....

 

[Berna]

Καλώς τους!

 

[Labros the Lab]

μία πιο σοβαρή φωτό, κατάλληλη για συστάσεις...

http://imagizer.imageshack.us/v2/800x600q90/22/d2gx.jpg

...στην επάνω φωτογραφία έχω μπλεχτεί στα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια και ο πατέρας μου προσπαθεί να με ξεμπλέξει...

 

[HolywoodBrn]

αχχααχαχαχα ο Λάμπρος ως άλλη Δέσποινα Βανδή προ 10 τίας Κούκλος ο Λάμπρος πάντως. Να τον χαίρεσαι

 

[ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΑΝΟΣ]

Καλως ηρθατε!να τον χαιρεσαι τον Λαμπρο..ειναι ενας κουκλος!

 

[Labros the Lab]

Ευχαριστώ για το καλοσώρισμα αλλά και για τα κομπλιμέντα!

Λίγα λόγια για το αστέρι μας...

Ο Λάμπρος είρθε στο σπίτι μας όταν ήταν 45 ημερών. Σαν κουτάβι δεν μας ταλαιπώρησε ιδιαίτερα (εννοείται οτι τότε είμασταν χαμένοι στο διάστημα - είναι ο πρώτος μας σκύλος - μας φαίνονταν όλα βουνά / τουαλέτα, δαγκώματα, εμετοί, κλπ μωρουδίστικα). Ο Λάμπρος ερχόταν μαζί μας στο γραφείο κάθε μέρα (ακόμα έρχεται, όχι κάθε μέρα), και τα απογεύματα κάναμε την μεγάλη βόλτα της ημέρας, στο πάρκο, όπου μαζεύεται η σκυλοπαρέα.Εξαιρετικός σε όλα του. Όλοι ηταν φίλοι του (σκύλοι και άνθρωποι) , και μάλιστα σε σημειό που λέγαμε με τον άνδρα μου οτι "παραείναι" φιλικός. Κάναμε εκπαίδευση, όλα πολύ ωραία, μέχρι που οι ορμόνες "χτύπησαν" πολύ δυνατά...
Στον 1,5 χρόνο καταλάβαμε οτι οι μέρες που τον αφήναμε χωρίς λουρί τελείωσαν. Κάθε θηλυκό ήταν στόχος ζωής, και κάθε αρσενικό ήταν στόχος θανάτου... Δοκιμάσαμε πολλά, αλλά τα πράγματα δεν βελτιώνονται...
Στη βόλτα είναι ο ιδανικός σκύλος (μετά από πολλή δουλειά). Όταν όμως συναντήσουμε θηλυκό, τα πράγματα αλλάζουν.... Όταν,δε, συναντήσουμε αρσενικό, ο Λάμπρος μεταμορφώνεται σε φονιά, εκτός ελέγχου, με εμένα να κρατιέμαι από κολώνες για να μη με σύρει στο δρόμο...
Σημειωτέον οτι τον στειρώσαμε πριν είκοσι μέρες, τόσο για το θέμα της συμπεριφοράς, όσο και για θέμα υγείας (είχε κρυψορχία), αλλά και γιατί δεν είχαμε σκοπό να τον ζευγαρώσουμε...

Και έρχομαι στο ζητούμενο. Θα με βοηθούσε κάθε εμπειρία πάνω στο θέμα, ειδικά τώρα που τον στειρώσαμε, ώστε να κάνουμε τη διόρθωση της συμπεριφοράς. Ξαναλέω οτι εφαρμόζουμε όλα όσα έχουμε μάθει στην εκπαίδευση, είναι πολύ υπάκουος σε όλα, μέχρι εκείνη την ώρα...

Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

 

[SKUTZAKOS]

O εκπαιδευτης τι λεει?

