Σε καταλαβαίνω απόλυτα .
Είχα και εγώ κάποτε παρόμοιο περιστατικό .
Όταν ήμουν εργένης είχα γνωρίσει μια κοπέλα που ήταν γιατρός (λυγερόκορμη ξανθιά γαλανομάτα ) , είχε το 51% μιας ιδιωτικής κλινικής και παράλληλα ήταν κάτοχος μιας mercedes SLR και ενός σκύλου .
Την ίδια εποχή είχα και εγώ έναν σκύλο.
Έτσι αποφασίσαμε να μείνουμε ένα ολόκληρο Σ/Κ στο σπίτι μου αλλά το πρόβλημα ήταν τα σκυλιά .
Μετά από πολλές διαπραγματεύσεις αποφασίσαμε να έρθει χωρίς σκύλο μιας που θα ερχόταν εκείνη στον δικό μου χώρο .
Άρχισα εγώ λοιπόν τις προετοιμασίες τρέχοντας για το πολυπόθητο δείπνο.
Βουτούσα όλο το βράδυ για να βρω κατάλληλα όστρακα , παράλληλα χτύπησα και ένα χταπόδι που κατέληξε με μακαρονάκι κοφτό .
Φτάνοντας στο σπίτι ξημερώματα και με το πρώτο φως της ημέρας άρχισα να διαλέγω από τον κήπο μου τα ποιο τρυφερά λαχανικά .
Έχω ξεκινήσει πυρετωδώς την προετοιμασία του δείπνου περιμένοντας την λυγερόκορμη ξανθιά γαλανομάτα γιατρό , αλλά ξαφνικά όλα οδηγούσαν στην πλήρη αποτυχία (δεν είχα καλό λάδι ).
Δεν το έβαλα όμως κάτω και αμέσως μπήκε σε εφαρμογή την πρώτη λύση που σκέφτηκα.
(ο φίλος μου ο Κώστας είναι αποσπασμένος αυτή την εποχή στο αεροδρόμιο της Καλαμάτας)
Τον πήρα τηλ και τον παρακάλεσα να μοιράσουμε την διαδρομή μέχρι την Κόρινθο (τον έριξα λίγο στα χιλιόμετρα γιατί εγώ δεν είχα και πολύ χρόνο βλ. δείπνο -προετοιμασία )
Έτσι κι έγινε , ο Κώστας με μια φιάλη αγνό παρθένο ελαιόλαδο με περίμενε στον ισθμό .
Του εξήγησα εν συντομία , τον ευχαρίστησα και έκανα βιαστικά να φύγω .
Δεν έχω ξεμακρύνει 4-5 βήματα όπου άκουσα την φωνή του Κώστα να με καλεί << ΣΤΆΣΟΥ ΚΡΑΣΊ >>(κάτι σαν το στάσου μύγδαλα ένα πράγμα), εκεί ήταν που θυμήθηκα ότι ο φίλος μου φτιάχνει και εξαιρετικό κρασί .
Έτσι έκανε τον κόπο και πήγαμε μαζί μέχρι τον Άγιο Στέφανο στο σπίτι του να μου δώσει και το ανάλογο για την περίσταση κρασί .
Όλα επιτέλους είχαν πάρει το δρόμο τους , τα υλικά σε πληρότητα και ο χρόνος προετοιμασίας του δείπνου μου αρκούσε για να ξεδιπλώσω το μαγειρικό μου ταλέντο .
Με αυτά και μ' αυτά πέρασε η ώρα το δείπνο είχε ετοιμαστεί , εγώ είχα μπανιαριστεί (ήμουν ακόμα με την αλμύρα της θάλασσας ) , το σκυλί βουρτσισμένο και τα σατέν σεντόνια στρωμένα.
Πριν προλάβω να ρίξω μια φευγαλέα τελευταία ματιά πως όλα είναι στην εντέλεια , ακούστηκε η mercedes SLR να σταματά έξω από το σπίτι μου .
Ανοίγω κάπως αγχωμένος , μιας και δεν ήξερα πως θα αντιδράσει ο σκύλος μου και μπαίνει η γιατρός .
Με το που μπήκε έπεσε με τα μούτρα στο σκύλο , να αγκαλιές να φιλιά να ουρές κουνάμενες συνάμενες ,λέω από μέσα μου <<δεν μπορεί θα πάει καλά το δείπνο >> .
