...Niaxaki, εξηγησε μου, γιατι δεν θα διαλεγες ενα πρωην αδεσποτο σκυλο?
εχεις κοιταξει στα "χαριζονται"?
Σωστό και εύλογο ερώτημα...
Γιατί όλοι όσοι θέλουν κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά θα πρεπε να εξηγήσουν γιατί δεν θα διάλεγαν ένα πρώην αδέσποτο?
Και ακόμα πιο σωστό... και
ακόμα πιο εύλογο, είναι
αυτό το ερώτημα... και αυτό που λέω βγαίνει κατευθείαν από την ψυχή μου...
Συνήθως, όταν κάποιος είναι υποψήφιος ιδιοκτήτης του πρώτου του σκύλου (χωρίς να έχει προηγούμενη ιδιαίτερη επαφή), έχει μπει στο θέμα λόγω διαβασμάτων... λόγω συζητήσεων με άλλους ιδιοκτήτες... λόγω επαφής με κάποια συγκεκριμένα σκυλιά... και, κατά συνέπεια, λόγω "οράματος"...
και, θέλω να πιστεύω, όχι λόγω διαφόρων ταινιών, που καθιερώνουν σκυλιά της μόδας...
λέω "λόγω οράματος", μιάς και πάντα οπτικοποιούμε αυτό που αρχίζουμε να θέλουμε πολύ και να το προσδοκούμε... δεν γίνεται αλλιώς...
Και ο άνθρωπος αυτός, όταν αρχίσει να "μπλέκει" με τον κόσμο του σκύλου... να μιλάει με περισσότερους ιδιοκτήτες... να τύχουν μπροστά του ατυχήματα ζώων, κακοποιήσεις ζώων, διασώσεις ζώων κλπ....
Αρχίζει αυτό που αποκαλώ "μαγικό ταξίδι με το σκύλο"... άλλοτε χαρούμενο και άλλοτε (πολύ) οδυνηρό...
Τότε είναι ώριμος και αρκετά "ψαγμένος", ώστε να αρχίσει να υποψιάζεται "γιατί όχι ένα αδέσποτο?"... "γιατί να μη βαδίσω στο διάδρομο ενός καταφυγίου?"...
Και συνειδητοποιεί την πραγματική (αλλά όχι τόσο αυτονόητη) σειρά προτεραιότητας και σπουδαιότητας:
Σκύλος (είδος) --> Φυλή (εξειδίκευση) --> Ατομο (ειδικά χαρακτηριστικά και γονίδια)...
Και λέει: "εφόσον αγαπάω να συγκατοικήσω με ένα σκύλο, θα ψάξω να βρω το άτομο, μιάς και σίγουρα υπάρχει και με περιμένει... φύλακας? ναι, με περιμένει"...
Σύμφωνα με τις δικές μου εμπειρίες ζωής (και, αν θέλετε, τον παλιμπαιδισμό μου, σε σχέση με τον ενθουσιασμό μου για το σκύλο)... παρότι άρχισα το "ταξίδι" με το αδέσποτο κουταβάκι - που με έβαλε στον "κόπο" να ξεκουνηθώ και να μάθω τι σημαίνει "αδέσποτο" (σαν τίτλος τιμής) και τι σημαίνει ημίαιμο (και όχι "μπασταρδάκι")... το ταξίδι συνέχισε με τον έντονο οραματισμό ομάδων φυλών (καθαρόαιμων σκύλων)... σε ένα κόσμο όπου πάντα θα υπήρχε ένα ημίαμο σκυλάκι (κατά προτίμηση ηλικιωμένο ή μειονεκτικό)... αλλά πλαισιωμένο από ένα ζευγάρι (τουλάχιστον) πολύ συγκεκριμένων καθαρόαιμων σκύλων... και το ταξίδι συνεχίζεται...
