Πολύ ωραία όλα αυτά τα συναισθηματικά μελλό, αλλά...
Πολλά σκυλιά, έχουν φοβικές συμπεριφορές, χωρίς ποτέ να έχουν κακοποιηθεί.
Εχω ενήλικο σκύλο, που τον βρήκα περίπου στην ηλικία της δικής σου, με άπειρες φοβίες. Τέσσερα χρόνια μετά, ακόμη κατεβάζει το κεφάλι μέχρι το πάτωμα, όταν πας να την χαιδέψεις. Τους ανθρώπους όμως, τους λατρεύει. Πεθαίνει για αγκαλιές και χάδια. Αρα...τι συμπέρασμα θα έβγαζες εσύ;
Δεν μπορείς να ξέρεις λοιπόν, τι μπορεί "να έχει περάσει". Μπορεί και τίποτα. Να ζούσε μια χαρά. Ούτε μπορείς να ξέρεις αν την είχε παρατήσει κάποιος. Μπορεί να έφυγε, να την έχασαν ή και να ήταν πάντα αδέσποτη.
Σίγουρα δεν μπορείς να ξέρεις, ούτε εσύ, ούτε η κτηνίατρος βεβαίως, αν ήταν καθαρόαιμη.
Την βρήκατε τσιπαρισμένη πχ;
Γενικά...δεν μου αρέσει να προσδίδουμε συμπεριφορές [είτε θετικές, είτε αρνητικές] σε μια ράτσα, από τον σκύλο που έχουμε στα χέρια μας, όταν αυτός δεν είναι καθαρόαιμος. Πόσο μάλλον, να τα μεταφέρουμε σε ανθρώπους που δεν ξέρουν να τα αξιολογήσουν. Γιατί έτσι, μπορεί να βγάλουν λάθος συμπεράσματα και να συνεχιστεί η αλυσίδα παραπληροφόρησης.
Γι'αυτό, για μένα, το σωστό είναι, να λες ότι έχεις ημίαιμο. Golden δεν ξέρω. Αν μας βάλεις φωτό, ίσως μπορέσουμε να του προσάψουμε εξωτερικά χαρακτηριστικά golden. Ισως και όχι.