Πριν καλά καλά με αφήσει αυτή η ευχάριστη σκέψη-διαπίστωση άρχισε να με λούζει κρύος ιδρώτας .
Ναι ΕΓΩ που τα είχα ετοιμάσει όλα στην εντέλεια διαπίστωνα τελευταία στιγμή πως δεν είχα μεριμνήσει για γλυκό .
Πάλι με έσωσε όμως αστραπιαία η πρώτη μου σκέψη , Θα της έλεγα πως άφησα το γλυκό να το επιλέξει εκείνη έτσι μέχρι να πάω να το φέρω να έχει την ευκαιρία να γνωριστεί καλύτερα με τον σκύλο μου .
Το δείπνο άρχισε , έδειχνε ξεκάθαρα πως πάει καλά , ο σκύλος καθισμένος νωχελικά δίπλα στα πόδια της και εκείνη να απολαμβάνει γεύσεις με καλό ελαιόλαδο (εύγε Κώστα) καλό κρασί (ξανά εύγε Κώστα ) και ρομαντική μουσική .
Όλα κυλούσαν υπέροχα , είχε έρθει η ώρα για την πουστιά με το γλυκό .
Τότε την ρώτησα τι γλυκό θα ήθελε να απολαύσει κλείνοντας έτσι το υπέροχο δείπνο .
Έδειχνε να απορεί με την έκταση επιλογών που της έδινα στο θέμα γλυκού και έτσι αποφάσισα να διακόψω την όποια σκέψη της εξηγώντας τι σκόπευα να κάνω και για ποιο λόγο .
<<Υπέροχη σκέψη Βανκέλλις (το βαγγέλης ακούστηκε έτσι γιατί είχε αγγλική προφορά λόγο σπουδών στο Λονδίνο της Αγγλίας) έχω πάθος με τη mille-feuille >>
Τρέχοντας λοιπόν αρχίζω να κατηφορίζω στο πλησιέστερο κατάστημα Κωνσταντινίδης (ξέρεις αυτά με γεύσεις από Μικρά Ασία ) παίρνω τα γλυκά και επιστρέφω εναγωνίως να δω πώς τα πάνε η Γιατρός με τον σκύλο .
Δεν πίστευα στα μάτια μου , είχαν γίνει φιλαράκια .
Εγώ πλέον όλος χαρά και σιγουριά πως όλα είχαν πάει τέλεια αφήνω τα γλυκά στο τραπέζι και γνωρίζοντας για το πάθος της αφήνω λίγο το κουτί ανοιχτό για να απλωθεί στον χώρο η υπέροχη μυρωδιά.
Επιλέγω ένα πολύ όμορφο τραγούδι στο πικάπ και απλώνω το χέρι μου δείχνοντάς της με τη γλώσσα του σώματος ότι θέλω να χορέψουμε.
Εκείνη ανταποκρίθηκε με προθυμία , κάτι που με έκανε ακόμα ποιο χαρούμενο .
Όλα μα όλα ήταν τέλεια , εκείνη γοητευμένη έτοιμη να αφεθεί στην αγκαλιά μου , η υπέροχη μουσική χάιδευε απαλά τον αέρα .
Ξαφνικά σε μια στιγμιαία παύση της μουσικής , ένας περίεργος ήχος και καθόλου μελωδικός μας απέσπασε την προσοχή .
Ήταν ο ήχος του τελευταίου κομματιού Μιλφέιγ στο στόμα του σκύλου.
Ξαφνικά αυτός ο ξανθός άγγελος (γιατρός) στη θέα και της τελευταίας μπουκίτσας Μιλφέιγ να χάνεται στο πελώριο σκυλόστομα , μεταμορφώθηκε .
Κλότσισε τον σκύλο στα αχαμνά του βγάζοντας στριγκλιές , άρχισε να τρέχει προς την mercedes SLR και το τελευταίο που κατάφερα να καθαρίσω από τις άναρθρες κραυγές της ήταν ......................
<< Άντε γ@μ*#@$%ου ρε π@π@ρ@ εσύ και το κολοσκυλό σου >>
Έτσι λοιπόν καταστράφηκε μια σχέση πριν καλά καλά αρχίσει .
