Καλησπέρα Γιώργο,
θα μου επιτρέψεις να εκφράσω κι εγώ την άποψή μου. Όλως περιέργως - αν και ιδιοκτήτης Dobermann (και από τον περασμένο Ιούλιο και Presa Canario) - δεν θα αναφερθώ καθόλου στον χαρακτήρα και στην εν γένει συμβίωση με ένα Dob.
Βλέπω ένα 15χρονο νέο, ο οποίος προβληματίζεται για συγκεκριμένα πράγματα. Μέχρι εδώ σωστά κι ωραία.
Εγώ όμως θέλω να σε ρωτήσω ένα πολύ απλό πράγμα. Έχεις ενημερωθεί - κι αν, ναι - έχεις καταλάβει πόσο θα αλλάξει η καθημερινότητά σου αν αποκτήσεις σκύλο; Οποιασδήποτε φυλής, μικρής, μεγάλης, μακρύτριχο ή όχι κλπ;
Βλέποντας τις 2 κόρες μου οι οποίες είναι λίγο μεγαλύτερές σου και το ρυθμό ζωής που ακολουθούν, θεωρώ εξαιρετικά σπάνιο ένας σύγχρονο παιδί να προσαρμόσει τις απαιτήσεις που συνεπάγεται η ΥΠΕΥΘΥΝΗ ανατροφή ενός σκύλου, με την καθημερινότητά του.
Ένα μόνο παράδειγμα θα αναφέρω για να το σκεφτέις : είσαι έτοιμος όταν ένα βράδυ έχεις κοιμηθεί αργά, το επόμενο πρωί να σηκωθείς νωρίς να το πας βόλτα;
Αντίστοιχα και τα βράδια. Όταν είσαι κουρασμένος από τα φροντιστήρια, τα διαβάσματα κλπ να το βγάλεις έξω;
Μπορεί καθισμένος μπροστά στον Η/Υ να τα διαβάζεις και να σου φαίνονται απλά. ΔΕΝ είναι απλά όμως.
Ο κόσμος των σκύλων είναι απλά υπέροχος. Για να είναι όμως υπέροχος, δηλαδή, να αξίζει να μπεις σε αυτόν, υποχρεωτικά συνεπάγεται ΘΥΣΙΕΣ. Και αυτές τις θυσίες, εσύ πρέπει να τις αναλάβεις. Ουδείς άλλος.
Δεν είναι δυνατό να απαιτείς από τον 11χρονο μικρό σου αδελφό να βγάλει έξω ένα Dob. Στο λέω υπεύθυνα αυτό. Δεν νοείται.
Λυπάμαι που θα το πω, αλλά έχω παρατηρήσει όλα αυτά τα χρόνια το εξής δυσάρεστο. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, όπου παιδιά απέκτησαν σκύλο, χωρίς την προηγούμενη πραγματική αποδοχή και γνώση των γονέων τους για το τι σημαίνει αυτό, τα σκυλιά αυτά είτε δυστύχησαν ξεχασμένα σε κάποια ταράτσα ή κάποιο μπαλκόνι, είτε δόθηκαν σε άλλους, είτε τα παράτησαν.
Σκέψου καλά τι πρέπει να κάνεις. Ως 15χρονος θα έχεις άλλες κύριες προτεραιότητες μπροστά σου. Θα τα καταφέρεις;
Κάτσε μπροστά στον καθρέφτη σου, θέσε ερωτήματα στον εαυτό σου με ειλικρίνεια και τότε προχώρα. Η επιλογή της φυλής του σκύλου που θα αποκτήσεις, πίστεψέ με, είναι το λιγότερο.
Και κάτι τελευταίο. ΟΛΑ τα σκυλιά για μένα είναι αρχοντικά. Το καθένα με τον τρόπο του. Προχθές είδα ένα εκτροφικό Ροτ στο δάσος που είχα πάει με τα δικά μου σκυλιά, που έπαθα την πλάκα μου. Τον είχαν φέρει από τη Γαλλία. Μιλάμε για εκπληκτικό σκυλί. Καμία σχέση με τα περισσότερα Ροτ που βλέπουμε.
Δεν είναι όμως εκεί το θέμα για σένα.
Αυτά και συγγνώμη αν φάνηκα "συμβουλευτικός"....