Παρόλα αυτά, τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότερο "χτίζεται" μέσα μου η ιδέα: "λες, ρε συ, το αμέσως επόμενο να είναι ένα ημίαιμο ενήλικο σκυλάκι από καταφύγιο, ή κατευθείαν απ' το δρόμο?"...
Για να μην πολυλογώ (τόσο πολύ), αυτή είναι μια συναισθηματική και διανοητική διεργασία που παίρνει πολύ καιρό, έως χρόνια...
Και δεν μπορεί να απαντηθεί (ή να αλλάξει) άμεσα από έναν άνθρωπο που πρωτομπαίνει στο θέμα "σκύλος"...
Ομως, να απαντήσω και στη φίλη
silver...
Σωστό και εύλογο αυτό που λες, αλλά όταν βλέπεις ένα άνθρωπο να ψάχνει χαρακτηριστικά σε ένα πλήθος φυλών, μπορείς κάλλιστα να υποθέσεις ότι τα χαρακτηριστικά που αναφέρονται δεν αποτελούν και τόσο ισχυρούς περιορισμούς, όσον αφορά στην τελική επιλογή...
...Ή θα είναι εμφανή στο ενήλικο αδέσποτο τα χαρακτηριστικά του φύλακα?
Ναι, εδώ και τώρα, μπορώ να της δείξω ένα ζευγάρι ενήλικων - αρσενικών - μεγαλόσωμων - πανέμορφων ημίαιμων... που αν τους δώσει φαΐ - ζεστασιά και φροντίδα...
Μαύρο φίδι που έφαγε οποιονδήποτε σκεφθεί να επιβουλευτεί το σπίτι και τους ανθρώπους, που τους πρόσφεραν αυτό το επίπεδο διαβίωσης και αυτά τα κεκτημένα!!!
sea-mol το ότι θα πάρει εκτροφικό κουτάβι δε σημαίνει ότι ντε και καλά θα βγει αυτό που θέλει...
Αλλά, σίγουρα, το καθαρόαιμο συγκεκριμένης φυλής έχει πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες να βγει αυτό που θέλει...
Δηλαδή το ενδεχόμενο να της βγει "φύλακας" ένα καθαρόαιμο και ένα αδέσποτο, εμπεριέχει το ίδιο ακριβώς ποσοστό πιθανοτήτων?
Οχι, βέβαια... αλλιώς δεν θα είχε σκεφθεί κανείς να κάνει επιλεκτική εκτροφή!
...Ξαναλέω, γιατί μάλλον δεν έχει γίνει αντιληπτό. Ο σκύλος-φύλακας απαιτεί κατάλληλα γονίδια βεβαίως, αλλά...και μακρόχρονη και πολύ εξειδικευμένη εκπαίδευση και ιδιαίτερο τρόπο ζωής, ισοβίως.
Μεγάλη απόφαση...
Θα συμφωνήσω ότι είναι μεγάλη απόφαση... που ίσως τροποποιεί (λίγο έως πολύ) και τ
ον τρόπο ζωής των ανθρώπων... Αυτό είναι, ίσως, το σπουδαιότερο σημείο απ' όλα!!!
Βασικά, λόγω χαρακτηριστικών της φυλής και του συγκεκριμένου (ίσως) ατόμου (σκύλου)...
Θα διαφωνήσω στο ότι (τουλάχιστον για καμμιά 40αριά φυλές - που τόχουν, σχεδόν αυτόματα!!!) χρειάζεται μακρόχρονη (εκτός αν εννοείς την ΒΥ δια βίου - που συμφωνώ και επαυξάνω!) και "πολύ εξειδικευμένη" εκπαίδευση...
Οσο για τον τρόπο ζωής (αν εννοείς του σκύλου), αυτός δεν είναι, σε οποιαδήποτε περίπτωση, ιδιαίτερος, στο βαθμό που ενσωματώνει τα χαρακτηριστικά φυλής και ατόμου, που έλεγα πιο πάνω...