Τον Carlo τον υιοθέτησε από φιλοζωική. Πριν από μένα τον είχε κάποιος άλλος, ο οποίος θέλοντας να πάρει κάποιο άλλο σκυλί και μη μπορώντας να συντηρεί και τα δύο αποφάσισε να τον δώσει. Συμφώνησε να τον ''προωθήσει'' η φιλοζωική και εκείνος να τον κρατήσει μέχρι να βρεθούν οι κατάλληλοι νέοι γονείς. Και έτσι τον πήραμε εμείς. Το μόνο κακό με όλο αυτό είναι ότι από τη φιλοζωική μας είπαν πολύ λίγα πράγματα για το πως είχε μεγαλώσει μέχρι τότε ο σκύλος, πως είχε κοινωνικοποιηθεί κλπ. Το μόνο που μας είπαν ήταν ότι είναι τελείως ανεκπαίδευτος (πράγμα το οποίο πλέον δεν είμαστε σίγουροι κατά πόσο ισχύει), ότι τον είχε σε μία τεράστια αυλή και έτσι ο Carlo δεν έχει μάθει να πηγαίνει βόλτα (το οποίο το διαπιστώσαμε και οι ίδιοι). Τώρα είμαστε 3 μήνες μαζί και αρχίζουμε να συνηθίζουμε ο ένας τον άλλον. Εξακολουθεί φυσικά να μας ακούει όποτε θέλει αυτός αλλά όσο περνάει ο καιρός τόσο πιο όμορφα περνάμε μαζί. Η αλήθεια είναι ότι έχω ένα άγχος για το χειμώνα γιατί τώρα έχουμε συνηθίσει πολύ μεγάλες βόλτες που δεν ξέρω αν θα μπορούμε να τις κάνουμε το χειμώνα. Αλλά αυτό θα το δούμε όταν έρθει η ώρα.