 

[Berna]

Πάνω στο θέμα να τσαμπουκαλεύεται με τα αρσενικά; Ας το καλύτερα. Ή βρες καλό εκπαιδευτή ή απλά να αποφεύγεις τα άλλα αρσενικά. Αν βρεις εκπαιδευτή, θα δουλέψετε απλά να "ανεχεται" τα άλλα αρσενικά, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν θα συμβεί "να ξεφύγει". Αυτό που νομίζω εγώ είναι καλύτερα να δουλέψετε στη βασική υπακοή, δηλαδή στο "ελα, κάτσε, περίμενε" για να μπορείτε να απολαμβάνετε τις βόλτες σας, και αυτός ελεύθερος, και τα άλλα σκυλιά σώα. Ξέχνα τα σκυλόπαρκα πλέον, όποια απόφαση και να πάρετε.

 

[Labros the Lab]

Πάνω στο θέμα να τσαμπουκαλεύεται με τα αρσενικά; Ας το καλύτερα. Ή βρες καλό εκπαιδευτή ή απλά να αποφεύγεις τα άλλα αρσενικά. Αν βρεις εκπαιδευτή, θα δουλέψετε απλά να "ανεχεται" τα άλλα αρσενικά, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν θα συμβεί "να ξεφύγει". Αυτό που νομίζω εγώ είναι καλύτερα να δουλέψετε στη βασική υπακοή, δηλαδή στο "ελα, κάτσε, περίμενε" για να μπορείτε να απολαμβάνετε τις βόλτες σας, και αυτός ελεύθερος, και τα άλλα σκυλιά σώα. Ξέχνα τα σκυλόπαρκα πλέον, όποια απόφαση και να πάρετε.

Ναι,ε???
Δηλαδή η εντύπωση που είχαμε οτι μετά από τη στείρωση (και κατόπιν τη διόρθωση) θα ηρεμήσει και θα μπορέσουμε να τον "ξανααφήσουμε" να παίξει, είναι ψευδαίσθηση?
Και καλά, άσε το σκυλοπάρκο, αλλά έχουμε πια αποκτήσει υπερφυσική όραση για να εντοπίζουμε εγκαίρως άλλα σκυλία, και Θεός φυλάξοι, να μην είναι αρσενικά...
Περιμέναμε τουλάχιστον οτι θα μπορούμε στο μέλλον να κάνουμε βόλτα χωρίς να κρυβόμαστε πίσω από αυτοκίνητα μήν τυχόν δεί ο Λάμπρος τον απέναντι σκύλο...
Και να φανταστείς οτι στη βασική υπακοή, σαν το Λάμπρο, άλλον δεν έχει...Στο "μείνε", με λουκάνικο μπροστά του, δεν κουνιέται και μία ώρα να περάσει (τα σάλια δεν τα συζητάμε, αλλά άσχετο)...

Αυτό που ρωτάω από την εμπειρία σας, είναι : τι είναι αυτό που σε δευτερόλεπτα τον φτάνει στα κόκκινα?

 

[Berna]

Η στείρωση δεν είναι πανάκεια, μιλήστε με έναν καλό εκπαιδευτή που θα δει το σκύλο, να δει τι είναι αυτό που τον κάνει να τσαμπουκαλεύεται με άλλα αρσενικά, γιατί δεν είναι πάντα θέμα ορμόνων ή κυριαρχικότητας, μπορεί να είναι και φόβος, κλπ. Οπως και να 'χει, ο σκύλος θέλει εκπαίδευση!

 

[συλβοσκυλο]

Κουκλος ο Λαμπρος!

Ειχατε κανει προσπαθειες κοινονηκοποιησης οταν ηταν μικρος?Πηγαινει αρκετες βολτες τη μερα?

 

[Labros the Lab]

Η στείρωση δεν είναι πανάκεια, μιλήστε με έναν καλό εκπαιδευτή που θα δει το σκύλο, να δει τι είναι αυτό που τον κάνει να τσαμπουκαλεύεται με άλλα αρσενικά, γιατί δεν είναι πάντα θέμα ορμόνων ή κυριαρχικότητας, μπορεί να είναι και φόβος, κλπ. Οπως και να 'χει, ο σκύλος θέλει εκπαίδευση!

