νομιζω οτι ο john παει το θεμα φυλαξης σε δευτερο σταδιο, δηλαδη στον φυλακα που γινεται ηρωας και στο ποσο ενα σκυλι θα φτασει μεχρι τελους,αν δεν κανω λαθος,και το καταλαβα γιατι εχει ξανασυζητηθει...
Οντως, έτσι είναι, όπως τα λες...
Και αναφέρθηκα (και μόνο) στο δεύτερο στάδιο, "ιντριγκαρισμένος" από τις "λιγάκι" απόλυτες απόψεις που παρουσίασαν, σε κάποια στιγμή, οι φίλοι mareco και sea-mol...
Έ και επειδή ψοφάω για τέτοιες κουβέντες (dogforum είμαστε, εξάλλου!) έγραψα το σεντόνι μου...
Και υποστήριξα ότι, σαφώς, υπάρχουν σκυλιά που θα φτάσουν μέχρι τέλους...
και λίγο πιό πέρα...
Υ.Γ. Αυτό το "λίγο πιο πέρα" θα το εξηγήσω παρακάτω.
1. Η δικιά μου απορία/αμφισβήτηση, δεν είναι στο πόσα είδη σκύλου/φύλακα υπάρχουν, και αν υπάρχουν. Αλλά για το αν ένας οποιοσδήποτε σκύλος, φύλακας ή μη, εκπαιδευμένος ή μη, θεωρητικά όμως δεμένος τουλάχιστον με την αγέλη/οικογένειά του, θα πρότασσε τα στήθη του και θα έδινε συνειδητά την ζωή του, για να σώσει την ζωή της αγέλης του...
2. Και σε αυτή την περίπτωση, δεν συμπεριλαμβάνεται η περίπτωση, που ο σκύλος θα έπεφτε στην μάχη με τον κακό, αφού πρώτα θα είχε κάνει όλα τα αναμενόμενα, γρύλισμα/γάβγισμα/πέσιμο κανονικό ή ψεύτικο, ειδικά την στιγμή που όλα αυτά, τα επιτάσσει το dna του, το ταμπεραμέντο του...
3. Το θέμα είναι [για μένα]...το 'χει, δεν το 'χει, θα θυσιαστεί αποκλειστικά και μόνο, για να μην πάθει κακό, ο άνθρωπός του; Αυτό είναι το δικό μου ερώτημα...
1. Αυτό το κατάλαβα... το πρώτο σκέλος εννοώ.
Εξάλλου, είναι σαφές ότι με τη συμβατική έννοια οι σκύλοι φύλακες έχουν πολλά (βασικά) κοινά χαρακτηριστικά και ορισμένα (δευτερεύοντα) χαρακτηριστικά "εξειδίκευσης"... δεν έχουμε πολλά να πούμε εδώ, εκτός από την προσέγγιση της εκπαίδευσης και την εργασιακή χρησιμότητα...
Οσον αφορά το δεύτερο σκέλος, το "συνειδητά" είναι μεγάλη κουβέντα και, μάλλον, θα το δείξει στο μέλλον η επιστήμη...
Ομως, η Temple Grantin και άλλοι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι αυτό που κάνει ένα σκύλο (και όχι μόνο - ίσως όλα τα αρπακτικά) τρομακτικό σε ορισμένες στιγμές και ακραίο στην αντίδρασή του... αυτό, δηλαδή, που εμείς (πολύ απλουστευτικά) αναφέρουμε σαν "έντονο defense drive", ή σαν "έντονη κυριαρχικότητα"... είναι η
ΟΡΓΗ (rage, για τους αγγλόφωνους)...
Ο σκύλος, δηλαδή, όταν κυνηγάει "for the kill" είναι πολύ ψύχραιμος και ηρεμεί άμεσα, εφόσον το καταφέρει... δηλαδή, βρίσκεται μέσα στο φάσμα των κλασικών ενστίκτων του...
Η οργή, όμως, είναι συναίσθημα (με λάθος ή σωστά κίνητρα - αρρωστημένο ή δίκαιο)... παρόμοιο με του ανθρώπου... και όχι ένστικτο!
Αρα, βρήκαμε (άλλο) ένα συναίσθημα του σκύλου... και, ποιός ξέρει, το μέλλον μπορεί να μας επιφυλάξει ενημέρωση για τη "συνείδηση"...
Και αν προσθέσεις και το κερασάκι (σαφώς ενστικτώδες) πως, για το σκύλο (αγελαίο ζώο - με "Α" κεφαλαίο), τραυματισμένο - εκτεθειμένο μέλος της αγέλης, σημαίνει θάνατος για την αγέλη... φτάνεις κοντά σε κάτι που θα λέγαμε "συνειδητή επιλογή"...
2. Αυτά, πλέον, ανήκουν στην "τελετουργία" (στα specifics) της κάθε φυλής, μιλώντας πάντα για τυπικούς εκπροσώπους... δεν θα τα έλεγα ούτε εγώ "εξαιρετική" συμπεριφορά... παρά μόνο με την έννοια του "εξαίρετος" στις εκθέσεις...
