Καλώς μας ήρθες με τους προβληματισμούς σου.
Είσαι φοιτητης, όχι μακρυά από τη δικη μου ηλικία, και θες DdB. Οκ θεμιτό.
Λες ότι δεν εχεις την οικονομική δυνατότητα να διαθέσεις πάνω από κάποια χρήματα για το σκυλο. Οκ και αυτό απόλυτα θεμιτό.
Οπότε αναρωτιέσαι αν στην πραγματικότητα αξίζει ο εκτροφέας, και ψιλοπείθεις τον εαυτό σου πως και οι ιδιώτες μπορεί να ειναι σωστοι. Και λέω ψιλοπείθεις γιατι λόγω ηλικίας θεωρώ δεδομένο ότι κατανοείς απόλυτα κάποια πράγματα περι της προσοχής και φροντίδας που μπορεί να παρεχει από τη μια ο εκτροφέας και από την αλλη ο ιδιώτης, όσο "σωστός" και αν ειναι.
Ενας εκτροφέας που ζει και αναπνέει για τα σκυλιά του, ως και μια μύγα που θα περάσει από το κέννελ θα την ανακρίνει (ναι κάνω υπερβολικούς παραλληλισμους για να δειξω κάποια πράγματα). Και ξέρεις γιατι? Γιατι μπορεί να το κάνει, έχει τις γνώσεις να το κάνει, την οικονομική δυνατότητα να το κάνει (έστω και αν χρειαστεί να πάρει και δάνειο για να φροντίσει τη σκύλα του που κυοφορεί και εχει σαφέστατα αυξημένες ανάγκες).
Ένας ιδιώτης που λατρεύει τη σκύλα του και θέλει κουτάβι της (δεν λέω να υποστηρίζει την γελοια αποψη περι μητρότητας κλπ), θα την έχει στα ώπα ώπα, μη ζεσταθεί, μην κρυώσει, μην διψάσει... αλλα.... δεν θα ξέρει τι πραγματικά χρειάζεται η σκύλα του. Και τι εννοώ: Έχει κάποιος μια υπεροχη σκύλα με πεντιγκρι (εστω) που περπατα περηφανα οπότε δεν δείχνει προβλημα δυσπλασίας και βρίσκει εναν εξίσου υπέροχο αρσενικό με πεντιγκρι (έστω και παλι). Τα ζευγαρώνουν και βγαίνει ενα κουτάβι με διαλυμένα νεύρα και ένα που στους 6 μήνες θα κουτσαίνει από δυσπλασία. Το μεν πρώτο θα το τρέχουν σε εκπαιδευτές κλπ με αμφίβολα αποτελέσματα, το δε δεύτερο σε επώδυνα χειρουργεία. (βλέπεις δεν αναφέρω τα οικονομικά βάρη που όλα αυτά συνεπάγονται). Ο μεν πρώτος απηυδισμένος θα το δώσει το σκυλι σε εναν "τσοπάνη" που θέλει "αγριο" σκύλο φύλακα κοπαδιου. Και τοτε το σκυλι θα βρει ευκαιρία, όταν λυθεί από το δέντρο που τον εχουν, να πνίξει καμια κότα ή κανα προβατο και το τελευταίο που θα ακούσει θα ειναι το μπαμ της καραμπίνας (μου περιεγραψαν τετοιο περιστατικό). Ο ιδιοκτήτης του δεύτερου από την αλλη, θα εχει ξεπαραδιαστεί σε χειρουργεία (υπό την προϋποθεση ότι δεν θα το πετάξει στο δρόμο στην πρωτη δυσκολια), θα πεθαίνει σε κάθε κλάμα πόνου του σκύλου και θα γινει ράκος οικονομικά και ψυχολογικά.
Όλα αυτά από πού ξεκινησαν όμως? Αφού και οι δύο σκύλοι ειχαν πεντιγκρι και εδειχναν οκ μορφολογικά και από χαρακτήρα. Από το γεγονός ότι τα αναθεματισμένα τα γονίδια, πηδάνε γενεες, δεν μεταβιβάζονται απόκλειστικά από μανα-πατερα σε κουτάβι αλλά και από παλαιοτερους προγόνους. Ασε που μπορεί να ειναι συγγενικά τα σκυλιά γονεις, οπότε τοτε χτυπάς και το κεφάλι στον τοιχο για την αιμομιξια.
Είπες ότι ξέρεις άτομα που βγηκαν οκ τα σκυλιά τους από ιδιώτες, και εγώ ξερω. Αλλά ξέρω και άτομα που εφτυσαν αίμα εξαιτίας της επιλογής τους.
Τα είπες "ειδος πολυτελειας". Μπορεί και να ειναι αν δεν εχει κάποιος τα χρήματα να τα πάρει σωστά και να τα συντηρει εξίσου σωστά. Οπότε τότε απλά δεν παίρνεις και περιμένεις. Το ότι ειναι ομάδας 9 ο σκύλος άρα συντροφιάς δεν τον κάνει είδος πολυτελειας. Και μένα ειναι τερριερ ομάδα 3-φωλεοδύτης. Ε δεν την βάζω όμως σε λαγούμια να κυνηγά ποντίκια. Pet παραμένει.
Δείχνεις ότι θες να μάθεις και να ψαχτείς. Μην υποτιμάς τον εαυτό σου, βάζοντας του διλήμματα ανύπαρκτα (γιατι είσαι νοημον άτομο για να μην βλέπεις τα προτερήματα του να κάνεις οικονομία ακόμα και να πας σε εκτροφέα αντί να παρεις από τον ιδιώτη έστω και αν πεθαίνει για τα σκυλιά του.)
edit: ωχ θεε μου, σεντόνι εγραψα.