Υ.Γ δεν έπαιρνα παστέλια καλύτερα ;
Είχα και εγώ κάποτε παρόμοιο περιστατικό .
Όταν ήμουν εργένης είχα γνωρίσει μια κοπέλα που ήταν γιατρός (λυγερόκορμη ξανθιά γαλανομάτα ) , είχε το 51% μιας ιδιωτικής κλινικής και παράλληλα ήταν κάτοχος μιας mercedes SLR και ενός σκύλου .
Την ίδια εποχή είχα και εγώ έναν σκύλο.
Έτσι αποφασίσαμε να μείνουμε ένα ολόκληρο Σ/Κ στο σπίτι μου αλλά το πρόβλημα ήταν τα σκυλιά .
Μετά από πολλές διαπραγματεύσεις αποφασίσαμε να έρθει χωρίς σκύλο μιας που θα ερχόταν εκείνη στον δικό μου χώρο .
Άρχισα εγώ λοιπόν τις προετοιμασίες τρέχοντας για το πολυπόθητο δείπνο.
Βουτούσα όλο το βράδυ για να βρω κατάλληλα όστρακα , παράλληλα χτύπησα και ένα χταπόδι που κατέληξε με μακαρονάκι κοφτό .
Φτάνοντας στο σπίτι ξημερώματα και με το πρώτο φως της ημέρας άρχισα να διαλέγω από τον κήπο μου τα ποιο τρυφερά λαχανικά .
Έχω ξεκινήσει πυρετωδώς την προετοιμασία του δείπνου περιμένοντας την λυγερόκορμη ξανθιά γαλανομάτα γιατρό , αλλά ξαφνικά όλα οδηγούσαν στην πλήρη αποτυχία (δεν είχα καλό λάδι ).
Δεν το έβαλα όμως κάτω και αμέσως μπήκε σε εφαρμογή την πρώτη λύση που σκέφτηκα.
(ο φίλος μου ο Κώστας είναι αποσπασμένος αυτή την εποχή στο αεροδρόμιο της Καλαμάτας)
Τον πήρα τηλ και τον παρακάλεσα να μοιράσουμε την διαδρομή μέχρι την Κόρινθο (τον έριξα λίγο στα χιλιόμετρα γιατί εγώ δεν είχα και πολύ χρόνο βλ. δείπνο -προετοιμασία )
Έτσι κι έγινε , ο Κώστας με μια φιάλη αγνό παρθένο ελαιόλαδο με περίμενε στον ισθμό .
Του εξήγησα εν συντομία , τον ευχαρίστησα και έκανα βιαστικά να φύγω .
Δεν έχω ξεμακρύνει 4-5 βήματα όπου άκουσα την φωνή του Κώστα να με καλεί << ΣΤΆΣΟΥ ΚΡΑΣΊ >>(κάτι σαν το στάσου μύγδαλα ένα πράγμα), εκεί ήταν που θυμήθηκα ότι ο φίλος μου φτιάχνει και εξαιρετικό κρασί .
Έτσι έκανε τον κόπο και πήγαμε μαζί μέχρι τον Άγιο Στέφανο στο σπίτι του να μου δώσει και το ανάλογο για την περίσταση κρασί .
Όλα επιτέλους είχαν πάρει το δρόμο τους , τα υλικά σε πληρότητα και ο χρόνος προετοιμασίας του δείπνου μου αρκούσε για να ξεδιπλώσω το μαγειρικό μου ταλέντο .
Με αυτά και μ' αυτά πέρασε η ώρα το δείπνο είχε ετοιμαστεί , εγώ είχα μπανιαριστεί (ήμουν ακόμα με την αλμύρα της θάλασσας ) , το σκυλί βουρτσισμένο και τα σατέν σεντόνια στρωμένα.
Πριν προλάβω να ρίξω μια φευγαλέα τελευταία ματιά πως όλα είναι στην εντέλεια , ακούστηκε η mercedes SLR να σταματά έξω από το σπίτι μου .
Ανοίγω κάπως αγχωμένος , μιας και δεν ήξερα πως θα αντιδράσει ο σκύλος μου και μπαίνει η γιατρός .
Με το που μπήκε έπεσε με τα μούτρα στο σκύλο , να αγκαλιές να φιλιά να ουρές κουνάμενες συνάμενες ,λέω από μέσα μου <<δεν μπορεί θα πάει καλά το δείπνο >> .
