Καλησπέρα σε όλους και χρόνια πολλά
Όπως είχα γράψει και πριν λίγες ημέρες, περιμέναμε ένα γερμανικό ποιμενικό, ο οποίος ήρθε στην οικογένειά μας την Παρασκευή 26 Απριλίου. Η πρώτη του νύχτα στο σπίτι, όπως σε κάθε κουτάβι που είναι περίπου δύο μηνών είναι δύσκολη. Έκλαιγε και η γυναίκα μου για να τον ηρεμήσει του επέτρεψε να έρθει στο δωμάτιο δίπλα μας να κοιμηθεί. Κακώς, αλλά έγινε.
Το επόμενο πρωί, το πήγαμε στον εκπαιδευτή του για μία πρώτη γνωριμία. Μας σύστησε να τον έχουμε περιορισμένο (δεμένο, σε κάποιο κλουβί για σκύλους, σε χώρο μέσα στο σπίτι δικό του). Αυτό λοιπόν και κάναμε όταν επιστρέψαμε. Έχουμε ένα μεγάλο μπάνιο που ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί (μόλις μετακομίσαμε) κι έτσι δεν είχε και κάτι να μασήσει (έπιπλα, κλπ). Του βάλαμε νερό, τροφή, παιχνίδια, πετσέτα, μαξιλάρι και τον αφήσαμε εκεί, ενώ εμείς κάναμε κανονικά τις δουλειές μας. Η πόρτα ήταν ανοικτή και κάποιο εμπόδιο για να μη μπορεί να βγει, αλλά να μας βλέπει. Άρχισε λοιπόν να κλαίει και δε σταματούσε για κανένα λόγο. Εμείς προσπαθούσαμε να τον αγνοούμε ώστε να μη συνδυάσει το "κλαίω για να έρθουν". Αυτό όμως συνεχίστηκε για 18 ώρες, μέχρι την επόμενη μέρα το πρωί. Φυσικά μείναμε ξάγρυπνοι, όπως και οι γείτονες...
Οι επόμενες ημέρες ήταν πιό ήρεμες. Παρατηρήσαμε ότι αν αφήναμε ανοικτό το φως στο διάδρομο ηρεμούσε κάπως. Επίσης όταν δεν έκλαιγε, έμπαινα μέσα και έπαιζα λίγο μαζί του, ή καθάριζα το χώρο του αν είχε λερώσει. Παρόλα αυτά, κατά τις 5 το πρωί αρχίζει να κλαίει και δε σταματάει παρά μόνο αν πάμε να τον χαϊδέψουμε, όπου και πάλι αφού φύγουμε, αρχίζει πάλι.
Από την Τετάρτη 1/5, έχει δικό του χώρο στην αυλή, ένα κλουβί 3x3, με το σπιτάκι του. Εκεί, κατά τη διάρκεια της ημέρας είναι γενικά ήρεμος, αλλά και πάλι, στις 5 το πρωί, κάθε μέρα, αρχίζει και κλαίει. Θέλω να τον αγνοήσω, αλλά ήδη μας έχουν κάνει παρατήρηση από τη γειτονιά και δε θέλω να δημιουργώ προβλήματα, αφού μόλις μετακομίσαμε.
Φυσικά έχω κάνει όλα τα απαραίτητα για να είναι άνετα, όπως νερό, φαΐ, κουβέρτα, μαξιλάρι, παιχνίδια, πάνα (την αλλάζω μόλις τη λερώσει 2-3 φορές), λίγο φως για να μην είναι τελείως σκοτάδι. Επίσης, φροντίζω να τον κουράσω πριν πέσει για ύπνο. Παρόλα αυτά, δε λέει να σταματήσει. Σήμερα, σηκώθηκα και χτύπησα δυνατά τα κάγκελα 1-2 φορές. Μπήκε μέσα στο σπίτι του με ένα παράπονο στα μάτια. Βγήκε 2-3 φορές έξω δοκιμάζοντας να κλάψει, αλλά με το που πήγαινα προς το μέρος του, έμπαινε πάλι μέσα.
Δεν ξέρω τι να κάνω. Δε μου έχει τύχει με άλλα κουτάβια στο παρελθόν και σίγουρα δε θέλω να το φοβίσω, αφού προορίζεται και για φύλακας. Αλλά εκτός του ότι είναι εξαντλητικό και εκνευριστικό για εμάς να ξυπνάμε κάθε μέρα στις 5, φοβάμαι και την απερίσκεπτη αντίδραση κανενός γείτονα μην πάει και τον βλάψει για να ηρεμήσει.
