Να ένα θέμα "ιντριγκαδόρικο"... από αυτά που δεν ανοίγουν συχνά...
Ευτυχώς, δεν με αφορά... αλλά, ταυτόχρονα, αφορά όλες τις "ανομολόγητες" σκέψεις αρκετών από "εμάς"...
Εχω ένα καλό πελάτη... για να μην τα πολυλογώ, εκτός από το είμαστε "ωραίοι και σέξυ", αυτό που βάρυνε την τελική στιγμή για να επιλέξει το γραφείο μου, ήταν το γεγονός ότι (και εγώ) είμαι τρελλαμένος με τα σκυλιά...
Είχε, λοιπόν και αυτός ένα σκύλο, 4-5 ετών, "με τα σέα του και με τα μέα του"... και με τα (πάνω από) 65 κιλά του (το όριο που ο φίλος foibos θα σήκωνε σαν πούπουλο!!!)...
Λατρεμένο μέλος της οικογένειας και "ακοίμητος" φρουρός της...
Δεν θα αναφέρω τη φυλή του, μιάς και η φυλή, σε σχέση με τις λεπτομέρειες της ιστορίας, οδηγεί σε "μονοσήμαντο" αποτέλεσμα...
Θα αναφέρω μόνο όσα "πρέπει" να μάθετε και οι πιο κουτσομπόληδες από εσάς θα καταλάβουν ίσως (?)... αλλά, δεν θα επιβεβαιώσω...
Στα πλαίσια αυτά, μιλάμε για συγγενή φυλή των δικών μου... για "πρωτοξάδελφο" ενός από τα δικά μου και "θείο" του άλλου... ιστορική φυλή, λατρεμένη φυλή...
"Αγορασμένος" (απ' ότι κατάλαβα από τα συμφραζόμενα) από αμφίβολη πηγή...
Ηρθε χτες, λοιπόν, στο γραφείο μου για να συνεργαστούμε, για μισή ώρα... και έμεινε 3 ώρες!!!
Γιατί?
Γιατί τον ρώτησα "τι κάνει ο σκυλάκος σου?"...
Μου απάντησε: "Δυστυχώς, του έκανα ευθανασία"... και άρχισε η κουβέντα...
"Τι έγινε, ρε συ? τι έπαθε το σκυλάκι?"...
"Δεν έπαθε... έκανε" μου απάντησε...
Για να μην πολυλογώ, ο φίλος μου περιέγραψε ότι, σε διάστημα 40 ημερών, ο σκύλος δάγκωσε όλη την οικογένεια, εκτός από εκείνον:
- Πρώτα δάγκωσε την κόρη (25 ετών), την οποία λάτρευε και προστάτευε παθολογικά... όταν εκείνη ήταν ξαπλωμένη, αλλοίμονο σε όποιον ήθελε να πλησιάσει το κρεβάτι ή τον καναπέ...
Για να είμαι ακριβής, δεν την δάγκωσε ακριβώς, αλλά της έκανε το γνωστό "ξαφνικό γύρισμα και χτύπημα" στην παλάμη της... αρκετό για να βγει αίμα...
- Σε δεύτερο χρόνο, δάγκωσε το γιό της οικογένειας (21 ετών)... όταν έφευγε από το σπίτι και διέσχιζε την απόσταση από την πόρτα του σπιτιού, μέχρι την εξώπορτα του κήπου... γρύλισε και τον δάγκωσε από πίσω...και αυτός μάτωσε, αλλά δεν χρειάστηκε ράμματα...
- Σε τρίτο χρόνο, δάγκωσε τον παππού, τον οποίο λάτρευε και συνόδευε όπου και να πήγαινε μέσα στο σπίτι...
Ο παππούς, έβγαζε, σιγά-σιγά, 2 σακούλες σκουπιδιών έξω από τον κήπο για να τις πάει στον κάδο και δαγκώθηκε και αυτός... ακριβώς στον κwλ&...
Ολες οι "φάσεις" αυτές συνέβησαν όταν ο "μπαμπάς" έλειπε...
Ο μπαμπάς, κατά δήλωσή του, όταν αγρίευε λίγο με το σκύλο και τέντωνε το δάχτυλό του μπροστά, έπαιρνε ένα μεγαλοπρεπές "κάτω" και ο σκύλος έστρεφε το κεφάλι του προς το πλάϊ... τέτοια υποταγή...
- Σε τέταρτο χρόνο... με την παρουσία του μπαμπά... είχαν κόσμο στο σπίτι... και η μαμά πήγε να βγάλει από το ψυγείο μιά σαλάτα και να την πάει στον πάγκο της κουζίνας...
