Καλησπέρα σας
Το όνομα μου είναι Βασίλης 38 ετών από Θεσσαλονίκη
Χαίρομαι για την συμμετοχή μου σε αυτό το forum γιατί σου δίνει το δικαίωμα να ξεφεύγεις λίγο από την καθημερινότητα
Κακός που δεν το είχα ανακαλύψει νωρίτερα….
Η δική μου ιστορία είναι λίγο περίεργη….
Δυστυχώς πριν από τρεις μήνες έχασα τον πατερά μου από μια πολύ σπάνια ασθένεια (Πνευμονική Ινωση)
Καταλαβαίνεται ότι η ψυχολογία μου είναι πολύ άσχημη όλο αυτό τον καιρό…
Προσπαθούμε να το ξεπεράσουμε όπως όλος ο κόσμος που χάνει ένα δικό του άνθρωπο…
Η μητέρα μου έμεινε μόνη της και έκλαιγε κάθε μέρα…
Λίγο πριν πεθάνει ο πατέρας μου είχαμε χάσει και ένα ημιαιμο σκυλάκι σαν κανίς, την Τζίνα η οποία πέθανε από φυσιολογικά αίτια(γεράματα)
Στεναχωρηθήκαμε πολύ για εκείνο το σκυλάκι
Ένα σπίτι που έσφυζε από ζωή ξαφνικά έφυγαν ο νοικοκύρης του και το ζωάκι που τους συντρόφευε…
Άσχημα πράγματα αλλά για όλα δυστυχώς υπάρχει ένα τέλος…
Πριν από 2 μήνες ένα φίλος μου, μου έδωσε ένα σκυλάκι ράτσας chow chow για να κάνει συντροφιά στην μητέρα μου… (Το βλέπετε στο Avatar)
To ονομάσαμε Τζακ γιατί ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου, είχε αρκετά σκυλιά στο παρελθόν (κυρίως κυνηγόσκυλα) τα οποία όλα είχαν αυτό το όνομα.
Τον πήραμε σπίτι και η μητέρα μου χάρηκε (όσο μπορεί να χαρεί)που θα είχε κάποια συντροφιά…
Ο σκύλος είναι πραγματικά πανέξυπνος… Δεν έχω ξαναδεί τέτοια συμπεριφορά…
Από μωράκι που τον χουμε ποτέ δεν λέρωσε πουθενά…
Είναι κάπως ανεξάρτητος και υπακούει αρκετά μόνο σε εμένα χωρίς να με βλέπει συχνά(δεν μένουμε μαζί με την μητέρα μου)
Όταν με βλέπει σχεδόν τρέχει να σκαρφαλώσει επάνω μου και είναι πραγματικά αξιαγάπητος με την μπλε γλωσσίτσα του…
Όπως λέω και στον τίτλο μου Μια Ζωούλα έφυγε. Μια Ζωούλα ήρθε…..
Η ζωούλα αυτή που μας συντροφεύει μας θυμίζει τον πατέρα μου, αλλά παράλληλα μας δίνει αισιοδοξία και για το μέλλον…
Μας δίνει αγάπη και του δίνουμε αγάπη…
Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την χαρά που μου δίνετε να μοιραστώ μαζί σας όλα αυτά και συγγνώμη αν σας κούρασα….
Το όνομα μου είναι Βασίλης 38 ετών από Θεσσαλονίκη
Χαίρομαι για την συμμετοχή μου σε αυτό το forum γιατί σου δίνει το δικαίωμα να ξεφεύγεις λίγο από την καθημερινότητα
Κακός που δεν το είχα ανακαλύψει νωρίτερα….
Η δική μου ιστορία είναι λίγο περίεργη….
Δυστυχώς πριν από τρεις μήνες έχασα τον πατερά μου από μια πολύ σπάνια ασθένεια (Πνευμονική Ινωση)
Καταλαβαίνεται ότι η ψυχολογία μου είναι πολύ άσχημη όλο αυτό τον καιρό…
Προσπαθούμε να το ξεπεράσουμε όπως όλος ο κόσμος που χάνει ένα δικό του άνθρωπο…
Η μητέρα μου έμεινε μόνη της και έκλαιγε κάθε μέρα…
Λίγο πριν πεθάνει ο πατέρας μου είχαμε χάσει και ένα ημιαιμο σκυλάκι σαν κανίς, την Τζίνα η οποία πέθανε από φυσιολογικά αίτια(γεράματα)
Στεναχωρηθήκαμε πολύ για εκείνο το σκυλάκι
Ένα σπίτι που έσφυζε από ζωή ξαφνικά έφυγαν ο νοικοκύρης του και το ζωάκι που τους συντρόφευε…
Άσχημα πράγματα αλλά για όλα δυστυχώς υπάρχει ένα τέλος…
Πριν από 2 μήνες ένα φίλος μου, μου έδωσε ένα σκυλάκι ράτσας chow chow για να κάνει συντροφιά στην μητέρα μου… (Το βλέπετε στο Avatar)
To ονομάσαμε Τζακ γιατί ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου, είχε αρκετά σκυλιά στο παρελθόν (κυρίως κυνηγόσκυλα) τα οποία όλα είχαν αυτό το όνομα.
Τον πήραμε σπίτι και η μητέρα μου χάρηκε (όσο μπορεί να χαρεί)που θα είχε κάποια συντροφιά…
Ο σκύλος είναι πραγματικά πανέξυπνος… Δεν έχω ξαναδεί τέτοια συμπεριφορά…
Από μωράκι που τον χουμε ποτέ δεν λέρωσε πουθενά…
Είναι κάπως ανεξάρτητος και υπακούει αρκετά μόνο σε εμένα χωρίς να με βλέπει συχνά(δεν μένουμε μαζί με την μητέρα μου)
Όταν με βλέπει σχεδόν τρέχει να σκαρφαλώσει επάνω μου και είναι πραγματικά αξιαγάπητος με την μπλε γλωσσίτσα του…
Όπως λέω και στον τίτλο μου Μια Ζωούλα έφυγε. Μια Ζωούλα ήρθε…..
Η ζωούλα αυτή που μας συντροφεύει μας θυμίζει τον πατέρα μου, αλλά παράλληλα μας δίνει αισιοδοξία και για το μέλλον…
Μας δίνει αγάπη και του δίνουμε αγάπη…
Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την χαρά που μου δίνετε να μοιραστώ μαζί σας όλα αυτά και συγγνώμη αν σας κούρασα….