Πριν καλά καλά με αφήσει αυτή η ευχάριστη σκέψη-διαπίστωση άρχισε να με λούζει κρύος ιδρώτας .
Ναι ΕΓΩ που τα είχα ετοιμάσει όλα στην εντέλεια διαπίστωνα τελευταία στιγμή πως δεν είχα μεριμνήσει για γλυκό .
Πάλι με έσωσε όμως αστραπιαία η πρώτη μου σκέψη , Θα της έλεγα πως άφησα το γλυκό να το επιλέξει εκείνη έτσι μέχρι να πάω να το φέρω να έχει την ευκαιρία να γνωριστεί καλύτερα με τον σκύλο μου .
Το δείπνο άρχισε , έδειχνε ξεκάθαρα πως πάει καλά , ο σκύλος καθισμένος νωχελικά δίπλα στα πόδια της και εκείνη να απολαμβάνει γεύσεις με καλό ελαιόλαδο (εύγε Κώστα) καλό κρασί (ξανά εύγε Κώστα ) και ρομαντική μουσική .
Όλα κυλούσαν υπέροχα , είχε έρθει η ώρα για την πουστιά με το γλυκό .
Τότε την ρώτησα τι γλυκό θα ήθελε να απολαύσει κλείνοντας έτσι το υπέροχο δείπνο .
Έδειχνε να απορεί με την έκταση επιλογών που της έδινα στο θέμα γλυκού και έτσι αποφάσισα να διακόψω την όποια σκέψη της εξηγώντας τι σκόπευα να κάνω και για ποιο λόγο .
<<Υπέροχη σκέψη Βανκέλλις (το βαγγέλης ακούστηκε έτσι γιατί είχε αγγλική προφορά λόγο σπουδών στο Λονδίνο της Αγγλίας) έχω πάθος με τη mille-feuille >>
Τρέχοντας λοιπόν αρχίζω να κατηφορίζω στο πλησιέστερο κατάστημα Κωνσταντινίδης (ξέρεις αυτά με γεύσεις από Μικρά Ασία ) παίρνω τα γλυκά και επιστρέφω εναγωνίως να δω πώς τα πάνε η Γιατρός με τον σκύλο .
Δεν πίστευα στα μάτια μου , είχαν γίνει φιλαράκια .
Εγώ πλέον όλος χαρά και σιγουριά πως όλα είχαν πάει τέλεια αφήνω τα γλυκά στο τραπέζι και γνωρίζοντας για το πάθος της αφήνω λίγο το κουτί ανοιχτό για να απλωθεί στον χώρο η υπέροχη μυρωδιά.
Επιλέγω ένα πολύ όμορφο τραγούδι στο πικάπ και απλώνω το χέρι μου δείχνοντάς της με τη γλώσσα του σώματος ότι θέλω να χορέψουμε.
Εκείνη ανταποκρίθηκε με προθυμία , κάτι που με έκανε ακόμα ποιο χαρούμενο .
Όλα μα όλα ήταν τέλεια , εκείνη γοητευμένη έτοιμη να αφεθεί στην αγκαλιά μου , η υπέροχη μουσική χάιδευε απαλά τον αέρα .
Ξαφνικά σε μια στιγμιαία παύση της μουσικής , ένας περίεργος ήχος και καθόλου μελωδικός μας απέσπασε την προσοχή .
Ήταν ο ήχος του τελευταίου κομματιού Μιλφέιγ στο στόμα του σκύλου.
Ξαφνικά αυτός ο ξανθός άγγελος (γιατρός) στη θέα και της τελευταίας μπουκίτσας Μιλφέιγ να χάνεται στο πελώριο σκυλόστομα , μεταμορφώθηκε .
Κλότσισε τον σκύλο στα αχαμνά του βγάζοντας στριγκλιές , άρχισε να τρέχει προς την mercedes SLR και το τελευταίο που κατάφερα να καθαρίσω από τις άναρθρες κραυγές της ήταν ......................
<< Άντε γ@μ*#@$%ου ρε π@π@ρ@ εσύ και το κολοσκυλό σου >>
Έτσι λοιπόν καταστράφηκε μια σχέση πριν καλά καλά αρχίσει .
Υ.Γ δεν έπαιρνα παστέλια καλύτερα ;