Τότε (με συνοδεία γρυλίσματος) έφαγε 1-2-3-4 δαγκωνιές σε διάφορα μέρη του σώματος... και έπεσε κάτω...
Δεν μάτωσε... δεν χρειάστηκε ράμματα... μόνο μελάνιασε στα σημεία των δαγκωμάτων...
- Σε τελικό χρόνο δε, ο μπαμπάς πήγε να διορθώσει το σκύλο, ο οποίος δεν έπεσε "κάτω" (όπως μέχρι εκείνη τη στιγμή), αλλά "κάθησε" και τον κοίταζε κατάματα... με τ' αυτιά μπροστά και την ουρά να κουνιέται αργά και έντονα...
Για να επιταχύνω (και να μη με "πιάσει" το όριο των χαρακτήρων):
Ο κτηνίατρος φάνηκε "γίγαντας" και του είπε ότι δεν μπορεί να πει κάτι και να απευθυνθεί σε εκπαιδευτές και σε έμπειρους εκτροφείς (εντός και εκτός Ελλάδας)...
Ο Ελληνας εκτροφέας (ο μοναδικός, ίσως? - εγώ ξέρω την απάντηση - θα έλεγα, ο πιο γνωστός), του είπε ότι έχει δώσει πολλά κουτάβια από γέννες του και ΚΑΝΕΝΑ δεν έχει δείξει αυτή τη συμπεριφορά...
Και προσπαθώντας να εξηγήσει, αναρωτήθηκε μήπως ο σκύλος το κάνει επειδή νιώθει "υπαρχηγός" (έχοντας υποτάξει όλη την υπόλοιπη οικογένεια) και κρίνει ότι "έφτασε η ώρα της αναρρίχησης"...
Κανείς δεν αναρωτήθηκε αν ο "αγαπησιάρης" σκύλος είχε κάποιο ατύχημα - χτύπημα...
Κανείς δεν είπε να κάνουν πλήρεις εξετάσεις, μήπως συμβαίνει κάτι που τον "τρελλαίνει"...
Ετσι, με συνοπτικές διαδικασίες, ο "αγαπημένος σύντροφος και προστάτης", πήγε (αν όχι άκλαφτος - γι' αυτό είμαι σίγουρος) "αδιάβαστος"...
Φίλοι μου,
Το θέμα "δικό σας"... να το "ξεσκίσετε"!!!
Ευτυχώς, δεν με αφορά... αλλά, ταυτόχρονα, αφορά όλες τις "ανομολόγητες" σκέψεις αρκετών από "εμάς"...
Εχω ένα καλό πελάτη... για να μην τα πολυλογώ, εκτός από το είμαστε "ωραίοι και σέξυ", αυτό που βάρυνε την τελική στιγμή για να επιλέξει το γραφείο μου, ήταν το γεγονός ότι (και εγώ) είμαι τρελλαμένος με τα σκυλιά...
Είχε, λοιπόν και αυτός ένα σκύλο, 4-5 ετών, "με τα σέα του και με τα μέα του"... και με τα (πάνω από) 65 κιλά του (το όριο που ο φίλος foibos θα σήκωνε σαν πούπουλο!!!)...
Λατρεμένο μέλος της οικογένειας και "ακοίμητος" φρουρός της...
Δεν θα αναφέρω τη φυλή του, μιάς και η φυλή, σε σχέση με τις λεπτομέρειες της ιστορίας, οδηγεί σε "μονοσήμαντο" αποτέλεσμα...
Θα αναφέρω μόνο όσα "πρέπει" να μάθετε και οι πιο κουτσομπόληδες από εσάς θα καταλάβουν ίσως (?)... αλλά, δεν θα επιβεβαιώσω...
Στα πλαίσια αυτά, μιλάμε για συγγενή φυλή των δικών μου... για "πρωτοξάδελφο" ενός από τα δικά μου και "θείο" του άλλου... ιστορική φυλή, λατρεμένη φυλή...
"Αγορασμένος" (απ' ότι κατάλαβα από τα συμφραζόμενα) από αμφίβολη πηγή...
Ηρθε χτες, λοιπόν, στο γραφείο μου για να συνεργαστούμε, για μισή ώρα... και έμεινε 3 ώρες!!!
Γιατί?
Γιατί τον ρώτησα "τι κάνει ο σκυλάκος σου?"...
Μου απάντησε: "Δυστυχώς, του έκανα ευθανασία"... και άρχισε η κουβέντα...
"Τι έγινε, ρε συ? τι έπαθε το σκυλάκι?"...
"Δεν έπαθε... έκανε" μου απάντησε...