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις.
Τις επόμενες ημέρες θα βρεθουμε με τον εκπαιδευτή. Θα φροντίσει να είναι εκεί και άλλοι αρσενικοί για να δουλέψουμε επί του θέματος. Θεωρώ όμως εξίσου σημαντικές τις εμπειρίες των άλλων. Έχω μάθει πολλά διαβάζοντας συζητήσεις και γνώμες στο forum.

 

[Labros the Lab]

Κουκλος ο Λαμπρος!

Ειχατε κανει προσπαθειες κοινονηκοποιησης οταν ηταν μικρος?Πηγαινει αρκετες βολτες τη μερα?

Ο Λάμπρος μεγάλωσε με άλλα δέκα σκυλιά παίζοντας ελεύθερος κάθε μέρα μία με δύο ώρες. Από όταν ολοκληρώθηκαν τα εμβόλια μέχρι και 1,5 έτους...
Τότε άρχισε σταδιακα αυτή τη συμπεριφορά (όχι απέναντι στους "φίλους" του, αλλά σε όποιον "καινούριο" πλησίαζε) και δεν τον έχουμε ξανααφήσει ελεύθερο. Πηγαίνουμε όμως τρείς βόλτες την ημέρα, η μεγάλη διαρκεί περίπου μία ώρα, μπορεί και παραπάνω.

 

[l.Kyveli]

Λες κάθε αρσενικό ήταν στόχος θανάτου. Αυτό πως το κατάλαβες; Επιτέθηκε ποτέ και δάγκωσε;
Αν δεις τον δικό μου, σηκώνει τρίχα και γαυγίζει στα αρσενικά αλλά μόλις πλησιαστούν ή θα παίξει αν μιλάμε για φιλικό αρσενικό ή θα αποφεύγει το βλέμα του άλλου και τον ίδιο όσο μπορεί και θα τρέχει πίσω από καμιά θηλυκιά..
Πάντως επειδή ο δικός μου ςίναι ιδιάτερα ενοχλητικός με τις θηλυκές η συναναστροφή του περιορίζεται πλέον, μόλις αρχίσει την σεξουαλική παρενόχληση τον παίρνω και φεύγω.

 

[Berna]

Εγώ πάντως δεν βλέπω τίποτα περίεργο. Οποιος έχει αρσενικό σκύλο, ο οποίος δεν είναι άκρως υποτακτικός, θα έχει αυτό το θέμα. Αυτό που κατάλαβα εγώ πάντως απ' τον δικό μου είναι πως αν είναι στο λουρί ή δίπλα μου, έχει περισσότερο θάρος. Αν είμαι μακριά, δεν θα κάνει απολύτως τίποτα, εκτός αν τον επιτεθεί ο άλλος σκύλος πρώτος.

Οταν άρχισε ο δικός μου να κάνει τον μάγκα (ήταν λίγο πιο μεγάλος απ' τον δικό σου, 3.5 ετών), είχα μεγάλο πρόβλημα, δεν μπορούσα να το δεχτώ ότι ο "καλός μου σκύλος έγινε ξαφνηκά ο Μίστερ Χάιντ", με αποτέλεσμα να έχουμε διάφορες καταστάσεις με άγνωστα αρσενικά. Σιγά σιγά κατάλαβα πως μια χαρά είμαστε με τους παλιούς μας φίλους, όταν θέλουμε να κάνουμε καινούριους που δεν είναι κουτάβια ή θηλυκά περνάμε πρώτα ώρες μαζί βολτάροντας μέχρι να νιώσουν άνετα τα σκυλιά το ένα με το άλλο, και εννοείται κόψαμε τα σκυλόπαρκα και τα μέρη όπου μαζεύονται διάφορα άγνωστα σκυλιά.

