Πώς δεθήκατε με τον σκύλο σας;

[jac]

εμένα με διάλεξε....όταν την πρωτοείδα στην Κύπρο ήταν 5 μηνών, μόλις είχε αποχωριστεί την μαμά και τα αδέλφια της. Ήταν φοβική ακόμα και με την σκιά της και δεν ήθελε αγκαλιές και πολλά πολλά....
την κυνηγούσα να την πάρω αγκαλιά τρόμαζε αλλά τελικά μαζί μου έδειξε εμπιστοσύνη...
δυο μήνες μετά στο αεροδρόμιο την πήρα αγκαλιά έλαβα το πρώτο μου γλύψιμο και δεν ξεκόλλησε απο πάνω μου....ακόμα και σήμερα περιμένει στην πόρτα να γυρίσω σπίτι, με περιμένει να ξυπνήσω δίπλα στο κρεβάτι μου και δεν πάει πιο μακρυά απο όσο με βλέπει....
Εγώ δέθηκα μαζί της τις κρύες νυχτες του χειμώνα που κοιμόμασταν αγκαλιά στο χαλί!!

 

[anodinos1]

Σεβασμός εμπιστοσύνη στοργή παιγνίδι και το δέσιμο θα έρθει χωρίς να το καταλάβεις.

 

[superman]

ισως γιατι η σχεση μεταξυ σκυλου ανθρωπου ειναι η πιο (αγνη).ισως παλι για καποιους ειναι πιο ευκολο να μοιρασουν την αγαπη τους σε ενα ζωο παρα σε ανθρωπους.ισως πολλα...

 

[Lovey the Lab]

Δέσιμο;! Ποτε ηταν; Πριν κανα μηνα... Περναω διπλα απο το τραπεζακι του σαλονιου, χτυπαω το γονατο μου σε σημειο που μουδιασα μεχρι τους ωμους, να χω πεσει κατω, να σφαδαζω και το μουρόχαυλο το σκυλι να ειναι 2 μετρα πιο κει, να κοιμαται πανω στο χαλι και ουτε που γυρισε το κεφαλι να δει αν ζω ή αν πεθανα!

Πραγματικα, με πειραξε η σταση της. Ακουω απο αλλους που λενε εγω οταν ειμαι λυπημενος το καταλαβαινει αμεσως κι ερχεται και καθεται διπλα μου, και με γλυφει, και με ακουμπαει και και και...

Η τα φουσκωνετε παιδια κομματακι ή το δικό μου ειναι ηλίθιο.

 

[stamatia]

Ο δικός μου δένεται κάθε φορά που με βλέπει με το μπαλάκι και να βάζω μπουφάν...

 

[l.Kyveli]

Η τα φουσκωνετε παιδια κομματακι ή το δικό μου ειναι ηλίθιο.

Τα λαμπ μοιράζονται την χαρά σου μόνο Πάνο!!! Τίποτα άλλο
Έχω να το λέω για τον Τζιμάκο..Όλα τα κακά πάνω του τα έχει, όταν λείπω όμως είναι πίσω από την εξώπορτα μέχρι να γυρίσω και δεν τρώει ΤΙΠΟΤΑ...Ο Έλβις πάλι...σιγά μην δεν φάει επειδή λείπω...

 

[Estranged]

Πραγματικα, με πειραξε η σταση της. Ακουω απο αλλους που λενε εγω οταν ειμαι λυπημενος το καταλαβαινει αμεσως κι ερχεται και καθεται διπλα μου, και με γλυφει, και με ακουμπαει και και και...

Η τα φουσκωνετε παιδια κομματακι ή το δικό μου ειναι ηλίθιο.

Μετά από 3 σκυλιά που στο πρώτο άουτς τρέχαν να μου γλύψουν την πληγή ή τη φάτσα άμα ήμουν στεναχωρεμένη (+ το πρώτο σκυλί που γνώρισα σε διακοπές όταν ήμουν μωρό σχεδόν που δεν θα ξεχάσω ότι μου γλυψε το ανοιγμένο και καταματωμένο μου πόδι μέχρι να ρθουν να με μαζέψουν οι δικοί μου σε φάση που σταμάτησε το αίμα και δεν έτσουξε κιόλας μετά το ιώδιο (ξετρελάθηκα, από τότε όταν χτυπάω πρώτα πάω σε σκυλί και μετά για betadine)) έχω να σου πω ένα πράγμα: ναι και το δικό σου το σκυλί και το δικό μου το τωρινό είναι κομματάκι ηλίθια.