Για να μην πολυλογώ, ο φίλος μου περιέγραψε ότι, σε διάστημα 40 ημερών, ο σκύλος δάγκωσε όλη την οικογένεια, εκτός από εκείνον:
- Πρώτα δάγκωσε την κόρη (25 ετών), την οποία λάτρευε και προστάτευε παθολογικά... όταν εκείνη ήταν ξαπλωμένη, αλλοίμονο σε όποιον ήθελε να πλησιάσει το κρεβάτι ή τον καναπέ...
Για να είμαι ακριβής, δεν την δάγκωσε ακριβώς, αλλά της έκανε το γνωστό "ξαφνικό γύρισμα και χτύπημα" στην παλάμη της... αρκετό για να βγει αίμα...
- Σε δεύτερο χρόνο, δάγκωσε το γιό της οικογένειας (21 ετών)... όταν έφευγε από το σπίτι και διέσχιζε την απόσταση από την πόρτα του σπιτιού, μέχρι την εξώπορτα του κήπου... γρύλισε και τον δάγκωσε από πίσω...και αυτός μάτωσε, αλλά δεν χρειάστηκε ράμματα...
- Σε τρίτο χρόνο, δάγκωσε τον παππού, τον οποίο λάτρευε και συνόδευε όπου και να πήγαινε μέσα στο σπίτι...
Ο παππούς, έβγαζε, σιγά-σιγά, 2 σακούλες σκουπιδιών έξω από τον κήπο για να τις πάει στον κάδο και δαγκώθηκε και αυτός... ακριβώς στον κwλ&...
Ολες οι "φάσεις" αυτές συνέβησαν όταν ο "μπαμπάς" έλειπε...
Ο μπαμπάς, κατά δήλωσή του, όταν αγρίευε λίγο με το σκύλο και τέντωνε το δάχτυλό του μπροστά, έπαιρνε ένα μεγαλοπρεπές "κάτω" και ο σκύλος έστρεφε το κεφάλι του προς το πλάϊ... τέτοια υποταγή...
- Σε τέταρτο χρόνο... με την παρουσία του μπαμπά... είχαν κόσμο στο σπίτι... και η μαμά πήγε να βγάλει από το ψυγείο μιά σαλάτα και να την πάει στον πάγκο της κουζίνας...
Τότε (με συνοδεία γρυλίσματος) έφαγε 1-2-3-4 δαγκωνιές σε διάφορα μέρη του σώματος... και έπεσε κάτω...
Δεν μάτωσε... δεν χρειάστηκε ράμματα... μόνο μελάνιασε στα σημεία των δαγκωμάτων...
- Σε τελικό χρόνο δε, ο μπαμπάς πήγε να διορθώσει το σκύλο, ο οποίος δεν έπεσε "κάτω" (όπως μέχρι εκείνη τη στιγμή), αλλά "κάθησε" και τον κοίταζε κατάματα... με τ' αυτιά μπροστά και την ουρά να κουνιέται αργά και έντονα...
Για να επιταχύνω (και να μη με "πιάσει" το όριο των χαρακτήρων):
Ο κτηνίατρος φάνηκε "γίγαντας" και του είπε ότι δεν μπορεί να πει κάτι και να απευθυνθεί σε εκπαιδευτές και σε έμπειρους εκτροφείς (εντός και εκτός Ελλάδας)...
Ο Ελληνας εκτροφέας (ο μοναδικός, ίσως? - εγώ ξέρω την απάντηση - θα έλεγα, ο πιο γνωστός), του είπε ότι έχει δώσει πολλά κουτάβια από γέννες του και ΚΑΝΕΝΑ δεν έχει δείξει αυτή τη συμπεριφορά...
Και προσπαθώντας να εξηγήσει, αναρωτήθηκε μήπως ο σκύλος το κάνει επειδή νιώθει "υπαρχηγός" (έχοντας υποτάξει όλη την υπόλοιπη οικογένεια) και κρίνει ότι "έφτασε η ώρα της αναρρίχησης"...
Κανείς δεν αναρωτήθηκε αν ο "αγαπησιάρης" σκύλος είχε κάποιο ατύχημα - χτύπημα...
Κανείς δεν είπε να κάνουν πλήρεις εξετάσεις, μήπως συμβαίνει κάτι που τον "τρελλαίνει"...
Ετσι, με συνοπτικές διαδικασίες, ο "αγαπημένος σύντροφος και προστάτης", πήγε (αν όχι άκλαφτος - γι' αυτό είμαι σίγουρος) "αδιάβαστος"...
Φίλοι μου,
Το θέμα "δικό σας"... να το "ξεσκίσετε"!!!