Καλησπέρα σας,
σας γράφω γιατί είμαι ιδιαίτερα προβληματισμένη και ειλικρινά δεν ξέρω τι να κάνω. Πριν ένα περίπου χρόνο εμφανίστηκε στο σπίτι μου (μένω σε μονοκατοικία με κήπο) ένα σκυλάκι, πεινασμένο και ελαφρά χτυπημένο. Του έβαλα φαγητό, του έδωσα προσοχή και εκείνο ήρθε και ξαναήρθε. Έτσι, αποφάσισα να τον κρατήσω. Εδώ βρίσκεται το κλειδί της ιστορίας: μένω σε ένα σπίτι όχι μεγάλο, στο οποίο μένουν μόνιμα και τρεις γάτες και ο σκυλάκος είχε τεράστιο πρόβλημα με τις γάτες. Έτσι αποφάσισα μεν να τον κρατήσω αλλά δεν ετίθετο θέμα να τον εχω μέσα στο σπίτι και σκέφτηκα ότι μιας και έχω κήπο θα μπορούσε να μείνει εκεί. Ξέρω πως η άποψή σας είναι ότι το σκυλί πρέπει να μένει μαζί μας, και η δική μου αυτή είναι όμως είναι εκ των πραγμάτων αδύνατο για ένα λυκόσκυλο 30 κιλά που μισεί τις γάτες να μένει μέσα στο σπίτι με τρεις γάτες, δεν μπορώ άλλωστε και να το διακινδυνεύσω. Τον στείρωσα λοιπόν, του έκανα εγχείριση για το τραύμα του, του έβαλα τσιπάκι, του έκανα όλα τα εμβόλια και πίστεψα ότι θα είναι καλά. Εκείνος όμως ως αδέσποτο για 2 χρόνια είχε μάθει να γυρνάει και σύντομα άρχισε να φεύγει από τον κήπο με κάθε απίθανο τρόπο (σκαρφάλωνε φράχτες με κίνδυνο να τραυματιστεί, το έσκαγε όταν ερχόταν κάποιος πριν προλάβει να κλείσει την πόρτα κλπ). Επειδή του είχα βάλει ταυτότητα με έπαιρναν τηλέφωνο αλλά αυτό γινόταν 3-4 φορές τη μέρα και έτσι άρχισα να τον αφήνω με τη λογική ότι δεν μπορώ να τον έχω με το ζόρι περιορισμένο και γενικά μένω σε μια ήσυχη περιοχή χωρίς κινδύνους από αυτοκίνητα. Σύντομα όμως οι μικρές του βόλτες έγιναν πολύ μακρινές (ακόμα και 5-6 χλμ μακριά), έμαθα και για φόλες στην περιοχή και αποφάσισα να τον περιορίσω. Πλέον τον έχω σε έναν πολύ καλά περιορισμένο χώρο στον κήπο περίπου 30 τετραγωνικά και βέβαια τον πηγαίνω βόλτα ενώ κοιτάω τα βράδια να τον φέρνω δίπλα μου στο μπαλκόνι για να με νιώθει έστω και απέξω και να κοιμάται ήσυχος. Φαινόταν χαρούμενος (όποτε με βλέπει πηδάει πάνω μου) και θεώρησα ότι είναι εντάξει. Το μόνο μελανό σημείο είναι το συνεχές γαύγισμά του, γαυγίζει πολύ δυνατά και πολλές φορές συνεχόμενα και γρήγορα. Αυτό το κάνει κυρίως όταν δει ή μυρίσει γάτα (και κυκλοφορούν αρκετές στον κήπο γιατί τις φροντίζω). Έχω προσπαθήσει τα πάντα, τον άλλαξα θέση για να μην τις βλέπει, τον μάλωσα, τον πήγα μεγάλες βόλτες για να βγάζει την ενέργειά του, του πήρα κολλάρο που ψεκάζει σιτρονέλα όταν γαυγίζει, αυτό μάλιστα ήταν και η τελευταία μου ελπίδα αλλά μέσα σε 3 βδομάδες το συνήθισε, δεν έγινε τίποτα. Οι γείτονες άρχισαν να παραπονιούνται για το γαυγισμά του (και έχουν δίκιο γιατί είναι απίστευτα δυνατό) αλλά εμένα δεν με απασχολεί τόσο αυτό. Με νοιάζει κυρίως μήπως το γαύγισμα δείχνει ότι το σκυλί δεν είναι καλά, ότι είναι ανήσυχο και αισθάνεται μοναξιά. Και αν αυτό ισχύει, πράγμα που το βρίσκω πολύ πιθανό, τι να κάνω;