Και να σου πω την αλήθεια, περνάμε υπέροχα

 

[Labros the Lab]

Λες κάθε αρσενικό ήταν στόχος θανάτου. Αυτό πως το κατάλαβες; Επιτέθηκε ποτέ και δάγκωσε;
Αν δεις τον δικό μου, σηκώνει τρίχα και γαυγίζει στα αρσενικά αλλά μόλις πλησιαστούν ή θα παίξει αν μιλάμε για φιλικό αρσενικό ή θα αποφεύγει το βλέμα του άλλου και τον ίδιο όσο μπορεί και θα τρέχει πίσω από καμιά θηλυκιά..
Πάντως επειδή ο δικός μου ςίναι ιδιάτερα ενοχλητικός με τις θηλυκές η συναναστροφή του περιορίζεται πλέον, μόλις αρχίσει την σεξουαλική παρενόχληση τον παίρνω και φεύγω.

Αυτό είναι και δική μας απορία. Δηλαδή, εαν δεν τον συγκρατούσαμε (με το λουρί), τι θα έκανε?
Καταλαβαίνετε ότι δεν μπορούμε να πειραματιστούμε με αυτό...
Αυτό που έχουμε προσέξει είναι ότι (όταν είμαστε π.χ. στο πάρκο) όταν συναντάειάλλον, για δύο - τρία λεπτά γίνεται χαμός (λες και είναι δαιμονισμένος / κάνει ότι θα φάει τον άλλο) και μετά ο.κ. Αρχίζει τα μυρίσματα, θα το παίξει λίγο άντρας κάνοντας γύρω - γύρω τον άλλο και μετά πιθανότατα θα αδιαφορίσει και θα πάει αλλού. Αλλά στη βόλτα στο δρόμο, όταν συμβαίνει αυτό, φαίνεται σαν να έχουμε εναν ανεξέλεγκτο σκύλο.
Υ.Γ. όντως με τα θηλυκά είναι τόσο επίμονος, που αναγκαζόμαστε να φύγουμε...

 

[l.Kyveli]

Δεν χρειάζεται να κάνετε κανένα πείραμα. Διάβαστε και το ποστ της Βerna κι εγώ συμφωνώ απόλυτα με αυτό.
Τα αρσενικά σκυλιά αργά ή γρήγορα θα φτάσουν σε αυτή την φάση εκτός αν στειρωθούν στους 6 μήνες κάτι που ουσιαστικά τα κάνει άφυλλα.
Μπορεί να μην ορμήσουν ποτέ , όπως ο δικός μου, μπορεί όμως και να επιτεθούν όπως ένα λαμπ έκανε στον δικό μου μια φορά. Παλιά νόμιζα ότι είναι ανεπίτρεπτο στα λαμπ να συμβαίνει αυτό, μετά κατάλαβα ότι κάπως έτσι καταλήγουν τα αρσενικά σκυλιά, με διαβαθμίσεις σημαντικές εννοείται. (δεν επιτίθενται όλα σε καμία περίπτωση).
Αυτό που στεναχώρησε ήταν όταν είδα ότι πλέον δεν παίζει με σκυλιά. Τις θηλυκιές τις κυνηγάει με έναν σκοπό, τα αρσενικά τα αγνοεί ή τους παίζει τον μάγκα με κάτι γουβ που σείεται ο τόπος και τα στειρωμένα τα καβαλάει . Αλλά μου πέρασε και η λύπη γιατί είναι εντελώς ανθρώπινο συναίσθημα, ο σκύλος αισθάνεται απόλυτα φυσιολογικά.
Στην βόλτα και εμένα κάνει όπως ο δικός σου. Όμως είναι θέμα κακής υπακοής. Γιατί πολύ απλά με γράφει παρόλο που του δίνω εντολές. Ενώ τον άντρα μου δεν τον γράφει καθόλου και περνάει από τον αρσενικό στο ένα μέτρο κύριος...

