Αγάπη, καλώς ήρθες στο φόρουμ.
Μπράβο σου που τα σκέφτεσαι όλα αυτά, πριν την απόκτηση του σκύλου σου. Εχει αρχίσει και γίνεται σπάνιο, ανάμεσα στους νέους που μπαίνουν καθημερινά στο φόρουμ.
Γερμανικό ποιμενικό λοιπόν κι εσύ...!!!
Κάθε μέρα μπαίνει κι ένας λάτρης των γερμανικών ποιμενικών!!!
Μέχρι πρόσφατα, τον παρουσιάζαμε σαν...πολυεργαλείο. Ξέρεις...πάει με όλα, σαν την coca cola...
Ηρθε όμως και η ώρα, μέσω ενός ειδικού θέματος που ανοίχτηκε στο φόρουμ, να ακουστεί ότι ο γπ, είναι για λίγους ιδιοκτήτες. Για πολύ λιγότερους, απ'όσους εμφανίζονται καθημερινά. Οι οποίοι, όταν τελικά τον αποκτούν [βέβαια εδώ, έρχομαι να απορήσω με τους εκτροφείς που τους μοιράζουν παντού, σχεδόν άνευ όρων], διαπιστώνουν ότι τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Και ότι δεν είναι ο σκύλος πλαστελίνη, που όλοι νομίζουν. Και ότι μπορεί να γίνει ακόμη και επικίνδυνος.
Αν είσαι αποφασισμένη να αποκτήσεις εκτροφικό γπ [άσε τα κουλά που ακούς περί εργασιακών, γιατί θα τρελλαθούμε και τελείως εδώ μέσα], θα πρέπει απαραιτήτως να ξεχάσεις τα περί δικής σου εκπαίδευσης και να τον δουλέψεις με καλό εκπαιδευτή. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή σ'αυτό. Τα λάθη στο μεγάλωμά του, είναι απλώς απαγορευτικά. Αν έχεις το κέφι, καλό θα ήταν να βρεις εκπαιδευτή που ασχολείται και με ποικιλλία κυναθλημάτων, για να συζητήσετε αν και με τι, θα μπορούσατε να ασχοληθείτε και στην συνέχεια. Μόνο καλό θα κάνεις έτσι στον σκύλο και στην σχέση σας.
Εγώ Θεσσαλονίκη ξέρω μόνο το :
Drive Unlimited του Σωτήρη Κουντουρά, αλλά προηγουμένως, σου αναφέρθηκαν κι άλλα. Ούτε καν να σκεφτείς, να μην μιλήσεις με καλό εκπαιδευτή.
Πρέπει να σκεφτείς πολύ καλά και το κόστος συντήρησης, του οποιουδήποτε σκύλου αποκτήσεις. Ειδικά τέτοιου μεγέθους σκύλος, στοιχίζει. Στα πάντα του. Πρέπει να σκεφτείς και την μεταφορά του. Είναι απαραίτητο να υπάρχει αυτοκίνητο.
Προσωπικά Αγάπη, θέλω μόνο να σου προτείνω, αυτό που δεν αποκλείεις κι εσύ. Να βρεις έναν από τους πολύ όμορφους ημίαιμους γπ, που υπάρχουν στα τόσα καταφύγεια και να του δώσεις την ευκαιρία, να βγει από την μιζέρια του. Να μπει σ'ένα σπίτι, που θα τον αγαπούν και να ζήσει με αξιοπρέπεια την υπόλοιπη ζωούλα του. Μη σε ανησυχεί η ηλικία σε σχέση με την εκπαιδευσιμότητά του. Σε μια σοβαρή φιλοζωική, θα μπορούν να σε κατατοπίσουν σχεδόν ακριβώς για τον χαρακτήρα του. Μπορεί και να χρειαστείς εκπαιδευτή. Αλλά σίγουρα, δεν υπάρχει τίποτα που δεν φτιάχνεται. Και σίγουρα, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ηθική ικανοποίηση, απ'το να προσφέρεις έτσι την αγάπη σου, σε μια ψυχή που την έχει τεράστια ανάγκη...