Το σκυλάκι αντιμετωπίζει ένα περιβάλλον που ποτέ σεν είχε γνωρίσει όλο αυτό τον καιρό, είναι λογικό να έχει ως μηχανισμό άμυνας και κάλυψης της ανασφάλειας που αισθάνεται με δήθεν τσαμπουκά, γρυλίσματα και ούτω καθ' εξής.
Όσο πιο συχνά μπαίνει σε αυτή τη θέση και βλέπει ότι ο μηχανισμός αυτός δουλεύει, τόσο θα τον χρησιμοποιεί.
Μετά από καιρό ο μηχανισμός θα γίνει αντανακλαστικό με το που θα βλέπει σκύλο. Και το παιχνίδι θα το έχεις χάσει, διότι το σκυλί θα ζει σε ένα μόνιμο στρες.
Πρέπει να το αντιμετωπίσεις τώρα, αφενός γιατί το σκυλάκι δεν μπορεί να ζει έτσι με ένα μόνιμο άγχος και ένα μόνιμο στρες να "αντιμετωπίζει" ό,τι πιστεύει ότι το απειλεί και αφετέρου κάποια στιγμή κάποιος σκύλος μικρός - μεγάλος θα φροντίσει να ανταποκριθεί στον ψευτοτσαμπουκά του σκυλάκου σου και να τρέχεις και να μην φτάνεις.
Δεν θα σχολιάσω το όσο μικρότερο τόσο πιο νευρικό, θα θεωρήσω ότι αναφέρθηκε από το μέλος που το έγραψε σε άμεση συνάρτητη με την υπερπροστασία των ιδιοκτητών λόγω μεγέθους.
Για τα αδέσποτα θα συμφωνήσω, και τα δύο σκυλιά μου φρόντισα να γίνουν μέλη της αγέλης της περιοχής μας από νωρίς.... ο τρόπος που την υποδέχονται είναι ακριβώς όπως θα περίμενε κανείς για ένα μέλος της αγέλης, σε βαθμό που έχει διορθωθεί άλλο νεοαφηχθέν μέλος επειδή ήταν άγαρμπο με τη μικρή μου από τον δεύτερο της αγέλης.
Η αγκαλιά είναι δίκοπο μαχαίρι στα μικρόσωμα. Εάν το κάνεις λάθος κάηκες.... εάν όμως ξέρεις πότε που και πως είναι κάτι που γλιτώνει από πολύ στρες ένα μικρόσωμο. Είτε μας αρέσει είτε όχι ένα μικρόσωμο σκυλί έχει να αντιμετωπίσει κάποιες φορες καταστάσεις που δεν μπορεί να διαχειριστεί, end off story. Όποιος είναι της άποψης ότι απλά το αφήνεις να διαχειριστεί την κατάσταση απο μόνο του δεν έχει ιδέα από εκπαίδευση και ψυχολογία του σκύλου. Κι εγώ θα προτιμησω να μην πάρω αγκαλιά το πόκεμον, αλλά κάποιες φορές είναι αναπόφευκτο, Μας την έπεσαν τρία τσοπανόσκυλα από μάντρα αυτοκινήτων και προτίμησα να την βάλω πίσω μου μέχρι να δω πως θα εξελιχθεί η κατάσταση, το ένα σταμάτησε στο φραχτη, το δεύτερο λίγο έξω από αυτόν και μόνο το ένα ήρθε. Εάν έρχονταν όλα τι θα έπρεπε να γίνει, να την αφήσω να το διαχειριστεί, μάλλον όχι... νομίζω το κριτήριο είναι ο λόγος της αγκαλιάς και εάν γίνεται με κριτήρια ανθρώπινα ή σκυλίσια!
Δεδοένου ότι η συμπεριφορά του σκύλου σου εξαρτάται άμεσα από το γεγονός ότι εχασε σημαντικό μέρος της κοινωνικοποίησής του όλο αυτό τον κρίσιο καιρό, πρέπει να φορντίσεις να διορθωθεί για να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Και ο πιο κυριαρχικός σκύλος αντιδρά φυσιολογικά σε μία σωστή γλώσσα σωματος, εκτός πια εάν έχουμε να κάνουμε με ανισσόροπο σκύλο (εντάξει δεν είναι λίγοι). Φροντισε να κάνει πολύ συχνή παρέα με καλά και σωστά σκυλιά κάθε μεγέθους. Κόβε τον όταν μπαίνει σε διαδικασία να γρυλίσει, γαυγίσει κλπ και επιβράβευε όταν αντιδρά ήρεμα ακόμα και στη μακρινή θέα σκύλου. Εάν θεωρείς ότι δεν μπορείς να το κάνεις και σου ακούγεται κάπως όλο αυτό (είναι, δεν είναι εύκολο...) καλύτερα να βρεις έναν ειδικό να σε βοηθήσει.
Στα περισσότερα σκυλάκια ΔΕΝ περνάει από μόνη της αυτή η συμπεριφορά. Καλή επιτυχία.