Μα το βλάκα στα τέτοια του σου λέω άμα χτυπήσω, άμα αρρωστήσω, άμα είμαι στεναχωρεμένη... Άσε με και μένα με έχει πειράξει.. Τουλάχιστον γλύφει χέρια-πόδια κατά παραγγελία, οπότε από πληγές είμαστε εντάξει (όχι βρε παιδιά, δεν τον βάζω να γλύψει τα μικρόβιά μου, εντάξει μεγάλωσα, το ξεπέρασα το θέμα με το ιώδιο.. άσε που τώρα η betadine δεν τσούζει κιόλας ).

Ον τόπικ.. ελπίζω να είναι φιλολογική η αναζήτησή σου και να μην ψάχνεις συμβουλές πώς να δεθείς με το σκύλο σου. Και για σένα και για αυτόν εφόσον υπάρχει αγάπη και φροντίδα θα ρθει φυσικά και πολύ πιο σύντομα από όσο νομίζεις. Θα το καταλάβεις την πρώτη-δεύτερη-τρίτη φορά που θα σε κοιτάξει στα μάτια.

 

[Lovey the Lab]

Τα λαμπ μοιράζονται την χαρά σου μόνο Πάνο!!! Τίποτα άλλο
Έχω να το λέω για τον Τζιμάκο..Όλα τα κακά πάνω του τα έχει, όταν λείπω όμως είναι πίσω από την εξώπορτα μέχρι να γυρίσω και δεν τρώει ΤΙΠΟΤΑ...Ο Έλβις πάλι...σιγά μην δεν φάει επειδή λείπω...

Καλα αυτο το χω καταλαβει.
Αυτα τα σκυλια εχουν να μας διδαξουν πολλα για τον τροπο που πρεπει να ζουμε. Το χω πει πολλες φορές οτι καλυτερη εποχη χρονικα για να αποκτησω τη Lovey δεν υπήρχε. Μεσα στη μιζερια, στην κατηφεια που υπάρχει αυτον τον καιρο αυτος ο σκυλος μου υπενθυμιζει συνεχως τον τρόπο που πρεπει να ζω: Αισιοδοξα και χαρουμενα. Οτι κι αν συμβαινει. Αν ειμαστε αρρωστοι, αν ειμαστε ανεργοι, αν ειμαστε στενοχωρημενοι κλπ, αυτος ο σκυλος (ολα τα σκυλια κατ' επέκταση) μας δειχνουν το δρομο.

 

[maxinikol]

Η πιο συγκινητική στιγμή που ένοιωσα οτι επικοινωνώ με τον δουκα ήταν όταν με πήραν τλφ οτι πεθαίνει συγγενής μου και έβαλα τα κλάματα και κουλούριαστηκα στον καναπέ και ήρθε το γλυκό μου και κάθησε ήσυχα δίπλα μου ,έβαλε το πόδι του στο στήθος μου και το κεφάλι του και με κοιτούσε και μου έγλυφε τα δάκρυα.ηταν αποσβολωμενο και ήσυχο πράγμα ασυνήθιστο για τον χαρακτήρα του.

 

[eleonor97]

Μετά από 3 σκυλιά που στο πρώτο άουτς τρέχαν να μου γλύψουν την πληγή ή τη φάτσα άμα ήμουν στεναχωρεμένη (+ το πρώτο σκυλί που γνώρισα σε διακοπές όταν ήμουν μωρό σχεδόν που δεν θα ξεχάσω ότι μου γλυψε το ανοιγμένο και καταματωμένο μου πόδι μέχρι να ρθουν να με μαζέψουν οι δικοί μου σε φάση που σταμάτησε το αίμα και δεν έτσουξε κιόλας μετά το ιώδιο (ξετρελάθηκα, από τότε όταν χτυπάω πρώτα πάω σε σκυλί και μετά για betadine)) έχω να σου πω ένα πράγμα: ναι και το δικό σου το σκυλί και το δικό μου το τωρινό είναι κομματάκι ηλίθια.

Μα το βλάκα στα τέτοια του σου λέω άμα χτυπήσω, άμα αρρωστήσω, άμα είμαι στεναχωρεμένη... Άσε με και μένα με έχει πειράξει.. Τουλάχιστον γλύφει χέρια-πόδια κατά παραγγελία, οπότε από πληγές είμαστε εντάξει (όχι βρε παιδιά, δεν τον βάζω να γλύψει τα μικρόβιά μου, εντάξει μεγάλωσα, το ξεπέρασα το θέμα με το ιώδιο.. άσε που τώρα η betadine δεν τσούζει κιόλας ).