3. Νομίζω ότι απάντησα πιο πάνω και θα απαντήσω και στην επόμενη παράθεση...
...νομίζω ότι αναφέρεστε περισσότερο στις αιτίες που θα επιτεθεί ο σκύλος . Όντας λοιπόν αγελαίο ζώο ας μας εξηγήσουν λοιπόν οι ειδικότεροι τη συμπεριφορά ενός κατώτερου στην ιεραρχία ζώου σε κατάσταση μάχης μιας και το Α θα είναι ο ιδιοκτήτης .
Στις αγελαίες καταστάσεις, που δεν αφορούν κυνήγι για εύρεση τροφής... συνήθως εμπλέκεται ο αρχηγός... και, αν διαφαίνεται ότι "τα καταφέρνει", το πράγμα μένει εκεί και τελειώνει...
Αν, όμως, φανεί ότι ο αρχηγός είναι σε κίνδυνο, παρεμβαίνουν (ίσως με μεγαλύτερη μανία - ΟΡΓΗ) οι "υπασπιστές" του, περιλαμβανομένου του "κοινωνικού αναρριχητή" της ομάδας... και, μετά, όλοι οι υπόλοιποι... ο καθένας για τους λόγους του... και όλοι μαζί για ένα λόγο: Πεσμένος αρχηγός, σημαίνει ΚΙΝΔΥΝΟΣ για την αγέλη και, ίσως, θάνατος.
Στην οικογένεια (όπου, συνήθως, υπάρχει ένας σκύλος), ας μην αυταπατώμαστε, ο σκύλος ξέρει
καλά το ιεραρχικό του επίπεδο (άσχετα με το αν δεν καταφέρνουμε εμείς να το διατηρούμε)... και ξέρει
καλύτερα το ρόλο του!
Ξέρει ότι δεν υπάρχουν "υπασπιστές" και, αν υπάρχει "κοινωνικός αναρριχητής", αυτός είναι ο ίδιος!
Ξέρει, επίσης (καλύτερα από εμάς) τις δυνάμεις που διαθέτει ο άνθρωπός του... στο σωματικό επίπεδο δεν μπορείς να ξεγελάσεις ένα ζώο...
Και θα δράσει (όταν διαγνώσει τον κίνδυνο -
υπό τις προϋποθέσεις που ανέφερα χτες), είτε με εντολή, είτε χωρίς αυτήν...
ξέροντας ότι, χωρίς την παρέμβασή του, θα "χαθεί" η "αγέλη"... και ο ίδιος!
Αναφέρομαι σε μία και μοναδική αιτία. Οχι γενικώς.
Και
δεν ζητάω να μου αναφερθούν θεωρίες, για...να πειστώ
Από κει και πέρα βέβαια, ότι συζήτηση θέλετε να γίνει, καλώς να γίνει.
Θεωρίες, έ?
...
δεν θα ξεχάσω ποτέ (στο σπίτι προσωπικού μου φίλου, στον Αγ. Στέφανο - τόχω αναφέρει ξανά):
Τη σκυλίτσα Westie της οικογένειας, που στάθηκε στο χωλ του ισογείου, γαυγίζοντας μανιασμένα και κράτησε "at bay" τον κλέφτη που είχε μπουκάρει... χωρίς να υποχωρήσει ένα εκατοστό... μέχρι να ακουστούν τα βήματα του "αρχηγού" στη σκάλα, που κατέβαινε με το σιδερικό...
Δεν μπορούσε να κάνει fight, αν και η όλη στάση της αυτό έδειξε... ΔΕΝ έκανε flight (έστω, γαυγίζοντας), όπως όλοι θα κατανοούσαμε ότι θα ήταν το πλήρως αποδεκτό...
Διάλεξε "συνειδητά" να σταθεί μπροστά στη σκάλα, για να εμποδίσει την πρόσβαση στο μοναδικό σημείο που υπήρχαν "τα ιερά και τα όσια"!
Φαντάζεsε τι θα είχε συμβεί, αν (για να τηρήσουμε τουλάχιστον το χρώμα) η σκυλίτσα αυτή ήταν South Russian Ovtcharka...
1. Στο αρχικό ποστ που απαντάς, ο Johnk αναφέρεται σε συγκεκριμένες φυλές.
Στο τελευταίο σου όμως, λες ότι το θέμα σε ενδιαφέρει ανεξαρτήτως φυλής...
Εγώ, απλά, αναφέρθηκα σε συγκεκριμένο φάσμα φυλών (τις λεγόμενες "δυνατές" φυλές - τυπικοί φύλακες ή κυνηγοί μεγάλου θηράματος), μιάς και ανταποκρίνοται στην υποσημείωση του κάθε προτύπου:
"εκτός από το α, β, γ, δ, ε χαρακτηριστικό...
έχει τη δύναμη να πραγματοποιήσει την απειλή του"...
Αλλιώς, θα είχα άνετα τολμήσει να αναφέρω ότι ο οποιοσδήποτε σκύλος που έχει κάποια στοιχειώδη χαρακτηριστικά, θα δείξει αυτή την "αίσθηση του καθήκοντος"... "συνειδητά"!
