το πεντιγρι από μόνο του είναι ένα παλιόχαρτο, τα γονίδια από μόνα τους επίσης είναι κενά δοχεία.
πχ; πάνε 20 χρόνια τώρα που κάποιος της οικογένειας μου ήθελε ένα ντοπερμαν.
πήγαμε σε έναν ‘’εκτροφέα’’ που τα σκυλιά του είχαν χαρτιά και έδινε πεντιγρι κανονικά,
είχε 4 θηλυκά στην ταράτσα να γεννοβολούν , μας τα έδειξε περήφανος οτι είναι καθαρά τα κενελ, με εξετάσεις υγείας τα σκυλιά του και ‘’εμβολιασμένα’’ (όντος τα είχε αυτά),
τα σκυλιά ήταν εντελώς αγύμναστα αλλά ‘’τούμπανα’’,
γαύγιζαν ασταμάτητα και συνεχώς σε μια τρελή υπερένταση (το περηφανεύονταν κιόλας ότι τα σκυλιά του είναι “φύλακες, οχι σαν κάτι άλλα”),
οι σκύλες μεγάλωναν τα κουτάβια τους μέσα στα κεννελ, τα κουτάβια, περά από την μητέρα τους,
δεν είχαν επαφή με τίποτα και κανέναν, ο αρσενικός ήταν μόνιμα στο εξοχικό τα το φυλάει κιόλας, ¨πολύ άγριος και πάνω από 50!!! κιλα” κατά δήλωση ,
μας εξήγησε οτι είναι "κυριαρχικά” σκυλια, θέλουν προσοχή με μικρά παιδιά (εγώ ήμουν “μεγάλο παιδί” τότε) και μικρά ζώα ενώ θα πρέπει απο νωρίς να του δείξει το αφεντικό ποιος κάνει “κουμάντο”,
να μην έχει πολλά-πολλά με ξένους για να γίνει “φύλακας” , να προσέχουμε μη μας ‘’καβαλήσει’’ κι’ άλλα γραφικά.
όταν φύγαμε, νομίζοντας ότι φεύγαμε για την τιμή, μας πρότεινε να πάρουμε από μια γέννα που περίμενε, ώστε να μας κάνει ‘’μισή τιμή χωρίς χαρτιά’’.
Τελικά ο ενδιαφερόμενος μετά από κάνα χρόνο ταξίδεψε στο εξωτερικό, τον γνώρισε ο εκτροφέας και του έδωσε το κουτάβι -μετά δυο μέρες- αφού το συζήτησε με την γυναίκα του και αφού τον πέρασαν γενεές 14 .
Τον Πονγκο όταν τον είδα ήταν 2,5 μηνών και ήταν ήδη δουλεμενος, εξοικειωμένος με γάτες/κουνέλια/παιδιά/περαστικούς /θορύβους/αυτοκίνητα/κα,
μαθημένος κάποιες βασικές εντολές και να τα κάνει έξω , φυσικά δεν φοβόταν το χορτάρι ή κάθε είδους εδαφος,
οι συμβουλές που δόθηκαν για την ανατροφή του και την εκπαίδευση του ήταν αναλυτικότατες,
εάν και στηριζόντουσαν στην ίδια θεωρία περί Α-ρχηγου, ήταν λεπτομερείς και αναλυτικές ώστε να μην παρερμηνευτούν απο κάποιον και αρχίσει τις σφαλιάρες,
το τηλέφωνο του επίσης ήταν διαθέσιμο με προτροπή-απαίτηση να ενημερώνετε για κάθε πρόβλημα σχετικά με τον σκύλο (ο ίδιος έπαιρνε να μαθαίνει νέα του σκύλου μέχρι και το τέλος του).