Καμιά συμβουλή...;
Όπως είχα γράψει και πριν λίγες ημέρες, περιμέναμε ένα γερμανικό ποιμενικό, ο οποίος ήρθε στην οικογένειά μας την Παρασκευή 26 Απριλίου. Η πρώτη του νύχτα στο σπίτι, όπως σε κάθε κουτάβι που είναι περίπου δύο μηνών είναι δύσκολη. Έκλαιγε και η γυναίκα μου για να τον ηρεμήσει του επέτρεψε να έρθει στο δωμάτιο δίπλα μας να κοιμηθεί. Κακώς, αλλά έγινε.
Το επόμενο πρωί, το πήγαμε στον εκπαιδευτή του για μία πρώτη γνωριμία. Μας σύστησε να τον έχουμε περιορισμένο (δεμένο, σε κάποιο κλουβί για σκύλους, σε χώρο μέσα στο σπίτι δικό του). Αυτό λοιπόν και κάναμε όταν επιστρέψαμε. Έχουμε ένα μεγάλο μπάνιο που ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί (μόλις μετακομίσαμε) κι έτσι δεν είχε και κάτι να μασήσει (έπιπλα, κλπ). Του βάλαμε νερό, τροφή, παιχνίδια, πετσέτα, μαξιλάρι και τον αφήσαμε εκεί, ενώ εμείς κάναμε κανονικά τις δουλειές μας. Η πόρτα ήταν ανοικτή και κάποιο εμπόδιο για να μη μπορεί να βγει, αλλά να μας βλέπει. Άρχισε λοιπόν να κλαίει και δε σταματούσε για κανένα λόγο. Εμείς προσπαθούσαμε να τον αγνοούμε ώστε να μη συνδυάσει το "κλαίω για να έρθουν". Αυτό όμως συνεχίστηκε για 18 ώρες, μέχρι την επόμενη μέρα το πρωί. Φυσικά μείναμε ξάγρυπνοι, όπως και οι γείτονες...
Οι επόμενες ημέρες ήταν πιό ήρεμες. Παρατηρήσαμε ότι αν αφήναμε ανοικτό το φως στο διάδρομο ηρεμούσε κάπως. Επίσης όταν δεν έκλαιγε, έμπαινα μέσα και έπαιζα λίγο μαζί του, ή καθάριζα το χώρο του αν είχε λερώσει. Παρόλα αυτά, κατά τις 5 το πρωί αρχίζει να κλαίει και δε σταματάει παρά μόνο αν πάμε να τον χαϊδέψουμε, όπου και πάλι αφού φύγουμε, αρχίζει πάλι.
Από την Τετάρτη 1/5, έχει δικό του χώρο στην αυλή, ένα κλουβί 3x3, με το σπιτάκι του. Εκεί, κατά τη διάρκεια της ημέρας είναι γενικά ήρεμος, αλλά και πάλι, στις 5 το πρωί, κάθε μέρα, αρχίζει και κλαίει. Θέλω να τον αγνοήσω, αλλά ήδη μας έχουν κάνει παρατήρηση από τη γειτονιά και δε θέλω να δημιουργώ προβλήματα, αφού μόλις μετακομίσαμε.
Φυσικά έχω κάνει όλα τα απαραίτητα για να είναι άνετα, όπως νερό, φαΐ, κουβέρτα, μαξιλάρι, παιχνίδια, πάνα (την αλλάζω μόλις τη λερώσει 2-3 φορές), λίγο φως για να μην είναι τελείως σκοτάδι. Επίσης, φροντίζω να τον κουράσω πριν πέσει για ύπνο. Παρόλα αυτά, δε λέει να σταματήσει. Σήμερα, σηκώθηκα και χτύπησα δυνατά τα κάγκελα 1-2 φορές. Μπήκε μέσα στο σπίτι του με ένα παράπονο στα μάτια. Βγήκε 2-3 φορές έξω δοκιμάζοντας να κλάψει, αλλά με το που πήγαινα προς το μέρος του, έμπαινε πάλι μέσα.
Δεν ξέρω τι να κάνω. Δε μου έχει τύχει με άλλα κουτάβια στο παρελθόν και σίγουρα δε θέλω να το φοβίσω, αφού προορίζεται και για φύλακας. Αλλά εκτός του ότι είναι εξαντλητικό και εκνευριστικό για εμάς να ξυπνάμε κάθε μέρα στις 5, φοβάμαι και την απερίσκεπτη αντίδραση κανενός γείτονα μην πάει και τον βλάψει για να ηρεμήσει.
Καμιά συμβουλή...;