 

[Labros the Lab]

Δεν χρειάζεται να κάνετε κανένα πείραμα. Διάβαστε και το ποστ της Βerna κι εγώ συμφωνώ απόλυτα με αυτό.
Τα αρσενικά σκυλιά αργά ή γρήγορα θα φτάσουν σε αυτή την φάση εκτός αν στειρωθούν στους 6 μήνες κάτι που ουσιαστικά τα κάνει άφυλλα.
Μπορεί να μην ορμήσουν ποτέ , όπως ο δικός μου, μπορεί όμως και να επιτεθούν όπως ένα λαμπ έκανε στον δικό μου μια φορά. Παλιά νόμιζα ότι είναι ανεπίτρεπτο στα λαμπ να συμβαίνει αυτό, μετά κατάλαβα ότι κάπως έτσι καταλήγουν τα αρσενικά σκυλιά, με διαβαθμίσεις σημαντικές εννοείται. (δεν επιτίθενται όλα σε καμία περίπτωση).
Αυτό που στεναχώρησε ήταν όταν είδα ότι πλέον δεν παίζει με σκυλιά. Τις θηλυκιές τις κυνηγάει με έναν σκοπό, τα αρσενικά τα αγνοεί ή τους παίζει τον μάγκα με κάτι γουβ που σείεται ο τόπος και τα στειρωμένα τα καβαλάει . Αλλά μου πέρασε και η λύπη γιατί είναι εντελώς ανθρώπινο συναίσθημα, ο σκύλος αισθάνεται απόλυτα φυσιολογικά.
Στην βόλτα και εμένα κάνει όπως ο δικός σου. Όμως είναι θέμα κακής υπακοής. Γιατί πολύ απλά με γράφει παρόλο που του δίνω εντολές. Ενώ τον άντρα μου δεν τον γράφει καθόλου και περνάει από τον αρσενικό στο ένα μέτρο κύριος...

Όλα αυτά ακριβώς όπως τα λες...
Ίσως ακόμα δεν μπορούμε να δεχθούμε την αλλαγή. Ελπίζω όπως λες, να μην πειράζει τον ίδιο, αλλά μόνο εμάς.
Μα τί κάνει του ο άντρας σου ?
Ξεκινάει ο δικός σου φασαρία και τον κόβει κάπως ο άντρας σου , ή με τον άντρα σου δεν ξεκινάει καν τις φασαρίες ?

 

[l.Kyveli]

Δεν ξεκινάει ποτέ φασαρία όταν είναι μαζί του.
Ξέρει ότι δεν το αποδέχεται και επειδή τον σέβεται πολύ δεν το κάνει. Δεν ξέρω πως το καταφέρνει, αν το ήξερα θα το έκανα κι εγώ. Ξέρω μόνο ότι δεν τον έχει χτυπήσει ποτέ.

 

[mareco]

Καλώς ήρθες στο φόρουμ!

Να σου ζήσει ο μικρός και να είναι πάντα υγιής και χαρούμενος.


Τέσσερα πραγματάκια από εμένα:

- Εχεις διαβάσει μέχρι τώρα στο φόρουμ, ποιοί είναι οι σωστοί τρόποι απόκτησης σκύλου;
- Κόψε τα σκυλοπάρκα. Σπάνια δεν κάνουν κακό. Δουλέψτε συνεχώς τις μεταξύ σας διαδρομές.
- Η στείρωση σε μεγάλη ηλικία, συνήθως δεν προκαλεί συμπεριφορικές αλλαγές. Πρέπει να είσαι τυχερός για να λειτουργήσει προς αυτή την κατεύθυνση. Αλλά...δεν αποκλείεται κιόλας.
- Ο μικρός χρειάζεται ασταμάτητη βασική υπακοή, στον δρόμο. Μόνο έτσι θα περιορίσει, και φυσικά ο στόχος είναι να εξαλείψει, την βλακώδη συμπεριφορά.

Καλή συνέχεια!