Σε σύγκριση τώρα δυο καθαρόαιμων - χωρίς εισαγωγικά,
σε πιο από τα δυο θα δίνατε περισσότερες πιθανότητες για να εκδηλώσει “προβληματική συμπεριφορά”;
σε τι θα ρίχνατε το βάρος;
στα γονίδια;
Πιο θα διαλέγατε να ζει στο ίδιο σπίτι με τα παιδιά σας και την γιαγιά σας;
Και εάν, οι δυο αυτοί εκτροφείς (αν μπορούμε να τους εξισώσουμε) σου ζητήσουν περίπου τα ίδια χρήματα;
στη μια περίπτωση πληρώνεις τα χαρτιά μόνο (και εδώ καταλαβαίνω γιατί φαίνεται ακριβό ένα κουτάβι “με χαρτιά”),
στην άλλη το χαρτί το πληρώνεις όσο κάνει (20-30 ε) και μετά πληρώνεις την δουλεία που έχει γίνει στο κουτάβι τους 2 πρώτους μήνες της ζωής του,
που δεν ξέρουν να την κάνουν πολλοί, μόνο σοβαροί εκτροφείς –με τα ισορροπημένα σκυλιά τους- (και έμπειροι “σκουπιδο-συλλέκτες” / φιλοζωικές – επίσης, με τα ισορροπημένα σκυλιά τους).
σίγουρα ΔΕΝ μπορεί, όσο και να θέλει (που πολλές φορές δεν θέλει κιόλας)να το κάνει, η κυρια-Μαρία με το σκυλάκι της- που δεν έχει δει ποτέ του ουρανό,
ούτε η κάθε οικογένεια που δεν ξέρει ούτε πότε ‘σέρνει’ το θηλυκό τους, που τους έμεινε έγκυος χωρίς να το καταλάβουν και πιθανότατα γέννησε, κιόλας, χωρίς να το καταλάβουν,
ούτε και ο αδαής (μη πω τίποτα άλλο) που πηρέ ‘’ράτσα’’ από πετσοπ και κάνει γεννά με ένα ανάλογο ‘ρατσάτο’,
ούτε και ο ημιμαθής ιδιοκτήτης που πήρε απλά 2 σκύλους με πεντιγρι (όσο και να ‘αγαπαει τη ράτσα’),
επίσης η δουλεία αυτή ΔΕΝ θα γίνει σε εκτροφείο που παίζει στα όρια της νομιμότητας και του ψεύτικου καθωσπρεπισμού,
ούτε φυσικά στα παππυμιλαδικα, των οποίων τα σκυλιά πασάρονται και πωλούνται με 1002 τρόπους από τον κάθε τυχάρπαστο δουλέμπορο,
δηλώνοντας κιόλας και ιδιότητες που ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ να διαθέτουν (εκπαιδευτές/εκτροφείς/κτηνίατροι/και ότι έχει σχέση με σκύλο αμαυρώνοντας κιόλας τους σοβαρούς ),
που το θράσος τους, μερικές φορές, φτάνει στο να τα παρουσιάζουν ακόμα και ως γεννημένα από την σκύλα τους,
με την πάντα επίκαιρη ατάκα “τι τα θες τα χαρτιά; σε έκθεση θα πας;”,
λες και για να βγάλει κάποιος ταυτότητα θα πρέπει να κάνει κάποιο άθλημα ή ντε και καλά να σπουδάσει.
Υγ. Όσο αφορά το θέμα υγείας των σκύλων που βρίσκουμε στο δρόμο (αν και οφ τοπικ),
θέλω να σας θυμίσω ότι αυτά τα σκυλιά που βρίσκουμε στον δρόμο, συνήθως, είναι τα 2-3 από τα 6-10 της γεννάς που ‘φεύγουν’ πίσω απο την κουρτίνα,
τα δικά μας που τα “σώσαμε” και σωθήκαμε και εμείς από τους κτηνιάτρους είναι “δε τοπ οφ δε τοπ του τοπ’’, αλλά το θέμα υγείας αφορά όλα τα κουτάβια μιας γεννάς και όχι μόνο τα δικά μας, ε;