σας γράφω γιατί είμαι ιδιαίτερα προβληματισμένη και ειλικρινά δεν ξέρω τι να κάνω. Πριν ένα περίπου χρόνο εμφανίστηκε στο σπίτι μου (μένω σε μονοκατοικία με κήπο) ένα σκυλάκι, πεινασμένο και ελαφρά χτυπημένο. Του έβαλα φαγητό, του έδωσα προσοχή και εκείνο ήρθε και ξαναήρθε. Έτσι, αποφάσισα να τον κρατήσω. Εδώ βρίσκεται το κλειδί της ιστορίας: μένω σε ένα σπίτι όχι μεγάλο, στο οποίο μένουν μόνιμα και τρεις γάτες και ο σκυλάκος είχε τεράστιο πρόβλημα με τις γάτες. Έτσι αποφάσισα μεν να τον κρατήσω αλλά δεν ετίθετο θέμα να τον εχω μέσα στο σπίτι και σκέφτηκα ότι μιας και έχω κήπο θα μπορούσε να μείνει εκεί. Ξέρω πως η άποψή σας είναι ότι το σκυλί πρέπει να μένει μαζί μας, και η δική μου αυτή είναι όμως είναι εκ των πραγμάτων αδύνατο για ένα λυκόσκυλο 30 κιλά που μισεί τις γάτες να μένει μέσα στο σπίτι με τρεις γάτες, δεν μπορώ άλλωστε και να το διακινδυνεύσω. Τον στείρωσα λοιπόν, του έκανα εγχείριση για το τραύμα του, του έβαλα τσιπάκι, του έκανα όλα τα εμβόλια και πίστεψα ότι θα είναι καλά. Εκείνος όμως ως αδέσποτο για 2 χρόνια είχε μάθει να γυρνάει και σύντομα άρχισε να φεύγει από τον κήπο με κάθε απίθανο τρόπο (σκαρφάλωνε φράχτες με κίνδυνο να τραυματιστεί, το έσκαγε όταν ερχόταν κάποιος πριν προλάβει να κλείσει την πόρτα κλπ). Επειδή του είχα βάλει ταυτότητα με έπαιρναν τηλέφωνο αλλά αυτό γινόταν 3-4 φορές τη μέρα και έτσι άρχισα να τον αφήνω με τη λογική ότι δεν μπορώ να τον έχω με το ζόρι περιορισμένο και γενικά μένω σε μια ήσυχη περιοχή χωρίς κινδύνους από αυτοκίνητα. Σύντομα όμως οι μικρές του βόλτες έγιναν πολύ μακρινές (ακόμα και 5-6 χλμ μακριά), έμαθα και για φόλες στην περιοχή και αποφάσισα να τον περιορίσω. Πλέον τον έχω σε έναν πολύ καλά περιορισμένο χώρο στον κήπο περίπου 30 τετραγωνικά και βέβαια τον πηγαίνω βόλτα ενώ κοιτάω τα βράδια να τον φέρνω δίπλα μου στο μπαλκόνι για να με νιώθει έστω και απέξω και να κοιμάται ήσυχος. Φαινόταν χαρούμενος (όποτε με βλέπει πηδάει πάνω μου) και θεώρησα ότι είναι εντάξει. Το μόνο μελανό σημείο είναι το συνεχές γαύγισμά του, γαυγίζει πολύ δυνατά και πολλές φορές συνεχόμενα και γρήγορα. Αυτό το κάνει κυρίως όταν δει ή μυρίσει γάτα (και κυκλοφορούν αρκετές στον κήπο γιατί τις φροντίζω). Έχω προσπαθήσει τα πάντα, τον άλλαξα θέση για να μην τις βλέπει, τον μάλωσα, τον πήγα μεγάλες βόλτες για να βγάζει την ενέργειά του, του πήρα κολλάρο που ψεκάζει σιτρονέλα όταν γαυγίζει, αυτό μάλιστα ήταν και η τελευταία μου ελπίδα αλλά μέσα σε 3 βδομάδες το συνήθισε, δεν έγινε τίποτα. Οι γείτονες άρχισαν να παραπονιούνται για το γαυγισμά του (και έχουν δίκιο γιατί είναι απίστευτα δυνατό) αλλά εμένα δεν με απασχολεί τόσο αυτό. Με νοιάζει κυρίως μήπως το γαύγισμα δείχνει ότι το σκυλί δεν είναι καλά, ότι είναι ανήσυχο και αισθάνεται μοναξιά. Και αν αυτό ισχύει, πράγμα που το βρίσκω πολύ πιθανό, τι να κάνω;