Το ιδανικό είναι
Ο ιδιοκτήτης ξέρει, πάει σε μαθήματα κουταβιών - κοινωνικοποιει κλπ
Οταν έρθει ο καιρός, ίσως και να μην πιασει καθολου λουρί ο εκπαιδευτής, όχι απλά να παρίσταται ο ιδιοκτήτης, αλλά να τα κάνει όλα αυτός.
Τώρα Αν είναι να έχουμε σπάσει το κουτάβι στο ξύλο - μην έχει δεί άνθρωπο ποτέ μέχρι 8-9 μηνών ή δεν έχουμε καμία πεθαρχία - σύστημα - ιεραρχία - στο σπίτι ή έχουμε υπερβολικο για κάποιους λογους δέσιμο του σκύλου με τον ιδιοκτήτη, και άλλα πολλά θέματα που μπορει να επηρεάσουν το σωστό αποτέλεσμα (έστω ότι έχουμε ξεκαθαρίσει τουλάχιστον τί θέλουμε) είναι καλύτερα να γίνεται ένα πρώτο μέρος (διαφορετικό κατά περίπτωση) μέρος της εκπαίδευσης από τον εκπαιδευτή μόνο του.
Σε καμία περίπτωση δεν την θεωρω μέθοδο - νοοτροπια που στέκει θεωρητικά ... πρακτικά όμως είναι δυστυχώς απαραίτητη στα 3/4 των σκύλων που έχω δεί στην ζωή μου ...
Αρα δεν το θεωρώ σωστό αλλά απαραίτητο απλά σε κάποιες περιπτώσεις.
τωρα δεν φταιω εγω που αναμεσα στα ηλεκτροσοκ και τις λοβοτομες,πεταγομαι ωσαν τσουτσου , αλλα τωρα βρηκα χρονο να απαντησω
λοιπον, να εξηγησω περιπου πως εγινε η διαδικασια και να μου πεις εαν ηταν λαθος ,εχοντας ομως σαν δεδομενο οτι το σκυλι μου ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΖΗΣΕΙ σε συνθηκες που περιγραφεις (Αν είναι να έχουμε σπάσει το κουτάβι στο ξύλο - μην έχει δεί άνθρωπο ποτέ μέχρι 8-9 μηνών ή δεν έχουμε καμία πεθαρχία - σύστημα - ιεραρχία - στο σπίτι ή έχουμε υπερβολικο για κάποιους λογους δέσιμο του σκύλου με τον ιδιοκτήτη).
εχουν περασει και παρα πολλα χρονια και δεν τα θυμαμαι με ακριβεια.
το σκυλι μου το εκπαιδευσε ο εκτροφεας του, τον οποιο γνωριζε γιατι ανα τακτικα διαστηματα πηγαιναμε και τον εβλεπε ,ειχαμε και φιλικες επαφες δηλαδη.
το σκυλι ,το συγκεκριμενο περιβαλλον και τους ανθρωπους εκει τους καραγουσταρε (και ακομη ,γιατι και τωρα μετα απο τοσα χρονια εχουμε επαφες )
τον πηγα εαν θυμαμαι καλα για εκπαιδευση περιπου ενος ετους.
(να διευκρινησω εδω οτι αυτος ο πρωτος χρονος περασε πολυ προσεκτικα απο καθε αποψη και με επικοινωνια με τον εκτροφεα στο οτιδηποτε, και το σκυλι ζουσε μεσα στο σπιτι)
μου ειπε ο εκτροφεας οτι θα τον κρατησει αρκετο διαστημα εκει ,γιατι δεν γινεται να ξεκινησει την εκπαιδευση τσακ μπαμ, στα καλα καθουμενα,αλλα οπως καταλαβαινεις θελει το σκυλι να "χαλαρωσει" συναισθηματικα απο εμας, να προσαρμοστει στο νεο περιβαλλον, να αρχισει να παιρνει τον εκπαιδευτη στα σοβαρα ,να τον εμπιστευτει,να δημιουργησει μια αλλου ειδους σχεση μαζι του.
ισως επαιξε ρολο και η φυλη που "ξεμυαλιζεται " ευκολα, δεν ξερω.
εμεινε εκει σχεδον δυο μηνες, τοσο που ειχα αρχισει πλεον να παθαινω ταρακουλο και να νομιζω οτι ο σκυλος πεθανε και δεν μου το λενε
(πηγαινα και τον εβλεπα απο μακρια, χωρις να με βλεπει αλλα νομιζα οτι μου δειχνει αλλον..χαχα )
μετα απο εναμιση μηνα περιπου ,ξεκινησα να πηγαινω 3 φορες την εβδομαδα ,και καναμε μαζι αυτα που ειχε μαθει ,φυσικα μαθαινα κι εγω, αλλα σκεψου οτι τα περισσοτερα τα ειχα ηδη μεσα μου σαν ,πως να το πω, προυπηρχαν, δηλαδη αυτα που εβλεπα, μαθαινα,ακουγα, μεσα μου ηχουσαν ηδη σωστα, μου εβγαιναν δηλαδη .
μετα απο αυτο, πηγα καποιες φορες και με τον εκπαιδευτη να πινει καφε μακρια, καναμε με τον σκυλο αυτα που ειχε μαθει.
μετα ,συζητουσαμε που και εαν εκανα λαθος ,(για ενα λαθος βεβαια φαντασου οτι μπορει να μιλουσαμε και 2 ωρες)
καναμε και μαθηματα εξω, στον δρομο,στο δασος, παιρνωντας απο εργοστασια με σκυλια ,απο δρομους με αγελες αδεσποτων, κινηση, πανικο κλπ.
οταν τελειωσε η φαση αυτη,τον πηρα σπιτι και φυσικα καναμε καθημερινα οτι ειχαμε μαθει.
εαν ειχα καποια απορια ,το τηλεφωνο ηταν παντα εκει και παντα προθυμος στα παντα.
ε,μετα πηγαμε 3-4 φορες ακομη για λουκανικα ουσιαστικα ,
και ειδε και τον σκυλο.
εγω αυτον τον ανθρωπο τον εμπιστευομουν, δεν εφευγα δηλαδη και ειχα στο μυαλο μου οτι μπορει και να κακοποιουσε τον σκυλο, το εβλεπα, το ηξερα, ημουν σιγουρη.
το ειδα και στο αποτελεσμα ,το ζω χρονια τωρα καθημερινα.
με εμπιστευτηκε και αυτος.
υπηρξε καπου λαθος στην τακτικη απου ακολουθησαμε?