...ένα απλό "μπράβο" και ένα απλό "ευχαριστώ"...
Μπράβο:
...στον ενήλικο... αρσενικό... Γερμανικό Ποιμενικό...
και, σαφώς, στον ιδιοκτήτη του...
Που, λυτός, μπροστά στο ΑΤΜ, όπου έπαιρνε χρήματα ο ιδιοκτήτης... έμεινε στο "ζιτς", γύρισε (για κλάσμα δευτερολέπτου) και μας κοίταξε και επέστρεψε το βλέμμα, ξανά, στον ιδιοκτήτη, χαλαρός και ωραίος... τη στιγμή που ξεπροβάλαμε "εμείς", από τη γωνία, στα 2-3 μέτρα...
Δεν ξέρω τον άνθρωπο...
Δεν ξέρω τον σκύλο...
Δεν ξέρω από που τον απέκτησε...
Δεν ξέρω τι (και αν) διαδικασία ακολούθησε για την επιλογή του κουταβιού...
Δεν ξέρω κάν τι μέθοδο εκπαίδευσης ακολούθησε...
Τον ευχαριστώ...
Υ.Γ. Και, σαφώς, ευχαριστώ τον κούταβό μου, που, παρά τα πρώτα "αφρικάνικα" (και την επακόλουθη διόρθωση), αναγνώρισε άμεσα τη γλώσσα του σώματος... και επανήλθε (σχεδόν) άμεσα σε χαλαρή κατάσταση...
Μπράβο:
...στον ενήλικο... αρσενικό... Γερμανικό Ποιμενικό...
και, σαφώς, στον ιδιοκτήτη του...
Που, λυτός, μπροστά στο ΑΤΜ, όπου έπαιρνε χρήματα ο ιδιοκτήτης... έμεινε στο "ζιτς", γύρισε (για κλάσμα δευτερολέπτου) και μας κοίταξε και επέστρεψε το βλέμμα, ξανά, στον ιδιοκτήτη, χαλαρός και ωραίος... τη στιγμή που ξεπροβάλαμε "εμείς", από τη γωνία, στα 2-3 μέτρα...
Δεν ξέρω τον άνθρωπο...
Δεν ξέρω τον σκύλο...
Δεν ξέρω από που τον απέκτησε...
Δεν ξέρω τι (και αν) διαδικασία ακολούθησε για την επιλογή του κουταβιού...
Δεν ξέρω κάν τι μέθοδο εκπαίδευσης ακολούθησε...
Τον ευχαριστώ...
Υ.Γ. Και, σαφώς, ευχαριστώ τον κούταβό μου, που, παρά τα πρώτα "αφρικάνικα" (και την επακόλουθη διόρθωση), αναγνώρισε άμεσα τη γλώσσα του σώματος... και επανήλθε (σχεδόν) άμεσα σε χαλαρή κατάσταση...