θα μου επιτρέψεις να εκφράσω κι εγώ την άποψή μου. Όλως περιέργως - αν και ιδιοκτήτης Dobermann (και από τον περασμένο Ιούλιο και Presa Canario) - δεν θα αναφερθώ καθόλου στον χαρακτήρα και στην εν γένει συμβίωση με ένα Dob.
Βλέπω ένα 15χρονο νέο, ο οποίος προβληματίζεται για συγκεκριμένα πράγματα. Μέχρι εδώ σωστά κι ωραία.
Εγώ όμως θέλω να σε ρωτήσω ένα πολύ απλό πράγμα. Έχεις ενημερωθεί - κι αν, ναι - έχεις καταλάβει πόσο θα αλλάξει η καθημερινότητά σου αν αποκτήσεις σκύλο; Οποιασδήποτε φυλής, μικρής, μεγάλης, μακρύτριχο ή όχι κλπ;
Βλέποντας τις 2 κόρες μου οι οποίες είναι λίγο μεγαλύτερές σου και το ρυθμό ζωής που ακολουθούν, θεωρώ εξαιρετικά σπάνιο ένας σύγχρονο παιδί να προσαρμόσει τις απαιτήσεις που συνεπάγεται η ΥΠΕΥΘΥΝΗ ανατροφή ενός σκύλου, με την καθημερινότητά του.
Ένα μόνο παράδειγμα θα αναφέρω για να το σκεφτέις : είσαι έτοιμος όταν ένα βράδυ έχεις κοιμηθεί αργά, το επόμενο πρωί να σηκωθείς νωρίς να το πας βόλτα;
Αντίστοιχα και τα βράδια. Όταν είσαι κουρασμένος από τα φροντιστήρια, τα διαβάσματα κλπ να το βγάλεις έξω;
Μπορεί καθισμένος μπροστά στον Η/Υ να τα διαβάζεις και να σου φαίνονται απλά. ΔΕΝ είναι απλά όμως.
Ο κόσμος των σκύλων είναι απλά υπέροχος. Για να είναι όμως υπέροχος, δηλαδή, να αξίζει να μπεις σε αυτόν, υποχρεωτικά συνεπάγεται ΘΥΣΙΕΣ. Και αυτές τις θυσίες, εσύ πρέπει να τις αναλάβεις. Ουδείς άλλος.
Δεν είναι δυνατό να απαιτείς από τον 11χρονο μικρό σου αδελφό να βγάλει έξω ένα Dob. Στο λέω υπεύθυνα αυτό. Δεν νοείται.
Λυπάμαι που θα το πω, αλλά έχω παρατηρήσει όλα αυτά τα χρόνια το εξής δυσάρεστο. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, όπου παιδιά απέκτησαν σκύλο, χωρίς την προηγούμενη πραγματική αποδοχή και γνώση των γονέων τους για το τι σημαίνει αυτό, τα σκυλιά αυτά είτε δυστύχησαν ξεχασμένα σε κάποια ταράτσα ή κάποιο μπαλκόνι, είτε δόθηκαν σε άλλους, είτε τα παράτησαν.
Σκέψου καλά τι πρέπει να κάνεις. Ως 15χρονος θα έχεις άλλες κύριες προτεραιότητες μπροστά σου. Θα τα καταφέρεις;
Κάτσε μπροστά στον καθρέφτη σου, θέσε ερωτήματα στον εαυτό σου με ειλικρίνεια και τότε προχώρα. Η επιλογή της φυλής του σκύλου που θα αποκτήσεις, πίστεψέ με, είναι το λιγότερο.
Και κάτι τελευταίο. ΟΛΑ τα σκυλιά για μένα είναι αρχοντικά. Το καθένα με τον τρόπο του. Προχθές είδα ένα εκτροφικό Ροτ στο δάσος που είχα πάει με τα δικά μου σκυλιά, που έπαθα την πλάκα μου. Τον είχαν φέρει από τη Γαλλία. Μιλάμε για εκπληκτικό σκυλί. Καμία σχέση με τα περισσότερα Ροτ που βλέπουμε.
Δεν είναι όμως εκεί το θέμα για σένα.
Αυτά και συγγνώμη αν φάνηκα "συμβουλευτικός"....
