Καλησπέρα σε όλα τα μέλη του forum και καλώς σας βρήκα!
Με λένε Ρένα, έχω ένα κοριτσάκι 8 χρονών και εδώ και 2,5 μήνες έχω και ένα σκυλάκι, το Μόγλη.
Ο μικρός Μόγλης μπήκε στην οικογένεια μας πριν προλάβει να γνωρίσει τη δική του οικογένεια...Αρχές Αυγούστου, πηγαίνοντας στο φούρνο για να πάρει ψωμί, ο άντρας μου άκουσε την αδύναμη φωνή ενός δυστυχισμένου πλάσματος που κάποιος φρόντισε να ξεφορτωθεί πετώντας το στα σκουπίδια. Ευτυχώς ο άνθρωπος που δούλευε στο δήμο το λυπήθηκε και το έβγαλε από τον κάδο πριν τον αδειάσει στο απορριματοφόρο. Το ακούμπησε κάτω σε ένα παρτέρι μπροστά στο φούρνο, μπορει και με το σκεπτικό να περάσει να πάρει το κουτάβι όταν τελείωνε από τη δουλειά. (αυτές είναι λεπτομέρειες που τις μάθαμε τις επόμενες μέρες)
Αυτός λοιπόν ήταν ο Μόγλης, μικροσκοπικός, ανυπεράσπιστος, πεινασμένος, με πεσμένη θερμοκρασία και μπλεγμένος με τον ομφάλιο λώρο του γύρω από ένα κλαδί.
Με σκοπό να το πάει κάπου για να το βοηθήσουν, ο άντρας μου το πήρε σε ένα κουτάκι και πήρε σβάρνα τα κτηνιατρεία. Απογοητεύτηκε και σοκαρίστηκε ταυτόχρονα όταν είδε την αδιαφορία ακόμα και από γνωστό γιατρό της περιοχής ο οποίος το θεώρησε "ξεγραμμένο" και δε γύρισε να του ρίξει ούτε μια ματιά...Επειδή το τυχερό του σκυλιού όμως ήταν να ζήσει, βρέθηκε τελικά μια πολύ καλή κτηνίατρος που νοιάστηκε και με το παραπάνω. Ήταν και είναι κοντά μας σ΄αυτό το δύσκολο έργο!
Κατευθείαν στα βαθιά λοιπόν...και νεογέννητο και ορφανό και άσχετοι και εμεις.....Τί αγωνίες και τί ξενύχτια...το ξυπνητήρι να χτυπάει στις 3 και στις 4 το πρωι για να ετοιμάσεις το γάλα του μικρού...και εκείνος από τη λαιμαργία του να πνίγεται με το γάλα και να μένει με το στόμα ανοιχτό χωρις να αναπνέει...και να σταματάει και η δική σου ανασα από το φόβο και να του χτυπάς απαλά τα πλευρά για να συνέλθει....να δυσκολεύεται να κάνει κακά αλλά να ηχεί στ' αυτιά σου ρητή η εντολή της γιατρού:πρέπει να τα κάνει το λιγότερο μια φορά τη μέρα! τη μέρα;;; αυτός έχει να τα κάνει από προχθές.....
Και να 'χει και ένα καύσωνα ρε παιδιά...........ήταν δύσκολα, κακά τα ψέματα. Χαλάλι όμως τα ξενύχτια, χαλάλι οι αγωνίες, τα μπάνια στη θάλασσα που έχασα ( κάποιες φορές έμεινα μαζί με τον μικρό και δεν ακολούθησα)....
Αύριο θα κάνει το πρώτο του εμβόλιο, ο μούργος.
Ελπίζω να μη σας κούρασα πολύ με την ιστορία του Μόγλη, που ευτυχώς τη γλίτωσε και δεν πήγε για rafting στον Αχέρωντα,όπως του τα ειχανε κανονίσει, παρά πηδάει και τρέχει σαν κατσίκι στη βεράντα του σπιτιού μας..
