Χθες το απόγευμα χάζευα τις ενοχλήσεις στη βόλτα και σκεφτόμουν πως πρέπει όντως να είμαι από τους τυχερούς. Θες επειδή μένω σε μια περιοχή που τυχαίνει οι 8 στους 10 να έχουν κατοικίδιο (από γάτα,σκύλο μέχρι παπαγάλο, χρυσόψαρο κλπ), θες επειδή είμαι απλώς τυχερή..δεν ξέρω. Πάντως εμένα όλα αυτά τα "όμορφα" που περιγράφονται σ' εκείνο το thread δε μου έχουν συμβεί. Άντε δηλαδή στα 12 χρόνια που μένω στην περιοχή, να μου έχει τύχει κυράτσα ή βλαμμένος 2 ή 3 φορές και μη σας πω ότι παίζει να είχαν και τα δίκια τους (να έχω ξεχάσει πολυμπαγκ στο σπίτι, να ουρλιάζει ο σκύλος σα λύκος όταν χτυπάει το τηλέφωνο και κάτι τέτοια κουλά).
Αντιθέτως λοιπόν, έχω να θυμάμαι πολλά ευχάριστα. Όταν η Μίλβα μου ήταν μια μπουκίτσα κουταβάκι, σταματούσαν μηχανάκια, αυτοκίνητα, παιδάκια, μαμάδες κλπ να τη χαζέψουν και να της κάνουν χάδια. Μια κυρία με την κόρη της μια μέρα, είχε γονατίσει κάτω κλαίγοντας και τη χάιδευε και της έλεγε γλυκόλογα, γιατί πρίν από λίγες ημέρες είχε χάσει το δικό της κοκεράκι. Μου έδειχνε φωτογραφίες από το κινητό της και μου έλεγε ιστορίες για τη μικρούλα της. Ένας κύριος μια φορά κατέβηκε από το τρόλευ και ήρθε να τη χαιδέψει. Φορούσε και μπεζ παντελόνι και του είπα να προσέχει μη τον λερώσει. Μου απάντησε πως δε τον νοιάζει και την άφησε να χοροπηδάει πάνω του. Χάλια τον έκανε τον άνθρωπο κι εκείνος γελούσε.
Τον Ιούνιο είχαμε πάει για μπάνιο στο Σχοινιά και μάλιστα Σάββατο μεσημέρι παρακαλώ. Είχαμε μαζί τη Μίλβα και καθόμασταν ανάμεσα σε 2 οικογένειες με παιδιά. Το κοπρόσκυλο με το που φτάσαμε κατούρησε στην άμμο, μπροστά μπροστά να τη βλέπουν όλοι. Δεν είπε κανείς τίποτα. Μπήκε κιουρία να κάνει το μπανάκι της και 2 κοριτσάκια γύρω στα 6 το ένα και γύρω στα 8 το άλλο, μπήκαν και κολυμπούσαν μαζί της και είχαν ξεκαρδιστεί στο γέλιο με τις αυτάρες που επέπλεαν στο νερό. Το τι παιχνίδια της κάνανε δε λέγεται.
Την Audrey στο πάρκο που πάμε βόλτα, η άλλοι σκυλοιδιοκτήτες τη φωνάζουν "Hollywood" (ουδεμία σχέση με το nick μου
). Επειδή τη βαφτίσαμε έτσι και επειδή της έχω δυο τρία μπλιμπλίκια στο κολάρο της. Με το που πάμε, ξεκινούν "βρε καλως το hollywood" χαχαχα.
Στο πάρκο Τρίτση μια φορά, κάτσαμε για καφέ σε μια καφετεριούλα εκεί στο Κέντρο της Γης και μαζεύτηκαν 4-5 πιτσιρίκια να παίξουν και με τις 2. Τους εξηγήσαμε να μην κάνουν απότομες κινήσεις και όλα τα σχετικά και έπρεπε να τα βλέπατε..είχανε κάτσει όλα κάτω οκλαδόν, και μας ακούγανε προσεκτικά. Σαν τη γιαγιά στο τζάκι Τους δώσαμε και λιχουδίτσες και τους έδιναν. Ήρθε κι ένας μπαμπάς, αγκαλιά με ένα κοριτσάκι, περίπου 1 μιση έτους, το οποίο είχε ενθουσιαστεί με το θέαμα. Μου έλεγε ο μπαμπάς ότι έχει μεγάλη αγάπη για τα ζώα. Τη ρωτάει "Πες τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις" "Νινίατος" λέει αυτό (κτηνίατρος). Ε ρίξαμε πολύ γέλιο.
