αλήθεια έχετε σκεφτεί ποτέ πως θα ήταν η ζωή σας χωρίς τους τετράποδους φίλους σας? Δυστυχώς εγώ το σκέφτομαι κάθε μέρα.
Πραγματικά ώρες ώρες σκέφτομαι πως θα
ήταν η Ζωή μου χωρίς τον ροκυ, και υπάρχουν φορές που λέω μακάρι ποτέ να μην τον είχα πάρει. Αν το πάρουμε όμως από την άλλη, θα ζούσα στην άγνοια, θα έβγαινα από τον σπίτι θα αντίκριζα κάθε μέρα σκυλιά δεμένα που περνάνε Μία άθλια Ζωή και θα τα προσπερνουσα όπως τόση χιλιάδες άνθρωποι κάνουν καθημερινά. Θα περνούσα δίπλα από ένα σκυλί αδέσποτο, και δεν θα καθόμουν να σκεφτώ τι περνάει κάθε μέρα για να επιβίωση στους δρόμους. Θα γινόμουν και εγώ Μία από αυτούς που πολλές φορές τους χαρακτηρίζουμε με διάφορα κοσμητικά επίθετα επειδή όταν βγαίνουν από το σπίτι τους για να πάνε στην δουλειά, προσπερνάνε τόσα αδέσποτα, τόσες χιλιάδες βαρεροσκυλα δεμένα στο έλεος του θεού. Δυστυχώς πολλές φορές έχω φτάσει να τους δικαιολογώ γιατί και εγώ Μία φορά και έναν καιρό ήμουν έτσι. Αν δεν είχα πάρει το ροκυ δεν είχα μάθει τόσα πολλά πράγματα, θα στηριζόμουν ακόμα στα λόγια του πατέρα μου, ότι τα σκυλιά δεν είναι για μέσα και ότι είναι συνηθισμένα να είναι δεμένα. Τι θα ήταν καλύτερο να βγαίνω από το σπίτι μου να βλέπω σκυλιά κακοποιημένα, αδέσποτα και η ψυχολογία μου να πέφτει κατακόρυφα και τα νεύρα μου στην τσίτα? Να είμαι σε ένα σημείο να λέω ότι ακόμα και ένας κανίβαλος είναι καλύτερος από τον σημερινό άνθρωπο?Από την άλλη όμως όλα αυτά για να την πληρώνει ένας μόνο, o ροκυ. Για να ξυπνήσω από τον λήθαργο που ήμουν και να ανοίξω τα μάτια, να δω τι συμβαίνει γύρω μου και να καταλάβω ότι επειδή εγώ περνάω καλά δεν σημαίνει ότι και οι άλλη περνάνε το ίδιο. Ταυτόχρονα όμως την ώρα που εγώ είμαι σχολείο, φροντιστήρια o ροκυ προσπαθεί να περάσει την ώρα του βαρώντας μύγες. Δεν είναι εγωιστικό αυτό?
Τι είναι καλύτερο να θυσιαστεί o ένας για τους πολλούς ή οι πολλοί για τον έναν?
Πραγματικά ώρες ώρες σκέφτομαι πως θα
ήταν η Ζωή μου χωρίς τον ροκυ, και υπάρχουν φορές που λέω μακάρι ποτέ να μην τον είχα πάρει. Αν το πάρουμε όμως από την άλλη, θα ζούσα στην άγνοια, θα έβγαινα από τον σπίτι θα αντίκριζα κάθε μέρα σκυλιά δεμένα που περνάνε Μία άθλια Ζωή και θα τα προσπερνουσα όπως τόση χιλιάδες άνθρωποι κάνουν καθημερινά. Θα περνούσα δίπλα από ένα σκυλί αδέσποτο, και δεν θα καθόμουν να σκεφτώ τι περνάει κάθε μέρα για να επιβίωση στους δρόμους. Θα γινόμουν και εγώ Μία από αυτούς που πολλές φορές τους χαρακτηρίζουμε με διάφορα κοσμητικά επίθετα επειδή όταν βγαίνουν από το σπίτι τους για να πάνε στην δουλειά, προσπερνάνε τόσα αδέσποτα, τόσες χιλιάδες βαρεροσκυλα δεμένα στο έλεος του θεού. Δυστυχώς πολλές φορές έχω φτάσει να τους δικαιολογώ γιατί και εγώ Μία φορά και έναν καιρό ήμουν έτσι. Αν δεν είχα πάρει το ροκυ δεν είχα μάθει τόσα πολλά πράγματα, θα στηριζόμουν ακόμα στα λόγια του πατέρα μου, ότι τα σκυλιά δεν είναι για μέσα και ότι είναι συνηθισμένα να είναι δεμένα. Τι θα ήταν καλύτερο να βγαίνω από το σπίτι μου να βλέπω σκυλιά κακοποιημένα, αδέσποτα και η ψυχολογία μου να πέφτει κατακόρυφα και τα νεύρα μου στην τσίτα? Να είμαι σε ένα σημείο να λέω ότι ακόμα και ένας κανίβαλος είναι καλύτερος από τον σημερινό άνθρωπο?Από την άλλη όμως όλα αυτά για να την πληρώνει ένας μόνο, o ροκυ. Για να ξυπνήσω από τον λήθαργο που ήμουν και να ανοίξω τα μάτια, να δω τι συμβαίνει γύρω μου και να καταλάβω ότι επειδή εγώ περνάω καλά δεν σημαίνει ότι και οι άλλη περνάνε το ίδιο. Ταυτόχρονα όμως την ώρα που εγώ είμαι σχολείο, φροντιστήρια o ροκυ προσπαθεί να περάσει την ώρα του βαρώντας μύγες. Δεν είναι εγωιστικό αυτό?
Τι είναι καλύτερο να θυσιαστεί o ένας για τους πολλούς ή οι πολλοί για τον έναν?