Νοιωθω την ανάγκη να «απολογηθώ» γιατί αντιδρώ τόσο, στην συζήτηση μεσω «μελετων» και εμμένω στην συζήτηση μεσω επιχειρημάτων!
Ισως επειδη σπουδασα μηχανικός να έχω μάθει να εμπιστεύομαι το 1+1=2
Εκει οπου αυτο μπορει να ισχύσει, θέλω αποδειξεις και δεν εμπιστευομαι καθόλου μα καθόλου τους «εμπειρικούς»
Συμμετεχω σε ένα φόρουμ για τον εσπρεσσο (υπο διαφορετικό nick name) και παντα είμαι αναλυτικότατος, ενω όλα όσα ισχυριζομαι, τα στηρίζω σε μελέτες και άλλες επιστημονικες διατριβες! (Ω! Ναι είναι τοσο πολύπλοκος ο εσπρεσσο!)
Ομως και εκεί για μια σωστη εκχύλιση 1+1=2 και είναι αδύνατον να είναι 3, 4 , 14 κλπ΄ ανεξαρτητως της κοσμοθεωριας και των βιωμάτων του μελετητη (και όχι μόνο!)
Σε θεματα όπως αυτο που εξεταζουμε και προσπαθουμε να συζητήσουμε (αλλα φυσικά όχι μονο για τους σκύλους), δεν ισχύει το ίδιο, αλλά και δεν μπορεί να αποδειχθεί, διότι δεν υπάρχει υπό αυτην την έννοια το 1+1=2.
Και για να γινω πιό σαφής:
Αν οταν ήμουν μικρος υποστηριζα εκ φύσεως, εκ θέσεως ή εκ του συρμού της εποχής τα τρια γουρουνάκια, πιθανότατα θα πιστευα πολύ ότι τα σκυλια μοιαζουν με τους ήρωές μου. Είναι ήπια, πράα και μη κυριαρχικά προς το είδος τους αλλα και προς τους ανθρώπους και να προσπαθουσα να ερμηνευσω οτι αντιθετο συνεβαινε, με την επιβολή του ανθρώπου, την κλασσική εκπαιδευση, τα κολημμένα μυαλά, την βια, την τηλεόραση, ή την κακούργα κοινωνία.
Μελετωντας λοιπόν τους σκύλους θα εψαχνα ή θα ερμήνευα συμπεριφορές να μου τα θυμιζουν, αγνοώντας η μεταφράζοντας διαφορετικά αλλες που θα έδειχναν το αντίθετο.
Εκει λοιπόν η εμπειρική γνωση και παρατηρηση όπως και η λογική παιζει σαφως πολύ πολύ μεγαλύτερο ρόλο.
Δεν λεω ότι δεν εμπιστευομαι καμμία μελετη! Απλώς λέω ότι επειδή δεν ισχύει το 1+1=2, διατηρώ μεγαλη επιφύλαξη για όλες, τις διαβαζω αλλα δεν υιοθετω καμμιά απολύτως, παίρνω μεν στοιχεία και προτιμώ να τα αναλύω βαζοντας την λογική μου, τις εμπειριες μου από την παρατήρηση, αλλα και τις συζητησεις με άτομα που διακρίνω να έχουν εμπειρια, γνώσεις αλλα και οξύτητα πνεύματος!
Ισως εγινα αντιδραστικός γιατι κάποιοι κάποτε, όταν ήμουν νεότερος, αντι συζητήσεως, μου παρέθεταν μονίμως, «τσιτάτα» από το κόκκινο βιβλίο του Μάο