Γενικά τα καλά και τα ευχάριστα υπερέχουν από αυτά που μου χαλάνε τη διάθεση. Όχι ότι δεν υπάρχουν και οι άτυχες στιγμές, αλλά παράπονο δεν έχω. Δε μου έχουν τύχει πολλά κουλά είναι η αλήθεια.
Αντιθέτως λοιπόν, έχω να θυμάμαι πολλά ευχάριστα. Όταν η Μίλβα μου ήταν μια μπουκίτσα κουταβάκι, σταματούσαν μηχανάκια, αυτοκίνητα, παιδάκια, μαμάδες κλπ να τη χαζέψουν και να της κάνουν χάδια. Μια κυρία με την κόρη της μια μέρα, είχε γονατίσει κάτω κλαίγοντας και τη χάιδευε και της έλεγε γλυκόλογα, γιατί πρίν από λίγες ημέρες είχε χάσει το δικό της κοκεράκι. Μου έδειχνε φωτογραφίες από το κινητό της και μου έλεγε ιστορίες για τη μικρούλα της. Ένας κύριος μια φορά κατέβηκε από το τρόλευ και ήρθε να τη χαιδέψει. Φορούσε και μπεζ παντελόνι και του είπα να προσέχει μη τον λερώσει. Μου απάντησε πως δε τον νοιάζει και την άφησε να χοροπηδάει πάνω του. Χάλια τον έκανε τον άνθρωπο κι εκείνος γελούσε.
Τον Ιούνιο είχαμε πάει για μπάνιο στο Σχοινιά και μάλιστα Σάββατο μεσημέρι παρακαλώ. Είχαμε μαζί τη Μίλβα και καθόμασταν ανάμεσα σε 2 οικογένειες με παιδιά. Το κοπρόσκυλο με το που φτάσαμε κατούρησε στην άμμο, μπροστά μπροστά να τη βλέπουν όλοι. Δεν είπε κανείς τίποτα. Μπήκε κιουρία να κάνει το μπανάκι της και 2 κοριτσάκια γύρω στα 6 το ένα και γύρω στα 8 το άλλο, μπήκαν και κολυμπούσαν μαζί της και είχαν ξεκαρδιστεί στο γέλιο με τις αυτάρες που επέπλεαν στο νερό. Το τι παιχνίδια της κάνανε δε λέγεται.
Την Audrey στο πάρκο που πάμε βόλτα, η άλλοι σκυλοιδιοκτήτες τη φωνάζουν "Hollywood" (ουδεμία σχέση με το nick μου
). Επειδή τη βαφτίσαμε έτσι και επειδή της έχω δυο τρία μπλιμπλίκια στο κολάρο της. Με το που πάμε, ξεκινούν "βρε καλως το hollywood" χαχαχα. Στο πάρκο Τρίτση μια φορά, κάτσαμε για καφέ σε μια καφετεριούλα εκεί στο Κέντρο της Γης και μαζεύτηκαν 4-5 πιτσιρίκια να παίξουν και με τις 2. Τους εξηγήσαμε να μην κάνουν απότομες κινήσεις και όλα τα σχετικά και έπρεπε να τα βλέπατε..είχανε κάτσει όλα κάτω οκλαδόν, και μας ακούγανε προσεκτικά. Σαν τη γιαγιά στο τζάκι
Τους δώσαμε και λιχουδίτσες και τους έδιναν. Ήρθε κι ένας μπαμπάς, αγκαλιά με ένα κοριτσάκι, περίπου 1 μιση έτους, το οποίο είχε ενθουσιαστεί με το θέαμα. Μου έλεγε ο μπαμπάς ότι έχει μεγάλη αγάπη για τα ζώα. Τη ρωτάει "Πες τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις" "Νινίατος" λέει αυτό (κτηνίατρος). Ε ρίξαμε πολύ γέλιο.Γενικά τα καλά και τα ευχάριστα υπερέχουν από αυτά που μου χαλάνε τη διάθεση. Όχι ότι δεν υπάρχουν και οι άτυχες στιγμές, αλλά παράπονο δεν έχω. Δε μου έχουν τύχει πολλά κουλά είναι η αλήθεια.