Ον τόπικ.. ελπίζω να είναι φιλολογική η αναζήτησή σου και να μην ψάχνεις συμβουλές πώς να δεθείς με το σκύλο σου. Και για σένα και για αυτόν εφόσον υπάρχει αγάπη και φροντίδα θα ρθει φυσικά και πολύ πιο σύντομα από όσο νομίζεις. Θα το καταλάβεις την πρώτη-δεύτερη-τρίτη φορά που θα σε κοιτάξει στα μάτια.

σε ευχαριστω πολυ για την απαντηση!οντως η ερωτηση ειναι φιλολογικη και αοριστη και μου γεννηθηκε οταν μιλουσα με μια φιλη με αφορμη το Μαγο που εχει και η ιδια σκυλο. Απλα ειναι η πρωτη φορα που εχω σκυλακι , μεχρι τωρα ειχα μονο γατες και ηθελα να διερευνησω το δεσιμο αυτο που ολοι λενε που διαχωριζει το σκυλο απο τα αλλα ζωα.

 

[eleonor97]

Καλα αυτο το χω καταλαβει.
Αυτα τα σκυλια εχουν να μας διδαξουν πολλα για τον τροπο που πρεπει να ζουμε. Το χω πει πολλες φορές οτι καλυτερη εποχη χρονικα για να αποκτησω τη Lovey δεν υπήρχε. Μεσα στη μιζερια, στην κατηφεια που υπάρχει αυτον τον καιρο αυτος ο σκυλος μου υπενθυμιζει συνεχως τον τρόπο που πρεπει να ζω: Αισιοδοξα και χαρουμενα. Οτι κι αν συμβαινει. Αν ειμαστε αρρωστοι, αν ειμαστε ανεργοι, αν ειμαστε στενοχωρημενοι κλπ, αυτος ο σκυλος (ολα τα σκυλια κατ' επέκταση) μας δειχνουν το δρομο.

Ελπιζω να εχεις δικιο γτ εγω εχασα πριν ενα περιπου μηνα ενα γονιο και μονο η σκεψη να φροντισω ενα ζωακι και να προσφερω αγαπη με παρηγορουσε και με ανακουφιζε. Και ιδου ο Μαγος!

 

[Lovey the Lab]

Ελπιζω να εχεις δικιο γτ εγω εχασα πριν ενα περιπου μηνα ενα γονιο και μονο η σκεψη να φροντισω ενα ζωακι και να προσφερω αγαπη με παρηγορουσε και με ανακουφιζε. Και ιδου ο Μαγος!

Λυπάμαι πολυ eleonor.
Να δεις ομως που ο Μαγος θα δικαιολογησει πληρως το ονομα του πανω σου.

 

[eleonor97]

χεχεχε εξ ου και το ονομα!!

 

[Estranged]

eleonor λυπάμαι πολύ, μπράβο όμως έκανες όμως την καλύτερη κίνηση, το είπες και μόνη σου!

μονο η σκεψη να φροντισω ενα ζωακι και να προσφερω αγαπη με παρηγορουσε και με ανακουφιζε.

Πάντως θα συνηγορήσω και υπέρ των γατιών λέγοντας μετά βεβαιότητας ότι το δέσιμο δεν είναι διαφορετικό, απλά στους σκύλους εκφράζεται με τρόπο πιο κατανοητό στον άνθρωπο. Πώς να το κάνουμε, η ζωή με ζώα μόνο ευεργετική μπορεί να είναι για τον άνθρωπο, το λένε και οι επιστημόνοι !

 

[kango1]

Εφόσον με εμπιστεύτηκε..εκεί ξεκίνησε το δέσιμο.., νομίζω πως ο κάθε ένας το αντιλαμβάνεται και το ζει διαφορετικά.., νομίζω πως το κυριότερο είναι ο αμοιβαίος σεβασμός ο οποίος κατά κύριο λόγο εμπνέεται.., εφτά χρόνια προσπάθειας και δεν θα σταματήσω πότε να προσπαθώ για εκείνον..

Με την μικρή..όλα είναι τόσο καινούρια..όσο και η σχέση που 3 μήνες χτίζουμε..αλλά έχουμε καιρό για να φτάσουμε στο επίπεδο του μεγάλου..

