Μια ιστοριούλα λίγο...καλοκαιρινή...λίγο δροσερή...λίγο να ξεφύγουμε και να γελάσουμε να το πω; Τουλάχιστον, μέχρι να φάμε ξύλο, ένα ωραίο πρωί 
Ο Μαρκούλης λοιπόν, κατουράει ανθρώπους
Φίλους βασικά, που τυχαίνει να στέκονται δίπλα του, όσο τον κρατάω εγώ ή και όποιος άλλος, απ'το λουρί. Δεν λέω "μαρκάρει" γιατί δεν είμαι απόλυτα σίγουρη. Αλλά δεν ξέρω κιόλας :roll: Είναι μια κίνηση που την κάνει εντελώς μηχανικά. Δεν το σκέφτεται καθόλου. Απλώς σηκώνει το πόδι, και...ανακουφίζεται, επειδή...έτσι του 'ρθε εκείνη την στιγμή. Πλέον, όσοι τον ξέρουν, τον αποφεύγουν. Δεν τον πλησιάζουν. Κάθονται σε απόσταση ασφαλείας. Αλλά δεν τον προλαβαίνεις τον μπαγάσα. Λίγο να ξεχαστείς, σ' έχει ποτίσει. Μου 'χουν τύχει σκηνικά απερίγραπτα. Φίλους να κάθονται στους πάγκους στο πάρκο, με τα πόδια...μαζεμένα πάνω...και να προσέχει ο ένας τον άλλον και να δημιουργείται αναταραχή, όπου τον έβλεπαν και κοντοστεκόταν. Κι αυτός, όπου δεν έβρισκε πόδια, κατούραγε τους πάγκους. Μήπως τελικά θέλει όντως να τους μαρκάρει, για κάποιον περίεργο λόγο;
Εχει γίνει το καλαμπούρι του puppies park..Μάρκοοο..."συστήσου" στον κύριο παιδί μου. Ολο αυτό ακούς. Αααα...σας "συστήθηκε" κι εσάς εεε;
Μέχρι τώρα, το 'χει κάνει μόνο μέσα στο puppies park και μια φορά στον Κέστη, που αμφότερα, τα θεωρεί ίσως χώρους του. Το πάρκο σίγουρα. Και ευτυχώς [λέμε τώρα], μόνο σε φίλους, που δεν παρεξηγιούνται. Την πρώτη φορά, γιατί κατ'επανάληψη, ε..όσο φίλος και να 'σαι, ένα γαλλικό θα το ρίχνεις από μέσα σου. Και δίκαια
Αντε τώρα, να 'σαι κοτζαμάν σκύλαρος και να σε τρέμει ο κόσμος γύρω σου, όχι μην δαγκώσεις, αλλά...μην τον κατουρήσεις. Ενα τραύμα ψυχολογικό όσο να 'ναι, σου μένει
Ο Μαρκούλης λοιπόν, κατουράει ανθρώπους
Φίλους βασικά, που τυχαίνει να στέκονται δίπλα του, όσο τον κρατάω εγώ ή και όποιος άλλος, απ'το λουρί. Δεν λέω "μαρκάρει" γιατί δεν είμαι απόλυτα σίγουρη. Αλλά δεν ξέρω κιόλας :roll: Είναι μια κίνηση που την κάνει εντελώς μηχανικά. Δεν το σκέφτεται καθόλου. Απλώς σηκώνει το πόδι, και...ανακουφίζεται, επειδή...έτσι του 'ρθε εκείνη την στιγμή. Πλέον, όσοι τον ξέρουν, τον αποφεύγουν. Δεν τον πλησιάζουν. Κάθονται σε απόσταση ασφαλείας. Αλλά δεν τον προλαβαίνεις τον μπαγάσα. Λίγο να ξεχαστείς, σ' έχει ποτίσει. Μου 'χουν τύχει σκηνικά απερίγραπτα. Φίλους να κάθονται στους πάγκους στο πάρκο, με τα πόδια...μαζεμένα πάνω...και να προσέχει ο ένας τον άλλον και να δημιουργείται αναταραχή, όπου τον έβλεπαν και κοντοστεκόταν. Κι αυτός, όπου δεν έβρισκε πόδια, κατούραγε τους πάγκους. Μήπως τελικά θέλει όντως να τους μαρκάρει, για κάποιον περίεργο λόγο;
Εχει γίνει το καλαμπούρι του puppies park..Μάρκοοο..."συστήσου" στον κύριο παιδί μου. Ολο αυτό ακούς. Αααα...σας "συστήθηκε" κι εσάς εεε;
Μέχρι τώρα, το 'χει κάνει μόνο μέσα στο puppies park και μια φορά στον Κέστη, που αμφότερα, τα θεωρεί ίσως χώρους του. Το πάρκο σίγουρα. Και ευτυχώς [λέμε τώρα], μόνο σε φίλους, που δεν παρεξηγιούνται. Την πρώτη φορά, γιατί κατ'επανάληψη, ε..όσο φίλος και να 'σαι, ένα γαλλικό θα το ρίχνεις από μέσα σου. Και δίκαια
Αντε τώρα, να 'σαι κοτζαμάν σκύλαρος
και να σε τρέμει ο κόσμος γύρω σου, όχι μην δαγκώσεις, αλλά...μην τον κατουρήσεις. Ενα τραύμα ψυχολογικό όσο να 'ναι, σου μένει 