Με λένε Ρένα, έχω ένα κοριτσάκι 8 χρονών και εδώ και 2,5 μήνες έχω και ένα σκυλάκι, το Μόγλη.
Ο μικρός Μόγλης μπήκε στην οικογένεια μας πριν προλάβει να γνωρίσει τη δική του οικογένεια...Αρχές Αυγούστου, πηγαίνοντας στο φούρνο για να πάρει ψωμί, ο άντρας μου άκουσε την αδύναμη φωνή ενός δυστυχισμένου πλάσματος που κάποιος φρόντισε να ξεφορτωθεί πετώντας το στα σκουπίδια. Ευτυχώς ο άνθρωπος που δούλευε στο δήμο το λυπήθηκε και το έβγαλε από τον κάδο πριν τον αδειάσει στο απορριματοφόρο. Το ακούμπησε κάτω σε ένα παρτέρι μπροστά στο φούρνο, μπορει και με το σκεπτικό να περάσει να πάρει το κουτάβι όταν τελείωνε από τη δουλειά. (αυτές είναι λεπτομέρειες που τις μάθαμε τις επόμενες μέρες)
Αυτός λοιπόν ήταν ο Μόγλης, μικροσκοπικός, ανυπεράσπιστος, πεινασμένος, με πεσμένη θερμοκρασία και μπλεγμένος με τον ομφάλιο λώρο του γύρω από ένα κλαδί.
Με σκοπό να το πάει κάπου για να το βοηθήσουν, ο άντρας μου το πήρε σε ένα κουτάκι και πήρε σβάρνα τα κτηνιατρεία. Απογοητεύτηκε και σοκαρίστηκε ταυτόχρονα όταν είδε την αδιαφορία ακόμα και από γνωστό γιατρό της περιοχής ο οποίος το θεώρησε "ξεγραμμένο" και δε γύρισε να του ρίξει ούτε μια ματιά...Επειδή το τυχερό του σκυλιού όμως ήταν να ζήσει, βρέθηκε τελικά μια πολύ καλή κτηνίατρος που νοιάστηκε και με το παραπάνω. Ήταν και είναι κοντά μας σ΄αυτό το δύσκολο έργο!
Κατευθείαν στα βαθιά λοιπόν...και νεογέννητο και ορφανό και άσχετοι και εμεις.....Τί αγωνίες και τί ξενύχτια...το ξυπνητήρι να χτυπάει στις 3 και στις 4 το πρωι για να ετοιμάσεις το γάλα του μικρού...και εκείνος από τη λαιμαργία του να πνίγεται με το γάλα και να μένει με το στόμα ανοιχτό χωρις να αναπνέει...και να σταματάει και η δική σου ανασα από το φόβο και να του χτυπάς απαλά τα πλευρά για να συνέλθει....να δυσκολεύεται να κάνει κακά αλλά να ηχεί στ' αυτιά σου ρητή η εντολή της γιατρού:πρέπει να τα κάνει το λιγότερο μια φορά τη μέρα! τη μέρα;;; αυτός έχει να τα κάνει από προχθές.....
Και να 'χει και ένα καύσωνα ρε παιδιά...........ήταν δύσκολα, κακά τα ψέματα. Χαλάλι όμως τα ξενύχτια, χαλάλι οι αγωνίες, τα μπάνια στη θάλασσα που έχασα ( κάποιες φορές έμεινα μαζί με τον μικρό και δεν ακολούθησα)....Αύριο θα κάνει το πρώτο του εμβόλιο, ο μούργος.
Ελπίζω να μη σας κούρασα πολύ με την ιστορία του Μόγλη, που ευτυχώς τη γλίτωσε και δεν πήγε για rafting στον Αχέρωντα,όπως του τα ειχανε κανονίσει, παρά πηδάει και τρέχει σαν κατσίκι στη βεράντα του σπιτιού μας..