Επίσης νομίζω πως έχει να κάνει και με το σκυλί.., την σχέση που έχω με τον μεγάλο μου δεν την είχα με το προηγούμενο σκυλάκι μου ποτέ..

 

[eleonor97]

Εφόσον με εμπιστεύτηκε..εκεί ξεκίνησε το δέσιμο.., νομίζω πως ο κάθε ένας το αντιλαμβάνεται και το ζει διαφορετικά.., νομίζω πως το κυριότερο είναι ο αμοιβαίος σεβασμός ο οποίος κατά κύριο λόγο εμπνέεται.., εφτά χρόνια προσπάθειας και δεν θα σταματήσω πότε να προσπαθώ για εκείνον..

Με την μικρή..όλα είναι τόσο καινούρια..όσο και η σχέση που 3 μήνες χτίζουμε..αλλά έχουμε καιρό για να φτάσουμε στο επίπεδο του μεγάλου..

Επίσης νομίζω πως έχει να κάνει και με το σκυλί.., την σχέση που έχω με τον μεγάλο μου δεν την είχα με το προηγούμενο σκυλάκι μου ποτέ..

πως καταλαβες πως σε εμπιστευτηκε?

 

[kango1]

πως καταλαβες πως σε εμπιστευτηκε?

Όταν το βρίσκεις στο δρόμο είναι επιφυλακτικό μαζί σου.., δεν είχες την πολυτέλεια να το μάθεις να το αγγίζεις παντού από μικρό.. μεγαλώνοντας αυτά είναι πιο δύσκολα..

Όταν φτάνεις σε ένα επίπεδο να κοιμάται και να το πιάνεις παντού χωρίς να τρομάζει.., όταν του παίρνεις το φαγητό από το στόμα.., όταν πιάνεις το φαγητό του την ώρα που τρώει.., όταν όσο και να αγαπάει τους φίλους και τους συγγενείς και του λένε "πάμε βόλτα" αλλά δεν διανοείται να πάει μαζί τους ακόμα και στην μητέρα μου που λατρεύει και έχει μείνει καιρό μαζί της..αλλά μόνο αν μας κοιτάξει και του πούμε "πήγαινε".., όταν ήταν φοβικό και βήμα βήμα μαζί ξεπέρασε τις φοβίες και έγινε ένας ατρόμητος σκύλος (όπως ορίζει και η φυλή του westie), όταν μπορείς να το ηρεμήσεις γιατί είσαι εσύ ήρεμος.., όταν γνωρίζεις τον σκύλο σου καλά..και εκείνος σε ξέρει καλύτερα..και σέβεστε ο ένας τον άλλον..τότε..

 

[eleonor97]

Όταν το βρίσκεις στο δρόμο είναι επιφυλακτικό μαζί σου.., δεν είχες την πολυτέλεια να το μάθεις να το αγγίζεις παντού από μικρό.. μεγαλώνοντας αυτά είναι πιο δύσκολα..

Όταν φτάνεις σε ένα επίπεδο να κοιμάται και να το πιάνεις παντού χωρίς να τρομάζει.., όταν του παίρνεις το φαγητό από το στόμα.., όταν πιάνεις το φαγητό του την ώρα που τρώει.., όταν όσο και να αγαπάει τους φίλους και τους συγγενείς και του λένε "πάμε βόλτα" αλλά δεν διανοείται να πάει μαζί τους ακόμα και στην μητέρα μου που λατρεύει και έχει μείνει καιρό μαζί της..αλλά μόνο αν μας κοιτάξει και του πούμε "πήγαινε".., όταν ήταν φοβικό και βήμα βήμα μαζί ξεπέρασε τις φοβίες και έγινε ένας ατρόμητος σκύλος (όπως ορίζει και η φυλή του westie), όταν μπορείς να το ηρεμήσεις γιατί είσαι εσύ ήρεμος.., όταν γνωρίζεις τον σκύλο σου καλά..και εκείνος σε ξέρει καλύτερα..και σέβεστε ο ένας τον άλλον..τότε..

σε ευχαριστω!

 

[Annouko]

Μα.. ειμαι μαμα δυο αγοριων..
Πως να μην δεθω μ'ενα ζωηρουλικο κοριτσακι?!

 

[sevita]

Κι εγω αν ειχα Ακιτα , και ηταν αρσενικο τετοιο ονομα θα του εδινα... Παντως δεν ειναι σαν το Ρεξ που τα μισα σκυλια στην Ελλαδα τα φωναζουν ετσι..